Ενδεικτικό της συνάντησης του δημάρχου Αθηναίων με την ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ ήταν ότι ενώ από τη μια πλευρά έκαναν λόγο για την ανάγκη μείωσης του όγκου των απορριμμάτων με την κατασκευή σταθμών μεταφόρτωσης ή την προώθηση της ανακύκλωσης, από την άλλη μίλησαν για την ανάγκη «άμεσης δρομολόγησης των διαδικασιών αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών διαχείρισης των απορριμμάτων».
Στην ουσία, συνεχίζεται το ίδιο παιχνίδι. Αξιοποιούν το δεδομένο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, που οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν και όξυναν με την πολιτική που ακολουθούν. Και, σήμερα, όταν η κατάσταση έχει φτάσει στο «και πέντε», σε κάθε συζήτηση για τα απορρίμματα «κολλάνε» και τη φράση «νέες τεχνολογίες». Αυτή η αόριστη έκφραση, όμως, κρύβει πίσω της συγκεκριμένα συμφέροντα και στρώνει το χαλί για την ανάληψη του τομέα των απορριμμάτων από τους ιδιώτες...
Η επιστολή της Κοντολίζα Ράις, με την οποία σαφώς τάσσεται υπέρ της εισόδου της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το όνομα «Μακεδονία», είναι το δεύτερο χαστούκι που δέχεται η ελληνική κυβέρνηση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, γύρω από το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Το πρώτο ήταν το φθινόπωρο του 2004 όταν η κυβέρνηση Μπους προχώρησε στην αναγνώριση της γειτονικής χώρας με τη συνταγματική ονομασία της, παρά την έκκληση του ίδιου του Κ. Καραμανλή προς τον Αμερικανό πρόεδρο κατά την επίσκεψή του λίγους μήνες νωρίτερα στο Λευκό Οίκο. Η ειρωνεία είναι ότι τον τελευταίο καιρό η ελληνική κυβέρνηση καλλιεργούσε την εντύπωση πως, χάρη στις δικές της προσπάθειες και κυρίως χάρη στην υποστήριξη του σχεδίου Αχτισαάρι για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου, οι ΗΠΑ, εν είδει ανταλλάγματος, είχαν αναλάβει να πιέσουν την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ να δεχτεί ονομασία κοινής αποδοχής. Η προχτεσινή επιστολή Ράις στην οποία δηλώνεται ευθέως ότι «η έλλειψη αμοιβαία αποδεκτής λύσης για το θέμα αυτό δε θα εμποδίσει την πορεία ένταξης της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ», ήρθε να προσγειώσει ανώμαλα, για ακόμα μια φορά, την ελληνική κυβέρνηση. Αν κρίνουμε όμως από τις αντιδράσεις της (βλέπε δηλώσεις Ντ. Μπακογιάννη) δεν είναι σε θέση -ούτε θέλει- να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα. Ακριβώς γιατί πρώτη προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής της είναι η ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή. Αρνείται, μεταξύ άλλων, να αποδεχτεί ότι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου θα πυροδοτήσει αρνητικές καταστάσεις, όπως συμβαίνει με κάθε βίαιη αλλαγή συνόρων...
Φαίνεται πως οι - κατά κοινή ομολογία - εύστοχες παρεμβάσεις του ΚΚΕ και η επιβεβαίωση των θέσεών του σε σχέση με τη ναυτιλία, με αφορμή και το ναυάγιο του «Sea Diamond», ενοχλούν και μάλιστα πολύ. Κυρίως, φέρνουν σε δύσκολη θέση όλους εκείνους που ο καθένας από το δικό του πόστο χρεώθηκαν να συσκοτίσουν με κάθε μέσο τα πραγματικά αίτια του πρόσφατου ναυαγίου, να συγκαλύψουν τους ενόχους. Σε τελική ανάλυση, να βγάλουν λάδι την εταιρεία, την κυβέρνηση, την ίδια την πολιτική εξυπηρέτησης των εφοπλιστικών συμφερόντων, στην άσκηση της οποίας συμφωνούν απόλυτα και παραμένουν συνεπείς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Είναι χαρακτηριστικό το χτεσινό φτηνιάρικο σχόλιο της «Πανδώρας» του «Βήματος» ενάντια στο ΚΚΕ και προσωπικά στον ευρωβουλευτή του Κόμματος, ναυτεργάτη και πρώην πρόεδρο της ΠΕΜΕΝ Γιώργο Τούσσα, με αφορμή τις θέσεις που παρουσίασε και τις αποκαλύψεις που έκανε σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή σχετικά με το ναυάγιο του «Sea Diamond», για τις ευθύνες και τη συνενοχή των εφοπλιστών και των κομμάτων τους, αλλά και των εκπροσώπων τους στην ΠΝΟ. Φαίνεται πως δεν άντεξαν το στρίμωγμά τους από τις καταγγελίες του ΚΚΕ και κατέφυγαν σ' αυτό το ανόητο σχόλιο. Μάταιος ο κόπος τους.
