ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι χαμηλοί μισθοί ... δεν αφορούν την Ελλάδα!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην τελευταία συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), που έγινε προχτές και χτες στις Βρυξέλλες, έγινε συζήτηση για τα επίπεδα των μισθών στην ΕΕ σε σχέση με τον πληθωρισμό και τις διαφορές που εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ. Είναι γνωστό πως τα επίπεδα μισθών στην Ελλάδα υπολείπονται σημαντικά από το μέσο όρο των μισθών στην ΕΕ και πολύ περισσότερο από τις χώρες - μέλη που οι μισθοί υπερβαίνουν το μέσο κοινοτικό όρο.

Στην πράξη, δηλαδή, αποδείχτηκαν κάλπικες οι υποσχέσεις που μοιράζουν τα τελευταία 25 χρόνια οι παλιοί και όψιμοι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, για «σύγκλιση» των μισθών της Ελλάδας με το μέσο όρο της ΕΕ. Ωστόσο, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ο κύριος Αλογοσκούφης, υποστήριξε πως το θέμα της διαφοράς μισθών και πληθωρισμού ή παραγωγικότητας «δεν αφορά άμεσα την Ελλάδα» (!). Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι - και με τις εισοδηματικές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ - οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων εξακολουθούν να είναι μικρότερες όχι μόνο από την αύξηση του ΑΕΠ (παραγωγικότητας), αλλά και από τον επίσημο πληθωρισμό.

Εδώ ισχύει η γνωστή παροιμία «και μας κλέβουν και μας δουλεύουν»...

Περίεργη άποψη...

Περίεργη, στα αλήθεια, η άποψη που εξέφρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος για να δικαιολογήσει τα τρομοκρατικού χαρακτήρα αστυνομικά μέτρα για το φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου: «Η πολιτεία οφείλει να περιφρουρήσει, με όλους τους τρόπους που πρέπει να το κάνει, τη δυνατότητα των πολιτών να εκφράσουν ελεύθερα, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή τους, την αντίθετη άποψη ή την όποια άποψη», υποστήριξε, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί για τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε "κατοχική" πόλη με την κινητοποίηση 7.500 αστυνομικών, την ενεργοποίηση των χαφιεδοκαμερών, κ.ο.κ. Θα πρέπει να μάθει ο εκπρόσωπος ότι ο λαός που τιμά την εξέγερση του Νοέμβρη είναι ο λαός που επιμένει να κρατά ψηλά το κεφάλι και άρα δε χρειάζεται "προστασία", πολύ περισσότερο αστυνομική, για να οργανώσει τις εκδηλώσεις μνήμης και αγώνα ή την αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Εχει μάθει μόνος του να τις περιφρουρεί. Αυτό που οφείλει να κάνει η κυβέρνηση είναι να πάψει να δημιουργεί κλίμα τρομοκρατίας όλων των ειδών και των μορφών. Από τις κάμερες μέχρι τη χρήση της «κουκούλας»...

Ωμή τρομοκρατία

«Θα βάλω Αλβανούς να σε σκοτώσουν και να σε πετάξουν στο χαντάκι». Κανένα όριο δεν αναγνωρίζει στον εαυτό της η διεύθυνση του ΚΑΖΗ. Αφού κανένα όριο δε βάζουν σε καμία επιχείρηση η σημερινή, αλλά κι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Την παραπάνω απειλή «πέταξε» στον πρόεδρο του επιχειρησιακού σωματείου ο υπεύθυνος Οικονομικών του ΚΑΖΗ, όπως καταγγέλλει το σωματείο.

Οχι μόνο ο Καζής δε δίνει στους περίπου 170 εργάτες όσα τους χρωστά, με αποτέλεσμα να μένουν απλήρωτοι ακόμα και 10 ολόκληρους μήνες (!), αλλά βάζει και τους ανθρώπους του να προχωρούν σε ωμή τρομοκρατία, για να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων που ζητούν το δίκιο τους και βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας εδώ και 15 μέρες. Είναι γελασμένοι όμως. Η αντίδραση της εργοδοσίας επιβεβαιώνει την αποφασιστικότητα των εργαζομένων ν' απαιτήσουν με αγώνα ό,τι τους ανήκει. Τα παρακάλια, η υπομονή, η ανοχή, μόνο την εργοδοσία ωφελούν. Ηδη, οι εργαζόμενοι προετοιμάζουν νέες κινητοποιήσεις.

