Μαζί με τον ΣΕΒ, την ηγεσία των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων και την κυβέρνηση, η ΓΣΕΕ αναλαμβάνει να εμπλακεί πιο αποφασιστικά στην υπόθεση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Να συμπράξει, δηλαδή, σε όλη αυτή την επιχείρηση που θέλει τον εργαζόμενο διά βίου καταρτιζόμενο και αενάως εκπαιδευόμενο, κατάλληλο ανά πάσα στιγμή να μεταλλάσσεται επαγγελματικώς, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Αυτό προέκυψε από χτεσινή συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» με τον υπουργό Απασχόλησης, με θέμα το «Ρόλο των κοινωνικών εταίρων στην ανάπτυξη επαγγελματικών περιγραμμάτων».

Και δεν είναι τυχαίο πως μέσα από τέτοιες «κοινωνικο-εταιρικές» πρακτικές εξυπηρετούνται και ιδεολογικές στοχεύσεις, όπως κι αυτή που διατύπωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, πως για την ανεργία φταίει δήθεν η μη κατάλληλη προσφορά εργασίας. Δε μας λένε ποτέ, όμως, πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας είναι κενές και δεν καλύπτονται εξαιτίας της έλλειψης επαγγελματικών προσόντων, όπως υπονοούν οι εργοδότες.

Βέβαια, η εμπλοκή των κοινωνικών εταίρων έχει και πιο «χειροπιαστούς» στόχους. Μέχρι και 50 εκατομμύρια ευρώ φτάνει το πακέτο το οποίο θα μπορούν να διαχειριστούν οι κύριοι αυτοί, πέραν του ποσού των 6,65 εκατομμυρίων ευρώ με το οποίο θα επιδοτηθούν. Για να μη μιλήσουμε για τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα ξεκοκαλίσουν οι «ημέτεροι» για να πουλήσουν κατάρτιση και επανακατάρτιση, χωρίς βέβαια κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους ανέργους και τους νέους.

Σε προπαγάνδα υπέρ του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων μετατράπηκε η ημερίδα που οργάνωσε την Τρίτη η ΠΟΕ ΟΤΑ, με ευθύνη της πλειοψηφίας της. Με μόνη εξαίρεση τους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ, που είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, όλοι οι υπόλοιποι (ΚΕΔΚΕ, ΕΕΤΑΑ, υπουργείο Εσωτερικών, παρατάξεις της πλειοψηφίας) επιχείρησαν να εξωραΐσουν το νέο κώδικα. Εστίασαν στο ότι «θέτει κανόνες» στον τρόπο ίδρυσης και λειτουργίας εταιρειών από τους δήμους και δεν είπαν κουβέντα για τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει για τους εργαζόμενους και το λαό το γεγονός ότι αυτές οι εταιρείες θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Για το ότι θα μπορούν να συμμετέχουν σε αυτές και ιδιωτικά κεφάλαια και θα πωλούν κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά, ενώ αυτά θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν. Οτι θα προσλαμβάνουν εργαζόμενους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου (αορίστου ή ορισμένου χρόνου, μίσθωσης έργου, μερικής απασχόλησης κλπ) και φυσικά θα μπορούν να τους απολύουν όποτε θέλουν. Τέλος, ισχυρίστηκαν ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν απολύσεις εργαζομένων από τη διάλυση των υφιστάμενων δημοτικών επιχειρήσεων, στηρίζοντας αυτή την αισιοδοξία τους στην... ευχή να προσληφθούν στους δήμους όσοι μείνουν χωρίς αντικείμενο δουλιάς. Τέτοια (τζάμπα) διαφήμιση για τον αντιδραστικό Κώδικα ούτε στα πιο τολμηρά της όνειρα δεν είχε δει η κυβέρνηση...

Αυτά την προηγούμενη Κυριακή. Ομως πριν από δυο μήνες στις 4 Δεκέμβρη του 2006, μιλώντας στο 17ο ετήσιο Συνέδριο του «Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου», όχι πολύ μακριά από την αίθουσα της Βουλής, χρησιμοποίησε εκείνο το βήμα, για να δεσμευτεί ότι η πολιτική του κόμματός του παραμένει πιστή απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στους επιχειρηματίες.

