Πέμπτη 23 Νοέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αστοχίες...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Νομίζω ότι οι Ελληνες υπερβολικά έντονα αισθάνονται το πραγματικό νόημα του περιεχομένου της Δημοκρατίας (...). Και μάλλον, αν επιτρέπετε, ήθελα να εκμεταλλευθώ τη δυνατότητα για κάποια προώθηση, για κάποια διαφήμιση, γιατί σήμερα θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά η μετάφραση του βιβλίου μου "Η πορεία και ο δρόμος προς τη Δημοκρατία"». Το απόσπασμα είναι απ' τη δήλωση του Προέδρου της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους, μετά τη χτεσινή συνάντησή του με τον Ελληνα ομόλογό του. Αφήνουμε ασχολίαστη την - τουλάχιστον άστοχη - εκμετάλλευση της συνάντησης με τον Κ. Παπούλια για διαφήμιση του βιβλίου του. Προτιμότερο να σχολιάσουμε την... αστοχία του τίτλου του. Σε ποια δημοκρατία αναφέρεται ο κ. Κλάους; Στη χώρα του κηρύχτηκε παράνομη η δράση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, επειδή σκοπεύει στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής! Και επιπλέον, εξετάζεται από τη Γερουσία η νομιμότητα δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας - Μοραβίας! Η Τσεχία εκτροχιάστηκε χρόνια πριν από την πορεία της πραγματικής δημοκρατίας και κινείται πια στην τροχιά της «δημοκρατικής» δικτατορίας του κεφαλαίου. Σ' ένα μόνο έχει δίκιο ο κ. Κλάους. Οι Ελληνες εργαζόμενοι «αισθάνονται το πραγματικό νόημα του περιεχομένου της δημοκρατίας». Γι' αυτό και στέκονται αλληλέγγυοι με τους διωκόμενους νεολαίους κομμουνιστές της Τσεχίας.

«Κοινοί στόχοι»...

«Κοινούς στόχους και οράματα» μοιράζονται η Ελλάδα και η Τσεχία, που αφορούν σε «κοινωνίες όπου θα επικρατεί η οικονομική ανάπτυξη συνδυασμένη με την κοινωνική δικαιοσύνη και τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού», σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους, που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας. Ωστόσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι στην Τσεχία διώκεται η Κομμουνιστική Νεολαία, η δράση της οποίας ήδη απαγορεύτηκε, επειδή στους σκοπούς της περιλαμβάνει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, κάτι απολύτως συμβατό με το «κοινωνικά δίκαιο», ενώ η Γερουσία αποφάσισε να εξεταστεί και η νομιμότητα δράσης τού εκεί Κομμουνιστικού Κόμματος. Και μπορεί, βέβαια, οι εξελίξεις αυτές να είναι σύμφωνες με τον προωθούμενο, στις σημερινές συνθήκες, ευρωενωσιακό «πολιτισμό» των σύγχρονων «κομμουνιστοφάγων», αλλά βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, που δεν μπορεί να υφίσταται, καταργώντας στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες.

Υποκατάσταση της υποχρέωσης

Δυο χειρουργικές κλινικές ανακαινίστηκαν στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο «Αγλαϊα Κυριακού» με δωρεά στη μνήμη της παιδιάτρου Ευαγγελίας Χριστοδουλάκου, ενώ ο εξοπλισμός ήταν προσφορά του Σωματείου «Φίλοι Κοινωνικής Παιδιατρικής. Η ανοιχτή Αγκαλιά».

Οι προσφορές εκφράζουν τις ευγενικές προθέσεις και το σεβασμό στη μνήμη εκείνων που έφυγαν, και γι' αυτό είναι ευπρόσδεκτες. Με αφορμή αυτή την προσφορά, όμως, ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος, που εγκαινίασε τις ανακαινισμένες κλίνες, εξύμνησε τις χορηγίες, οι οποίες δε γίνονται πάντοτε άδολα, ενώ έχουν εξελιχθεί σε ολόκληρη επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. «Από μόνη της η Πολιτεία δεν μπορεί», είπε ο Δ. Αβραμόπουλος, προσκαλώντας και τον ιδιωτικό τομέα να συνεισφέρει στην «πιο κρίσιμη και ευαίσθητη σχέση», όπως είναι οι χορηγίες. Κι εδώ βρίσκεται το κύριο πρόβλημα, αφού η προσφορά δωρεάν, σύγχρονων και αναβαθμισμένων υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό - και πρωτίστως στα παιδιά - είναι υποχρέωση του κράτους και δεν μπορεί να υποκατασταθεί από χορηγίες ή δωρεές...