Αέρας στα πανιά της «Λούης»

Στις «καλές» ...προθέσεις της εργοδοσίας στηρίζει την πολιτική του το υπουργείο Απασχόλησης, όπως αποδείχτηκε και κατά την προχτεσινή τριμερή συνάντηση με τους εκπροσώπους του «Ομίλου Λούη» - που πρόσφατα εγκατέλειψε ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Ζάκυνθο με 170 εργαζόμενους - και τους εκπροσώπους του Εργατικού Κέντρου του νησιού και των σωματείων ξενοδοχοϋπαλλήλων Ζακύνθου και της Αθήνας.

Αντί, λοιπόν, το υπουργείο, διά της εκπροσώπου του υφυπουργού Σοφίας Καλατζάκου, που συμμετείχε στη συνάντηση, να επιβάλει στην εργοδοσία να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, θα περιμένει ένα μήνα την απάντηση του «Ομίλου Λούη» για το αν και πόσους από τους 170 εργαζόμενους θα απορροφήσει στα άλλα δύο ξενοδοχεία του στο νησί! Επίσης, το υπουργείο θα μεσολαβήσει για συνάντηση με την Ενωση Ξενοδόχων Ζακύνθου μήπως «βολευτούν» κάπου και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Τέτοια ...«φιλεργατική» πρεμούρα επέδειξε η κυβέρνηση, δίνοντας απροκάλυπτα «αέρα στα πανιά» των ξενοδόχων...

Με το κάλπικο «δεξιά - αντιδεξιά»

Στην ξεπερασμένη και αποπροσανατολιστική λογική της «δεξιάς - αντιδεξιάς» κινείται η πρόταση κοινής δράσης που απηύθυνε στο ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, για τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Παιδείας και των ιδιωτικοποιήσεων. Η κατηγοριοποίηση των πολιτικών δυνάμεων με βάση την πρότασή του αυτή προκύπτει ως εξής: Απ' τη μια μεριά η ΝΔ κι από την άλλη οι «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», δηλαδή ο ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ.

Η ηγεσία του ΣΥΝ κοπιάζει να φιλοτεχνήσει για τον εαυτό της ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό προφίλ. Κοπιάζει ταυτόχρονα να δείξει ότι νοιάζεται για ακόμη πιο ενισχυμένη αντιπολιτευτική δράση απέναντι στην κυβέρνηση, προβάλλοντας προτάσεις για κοινά μέτωπα με το ΠΑΣΟΚ. Προσδοκώντας, αλήθεια, τι; Να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει δύναμη αντιπολίτευσης από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων; Μα έτσι καλλιεργεί αυταπάτες του χειρίστου είδους στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα για την ταξική φύση του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στο μέτρο των δυνατοτήτων του στο να παραμένουν αυτοί εγκλωβισμένοι στον έναν πόλο του δικομματισμού. Ισως πάλι προσδοκά από την άρνηση του ΠΑΣΟΚ για κοινή δράση να αποδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι συνεπής αντιπολίτευση. Αλλά και πάλι καλλιεργεί αυταπάτες ως προς την ταξική ουσία της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Ομως, και στη μια και στην άλλη περίπτωση θέλει να συγκαλύψει τη δική του πολιτική, που δε βγαίνει έξω από τα πλαίσια της διαχείρισης, άντε λίγο καλύτερης.

Με την ταχτική του αυτή υπονομεύει την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης κόντρα στην πολιτική της πλουτοκρατίας, επομένως και των κομμάτων της. Παρεμποδίζει την προσπάθεια οι θετικές διεργασίες που φάνηκαν στις πρόσφατες εκλογές να βαθύνουν και να επεκταθούν. Γιατί κάτι τέτοιο δε νοείται χωρίς αποδυνάμωση του δικομματισμού, χωρίς μαζικό απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων κι απ' τους δύο πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, κάτι που η ταχτική του το εμποδίζει.

