Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που ο Α. Καλύβης συλλαμβάνεται ψευδόμενος για δεύτερη φορά. Συγκεκριμένα, γράφει στη νέα του απάντηση για τις συγκεκριμένες καταγγελίες του ΚΚΕ ως προς τη στάση του ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στο νόμο Ρέππα. «Στην περίοδο διαμόρφωσης του σχεδίου Ρέππα, κατήγγειλε (σ.σ. η Α.Π.) τον κοινωνικό διάλογο για το ασφαλιστικό, αποχώρησε από αυτόν, αποκάλυψε τις αντιασφαλιστικές διατάξεις...».

Ομολογεί δηλαδή ο ίδιος - αυτό το οποίο καταγγέλλει το ΚΚΕ - ότι την περίοδο διαμόρφωσης του σχεδίου Ρέππα, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» συμμετείχε με τα μπούνια στον «κοινωνικό διάλογο». Ομως, ο Α. Καλύβης αποφεύγει να υπενθυμίσει ότι συμμετείχε στο διάλογο - μήπως προεκλογικά τον έπιασε η ντροπή; - και γράφει μόνο ότι αποχώρησε... Γιατί, για να αποχωρήσεις από κάπου πρέπει πρώτα να συμμετέχεις.

Και κάτι χειρότερο: Την ίδια περίοδο λέει ότι «κατήγγειλε τον κοινωνικό διάλογο», τον ίδιο «διάλογο» δηλαδή στον οποίο συμμετείχε. Να υποθέσουμε μήπως ότι τότε κατήγγειλε και τον εαυτό του; Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις τόσος οπορτουνισμός, τόσο καιροσκοπισμός, τόσα ψέματα!

Επιμένει και συνεχίζει να κάνει σαφές ο ΣΕΒ ότι έχει και άποψη και λόγο στη διαχείριση των κονδυλίων που συγκεντρώνονται υπέρ των πυρόπληκτων από το Ταμείο που σύστησε η κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, μετά τη γενική συνέλευση του Συνδέσμου - στην οποία παρέστη και ο πρόεδρος του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών Π. Μολυβιάτης - επισήμανε ότι ο ΣΕΒ «συνεισφέρει» στο συντονισμό «έτσι ώστε τα χρήματα αυτά να πιάσουν τόπο».

«Πάτημα» του ΣΕΒ είναι οι προσφορές των επιχειρήσεων, ωστόσο η πολιτική παρέμβαση που επιχειρεί, αξιώνοντας το ρόλο του συνδιαχειριστή και του εγγυητή στη διαδικασία διάθεσης των κονδυλίων, ξεπερνά αυτού του είδους τα προσχήματα. Οι μεγαλοβιομήχανοι προβάλλουν έναν ανύπαρκτο θεσμικό ρόλο και μια αξιοπιστία μεγαλύτερη από αυτήν των κρατικών δομών. Αυτοπροβάλλονται ως εγγυητές «κοινωνικής δικαιοσύνης», πρεσβευτές της «τιμιότητας» και ικανότεροι διαχειριστές.

Το γεγονός ότι έχουν λόγο στη διαχείριση των κονδυλίων, πρώτα απ' όλα με την τοποθέτηση από την κυβέρνηση του πρώην προέδρου του ΣΕΒ Θ. Παπαλεξόπουλου στην αντιπροεδρία του Ταμείου και στη συνέχεια με την τοποθέτηση υπαλλήλων του ΣΕΒ στο μηχανισμό, είναι ενδεικτικό και για άλλα πράγματα. Ειδικότερα, για το βαθμό επιρροής των μεγαλοβιομηχάνων στις δυνάμεις του δικομματισμού.

Εχουν περάσει πολλοί «σωτήρες» απ' αυτόν τον τόπο. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι το τελευταίο που θα μπορούσε να διεκδικήσει έναν τέτοιο ρόλο, όταν τα κέρδη του βασίζονται στα βάσανα του λαού...

Ο Π. Μολυβιάτης περιοδικά ενημερώνει για την πορεία των καταθέσεων στο Εκτακτο Ταμείο Αλληλεγγύης για τους πυρόπληκτους. Στις τελευταίες του ανακοινώσεις είπε ότι τα ποσά που μέχρι σήμερα έχουν συγκεντρωθεί φτάνουν τα 62 εκατομμύρια ευρώ.