Χρόνια τα προβλήματα

Πάντως και πέρυσι (15 Δεκέμβρη 2005) στο «Αγλαΐα Κυριακού» εγκαινιάστηκε απ' τον τέως υπουργό Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη η ανακαινισμένη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού με χορηγία ολλανδικής ασφαλιστικής εταιρείας. Και ο προκάτοχος του Δημήτρη Αβραμόπουλου εξύμνησε κι εκείνος την «υπεύθυνη συμπεριφορά της εταιρείας προς το κοινωνικό σύνολο».

Ομως, παρά τις προσφορές, τα χρόνια προβλήματα του νοσοκομείου παραμένουν, ενώ τα ετήσια κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών αυξάνονται αλματωδώς. Οι ελλείψεις μόνιμων γιατρών στο «Αγλαΐα Κυριακού» φτάνουν κοντά στο 50% των οργανικών θέσεων, ενώ είναι κενές πάνω απ' το 35% των οργανικών θέσεων του υπόλοιπου προσωπικού και ιδιαίτερα του νοσηλευτικού.

«Οχι στη διπλοβάρδια του νοσηλευτικού προσωπικού, άμεσες προσλήψεις εδώ και τώρα» και «Οχι στο κλείσιμο των μαγειρείων. Εξω το cetering απ' το νοσοκομείο», έγραψαν σε πανό οι εργαζόμενοι στην είσοδο του νοσοκομείου. Ομως γι' αυτά δεν είπε τίποτε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Και τι να έλεγε, άλλωστε, καθώς, υλοποιώντας την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, είναι υποχρεωμένος να σφίξει ο ίδιος τη θηλιά του οικονομικού στραγγαλισμού των νοσοκομείων.

Νέες περιπέτειες για το λιβανικό λαό

Οι πολιτικές ισορροπίες σείονται και πάλι στο Λίβανο. Η δολοφονία του υπουργού Βιομηχανίας λειτούργησε, απλώς, ως σταγόνα σε θάλασσα, ήδη, τρικυμισμένη. Πρόκειται για την 5η, την τελευταία διετία, πολιτική δολοφονία, αρχίζοντας από αυτήν του πρώην πρωθυπουργού, Ραφίκ Χαρίρι. Η δολοφονία Χαρίρι χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός άσκησης ασφυκτικών πιέσεων από ΗΠΑ, Γαλλία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να αποχωρήσει ο συριακός στρατός από το Λίβανο, αφού η Δαμασκός «σκιαγραφήθηκε» ως «ηθικός αυτουργός». Η ενίσχυση πολιτικών δυνάμεων φίλα προσκείμενων στις ΗΠΑ, όπως το κόμμα του υιού Χαρίρι ή ο οψίμως ανανήψας πρώην φιλοσύρος, Δρούζος Ουαλίντ Τζουμπλάντ, ήταν προδιαγεγραμμένη εξέλιξη στις εκλογές που ακολούθησαν, στη βάση του αντιδραστικού εκλογικού συστήματος με γνώμονα την πληθυσμιακή ποσόστωση θρησκευμάτων και σεκτών (και, μάλιστα, με αριθμητικά στοιχεία περασμένων δεκαετιών).

