Γρηγοριάδης Κώστας

Κι όλες «παίζουν» με το ποσοστό της αύξησης, υποτιμώντας κατάφωρα τη νοημοσύνη των εργαζομένων. Οι περισσότερες εφημερίδες μιλάνε για αύξηση 10,9%, προσθέτοντας τα ποσοστά 2,9% + 2,9% + 5,1%, που αποτελούν τις αυξήσεις της ντροπής από 1η Γενάρη και 1η Σεπτέμβρη 2006 και της τρίτης δόσης από 1η Μάη 2007. Κάποιες άλλες είναι περισσότερο γαλαντόμες και κάνουν λόγο για αύξηση 11,3%! Λες και δε γνωρίζουν ότι ένας και μοναδικός είναι ο τρόπος υπολογισμού των αυξήσεων στις συλλογικές συμβάσεις, αυτός της ετήσιας μεσοσταθμικής αύξησης. Και βέβαια, το γνωρίζουν. Οπως ξέρουν, επίσης, ότι η επαίσχυντη συμφωνία μεταφράζεται στην πραγματικότητα σε αυξήσεις - ψίχουλα του 3,9% για το 2006 και 3,4% για το 2007. Την κοροϊδία αυτή προσπαθούν να κρύψουν και ομοφωνούν στην επιχείρηση εξωραϊσμού της πραγματικότητας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Κατά 43,6% αυξήθηκαν το 2005 τα καθαρά κέρδη (μετά την αφαίρεση και των φόρων) των 171 εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών επιχειρηματικών ομίλων. Στο 3,9% ανέρχεται η ετήσια μεσοσταθμική «αύξηση» στους κατώτερους μισθούς και μεροκάματα, για το 2006, της προχτεσινής συμφωνίας ΓΣΕΕ - ΣΕΒ. Η πρώτη είναι έντεκα (11) και κάτι φορές μεγαλύτερη της δεύτερης. Προφανώς, όσοι μιλάνε για αντοχές της οικονομίας, έχουν πολύ περίεργη αντίληψη, τόσο για την έννοια της αντοχής, όσο και γι' αυτήν της οικονομίας. Ή, μήπως, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία ότι τα καθαρά κέρδη των επιχειρηματιών το 2006 θα είναι ακόμη περισσότερες φορές μεγαλύτερα από το 3,4%, που ήδη έχει συμφωνήσει για το 2007 η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;

Θυμάστε το παλιό γνωμικό «τρεις το λάδι, δυο το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο»; Κάπως έτσι, επιχειρούσαν χτες διάφοροι «δημοσιογράφοι» και «οικονομικοί σχολιαστές» να τεκμηριώσουν τον «έντιμο συμβιβασμό» μεταξύ της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ. Διαβάστε τη συνειδητή λαθροχειρία των... έγκριτων σχολιαστών.

Σύμφωνα με τα πλάνα της κυβέρνησης για το 2006 και το 2007 θα έχουμε τα εξής: Για το 2006, πληθωρισμό 3,2% και αύξηση παραγωγικότητας 2,1%. Και για το 2007, πληθωρισμό 2,9% και αύξηση παραγωγικότητας 2,1%. Επομένως, το άθροισμα είναι για το 2006, 5,3%, για το 2007, 5% και γενικό άθροισμα διετίας 10,3%. Η προβλεπόμενη από τη συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ αύξηση είναι: 2,9% + 2,9% + 5,1% = 10,9%. Αρα, η αύξηση θα καλύψει την αύξηση του τιμαρίθμου, ολόκληρη την προβλεπόμενη αύξηση της παραγωγικότητας και θα περισσέψει κι από πάνω...

Υπάρχει, όμως, η εξής σημαντική διαφορά, ακόμη κι αν δεν πάρουμε υπόψη μας, ότι τα παραπάνω (τιμάριθμος και παραγωγικότητα) αφορούν στα επίσημα στοιχεία και, επομένως, είναι μακριά από την πραγματικότητα: Τα στοιχεία του πληθωρισμού και της παραγωγικότητας αφορούν στην ετήσια μεσοσταθμική αύξησή τους, ενώ η δεύτερη αύξηση του 2,9% (από 1/9/2006) αφορά μόνο σε τέσσερις μήνες του 2006 και η τρίτη του 5,1% (από 1/5/2007) σε οκτώ από τους δώδεκα μήνες του 2007.

Το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας το 2004 ανήλθε στα 15.222 ευρώ, από 14.110 το 2003 και 13.059 το 2002, ανακοίνωσε τις προάλλες η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας. Με άλλα λόγια, αυξάνεται συνεχώς ο παραγόμενος πλούτος από την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού. Και να 'στε σίγουροι, ότι το 2005 θα 'γινε ακόμη μεγαλύτερος κι από το 2004.

