Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Πέτρος Λούκας ήταν ένας από τους πολλούς εργαζόμενους, που έδιναν εκείνες τις μέρες τη μάχη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από την κακοκαιρία. Ενας από τους εργαζόμενους, που για μια ακόμα φορά απέδειξαν ότι «τα δίνουν όλα» για το καθήκον, συναντώντας απροσπέλαστα εμπόδια που βάζει η αδιαφορία των αρμοδίων του κρατικού μηχανισμού. Οπως συνάντησε ο οδηγός του εκχιονιστικού στην Εθνική Οδό, ο οποίος με δυσκολία προσπαθούσε ν' ανοίξει τα στενά των Τεμπών που με ευθύνη των κυβερνήσεων παραμένουν στενά. Οπως συνάντησε και ο εναερίτης της ΔΕΗ στην Κεφαλονιά, που, συγκλονισμένος από το θάνατο της 82χρονης γυναίκας, αεροβατούσε στα συρματοπλέγματα, για να μη χαθούν κι άλλες ανθρώπινες ζωές στο βωμό της ανευθυνότητας των κρατούντων. Οπως κι ο Πέτρος Λούκας, που αγωνιούσε για τα αποκλεισμένα χωριά, στον «Τύμπανο» της Αργιθέας, σε υψόμετρο 1.700 μέτρων. Εκεί, όπου οι κυβερνώντες αφήνουν τους κατοίκους στο έλεος των καιρικών συνθηκών, αδιαφορώντας, αν ζουν ή αν πεθαίνουν...

Πολλά περίεργα συμβαίνουν στη Γενική Τράπεζα, η οποία, παραμονές των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, παραδόθηκε στους Γάλλους τραπεζίτες της Sosiete Generale. Εύλογα ερωτήματα προκύπτουν και για το νέο στιλ της λεγόμενης «εταιρικής κουλτούρας». Για παράδειγμα, με πρόσφατη εγκύκλιο η διοίκηση της τράπεζας «σπρώχνει» τους εργαζόμενους σε δωροληψία από τους πελάτες της τράπεζας, δίκην «γρηγορόσημου», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καθορίσει τους κανόνες του «παιχνιδιού».

Σε αυτό το πλαίσιο, «δωράκια» μέχρι 150 ευρώ είναι απόλυτα μέσα στους κανόνες «εταιρικής διακυβέρνησης». Για τα μεγαλύτερα ποσά, οι εργαζόμενοι πρέπει να απευθυνθούν στα ανώτερα κλιμάκια, γεγονός από το οποίο ανακύπτουν νέα και περισσότερο σημαντικά ερωτήματα, συγκεκριμένα για τη δημιουργία καθεστώτος υπόγειων συναλλαγών και συμμετοχής των εργαζομένων σε τέτοιου τύπου πρακτικές.

Ο Σύλλογος, βέβαια, των υπαλλήλων κατήγγειλε τις μεθοδεύσεις της διοίκησης, που δίνει το ελεύθερο στη «δωροδοκία και η διαφθορά», αλλά φτάνει μόνο αυτό;

Σαφής ήταν ο Γ. Παπανδρέου στην προχτεσινή ομιλία του, ως νέος πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αν αφεθούν κατά μέρος τα ...καλολογικά στοιχεία και τα ρητορικά σχήματα. Εάν αφαιρεθούν οι ανέξοδες υποσχέσεις, περί «εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης» και η καλλιέργεια τεχνητών και ψεύτικων ελπίδων, περί οικοδόμησης ενός κόσμου, όπου κεφαλαιοκράτες και εργάτες θα ζουν αρμονικά και θα μοιράζονται δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, τότε μένει η ουσία και αναδείχνεται ο πραγματικός ρόλος των σοσιαλδημοκρατών, ως μοχλού διαιώνισης της ταξικής κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών.

«Οι πολίτες μας αισθάνονται όλο και περισσότερο αποδυναμωμένοι, λιγότερο ασφαλείς, όλο και περισσότερο περιθωριοποιημένοι, περισσότερο αποξενωμένοι», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου, ομολογώντας τη συνεχή όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων, χωρίς, βέβαια, να αναφέρει το παραμικρό για τις σχετικές ευθύνες των ουκ ολίγων σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο. Και συνέχισε: «Αν δεν αναλάβουμε άμεσα δράση, αύριο οι πολίτες μας θα γίνουν περισσότερο κυνικοί. Την επόμενη μέρα θα είναι θυμωμένοι. Και τη μεθεπόμενη μέρα θα χάσουν κάθε ελπίδα - ή θα βρουν ελπίδα στον εξτρεμισμό, τον φονταμενταλισμό και τη βία. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να συμβεί. Εμείς οι σοσιαλιστές δε θα επιτρέψουμε να συμβεί αυτό».

Αυτός ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι ο στρατηγικός στόχος των κάθε λογής σοσιαλδημοκρατών: Να κρατάνε την εργατική τάξη υποταγμένη στους κεφαλαιοκράτες. Να μην επιτρέψουν την ιδεολογική και πολιτική χειραφέτησή της.