Η «επανάσταση των Κέδρων» πανηγυρίστηκε δεόντως από όσους την επιδίωξαν εκτιμώντας ότι μια «φιλο-αμερικανική» κυβέρνηση στη Βηρυτό θα διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στο στόχο της προώθησης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της «Ευρείας Μέσης Ανατολής». Αλλωστε, δεν ήταν η πρώτη, και όπως φαίνεται ούτε η τελευταία φορά, που ο Λίβανος μετατρεπόταν σε πεδίο αναμέτρησης ξένων δυνάμεων και συμφερόντων. Η αδυναμία της νέας κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ανάγκες του λιβανικού λαού έγινε αισθητή εξαρχής. Στη δυσαρέσκεια προστέθηκε η βάρβαρη ισραηλινή εισβολή του περασμένου καλοκαιριού, με πρόσχημα τη σύλληψη 3 Ισραηλινών στρατιωτών από τη «Χεζμπολάχ».

Επί ένα μήνα, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε και κυριολεκτικά ισοπέδωνε το Λίβανο, με τη συνένοχη σιωπή των διεθνών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια εισβολή που είχε ως εμφανή στόχο να εξαφανίσει τις δυνάμεις εκείνες, που, τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο και πιθανώς με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες η κάθε μία, αντιτίθονταν στα σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή». Οι επιχειρήσεις τερματίστηκαν, αλλά ακολούθησε η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που σήμερα έχουν αποκλείσει ναυτικά τη χώρα. Στο νέο αυτό τοπίο, οι δυνάμεις που αντιστάθηκαν αύξησαν τα ποσοστά της λαϊκής τους επιρροής, π.χ., η «Χεζμπολάχ», και άρχισαν να πιέζουν για αναδιανομή της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Στην ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα, ήρθε να προστεθεί η δολοφονία Τζεμαγέλ, για να ωθήσει και πάλι την κατάσταση στα άκρα. Και αυτή τη φορά, όπως και στις προηγούμενες δολοφονίες, είναι αδύνατο να πει κανείς ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός, κοινός τόπος, ωστόσο, είναι η λέξη προβοκάτσια.

Το βέβαιο, όμως, είναι ότι οι δυνάμεις που κρύβονται πίσω από τις δολοφονίες αυτές επιδιώκουν με απροκάλυπτο τρόπο την κλιμάκωση των ενδοκοινοτικών εντάσεων στο Λίβανο, ακόμη και την εξώθησή της σε εμφύλια σύρραξη ή κατακερματισμό του Λιβάνου. Το βέβαιο, επίσης, είναι ότι ο μεγάλος χαμένος της παρούσας αποσταθεροποίησης είναι ο λιβανικός λαός, που φυσικά και θα είναι ο μοναδικός που θα πληρώσει το τίμημα - ενώ, αντίθετα, θα έπρεπε να είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την τύχη της χώρας του και το μέλλον του, όπως όλοι οι λαοί - και μοιάζει να αξιοποιείται ως κομπάρσος σε ένα «παιχνίδι», που ξεπερνά κατά πολύ τα λιβανικά σύνορα.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Τα... μεμονωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ... ΟΙ επιδόσεις της Ελληνικής Αστυνομίας. Κατάφερε, μετά από τόσες μέρες, να ταυτοποιήσει και να συντάξει κατάλογο με εννέα αστυνομικούς, οι οποίοι ευθύνονται για τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη!

Εμείς τώρα τι να υποθέσουμε; Οτι δυσκολεύονται να εντοπίσουν τις ταυτότητες των ίδιων των δικών τους κουκουλοφόρων; 'Η μήπως ότι δε γνώριζαν ποιους είχαν επιφορτίσει με τον συγκεκριμένο ρόλο και καθήκοντα;

Προφανώς η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο πράγματα: 'Η είναι ανίκανοι ή προσπαθούν να τα κουκουλώσουν. Ας διαλέξουν...

Επίσης, αυτός ο αστυνομικός υποδιευθυντής που ήταν παρών στο επεισόδιο, γιατί βαρύνεται μόνον με ανεπαρκή επίβλεψη των κατωτέρων του; Δε χρειάζεται και τεράστιες ικανότητες για να καταλάβει κανείς πως, όταν αστυνομικοί χτυπούν κάποιον παρουσία ανωτέρου τους, έχουν το λιγότερο λάβει την έγκρισή του.