Αν αναρωτιέστε, τώρα, πώς γίνεται, να αυξάνεται κάθε χρόνο ο συνολικά παραγόμενος πλούτος και οι εργαζόμενοι να πορεύονται, έχοντας πλέον μόνιμο σύντροφό τους «το κάθε φέτος και χειρότερα», η εξήγηση είναι απλή: Αλλοι παράγουν τον πλούτο κι άλλοι τον μοιράζουν και τον απολαμβάνουν. Τον παράγουν όλοι όσοι δουλεύουν (oι πολλοί), ενώ τον μοιράζουν και τον απολαμβάνουν οι ελάχιστοι, που έχουν στα χέρια τους το «μαχαίρι» και το «πεπόνι» της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Αντε και με την βοήθεια συμβιβασμένων ηγεσιών, σαν της ΓΣΕΕ...

Το επιβεβαιώνουν οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως και των υπουργών Οικονομίας και Απασχόλησης μετά την υπογραφή: Ικανοποίηση για το ύψος των αυξήσεων - κοροϊδία, αλλά και για τη διετή «κοινωνική ειρήνη» που διασφαλίζει την απρόσκοπτη εφαρμογή της προγραμματισμένης σκληρής αντεργατικής πολιτικής, αλλά και την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ετσι, ο Γ. Παπανδρέου έδωσε μόνος του την απόδειξη για τη συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην τελική «συναινετική» έκβαση των διαπραγματεύσεων. Η δημαγωγική αντιπολιτευτική του πολιτική «άντεξε» μέχρι του σημείου που απειλούνταν η «κοινωνική ειρήνη» και τα επιχειρηματικά κέρδη.

Προσφέροντας αντιστήριξη στις επιλογές του δικομματισμού στη ΓΣΕΕ, αλλά και δέσμιος των πολιτικών του επιλογών σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές της οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο Συνασπισμός προσπαθεί ματαίως να διαχωρίσει τη θέση του και να απαλλαγεί από τις ευθύνες που του αναλογούν.

Η αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και στο πολιτικό πεδίο, με την ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι η προϋπόθεση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, της διαρκούς υποβάθμισης των συμφερόντων και της ίδιας της ζωής της εργατικής τάξης και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Για να πάψουν να αισθάνονται «ασφαλείς» όσοι συνέβαλαν στην κατάπτυστη συμφωνία.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το σχόλιο αφορά μάλλον αυτούς που δήλωσαν έκπληκτοι με την εξέλιξη, αναρωτώμενοι ...πώς είναι δυνατόν να διεξάγεται έτσι η «κόντρα» μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ισως πρέπει να μετριάσουν την έκπληξή τους και να αναρωτηθούν, αν αυτό είναι συνέπεια μιας γενικότερης πολιτικής αντιπαράθεσης, που, επειδή δεν μπορεί να «σταθεί» στις ανύπαρκτες ουσιαστικά πολιτικές τους διαφορές, καταφεύγει στους φτηνούς εντυπωσιασμούς, στη σκανδαλοθηρία, στις κραυγές, στα χυδαία συνθήματα και τους φανατισμούς κάθε είδους.

Με άλλα λόγια, δεν είναι τα φαινόμενα αυτά η άλλη πλευρά του νομίσματος των ανούσιων κατηγοριών και χαρακτηρισμών, που «απολαμβάνουμε» κάθε μέρα μεταξύ Ρουσόπουλου και Αθανασάκη; Δεν είναι η λογική συνέχεια των εξυπναδίστικων αντιπαραθέσεων Καραμανλή - Παπανδρέου στη Βουλή;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ η αντιπαράθεση απόψεων, θέσεων και εκτιμήσεων για την υπόθεση της AGB. Κι όσο συνεχίζεται, όλοι κατανοούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Κι αυτό που συμβαίνει δεν έχει να κάνει, ούτε με την ποιότητα της ψυχαγωγίας, ούτε με την ενημέρωση του κόσμου.

Η υποταγή της ενημέρωσης στην αγορά (άρα και σε όσους ορίζουν την αγορά) και η πολύμορφη σύνδεση των Μέσων Επικοινωνίας μαζί της, είναι παντελώς αόρατα και ανύπαρκτα φαινόμενα για τη συντριπτική πλειοψηφία των «αναλυτών», που ακούμε δεξιά και αριστερά.

Η απάντηση στο γιατί κανείς τους δε βλέπει το προαναφερόμενο και δεν το συνδέει με τις αιτίες της σημερινής κατάστασης των Μέσων Επικοινωνίας, είναι κάτι παραπάνω από προφανής: Γιατί κανείς δε θέλει να το κάνει. Βλέπετε, έτσι θίγεται η ουσία του πράγματος...