Δηλαδή θέλουν και να κοροϊδεύουν τον κόσμο ζητώντας να επιστραφούν οι απώλειες των αποθεματικών επί ΝΔ, ξεχνώντας τις απώλειες που προκάλεσαν αυτοί (που ήταν ίδιες και χειρότερες), και να τους ...χειροκροτάς κι από πάνω!
Χτες στη Βουλή, ο Γ. Φλωρίδης έφθασε να πει ότι τα ταμεία όχι απλά δεν είχαν απώλειες από την περίοδο 1999-2001 της Σοφοκλέους, αλλά πως ...αυτές ακριβώς οι μετοχές είναι η αιτία που σήμερα τα ταμεία έχουν χρήματα!
Ομως και τα χρήματα των ταμείων τα οδήγησαν τότε στους χρηματιστηριακούς αετονύχηδες και τις εισφορές των εργαζομένων αύξησαν για να μπαλώσουν τις τρύπες.
Αλλωστε, και σήμερα τι λένε; Το ίδιο καθεστώς τζόγου να υπάρχει για τα ταμεία με μόνη ...εγγύηση το ότι θα έχουν «πράσινες διοικήσεις». Μόνο να γελάσει μπορεί κανείς με κάτι τέτοια.
ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ των ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης και τα «τηλε-δικεία» καταγγέλλει με επιστολή του ο υπουργός Ναυτιλίας Μανώλης Κεφαλογιάννης. Μη φανταστείτε, βέβαια, ότι ευαισθητοποιήθηκε τυχαία. Απλά λόγω της κόντρας που άνοιξε με συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι έχει τέτοιες αντιδράσεις...
Γιατί δεν είδαμε να έχει τέτοιες ευαισθησίες παλιότερα. Τότε που τηλεοπτικά κανάλια παρουσίαζαν ως «αυθόρμητες» τις «διαμαρτυρίες» παραγωγών της Κρήτης προκειμένου να ρίξουν «λάσπη» την απεργία των ναυτεργατών. Σε εκείνη την περίπτωση τα κανάλια έκαναν «σωστά» και «αντικειμενικά» τη δουλιά τους φαίνεται.
Επίσης, ας μην μπαίνει στον κόπο να μιλάει για κοινοβουλευτικούς «θεσμοφύλακες» που πρέπει να προστατέψουν τον κόσμο από τους τηλεοπτικούς «κλειδοκράτορες». Η δική του κυβέρνηση είναι που «έκανε γαργάρα» την υπόθεση του βασικού μετόχου για να υιοθετήσει τις ευρωπαϊκές αρχές της «ελευθερίας του επιχειρείν».
Δυστυχώς, όμως, για τα συνδικαλιστικά στελέχη των δύο κομμάτων, η λεηλασία των ταμείων έχει ιστορία τουλάχιστον μισού αιώνα και σε αυτή τη λεηλασία είναι βουτηγμένα και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Οι καυγάδες αποπροσανατολισμού που στήνουν κανέναν δεν πείθουν, κανέναν δεν ξεγελάνε. Πολύ περισσότερο, που και οι δύο παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ομονοούν και συμφωνούν στο βασικό: Να είναι διαθέσιμα τα αποθεματικά στο χρηματιστήριο. Να μπαίνουν και να τοποθετούνται στον χρηματιστηριακό τζόγο και σε πάσης φύσεως «επενδυτικά» προϊόντα των τραπεζών, των χρηματιστηριακών εταιρειών και των λοιπών μεσιτών. Στα χνάρια τους και η «Αυτόνομη Παρέμβαση», που δεν είναι αντίθετη στην αξιοποίηση του χρηματιστηρίου για να μη μένουν, λέει, τα λεφτά στο σεντούκι. Αρκεί λένε αυτοί να είναι σε σίγουρες επενδύσεις... Και οι τρεις τους, λοιπόν, στην ίδια βάρκα. Στη βάρκα που κουμάντο κάνει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΕΒ. Στην περίφημη «ελεύθερη αγορά» του κεφαλαίου και του άκρατου ανταγωνισμού.