Γενικώς, πάντως, είναι φανερό, ότι όλοι προσπαθούν να «θαφτεί» η ουσία του προβλήματος και να εμφανιστεί ως ένα μεμονωμένο κρούσμα από κάποιους «θερμόαιμους».

Η ηγεσία της Αστυνομίας, συνεπικουρούμενη κι από συνδικαλιστές αστυνομικούς, θέλει να μας πείσει, ότι το έκαναν κάποιοι «κακοί» αστυνομικοί, ενώ δεν υπάρχει γενική κατεύθυνση για ανάλογη δράση και συμπεριφορές.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να τεκμηριώσει ότι ...άλλες ήταν οι εντολές του υπουργού και αλλιώς τις εφάρμοσαν οι διοικούντες την Αστυνομία. Λες και το περιστατικό είναι ...μοναδικό και εξαίρεση.

Το ΠΑΣΟΚ πάλι προσπαθεί να υποστηρίξει ότι τέτοια πράγματα τα κάνουν μόνον τα «ΜΑΤ και το παρακράτος της Δεξιάς», λες και τον καιρό που κυβερνούσαν αυτοί δεν υπήρχαν μηχανισμοί προβοκατόρων και οι ασφαλίτες ήταν ...υποδείγματα ευγένειας.


Γρηγοριάδης Κώστας

Δυστυχώς για όλους τους, δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν. Αλλωστε, όποιος επισκεφθεί αστυνομικό τμήμα του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, θα δει περισσότερους αστυνομικούς με εμφάνιση και περιβολή που παραπέμπουν ευθέως στους «γνωστούς - αγνώστους», παρά ένστολους...

Συνταξιούχοι με δάφνες στο συμβιβασμό

Μετά από αλλεπάλληλες αναποτελεσματικές προσπάθειες να χτυπηθεί το αγωνιστικό ταξικό κίνημα των συνταξιούχων, οι μηχανισμοί του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού προωθούν εδώ και καιρό την ίδρυση της Ανώτατης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας. Πρόκειται για ένα μόρφωμα που διατείνεται ότι εκπροσωπεί συνταξιούχους από τις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες και σύμφωνα με τους ιδρυτές της «καλύπτει ένα μεγάλο κενό διότι ήμασταν η μόνη χώρα της ΕΕ χωρίς τριτοβάθμιο θεσμικό συνδικαλιστικό όργανο συνταξιούχων». Βέβαια, οι πραγματικές στοχεύσεις της συνταξιουχικής παρασυναγωγής (το ιδρυτικό της συνέδριο ξεκινάει αύριο) καταγράφονται με ιδιαίτερα αποκαλυπτικό τρόπο στο καταστατικό της, το οποίο διαπερνά η λογική του κοινωνικοεταιρισμού και του συμβιβασμού. Οι ίδιοι οι πρωτεργάτες του εγχειρήματος είναι θεματοφύλακες αυτής της λογικής. Το μαρτυρά ο πρότερος συνδικαλιστικός τους βίος σαν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι.

Για τις μεθοδεύσεις ίδρυσης της Συνομοσπονδίας, αξίζει, επίσης, να αναφερθεί η καταγγελία των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Ομοσπονδιών, που εκφράζουν το αγωνιστικό συνταξιουχικό κίνημα: Παρά την ομόφωνη απόφαση του Πανελλήνιου Συλλόγου των Συνταξιούχων ΕΛΤΑ να μη συμμετέχουν σ' αυτό το μόρφωμα, αυτοί επιμένουν να τους παρουσιάζουν σαν μέλη τους, που αποδεικνύει την πλασματική δύναμή τους. Αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν την εικόνα της Συνομοσπονδίας που «εγκαινιάζει» αύριο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού πρώτα τους πήραν υπό τη σκέπη τους η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ο αρχιεπίσκοπος...

«Μαύρο... περιστέρι»

Γρηγοριάδης Κώστας

Μιλώντας στον πανηγυρικό γιορτασμό της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Δημ. Περιστεράς, προϊστάμενος του 1ου Γραφείου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, κατέφυγε στον αντικομμουνισμό, αναφέροντας ότι «ο ελληνικός στρατός αγωνίστηκε στο Γράμμο και στο Βίτσι για ν' αποκατασταθεί η δημοκρατία...».