Επειδή, με δημόσιες ανακοινώσεις τους, από τις πρώτες μέρες της δημιουργίας του Ταμείου, δύο μόνο επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν υποστηρίξει ότι κατέθεσαν 110 εκατομμύρια ευρώ, εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς ακριβώς γίνονται οι σχετικοί υπολογισμοί. Μήπως τελικά κάποιοι από τους περιβόητους «ευεργέτες» περιορίζονται απλά σε ανακοινώσεις για οικονομική συνεισφορά και στη συνέχεια επιχειρούν να γλιτώσουν τα ποσά που υποσχέθηκαν; Μήπως άλλοι συνδέουν τα ποσά που υποσχέθηκαν με αντίστοιχες παραγγελίες - πωλήσεις προς την περιοχή; Μήπως υπάρχουν και εκείνοι που υποσχέθηκαν ποσά και τώρα προσπαθούν να τα συγκεντρώσουν από τρίτους;

Για το θέμα της φιλανθρωπίας του κεφαλαίου και των επιχειρηματιών, οι κομμουνιστές έχουν συγκεκριμένες και απολύτως σαφείς θέσεις. Σαφέστατο όμως είναι επίσης, ότι υπάρχει κάποια απόσταση από την ανακοίνωση ότι θα καταβληθούν κάποια ποσά, μέχρι την ίδια την καταβολή τους...

Η ποσότητα χαρτιού που ξοδεύεται στις εκλογές από τους υποψήφιους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την προσωπική τους προβολή δεν είναι εύκολο να μετρηθεί. Τα επιτελεία τους στέλνουν παντού τα φυλλάδιά τους και δεν ελέγχουν, καν, εάν ο παραλήπτης του υλικού είναι υποψήφιος με άλλο κόμμα. Ετσι, λοιπόν, τα «διαφημιστικά» του Δημήτρη Σιούφα, υπουργού Ανάπτυξης και υποψήφιου βουλευτή στην Καρδίτσα, τα έστειλαν στον υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ στο νομό, ζητώντας την ψήφο του! Λέτε να τον έπεισαν;..

Το μοντέλο αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων στη Χαλκιδική εκθείαζε τον περασμένο Ιούλη το υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας. Τα αποτελέσματά του φάνηκαν την Κυριακή στην Κασσάνδρα, σε περιοχή που είχε πληγεί από τις πυρκαγιές του 2006, όπου οι πλημμύρες προκάλεσαν καταστροφές. Μετά την καταστροφική φωτιά της Πάρνηθας, ο Β. Πολύδωρας τόνιζε πως το ίδιο μοντέλο θα εφαρμοστεί και εκεί. Μήπως οι κάτοικοι των γύρω δήμων θα πρέπει από τώρα να εφοδιαστούν με ...σωσίβια και βάρκες; `Η μήπως είναι καλύτερα - παράλληλα με την απαίτησή τους για επίσπευση των αντιπλημμυρικών έργων - να μαυρίσουν την πολιτική του δικομματισμού για τα καταστροφικά μοντέλα του με ψήφο στο ΚΚΕ;

Εχει, έστω και με καθορισμό ποσοστού, συμφωνήσει στη μερική απασχόληση και στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, που δημιούργησαν μισθούς των 400 και 500 ευρώ. Αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τη «γενιά των 500 ευρώ».

Από κοινού με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ συμμετείχε στους «κοινωνικούς διαλόγους» αποψίλωσης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια αποχωρούσε, αφού στο μεταξύ είχε υπονομεύσει την οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούσα αυτή μηχανισμός του κράτους, ο Συνασπισμός αποδέχτηκε τον «Καποδίστρια», ψήφισε στην ΚΕΔΚΕ το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ που προβλέπει την εκτέλεση έργων μέσω «σχημάτων σύμπραξης» με τους επιχειρηματίες. Ψήφισε σε ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που αφορούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αύξηση της φορολογίας. Και φυσικά «συνέπραξε» με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ: Από κοινού ΣΥΝδιοικούν σε ουκ ολίγους δήμους.

Για την Υγεία, μιλάει για δημόσιο τομέα αλλά συγχρόνως και για τις «μεγάλες ιδιωτικές μονάδες Υγείας και μαιευτήρια» που «πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου οι υπόλοιπες μονάδες». Γίνεται, όμως, να συνυπάρχουν αρμονικά δημόσιος και ιδιωτικός τομέας; Ο δημόσιος έλεγχος, ακόμα κι αν μπορέσει να υπάρξει, δεν καταργεί την επιχειρηματική δραστηριότητα σε έναν τομέα που δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ίχνος της.

Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία έλεγε: «Οχι στην εθνοκάθαρση - Οχι στον πόλεμο». Οταν ο πόλεμος έγινε στο όνομα της εθνοκάθαρσης. Στον πόλεμο ενάντια σε Αφγανιστάν και Ιράκ έλεγε: «Οχι στην τρομοκρατία - Οχι στον πόλεμο», όταν ο πόλεμος γινόταν στο όνομα της τρομοκρατίας. Εξίσωνε έτσι το θύτη με το θύμα! Μιλούσε για «επαρχιώτικο αντιιμπεριαλισμό», χλευάζοντας την αντιιμπεριαλιστική δράση.

Στις πυρκαγιές απέκλεισε το οργανωμένο σχέδιο που εδράζεται στην επιχειρηματική δράση πάνω στη γη, εμποδίζοντας το λαό να αντιληφθεί και να αντιπαλέψει την πολιτική εμπορευματοποίησής της που καθοδηγεί το χέρι εμπρηστών. Υπέδειξε σαν ενόχους τις γιαγιάδες, τους βοσκούς και τους πυλώνες της ΔΕΗ. Αργότερα θυμήθηκε να διατυπώσει το αίτημα «εθνικοποίηση της γης».

Ο λαός μπορεί να κρίνει και οφείλει να κατακρίνει όσους νομίζουν ότι μπορούν εσαεί να τον «δουλεύουν ψιλό γαζί».

Γρηγοριάδης Κώστας

Και οι δύο θεωρούν ότι πρόκειται για ένα βολικό ζήτημα, στο οποίο μπορούν να διασταυρώσουν τα ξίφη τους και πάνω σε αυτό να αποδείξουν τις διαχειριστικές τους ικανότητες γενικότερα. Ομως, από τις πρώτες κιόλας μέρες απέδειξαν ότι διαθέτουν την ίδια συνταγή: Αχαλίνωτη ψηφοθηρία πατώντας πάνω στα αποκαΐδια και στην απόγνωση των πυρόπληκτων και, ταυτόχρονα, παράδοση της ανασυγκρότησης των πληγεισών περιοχών στους μεγαλοκαρχαρίες της αγοράς. Παρ' όλα αυτά Καραμανλής και Παπανδρέου συνεχίζουν απτόητοι, πατώντας πάνω στα αποκαΐδια, δίχως φυσικά να έχουν παραδεχτεί ποτέ ότι είναι η πολιτική τους (της εμπορευματοποίησης και της αλλαγής χρήσης γης) που ευθύνεται για το πρωτοφανές οικολογικό και οικονομικο-κοινωνικό έγκλημα. Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, ο λαός να τιμωρήσει τους ηθικούς αυτουργούς. Ωστόσο, δεν είναι οι καταστροφικές πυρκαγιές - και δεν πρέπει να είναι - μοναδικός λόγος και κριτήριο ψήφου. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν καίνε μόνο τα δάση αλλά κατεδαφίζουν και τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιούν την Παιδεία και την Υγεία, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία... Πρέπει να πληρώσουν για όλα. Μόνο έτσι η καταδίκη τους θα είναι αποφασιστική, που θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο σκληρή.

