Εχει, έστω και με καθορισμό ποσοστού, συμφωνήσει στη μερική απασχόληση και στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, που δημιούργησαν μισθούς των 400 και 500 ευρώ. Αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τη «γενιά των 500 ευρώ».

Από κοινού με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ συμμετείχε στους «κοινωνικούς διαλόγους» αποψίλωσης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια αποχωρούσε, αφού στο μεταξύ είχε υπονομεύσει την οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ούσα αυτή μηχανισμός του κράτους, ο Συνασπισμός αποδέχτηκε τον «Καποδίστρια», ψήφισε στην ΚΕΔΚΕ το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ που προβλέπει την εκτέλεση έργων μέσω «σχημάτων σύμπραξης» με τους επιχειρηματίες. Ψήφισε σε ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, που αφορούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, αύξηση της φορολογίας. Και φυσικά «συνέπραξε» με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ: Από κοινού ΣΥΝδιοικούν σε ουκ ολίγους δήμους.

Για την Υγεία, μιλάει για δημόσιο τομέα αλλά συγχρόνως και για τις «μεγάλες ιδιωτικές μονάδες Υγείας και μαιευτήρια» που «πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου οι υπόλοιπες μονάδες». Γίνεται, όμως, να συνυπάρχουν αρμονικά δημόσιος και ιδιωτικός τομέας; Ο δημόσιος έλεγχος, ακόμα κι αν μπορέσει να υπάρξει, δεν καταργεί την επιχειρηματική δραστηριότητα σε έναν τομέα που δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ίχνος της.

Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία έλεγε: «Οχι στην εθνοκάθαρση - Οχι στον πόλεμο». Οταν ο πόλεμος έγινε στο όνομα της εθνοκάθαρσης. Στον πόλεμο ενάντια σε Αφγανιστάν και Ιράκ έλεγε: «Οχι στην τρομοκρατία - Οχι στον πόλεμο», όταν ο πόλεμος γινόταν στο όνομα της τρομοκρατίας. Εξίσωνε έτσι το θύτη με το θύμα! Μιλούσε για «επαρχιώτικο αντιιμπεριαλισμό», χλευάζοντας την αντιιμπεριαλιστική δράση.

Στις πυρκαγιές απέκλεισε το οργανωμένο σχέδιο που εδράζεται στην επιχειρηματική δράση πάνω στη γη, εμποδίζοντας το λαό να αντιληφθεί και να αντιπαλέψει την πολιτική εμπορευματοποίησής της που καθοδηγεί το χέρι εμπρηστών. Υπέδειξε σαν ενόχους τις γιαγιάδες, τους βοσκούς και τους πυλώνες της ΔΕΗ. Αργότερα θυμήθηκε να διατυπώσει το αίτημα «εθνικοποίηση της γης».

Ο λαός μπορεί να κρίνει και οφείλει να κατακρίνει όσους νομίζουν ότι μπορούν εσαεί να τον «δουλεύουν ψιλό γαζί».