Αφού η εκλογή και, ιδιαίτερα, η παρθενική ομιλία του Γ. Παπανδρέου, ως προέδρου της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, απέσπασε τα εύσημα του Ι. Κ. Πρετεντέρη στο χτεσινό «Βήμα» και το πρωτοσέλιδο των «Νέων», με αφορμή το ίδιο γεγονός, κηρύσσει τον πόλεμο στη συντήρηση και τη φτώχεια, οι λαοί μπορούν να ...κοιμούνται ήσυχοι. Ισως, ονειρευτούν τον εξανθρωπισμό του ιμπεριαλισμού. Ιδιαίτερα, όσοι βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο κι έχουν τώρα καλοκαίρι...

Και προχτές ο πρόεδρος Ιδρύματος, που λειτουργεί νοσοκομείο με τη μορφή Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, ζήτησε διεύρυνση της συνεργασίας με δημόσια νοσοκομεία, αφού ήδη εξασφάλισε την ενοικίαση ορισμένων κλινών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας σε δημόσιο νοσοκομείο.

Αυτό μεταφράζεται σε νέα βάρη στο ελληνικό νοικοκυριό, που ήδη πληρώνει σε ζεστό χρήμα το 46,5% των συνολικών δαπανών για την Υγεία. Ιδού και η επιβεβαίωση που έρχεται απ' τη Θεσσαλονίκη, όπου προχτές έγινε το συνέδριο «Υγεία και Κοινωνική Αλληλεγγύη 2007 - 2013». Στα συμπεράσματα αναφέρεται επί λέξει: «Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται για τη νέα προγραμματική περίοδο στην Υγεία και την κοινωνική αλληλεγγύη θα διακρίνονται από ορισμένα καινοτόμα στοιχεία: Η περιστολή των ανορθολογικών δαπανών θα βοηθηθεί, μεταξύ άλλων, από επιμέρους Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στις υποστηρικτικές δραστηριότητες, από παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας και από την αξιοποίηση ιδιαιτέρως αξιόλογων ακινήτων».

Γρηγοριάδης Κώστας

Κατά τα άλλα, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν να περηφανεύονται για τις επιλογές τους, που λένε ότι οι περίφημοι «κοινωνικοί εταίροι» μπορούν και πρέπει να καθορίζουν τα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις, ώστε κάθε πλευρά να ωφελείται.

Μόνο που καθένας μπορεί να καταλάβει πού πάμε, ή, ακόμη καλύτερα, πού «μας πάνε» οι κυβερνώντες που εντείνουν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές τους, οι εργοδότες που οξύνουν την επίθεσή τους και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν κάνει ...επιστήμη τη «συναίνεση».

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν το κατάλαβαν, αυτή η υπόθεση της διοργάνωσης της «Γιουροβίζιον» θα μας ταλαιπωρήσει για πολύ πολύ καιρό. Πέρα από τις αναμενόμενες κόντρες των εμπλεκομένων όμως, δυστυχώς θα έχουμε και μιαν ολόκληρη επιχείρηση κοροϊδίας.

Γιατί βέβαια, όταν μας υπόσχονται κέρδη και οφέλη για τη χώρα από μια τέτοια υπόθεση, έχουμε κάθε λόγο να ...κουμπωνόμαστε. Ερχονται αμέσως στο μυαλό μας τα όσα ακούγαμε (σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, φυσικά) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τώρα, μπορούμε όλοι να δούμε τι «κέρδη» άφησαν οι τελευταίοι. Πολλά στις εταιρίες που διαφημίστηκαν και ανέλαβαν έργα, πολλά στις εταιρίες στις οποίες θα παραχωρηθούν τα Ολυμπιακά Ακίνητα και ...χρέη στον ελληνικό λαό που θα πληρώνει για πολλές δεκαετίες τα κέρδη όλων των προηγουμένων.

Εκτός πια και αν οι κυβερνώντες θεωρούν ότι θα μας ωφελήσει ...πολιτισμικά το «σόου», που λέγεται Γιουροβίζιον. Αν είναι έτσι, δε μας υποτιμούν απλώς ως λαό, αλλά μας εμπαίζουν με το χειρότερο τρόπο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μια μέρα νωρίτερα, όμως, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμφώνησε στην Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης να ξεκινήσει και πάλι η ιστορία των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης (ΤΣΑ) και, μάλιστα, αφού η κυβέρνηση νομοθετήσει τη διεύρυνση του αντεργατικού τους περιεχομένου. Σημειώνουμε μόνον ότι η εφαρμογή των ΤΣΑ θα σημάνει ότι σε ολόκληρους νομούς, περιοχές, ακόμα και κλάδους, δε θα ισχύουν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Αυτές, δηλαδή, οι συμβάσεις, για τις οποίες κόπτεται η ΓΣΕΕ.