-- Τασσόμαστε υπέρ της «απελευθέρωσης των ΑΕΙ και των ΤΕΙ από μια κρατική αντίληψη ελέγχου». Χρειαζόμαστε «πανεπιστήμια ανταγωνιστικά και ευέλικτα». Πρέπει να «αφήσουμε ελεύθερα τα πανεπιστήμια, να αξιολογούμε και να βάλουμε κίνητρα με τη χρηματοδότηση μέσω των φοιτητών για τη λειτουργία τους και τον εσωτερικό ανταγωνισμό τους»!

-- Στη «δίκαιη κοινωνία» του ΠΑΣΟΚ, ο εργαζόμενος πρέπει να «προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες της αγοράς», να γίνει «ευέλικτος» και μάλιστα μέσα απ' ένα «σύστημα μηχανισμών κατάρτισης» που θα καλύπτει τις συγκεκριμένες απαιτήσεις. Εμείς θα εξασφαλίσουμε «προγράμματα βίου εκπαίδευσης», ώστε οι επιχειρηματίες να έχουν ανά πάσα στιγμή εργαζόμενους... εργαλεία στη δούλεψή τους.

-- Οι εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν «ανταγωνιστικοί» και να προσαρμοστούν σε μια «μεταρρυθμιστική περίοδο» προκειμένου να «συμμετέχουν ουσιαστικά στη διεθνή οικονομία»!

-- Υποσχόμαστε ένα «νέο φορολογικό πλαίσιο που παρέχει κίνητρα» για τις επιχειρήσεις.

-- Στηρίζουμε την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων αλλά με «σχέδιο», γιατί «ο ρόλος του Δημοσίου δε μεταφράζεται πάντα και απαραίτητα στην παραγωγή υπηρεσιών άμεσα από το κράτος, αλλά στον έλεγχο από το κράτος των υπηρεσιών που προσφέρει η αγορά».

-- Είμαστε υπέρ των «συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», αφού μπορούμε «να δώσουμε ασφάλεια στον εργαζόμενο, αλλά και σιγουριά στον επιχειρηματία»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν αθροίσουμε τις δηλώσεις των κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, τότε καταλήγουμε στο ...σαφέστατο συμπέρασμα ότι «οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, αλλά οποιαδήποτε στιγμή κι αν προκηρυχτούν μέσα στη χρονιά δε θα θεωρούνται πρόωρες». Οποιος κατάλαβε ...κατάλαβε.

Βέβαια, όπως και κάθε κορυφαίος (κατά τα άλλα) θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έτσι και οι εκλογές, ως γνωστόν, χρησιμοποιούνται με ένα και μοναδικό κριτήριο: Το τι βολεύει αυτούς που κυβερνούν.

Οπότε μοιάζει μάλλον αστείος ο καυγάς για το όλο θέμα ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όταν αμφότεροι και τους κανόνες του παιγνιδιού ξέρουν, και τους έχουν χρησιμοποιήσει πολλάκις.

Τελικά, η εκλογολογία είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλάς, υποτίθεται, για πολιτική χωρίς να ασχολείσαι με την πολιτική, δηλαδή τις θέσεις και τις κατευθύνσεις των κομμάτων.

ΤΥΧΕΡΟΙ ΟΙ Ινδοί. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν από κοντά δυο κορυφαία στελέχη του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τις προάλλες ήταν εκεί ο Γιώργος Παπανδρέου (όπου όλοι ξέρουμε ότι στηλίτευσε τον «άγριο καπιταλισμό») και τώρα πάει ο Γιώργος Αλογοσκούφης.

Σίγουρα, οι Ινδοί είναι πιο ...κατάλληλο κοινό γι' αυτούς τους δύο. Εχουν αναπτύξει, βλέπετε, όλες αυτές τις μυστικιστικές τεχνικές της βουδιστικής φιλοσοφίας και της γιόγκα, που τους επιτρέπουν να είναι ήσυχοι και ατάραχοι, ώστε να μπορούν να τους αντέξουν.