Οτι υπάρχουν κάποιοι που πάσχουν από την ανίατη «ασθένεια» του αντικομμουνισμού το ξέρουμε και, εν πολλοίς, τους ξέρουμε. Οσο, βεβαίως, κρατούν την «αρρώστια» για τον εαυτό τους, δεν αξίζει ν' ασχοληθεί κανείς με δαύτους. Οταν, όμως, επιχειρούν να «μολύνουν» κι άλλους, τότε χρειάζεται ν' αντιμετωπίζονται όπως τους αρμόζει: Σαν επιθετικά «καρκινώματα» που είναι ανάγκη να αφαιρεθούν για να μη μολύνουν την κοινωνία.

Πολύ περισσότερο που ο εν λόγω αντικομμουνιστής προέρχεται από το χώρο της Εκπαίδευσης και, μάλιστα, κατέχει και πόστο. Τέτοιου «φυράματος» εκπαιδευτικοί δεν είναι μόνο «οπισθοδρομικοί» και «γραφικοί». Είναι και επικίνδυνοι, καθώς έρχονται σε επαφή με νέους ανθρώπους και απειλούν να τους «δηλητηριάσουν». Αλήθεια, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τι λέει για το «μαύρο... περιστέρι» της Λάρισας;

Στο σπίτι του κρεμασμένου...

Ο ΣΥΝ - κατά τον πρόεδρό του Αλ. Αλαβάνο - έχει την υποχρέωση να προβάλει «την εναλλακτική πολιτική πρόταση και το δρόμο διεξόδου από τον σημερινό ασφυκτικό δικομματισμό», κάτι που δεν μπορεί να κάνει το ΚΚΕ διότι «είναι κλεισμένο σε μια πολιτική διαιρετική για τον χώρο της αριστεράς και των δυνάμεων της εργασίας που είναι στήριξη στο σύστημα». Η υποχρέωση αυτή του ΣΥΝ υπογραμμίζεται από τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, όπου - πάντα κατά τα λεγόμενα του προέδρου του - φάνηκε ότι η αντιπαράθεση με τον δικομματισμό μπορεί να είναι νικηφόρα και μάλιστα εντυπωσιακά.

Επισήμανση πρώτη: Τα εντυπωσιακά νικηφόρα αποτελέσματα τα οποία επικαλείται ο Αλ. Αλαβάνος ως δικαίωση της πολιτικής του ΣΥΝ οφείλονται κυρίως στον εναγκαλισμό του με τον κατά τα άλλα «ασφυκτικό δικομματισμό». Επισήμανση δεύτερη: Το κατά πόσο ο ΣΥΝ αποτελεί απειλή για το σύστημα προς όφελος των δυνάμεων της αριστεράς και της εργασίας, το ομολογεί ένας εκ των βασικών πυλώνων του δικομματικού συστήματος, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που δεν κουράζεται να του απευθύνει προτάσεις συνεργασίας, τις οποίες - σημειωτέον - η ηγεσία του ΣΥΝ αποφεύγει να τις αποκρούσει με σαφήνεια. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί, αλλά αν επιμένουν κακό του κεφαλιού τους...

Δε γλυκαίνει με τίποτε!

Σύσκεψη με θέμα την τροφοδοσία των νοσοκομείων με ελληνικό μέλι έγινε χτες στο υπουργείο Υγείας, στην οποία πήραν μέρος ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Αλ. Κοντός, ο υφυπουργός Πρόνοιας, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, καθώς και εκπρόσωποι του κλάδου παραγωγής και διακίνησης ελληνικού μελιού.