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε γνωρίζουμε, αν και πόσο θα καταγραφεί τους επόμενους μήνες στον επίσημο Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ), αλλά, σίγουρα, θα καταγραφεί από τα πορτοφόλια των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών. Αναφερόμαστε στα σχετικά με τον «δείκτη τιμών παραγωγού στη βιομηχανία» στοιχεία, που έδωσε τις προάλλες στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Δηλαδή, τα στοιχεία των τιμών, στις οποίες πωλούν τα εμπορεύματα (ντόπια και εισαγόμενα προϊόντα μεταποίησης) οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία αυτά, οι «τιμές παραγωγού» παρουσιάζουν ραγδαίες ανατιμήσεις, πολύ πάνω από τον τιμάριθμο λιανικής (ΔΤΚ). Συγκεκριμένα, το μήνα Φλεβάρη του 2006, σε σύγκριση με το Φλεβάρη του 2005, αυξήθηκαν σε ποσοστό 8,9% και σε μέσα επίπεδα 12μήνου 6,1%. Και λέμε, δε γνωρίζουμε, γιατί ο επίσημος ΔΤΚ δεν αντανακλά την πραγματική αύξηση του τιμάριθμου. Κι ακόμη περισσότερο δεν αντανακλά την αύξηση του τιμάριθμου της λαϊκής οικογένειας (οι τιμές των ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης αυξάνονται με γρηγορότερους ρυθμούς, απ' αυτές των ειδών πολυτελείας).

Πάντως, όλ' αυτά δεν αποκαλύπτουν μόνον ποιοι πραγματικά πυροδοτούν την ακρίβεια και καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα, αλλά και την ανάγκη αποφασιστικής καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής, της ενίσχυσης και κλιμάκωσης των αγώνων με τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ.

Για να εκτιμήσετε, λοιπόν, συγκεκριμένα και χεροπιαστά τα προαναφερόμενα, διαβάστε τον διπλανό πίνακα, όπου αναφέρονται συγκεκριμένα οι... αυξήσεις και η μετάφρασή τους σε ευρώ, τόσο στον κατώτερο μισθό, όσο και στο κατώτερο μεροκάματο. Κι αφού βγάλετε τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματά σας, σας συμβουλεύουμε να ξεκινήσετε από τώρα τα σχέδια για το πώς θα ξοδέψετε την πρώτη αύξηση κατά 0,7 ευρώ τη μέρα, τη δεύτερη κατά 0,8 ευρώ από την 1η Σεπτέμβρη και την τρίτη κατά 1,5 ευρώ τη μέρα από 1η Μάη του 2007. Μην παραπάρετε φόρα, όμως, γιατί οι... αυξήσεις αυτές είναι στο μεικτό μεροκάματο. Στην πραγματικότητα είναι ακόμη μικρότερες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Καλή η συμφωνία, τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για την οικονομία», ήταν η χτεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, για την προχτεσινή συμφωνία - πρόκληση μεταξύ ΓΣΕΕ και ΣΕΒ. «Το ΠΑΣΟΚ χαιρετίζει τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, που αποτελεί μάθημα για την αλαζονεία Αλογοσκούφη, να εξαγγείλει με φαξ αυξήσεις κάτω του πληθωρισμού στο Δημόσιο», δήλωσε η Β. Παπανδρέου, υπεύθυνη του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, για όσους αμφέβαλλαν, σχετικά με την ταυτότητα των πραγματικών ενορχηστρωτών της επαίσχυντης συμφωνίας, που έφεραν σε πέρας οι «τοποτηρητές» τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» είχε προγραμματίσει να επισκεφτεί χτες ο υπουργός Υγείας. Μάλιστα, την προγραμματισμένη ώρα, διευθυντικά στελέχη είχαν βγει στην αυλή του νοσοκομείου για να τον προϋπαντήσουν. Ομως ...παρατάχτηκαν και εκπρόσωποι των εργαζομένων και των γιατρών και περίμεναν τον υπουργό να του εκθέσουν αιτήματα για την αντιμετώπιση της τριτοκοσμικής - κατά τη δική του έκφραση - κατάστασης στα νοσοκομεία.

Ο υπουργός, όμως, δεν πήγε τελικά στον «Ευαγγελισμό». Προφανώς, ενημερώθηκε για την προετοιμαζόμενη «υποδοχή» και «αλληθώρισε» προς το Οφθαλμιατρείο Αθηνών, όπου και πραγματοποίησε έκτακτη επίσκεψη.