Αιχμή του δόρατος της φαιάς προπαγάνδας των δύο μονομάχων σε αυτές τις εκλογές είναι «η απειλή της ακυβερνησίας». Επισείοντας διαρκώς αυτό τον «μπαμπούλα» προσπαθούν στην πραγματικότητα να αποτρέψουν τον υπαρκτό κίνδυνο του απεγκλωβισμού σημαντικού τμήματος των λαϊκών μαζών από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Φυσικά, ζήτημα ακυβερνησίας δεν υφίσταται. Πρώτα απ' όλα γιατί ο εκλογικός νόμος φροντίζει για την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Το γνωρίζουν πολύ καλά τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά δεν το πολυ-βγάζουν προς τα έξω. Δεύτερον, γιατί υπάρχουν και τα «συγγενή» κόμματα που είναι έτοιμα να υποκύψουν και να συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Η απάντηση όμως των εργαζομένων οφείλει να είναι μία: Ποτέ τους να μην μπορέσουν να κυβερνήσουν και μάλιστα με ενισχυμένη αυτοδυναμία. Οσο πιο αδύναμες οι κυβερνήσεις τόσο περισσότερο θα λογαριάζουν και θα φοβούνται τους εργαζόμενους. Αυτός πρέπει να είναι και ο απώτερος στόχος των λαϊκών στρωμάτων. Και μπορούν τώρα να τον πετύχουν. Με τη σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΝΔ βγήκε πρώτη και άρχισε να μοιράζει τριχίλιαρα, στρεμματικές αποζημιώσεις κ.ά., υποσχέθηκε, δε, και χτίσιμο σπιτιών. Το ΠΑΣΟΚ, για να μη μείνει πίσω, βγήκε και ανακοίνωσε ότι θα χτίσει και αυτό σπίτια αν γίνει κυβέρνηση και πως θα δώσει περισσότερα χρήματα από τη ΝΔ, με προφανή σκοπό να «τσιμπήσει» τίποτα ψήφους... Ανακοίνωσε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα 1.000 ευρώ το μήνα ανά οικογένεια πυρόπληκτων αγροτών για πέντε χρόνια, για να προσπεράσει σε εντυπώσεις τη ΝΔ. Μέχρι και τα κηπευτικά, που είναι μονοετείς καλλιέργειες, τα «βάφτισε» φυτικό κεφάλαιο και ανακοίνωσε στρεμματικές αποζημιώσεις 400 ευρώ σε δύο δόσεις, αντί να πει 100% αποζημίωση της καταστροφής... Η ουσία, βέβαια, είναι πως εξαιτίας της αντιδασικής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έγινε ό,τι έγινε στα δάση και οι μεγάλες καταστροφές από τις φωτιές. Επίσης, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής, που ψήφισαν στην ΕΕ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η μικρομεσαία αγροτιά οδηγείται μια ώρα αρχύτερα στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα...

Οι πυρόπληκτοι αγρότες έχουν μεγάλη ανάγκη τις αποζημιώσεις, όχι όμως ο πόνος και οι ζημιές τους να γίνουν αντικείμενο προεκλογικής εκμετάλλευσης. Κι αλήθεια, αν γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, από τις αποζημιώσεις που υποσχέθηκε να δώσει, θα αφαιρέσει τις προκαταβολές της ΝΔ;.. Πάντως, η μικρομεσαία αγροτιά γνωρίζει και την παροιμία: Οπου ακούς πολλά κεράσια...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η πρόταση του ΛΑ.Ο.Σ., στο πρόγραμμά του, για τη στράτευση των μεταναστών: «Οσοι αλλοδαποί επιθυμούν να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι και πολίτες της χώρας μας και εφόσον αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες της χώρας, θα πρέπει να υπηρετούν στον Ελληνικό Στρατό σε επικουρικό σώμα και μάλιστα με διπλή θητεία, προκειμένου να αποδείξουν τη δέσμευσή τους στην Ελλάδα». Αυτή είναι πρόοδος! Ο ΛΑ.Ο.Σ. - μετεκλογικά φυσικά - μπορεί και να προτείνει οι στρατευμένοι μετανάστες να τρέφονται με μισή μερίδα φαγητό και ένα ποτήρι νερό τη μέρα. Πάντα ...φυσικά για «να αποδείξουν τη δέσμευσή τους στην Ελλάδα»!

...Ψηφίστε ΝΔ για να πάει καλά η μετοχή του ΟΤΕ, είναι το ...μήνυμα πρόσφατης δημόσιας δήλωσης του προέδρου του Οργανισμού, Π. Βουρλούμη, σε ξένους «επενδυτές».

...Ψηφίστε ΠΑΣΟΚ εάν θέλετε να πάει ακόμα καλύτερα η μετοχή του ΟΤΕ, είναι το μήνυμα που στέλνει η Βάσω Παπανδρέου, η οποία, μάλιστα, εγκαλεί τον Π. Βουρλούμη για δηλώσεις «υπονόμευσης» της μετοχής του Οργανισμού.

Οπως είναι αυτονόητο, οι εταίροι του δικομματισμού, επί της ουσίας, καυγαδίζουν για το ποιος θα δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια στους κάθε είδους «επενδυτές», δηλαδή στο κεφάλαιο. Εκείνο, βέβαια, που γίνεται ολοφάνερο είναι ότι, είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, οι μεγαλομέτοχοι του Οργανισμού όλο και θα αυγατίζουν τα κέρδη τους, ενώ οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχίσουν να πληρώνουν το «μάρμαρο». Οι μεν εργαζόμενοι στον ΟΤΕ με περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών τους σχέσεων, τα δε λαϊκά νοικοκυριά «χρυσοπληρώνοντας» την παροχή των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, ακριβώς για να εξασφαλιστούν τα υπερκέρδη των μεγαλομετόχων.