Ελα, όμως, που είναι τόσο σκληρός ο φετινός προϋπολογισμός για την Υγεία, που κι όλο το ελληνικό μέλι να μπει στα νοσοκομεία δεν πρόκειται να ...γλυκάνει τις «ανθυγιεινές» συνέπειές του!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Χωρίς επανάπαυση

Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πως ο περίφημος «διάλογος» της κυβέρνησης για τις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας θλιβερός μονόλογος. Αυτό απέδειξε και η μάζωξη που διοργάνωσε το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας (ΕΣΥΠ) στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης με 13 Ελληνες πανεπιστημιακούς που εργάζονται σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, οι οποίοι κλήθηκαν να υποστηρίξουν τις αναδιαρθρώσεις. Αξιοποιώντας το «κύρος» των ιδρυμάτων τους, εμφάνισαν λίγο ως πολύ τα ελληνικά πανεπιστήμια ως «παλαιολιθικά»... γιατί η κρατική χρηματοδότηση μοιράζεται εξίσου σε όλα τα ιδρύματα και τις επιστήμες, γιατί δεν έχουν βάλει ακόμα εταιρείες «σεκιούριτι», γιατί ακόμα ψηφίζουν οι φοιτητές για πρύτανη... Οπως ήταν αναμενόμενο, βέβαια, δεν απασχόλησε τους 13 «σοφούς» το πόσα εκατομμύρια χρειάζεται πια μια εργατική οικογένεια στην Ελλάδα για να σπουδάσει τα παιδιά της, ούτε μας είπαν πόσα παιδιά εργατών καταφέρνουν να σπουδάσουν στα ...υψηλού κύρους ιδρύματα του εξωτερικού από τα οποία προέρχονται και υπηρετούν.

Η υποστήριξη που ήρθαν να δώσουν στις κυβερνητικές θέσεις οι 13 «σοφολογιότατοι», παρά την προβολή που είχαν οι θέσεις τους, δε φαίνεται να έχει θετική ανταπόκριση στην κοινή γνώμη. Και ήδη ο Τύπος συνδέει πλέον άμεσα την προώθηση τελικά των αναδιαρθρώσεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση με τις εκλογές. Εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας και ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων συνεχίζουν να αντιτίθενται σθεναρά στο νέο νόμο - πλαίσιο και στην αναθεώρηση του άρθρου 16, το σενάριο προώθησης των όποιων αλλαγών από τη «νέα» κυβέρνηση (ενδεχόμενα μετά από πρόωρες εκλογές) εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στις εφημερίδες.

Ανεξάρτητα, όμως, από το πότε θα κατατεθεί στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο, οι συνέπειες από την πολιτική που ήδη προωθείται στην εκπαίδευση είναι ορατές. Είναι ορατές στην τσέπη των λαϊκών οικογενειών, αλλά και στην ανασφάλεια και στην αγωνία των αποφοίτων, που το πτυχίο δεν τους αρκεί για τίποτε πλέον. Γι' αυτό και δεν μπορεί να υπάρχει καμιά επανάπαυση, ότι τάχα δε θα περάσει ο επίμαχος νόμος πριν τις εκλογές. Οι διαπιστώσεις των «σοφών» ότι τα ελληνικά ιδρύματα υπολείπονται από τα διεθνή ...πρότυπα δεν αναιρούν πως με διάφορες μορφές εδώ και χρόνια η ιδιωτικοποίηση προχωράει ήδη μέσα στα ιδρύματα.

Αυτή η κατάσταση, που δεν ικανοποιεί κανέναν σήμερα, θα γίνει πολύ χειρότερη αν περάσουν οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για το νόμο - πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Οι σπουδές στην Ανώτατη Εκπαίδευση θα γίνουν μακρινό όνειρο για τα παιδιά της εργατικής τάξης, ενώ κάθε απόφοιτος θα είναι «κομμένος και ραμμένος» στις τρέχουσες ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο φραγμός σ' αυτό το εφιαλτικό μέλλον πρέπει να χτίζεται από τους αγώνες του σήμερα, με τις πολύμορφες κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές, με τη συνάντηση και συμπόρευση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος, με την αντίσταση σε κάθε αντιδραστικό μέτρο που περνάει μέσα στα πανεπιστήμια (περικοπές στη δωρεάν διανομή συγγραμμάτων, προϋπολογισμοί πείνας, προσπάθειες περιστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων, κ.ά.) ακόμα και χωρίς να έχει προηγηθεί νόμος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