Εμείς τι θα κάνουμε, που είμαστε υποχρεωμένοι κάθε τόσο να ακούμε τις υποκριτικές δηλώσεις τους και τους μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς τους;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα συντηρητικό σε πάρα πολλά πράγματα», δήλωσε προχτές η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Αννα Διαμαντοπούλου. Δίκιο έχει... Πού ακούστηκε ένα προοδευτικό, αριστερό και, ακόμη περισσότερο, ένα κομμουνιστικό κόμμα, να υποστηρίζει και να παλεύει καθημερινά για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, αντίστοιχων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για σταθερή δουλιά σε όλους, με πλήρη οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για κατώτατους μισθούς 1.300 ευρώ και κατώτατες συντάξεις 1.050 ευρώ κλπ, κλπ, μέχρι τη Λαϊκή Εξουσία, ώστε να κάνει ο λαός κουμάντο στον κόπο του και τη χώρα και όχι η ολιγαρχία του πλούτου. Για να μη μιλήσουμε για τις αντιλήψεις, περί ταξικής πάλης, επανάστασης και σοσιαλισμού. Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα, αναχρονιστικά και συντηρητικά. Η σύγχρονη... αριστερή και... προοδευτική σκέψη και πολιτική συμπυκνώνονται στην πώληση φυκιών για μεταξωτές κορδέλες στο λαό και στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, που απαιτούν οι κεφαλαιοκράτες και οι ανάγκες του σύγχρονου και συνεχώς αντιδραστικοποιούμενου καπιταλιστικού συστήματος. Στην... τέχνη της ταξικής αλλοτρίωσης και αφοπλισμού του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οπως έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Οπως κάνουν οι απανταχού ομοϊδεάτες της κ. Διαμαντοπούλου. Από τον Τ. Μπλερ, τον Σολάνα και τον Γκ. Σρέντερ, μέχρι τον Ζαπατέρο και τον Πρόντι...

«Η Συνθήκη του 1992 μετέβαλε τους εργαζόμενους σε θύματα μιας διαρκούς λιτότητας που θα επιδεινωθεί ως το 2012» έγραφε η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», η οποία έκανε πρωτοσέλιδο θέμα της τα 15χρονα της επίσημης υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, στις 7 Φλεβάρη 1992, από τους τότε αρχηγούς κρατών - μελών της ευρωένωσης. Στο δισέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας, όπου γίνεται ένας απολογισμός των 15 χρόνων εφαρμογής της συνθήκης, αναφέρονται πολλά και διάφορα, εκτός από το ποια κόμματα ψήφισαν υπέρ και ποια κατά στη συνθήκη του Μάαστριχτ. Ούτε, βέβαια, ποιες ήταν τότε οι σχετικές θέσεις και εκτιμήσεις τους. Ισως, να πιστεύει η «Ελευθεροτυπία» ότι οι αναγνώστες της θυμούνται τι ακριβώς έγινε τότε. Ισως, πάλι, να μη θέλει να παραδεχτεί, με τον έναν ή άλλο τρόπο, ότι η ζωή δικαίωσε την πολιτική του ΚΚΕ, τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του, αφού το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ ψήφισαν υπέρ της συνθήκης του Μάαστριχτ.

Ετσι κι αλλιώς, βέβαια, το αδιαμφισβήτητο γεγονός της δικαίωσης του ΚΚΕ παραμένει και έχει τη δική του σημασία. Πολύ περισσότερο, που τις μέρες αυτές κάποιοι θεωρούν τον σταθερό αντιευρωενωσιακό προσανατολισμό του ΚΚΕ ως απόδειξη συντήρησης και τη δική τους λογική και πολιτική του «ευρωμονόδρομου» ως απόδειξη προόδου και αριστεροσύνης...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά υποστηρίζουν ορισμένοι αρθρογράφοι τις τελευταίες μέρες. Και, μάλιστα, χωρίς κόμπλεξ, όπως ισχυρίζονται. Και χωρίς ντροπή, θα συμπληρώναμε εμείς...

Με τη συκοφαντική και προβοκατόρικη φράση «Μην κάνετε τον αριστερό ψάλτη της Δεξιάς», δυνάμωσε τις προάλλες στη Βουλή την επίθεσή του ενάντια στο ΚΚΕ ο Γ. Παπανδρέου κι από τη στιγμή εκείνη οι βουλευτές και τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίνουν... τα ρέστα τους όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Ολοι τους, όμως, «ξεχνούν» το σπουδαιότερο. Καμιά σχέση δεν έχει το ΚΚΕ με την εκκλησιά και τις λειτουργίες του συστήματος της εκμετάλλευσης και του ευρωμονόδρομου. Ούτε καν στασίδι δεν υπάρχει σ' αυτή, με τ' όνομα του ΚΚΕ. Πόσω μάλλον, η θέση του αριστερού ψάλτη. Αλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουν, οι δυο θέσεις των ψαλτάδων -μαζί μ' αυτές όσων κρατούν το... ίσο- είναι πιασμένες από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που «ψέλνουν» και «λειτουργούν» μονίμως για τα συμφέροντα της ολιγαρχίας...