«Ψηφιακή διείσδυση στην ανώτατη εκπαίδευση», μέσα από το πρόγραμμα με τον ...διαφημιστικό τίτλο «Δες το ψηφιακά» ανακοίνωσαν χτες πανηγυρικά μετά από συνάντηση με τον πρωθυπουργό οι υπουργοί Παιδείας και Εθνικής Οικονομίας. Να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές διαδήλωναν για μια ακόμα φορά στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ενάντια σε μία πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον τους, που μετατρέπει τα Πανεπιστήμια σε παραμάγαζα επιχειρήσεων, που ιδιωτικοποιεί την Παιδεία, υψώνει κι άλλους φραγμούς στη μόρφωση. Αιτήματα που αφορούν κάθε λαϊκή οικογένεια και στα οποία δε συμπεριλαμβάνεται η ικανοποίηση των στόχων της Λισαβόνας, τους οποίους υπηρετεί το παραπάνω πρόγραμμα της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν, το πρόγραμμα που συγχρηματοδοτεί η ΕΕ παρέχει τη δυνατότητα στο 20% των πρωτευσάντων φοιτητών στις εξετάσεις του 2006 (12,5 χιλιάδες φοιτητές περίπου) να αποκτήσουν φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα είναι συνδεδεμένος και στο Ιnternet. Οπως είπε μάλιστα ο Γ. Αλογοσκούφης, θα «μπορούν οι φοιτητές αυτοί και να επιβραβεύονται για την προσπάθεια που έκαναν για την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο, αλλά και να συμμετάσχουν στην ψηφιακή επανάσταση». Σε αντίστοιχο κλίμα η Μ. Γιαννάκου δήλωνε ότι «θέλουμε να δώσουμε ίσες και πάρα πολλές ευκαιρίες στους νέους», κάνοντας λόγο για «μεγάλο ποιοτικό βήμα». Λες και τα έως τώρα χάλια της εκπαίδευσης οφείλονται στην απουσία υπολογιστών. Αλήθεια, ποιους κοροϊδεύουν;
Η απόλυτη απαγόρευση απόδοσης των δαπανών νοσηλείας στο εξωτερικό είναι αντίθετη προς το κοινοτικό δίκαιο, αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μετά από προσφυγή Ελληνίδας που ο σύζυγός της το 1998 νοσηλεύτηκε δυο φορές στην Αγγλία και πλήρωσε 13.600 λίρες. Το ποσό αυτό ζήτησε ο ασθενής από το Ταμείο του - τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών - που απέρριψε το αίτημα για το λόγο ότι, κατά την ελληνική νομοθεσία, οι δαπάνες νοσηλείας σε ιδιωτικά θεραπευτήρια της αλλοδαπής δεν αποδίδονται παρά μόνον εφόσον αφορούν παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών.
Μετά το θάνατο του ασθενούς η σύζυγός του άσκησε αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο ζήτησε από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να διευκρινίσει αν η ελληνική νομοθεσία είναι σύμφωνη με τις αρχές της Συνθήκης περί ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο συστήνει ότι «μπορούν να λαμβάνονται μέτρα λιγότερο περιοριστικά και περισσότερο σύμφωνα προς την ελευθερία παροχής υπηρεσιών» για την απόδοση των δαπανών. Για την ουσία βεβαίως, που είναι η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας, δε λένε οι νόμοι τους. Εκτός και αν θεωρούν ότι ακόμη και αυτή η συμμετοχή των Ταμείων ή η εξολοκλήρου πληρωμή νοσηλείας απ' αυτά, δηλαδή από χρήματα των ασφαλισμένων, θεωρείται δωρεάν.
Η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται σαν ευεργετική για τους αρρώστους, αλλά είναι ευεργετική για την ελεύθερη αγορά και όχι τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Αυτές μπορούν να τις καλύψουν δημόσια συστήματα Υγείας, με δωρεάν υπηρεσίες και στην περίπτωση που χρειάζεται διαπιστωμένη μετακίνηση στο εξωτερικό αυτό να γίνεται με δημόσια δαπάνη.