Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε γνωρίζουμε αν ο Γ. Αλογοσκούφης είναι νυκτερινός τύπος και αποδίδει καλύτερα σε ώρες που ο ήλιος έχει δύσει. Αλλωστε, το χρώμα της νύχτας ταιριάζει και με την ασκούμενη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι τέτοιες πρακτικές απαξιώνουν τον ενεργό ρόλο των δημοσιογράφων, τη δυνατότητά τους να ασκούν κριτική στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και, μάλιστα, κατά την παρουσίαση ενός κορυφαίου πολιτικού και οικονομικού γεγονότος, όπως ο ετήσιος Κρατικός Προϋπολογισμός. Και είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι τέτοιες πρακτικές γίνονται αποδεκτές, χωρίς αντιδράσεις από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, από τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το οικονομικό ρεπορτάζ. Αν η αποδοχή του παράλογου ενός γεγονότος - η βραδινή συνέντευξη - το οποίο δε δικαιολογείται από κάτι το έκτακτο που μεσολαβεί για να ανατρέψει μια προηγούμενη κατάσταση - οι συνεντεύξεις για τον Προϋπολογισμό παραδοσιακά δίνονταν στις 12 το μεσημέρι - ίσως τους ανοίξει την όρεξη και του χρόνου ανακοινώσουν μεταμεσονύκτια παρουσίαση...

«Πειθαρχικό παράπτωμα» είναι κατά τη διοίκηση των ΗΛΠΑΠ (τρόλεϊ) το αίτημα των συνδικαλιστικών εκπροσώπων να εκθέσουν ενώπιον του ΔΣ το σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ακόμα δεν έχουν υπογράψει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2006!

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ο νέος πρόεδρος του Οργανισμού ΗΛΠΑΠ, Δ. Σταμάτης, όχι μόνο δε συναισθάνεται την αγωνία των ίδιων και των οικογενειών τους, αλλά επιχείρησε με «απολυταρχική συμπεριφορά» και «αυταρχικό ύφος» να εκδιώξει το προεδρείο του Σωματείου τους, που ζήτησε μια απλή ακρόαση από το ΔΣ.

Σημειώνεται, ότι οι εργαζόμενοι στον ΗΛΠΑΠ είναι από τους πιο χαμηλά αμειβόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και δε φτάνει αυτό. Η κυβέρνηση αποφάσισε να τους επιβάλει με νόμο την εισοδηματική πολιτική σκληρής λιτότητας 2006 - 2007, αφού δε συμφώνησαν να συναινέσουν στις αυξήσεις - ψίχουλα.

Πάνω από 20 περιοχές του λεκανοπεδίου Αττικής υπάρχουν στα κιτάπια του ΥΠΕΧΩΔΕ εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια ως επικίνδυνες για πλημμύρες, σε περίπτωση μιας δυνατής βροχής.

Και δεν πρόκειται μόνο για τις γνωστές περιοχές, όπως αυτές της Γλυφάδας, του Παλαιού Φαλήρου, του Μοσχάτου, της Ηλιούπολης, της «Χαλυβουργικής» ή πέριξ του Αεροδρομίου Σπάτων ή αυτές που βρίσκονται γύρω από τις καμένες εκτάσεις της Πεντέλης (Μαραθώνας, Ραφήνα, Νέα Μάκρη κλπ.). Πρόκειται ακόμη και για περιοχές που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, όπως οι Πλατείες Βάθης και Αττικής, ο Κεραμεικός και ο Βοτανικός.

Ολοι, λοιπόν, θα αναρωτιέστε: Τι κάνει, άραγε, το ΥΠΕΧΩΔΕ και γενικότερα η κυβέρνηση; Δυστυχώς, η απάντηση είναι η εξής: Απολύτως τίποτε! Πριν από δύο χρόνια ακριβώς, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς δήλωσε πως θα εξαγγείλει πρόγραμμα αντιπλημμυρικών έργων ύψους 600 εκατ. ευρώ (έναντι του 1 δισ. ευρώ, που απαιτούνται τουλάχιστον για την πλήρη θωράκιση της Αττικής), αλλά ο λαός της Αττικής ακόμη το περιμένει... Παράλληλα, το οικονομικό επιτελείο επικαλείται τα ...«άδεια» ταμεία και δε διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια.

Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ακόμη εμπαιγμό σε βάρος των κατοίκων του πολύπαθου Λεκανοπεδίου, αφού όταν η κυβέρνηση θέλει να δώσει φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο τα ταμεία της είναι πάντα «γεμάτα».

Υπάρχει, όμως, και η άλλη περίπτωση: Να επικαλείται όλες αυτές τις δυσκολίες για να επιβάλει νέα χαράτσια, τα περιβόητα «πλημμυρόσημα». Να βγει, δηλαδή, ο λαός διπλά πνιγμένος...

Την εξασφάλιση της ασυδοσίας του κεφαλαίου, με το οποίο προτρέπονται να συνεργαστούν οι δήμοι για την εκτέλεση έργων και την άσκηση αρμοδιοτήτων, μέσα από τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, υπονόησε ο υφυπουργός Εσωτερικών, Θ. Νάκος. Σε ομιλία του, χτες, στην Πανευρωπαϊκή Συνάντηση Κορυφής για τις Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) του 7ου Ετήσιου Φόρουμ Κυβέρνησης και Βιομηχανίας, ο υφυπουργός, αναφερόμενος συγκεκριμένα στην εφαρμογή των ΣΔΙΤ στον τομέα της διαχείρισης στερεών αποβλήτων, σημείωσε: «Ο φορέας διαχείρισης συμπράττοντας με τον ιδιωτικό τομέα επικεντρώνει το ενδιαφέρον και την προσοχή του στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και τον έλεγχό του και όχι τόσο στον τρόπο επίτευξής του, ο οποίος αποτελεί ευθύνη του ιδιώτη».

Δηλαδή, στον ιδιώτη παραχωρείται πλήρης ελευθερία ως προς τον δικό του στόχο, που μπορεί να σημαίνει το άγριο χαράτσωμα των δημοτών, που θα «απολαύσουν» το τελικό προϊόν, όπως και το παραπέρα χαράτσωμα για την όποια χρήση του. Αλλωστε, όπως συμπλήρωσε ο υφυπουργός Εσωτερικών, «σε κάθε έργο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων που ενδέχεται να προωθηθεί με ΣΔΙΤ, θα πρέπει να βρεθεί ισορροπία μεταξύ της ελκυστικότητάς του για το κοινωνικό σύνολο και τον ιδιωτικό τομέα»...

Τη στρατιά των εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων που εδώ και χρόνια ζουν σε καθεστώς πολιτικής και εργασιακής ομηρίας τη δημιούργησαν, τη γιγάντωσαν και τη διαιωνίζουν οι αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Πουλάνε την ελπίδα για ένα δήθεν σταθερό μεροκάματο, με αντάλλαγμα την ψήφο και ταυτόχρονα τους χρησιμοποιούν ως φθηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό για το χτύπημα των δικαιωμάτων των υπόλοιπων εργαζόμενων. Κάνουν την ίδια δουλιά με λιγότερα λεφτά και ανύπαρκτα δικαιώματα.

Τεράστιες είναι και οι ευθύνες του ΣΥΝ που έκανε παντιέρα του σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ισχυριζόμενος ότι τάχα αυτή επιβάλλει και μάλιστα αυτομάτως - όπως παλαιότερα είχε πει ο Αλ. Αλαβάνος - τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Κάτι που διέψευσε επανειλημμένως η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο. Από κοντά και οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών φορέων. Με όχημα την κοινοτική οδηγία, προβάλλανε ως κυρίαρχη λύση την προσφυγή στα δικαστήρια, συγκαλύπτοντας απολύτως συνειδητά τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος. Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου ήταν μια κατραπακιά για την τακτική τους. Ξαφνικά, σταμάτησαν οι αναφορές στην κοινοτική οδηγία και ως εκ του θαύματος «ανακάλυψαν» όψιμα ότι το ζήτημα δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό! Αλλά και τώρα, μόνο στα λόγια βεβαίως και όχι, φυσικά, για να αναδείξουν τις ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά για να εξυπηρετήσουν την άσκηση στείρας αντιπολίτευσης.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το εντυπωσιακό είναι πως Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν με το ίδιο θράσος να «σκοτώνονται» για το θέμα, ανταλλάσσοντας ανακοινώσεις και δηλώσεις, διαγωνιζόμενοι για το ποιος έχει την «καλύτερη λύση».