Οσο για την αναγκαιότητα να αποκρουστούν οι αντεργατικές πολιτικές, και εδώ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δείχνει την ίδια συνέπεια, όπως και στο ζήτημα των συμβάσεων. Θα αποφασίσουμε, λέει, μετά την τρίτη συνάντηση για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (σε 10-15 μέρες) και ανάλογα με τις απαντήσεις των εργοδοτών... Τέτοια αγωνιστική πρεμούρα έχει πιάσει την πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Την οικονομική αυτοδυναμία των δήμων, μέσα από την απόκτηση της δυνατότητας να επιβάλλουν και να διαχειρίζονται φόρους, ζητά η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας. Στο κείμενο με τις θέσεις της για τη δρομολογημένη από την κυβέρνηση συνταγματική αναθεώρηση, που απέστειλε στα κόμματα, θεωρεί το χαράτσωμα των δημοτών, ως «θεσμική και ουσιαστική αναβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Γεγονός, το οποίο εξηγεί - εκτός των άλλων - γιατί η προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ ηγεσία του συλλογικού οργάνου της ΚΕΔΚΕ δε διεκδίκησε ποτέ στα σοβαρά, τόσο τους παρακρατημένους πόρους, όσο και την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης, που λαμβάνει ο θεσμός.

Στο ίδιο κείμενο ζητείται η παραπέρα συγκεντροποίηση της τοπικής εξουσίας και συγκεκριμένα η θεσμοθέτηση του δεύτερου βαθμού Αυτοδιοίκησης σε επίπεδο Περιφέρειας και η πρόβλεψη της μητροπολιτικής διακυβέρνησης. Ενώ ζητείται και η ανάληψη παραπέρα κρατικών αρμοδιοτήτων από τους δήμους, καταδεικνύοντας έτσι το κύριο μέλημα της ΚΕΔΚΕ, να γίνουν οι δήμοι συνδιαχειριστές της εξουσίας και της προωθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός των προαναφερόμενων επιδιώξεων και στόχων είναι ολοφάνερος και αποτελεί, πράγματι, ευτύχημα το γεγονός, πως τον ερχόμενο Οκτώβρη έχουμε νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μπορούν και πρέπει να δώσουν τη δική τους απάντηση.

Ωραίος... ο νομάρχης Αθήνας, κ. Σγουρός. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός πως δεν υπάρχει ούτε ένα κρατικό γηροκομείο, σημείωσε τις προάλλες, μιλώντας σε τηλεοπτικό «παράθυρο» για τα απαράδεκτα ιδιωτικά γηροκομεία και διαφημίζοντας τους σχετικούς ελέγχους και μέτρα των υπηρεσιών της Νομαρχίας του.

Και πότε ...ανακαλύψατε το πρόβλημα, κ. νομάρχα; Πού βρισκόσασταν τόσα χρόνια, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υποβάθμιζαν, περιθωριοποιούσαν και ιδιωτικοποιούσαν τις οποιεσδήποτε δημόσιες υπηρεσίες και δομές Πρόνοιας; Και, τέλος πάντων, έστω και τώρα, είστε υπέρ της άποψης ότι η σχετική ευθύνη ανήκει στο κράτος και δεν μπορεί να μετατρέπεται σε αντικείμενο κερδοσκοπίας του οποιουδήποτε «αετονύχη»; Εάν ναι, τότε πρέπει να διαφωνήσετε και με το κόμμα σας και με την πολιτική του. Η κρατική φροντίδα για τους ηλικιωμένους είναι ολοκληρωτικά ασύμβατη και αντίθετη με τις καπιταλιστικές διαρθρωτικές αλλαγές, τις κάθε λογής «απελευθερώσεις» και ιδιωτικοποιήσεις, τους νόμους της αγοράς και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τις συντάξεις πείνας, κλπ., κλπ.

Σίγουρα, ο Γλύξμπουργκ δεν έδωσε τη συνέντευξη - μαμούθ, που δημοσιεύει σε συνέχειες τις μέρες αυτές το «Βήμα», για να ...εξυπηρετήσει τη δημοσιογραφία, ή για να μας θυμίσει απλά και μόνο τα γεγονότα των δεκαετιών του 1950 και του '60, προσθέτοντας, ίσως, κάποιες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές ή άγνωστες λεπτομέρειες. Σίγουρα, επίσης, το «Βήμα» έχει τις δικές του επιδιώξεις και στόχους, αφού ξεκίνησε τις δημοσιεύσεις με μπόλικη προβολή και τυμπανοκρουσίες. Κάπου, βέβαια, οι στόχοι του μεν και οι στόχοι του δε συμπίπτουν. Κι έτσι προέκυψε η προετοιμαζόμενη για μήνες - όπως λέγεται - συνέντευξη. Αλλωστε, υπάρχει μια προϊστορία στη μεταξύ τους «χημεία» και ποτέ δε δυσκολεύτηκαν να βρουν «κοινή γλώσσα».

Από κει και πέρα, οι απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν μπορεί να μη δοθούν αμέσως, αλλά, τελικά, θα δοθούν. Οπως έχουν δοθεί, για τα γεγονότα της προηγούμενης από την αμερικανόπνευστη δικτατορία των συνταγματαρχών χρονικής περιόδου. Κι αυτές οι απαντήσεις δεν αλλάζουν, όσες συνεντεύξεις κι αν δώσει ο «τέως»...