Μόνο κάποιος νους που έχει εδώ και καιρό ξεφύγει από τα όρια της λογικής θα μπορούσε να αποδεχτεί ότι θέλουν και μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν, το διατηρούν, το αναπαράγουν και το διευρύνουν.

Κι όμως, η κυβέρνηση σε ακραίες μορφές κοροϊδίας δηλώνει μέσω στελεχών της ότι την ...εμποδίζουν δικαστικές αποφάσεις και αποφάσεις του ΑΣΕΠ, ενώ το ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε να καταθέσει πρόταση στη Βουλή (που δε λύνει και το πρόβλημα) χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας πει γιατί δεν το έκανε επί 20 χρόνια.

Εν ολίγοις, συμβασιούχους, δηλαδή «εργαζόμενους - ομήρους», χωρίς ασφάλιση, δικαιώματα, φωνή και διάθεση αντίστασης θέλουν και οι δύο. Τους χρειάζονταν χτες, τους χρειάζονται σήμερα και ξέρουν ότι θα τους χρειάζονται και αύριο.

Αυτό που «χτίζουν» στον ιδιωτικό τομέα, πολύ το επιθυμούν και για το δημόσιο. Οσο πιο πολύ «κυκλώνουν» τη μόνιμη εργασία τόσο πιο εύκολα θα την ...εξαφανίσουν.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ δίνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην τελευταία διέψευσε ότι στοχεύει ...να χάσει τις επόμενες εκλογές. Λες και θα μπορούσε να το παραδεχτεί δημοσίως, ακόμη και αν ίσχυε κάτι τέτοιο.

Μας πληροφόρησε, πάντως, πως το κόμμα του είναι φτιαγμένο «για να κερδίζει». Εμείς θα προσθέταμε ότι είναι φτιαγμένο για να λέει επί μια τετραετία στην αντιπολίτευση ότι «θα κερδίσει». Οτι ακριβώς έκανε δηλαδή στο παρελθόν και η ΝΔ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Επί του παρόντος, η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να φτάσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 τουλάχιστον χρόνια, για όλους τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες και, ταυτόχρονα, να «πετσοκόψει» τα Βαριά και Ανθυγιεινά και να προχωρήσει την ενοποίηση των Ταμείων, σύμφωνα με τη γνωστή συνταγή της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και παροχών στο κατώτερο επίπεδο. Για τους στόχους αυτούς αρκούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και ο Σ. Τσιτουρίδης αναφέρεται συχνά πυκνά στην ανάγκη εφαρμογής των νόμων αυτών.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι επόμενες κυβερνήσεις - άρα, η σημερινή μπορεί να λέει ό,τι θέλει... - και αφού πρώτα ωριμάσουν οι σχετικές προϋποθέσεις. Ποιες είναι οι τελευταίες; Αναφέρουμε ορισμένες: Να ξεδιπλώσει η επιτροπή των «σοφών» τις σχετικές προτάσεις της, παίζοντας το ρόλο του «λαγού». Να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα οικονομικά αδιέξοδα του ΙΚΑ, μέσω της εντεινόμενης υποχρηματοδότησής του, της πολύμορφης εισφοροδιαφυγής, του χαρίσματος εργοδοτικών χρεών, κλπ. Και, βέβαια, να διαμορφωθούν οι απαραίτητες συνθήκες «κοινωνικού διαλόγου» και «συναίνεσης», ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσεις...

Μήπως, είχατε αμφιβολίες για το πώς και, ιδιαίτερα, προς όφελος ποιων, θα αξιοποιηθούν οι πόροι του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ), που προορίζονται για τους δήμους; Μήπως, στη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, ακούσατε πολλές και διάφορες υποσχέσεις από τους υποψήφιους δημάρχους του δικομματισμού, σχετικά με το Δ' ΚΠΣ και την κοσμογονία, που δήθεν θα φέρει στις διάφορες πόλεις και την περιφέρεια γενικότερα;

Για να σας φύγουν, λοιπόν, οι όποιες αμφιβολίες, σας πληροφορούμε ότι τις προάλλες το ΔΣ της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ) αποφάσισε ομόφωνα να υπογράψει με την κυβέρνηση μνημόνιο, όπου προβλέπεται η ίδρυση ανώνυμης εταιρείας, η οποία θα εποπτεύσει και θα διαχειριστεί την αξιοποίηση των κονδυλίων του Δ' ΚΠΣ. Προβλέπεται, επίσης, ότι θα «προσληφθεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα Τεχνικός Σύμβουλος εξειδικευμένος σε project management ανάλογου αντικειμένου». Στο σχέδιο, μάλιστα, του μνημονίου αναφέρεται πως ο «ρόλος ενός τέτοιου συμβούλου είναι η διασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας» της εταιρείας και «για να γίνει αυτό θα πρέπει να διασφαλιστεί η παρουσία σημαντικών στελεχών του συμβούλου σε θέσεις - κλειδιά της ΑΕ». Περιττό, να προβλέψουμε, βέβαια, ότι τη θέση του Τεχνικού Συμβούλου θα καταλάβει κάποια μεγάλη επιχείρηση της ημεδαπής ή και της αλλοδαπής, έχουσα τα εχέγγυα για το ...κατάλληλο μοίρασμα της «πίτας» μεταξύ των «ενδιαφερομένων»...

Περίπου τέτοιο καιρό πέρυσι και ενόψει τότε των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο ΣΥΝ είχε φορέσει την αντιδικομματική του μάσκα και μιλούσε για την ανάγκη καταδίκης τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Μετά, οι διακηρύξεις αυτές «ξεχάστηκαν» και, τελικά, ο ΣΥΝ εφάρμοσε μια εκλογικίστικη και ευκαιριακή πολιτική, όπου κυριαρχούσε η λογική των λεγομένων τοπικών κοινωνιών και των τοπικοαυτοδιοικητικών κριτηρίων, συνεργαζόμενος σε δεκάδες δήμους και νομαρχίες, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τη ΝΔ.

Τώρα, καθώς δυναμώνει η εκλογολογία και οι πρόωρες εκλογές μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη, η ηγεσία του ΣΥΝ ξεσκονίζει και πάλι την αντιδικομματική της μάσκα. Στις προσεχείς εκλογές «δε χρειάζεται πια να επικεντρωθούμε στο αίτημα να μπει ο ΣΥΝ στη Βουλή - μπορούμε να έχουμε πολύ υψηλότερους στόχους, για ένα μεγάλο πλήγμα στο δικομματισμό» δηλώνει ο Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Οπως καταλαβαίνετε, αυτό απαιτούν οι σημερινές συνθήκες, ώστε να παίξει αποτελεσματικά ο ΣΥΝ το ρόλο του αναχώματος...

Σε στενή πολιορκία μοιάζει να εξελίσσεται το πολιτικό «φλερτ» του ΠΑΣΟΚ προς τον Συνασπισμό. Ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστημα, στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη αδράχνουν όποια ευκαιρία τους δοθεί για να επισημάνουν την ανάγκη στενότερων σχέσεων μεταξύ των δύο κομμάτων. Μέχρι και για «επαφές τρίτου τύπου» έγινε λόγος από την Αννα Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξή της στην Κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία». Ο ΣΥΝ μέχρι στιγμής κρατάει χαρακτήρα. Δεν ενδίδουμε, διαμηνύουν κορυφαία του στελέχη. Ομως, αυτό το «πες πες» των στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν αιωρείται στον αέρα. Πατάει γερά σε πράξεις του ΣΥΝ, που δε συμφωνούν ακριβώς με το περιεχόμενο των επίσημων δηλώσεών του. Πατάει στις, ούτως ή άλλως, μεταξύ τους συνεργασίες σε δεκάδες δήμους και νομαρχίες. Πατάει στη χρόνια συμπόρευση των δυνάμεων των δύο κομμάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πατάει σε κοινές τους δραστηριότητες στη Βουλή και αλλού. Με λίγα λόγια, κάτι ξέρει η Αννα Διαμαντοπούλου, όταν λέει ότι «η σχέση αυτή δεν εκβιάζεται, δεν επιβάλλεται, αλλά και δεν αποτρέπεται απλά από επιλογές κορυφής»...