Η πάλη του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος δε θα έχει το παραμικρό αποτέλεσμα όσο ο λαός στοιχίζεται πίσω απ' τον έναν ή τον άλλον εταίρο του δικομματισμού, αναλόγως ποιος βρίσκεται κάθε φορά στην αντιπολίτευση. Οσο δε στρέφεται ενάντια και στους δύο, καταδικάζοντας την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η ΝΔ. Καμία ελπίδα δεν υπάρχει όσο ο λαός δε βλέπει το νήμα που ενώνει τα δύο κόμματα και διαπερνά την πολιτική τους υπέρ του κεφαλαίου και δεν κατανοεί την ανάγκη απεγκλωβισμού του κι απ' τους δύο. Η ηγεσία του ΣΥΝ παίζει άσχημο παιχνίδι σε βάρος του κινήματος για να υπηρετήσει τις κομματικές του σκοπιμότητες.

Ο ΣΥΝ χτίζει την αντιπολιτευτική του εικόνα εμποδίζοντας το λαό να κάνει το αποφασιστικό βήμα που θα τον φέρει μακριά απ' το ΠΑΣΟΚ, άρα απ' το πολιτικό σύστημα της δικομματικής εναλλαγής που υπάρχει από και για το μεγάλο κεφάλαιο. Και συγχρόνως συμβάλλει στο να εμφανιστεί ένα ΠΑΣΟΚ αναβαπτισμένο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, κι ας είναι το γνωστό, παλιό ΠΑΣΟΚ, καλό για τους έχοντες μόνο. Μπορεί ο Αλ. Αλαβάνος να διαφημίζει το κόμμα σαν «την αντιπολίτευση» στη ΝΔ. Δικαίωμα και υποχρέωσή του. Δεν είναι όμως αντιπολίτευση στο σύστημα γιατί αυτό στηρίζεται σε δυο ποδάρια, το ένα εκ των οποίων είναι το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ο ΣΥΝ κάνει «ποδόλουτρα».

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Περί ... σύγχρονου σχολείου

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η κυβέρνηση το 'ριξε στις «εξυπνάδες», για να μην πούμε τίποτε χειρότερο. Μόνο ως τέτοια γίνεται να αντιληφθούμε τη δήλωση του υπουργού Παιδείας, ότι αντιμετωπίζουν το κτιριακό πρόβλημα στην Παιδεία και στοχεύουν στο ...«Σύγχρονο Εξυπνο Σχολείο».

Οταν τα κονδύλια για την Παιδεία παραμένουν παγωμένα και σ' αυτόν τον Προϋπολογισμό, πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται το κτιριακό πρόβλημα, δηλαδή; Βρήκαν κανένα τρόπο να χτίζουν τσάμπα; 'Η, μήπως, πρόκειται να βάλουν μαθητές και γονείς να τα πληρώσουν;

Οσο για το πρότυπό τους για το «σύγχρονο σχολείο», έχει γίνει σαφές και αντιληπτό: Θα προτιμούσαν τα σχολεία αντί για διευθυντές να έχουν ...εισαγγελείς, ώστε να γίνονται κατευθείαν οι ποινικές διώξεις σε περιπτώσεις κινητοποιήσεων ή καταλήψεων.

Και οι καθηγητές επίσης δεν τους φαίνονται και τόσο ...χρήσιμοι (αλλιώς δε θα τους πλήρωναν τόσο πενιχρούς μισθούς). Προτιμούν ίσως να διδάσκουν «στελέχη εταιρειών», ώστε τα παιδιά που τελειώνουν να είναι «πειθήνιοι άνεργοι» και κάποιοι από αυτούς «πειθήνιοι εργαζόμενοι».

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και η πλειοψηφία της, για την ανάγκη να ...παρουσιάσει η κυβέρνηση τις θέσεις της και γι' αυτό - λέει - δεν προσέρχεται στο διάλογο για το Ασφαλιστικό, που είναι «κυβερνητικός μονόλογος».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πώς γίνεται (αναρωτιόμαστε) ακόμη και ο τελευταίος εργαζόμενος σε αυτή τη χώρα να έχει καταλάβει πολύ καλά πού το πάνε οι κυβερνώντες σχετικά με την Ασφάλιση και ο μόνος που τελεί υπό πλήρη άγνοια να είναι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ;

Ισως γιατί οι εργαζόμενοι κάτι έχουν ακούσει για τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κάτι έχουν αντιληφθεί από όσα λένε ο Κ. Καραμανλής και ο Β. Μαγγίνας και, βέβαια, θυμούνται πολύ καλά πού το πήγαινε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο Γιαννίτση.

Ξανά στο στόχαστρο η αργία της Κυριακής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βούτυρο στο ψωμί» του πολυεθνικού κεφαλαίου βάζει ο Εμπορικός Σύλλογος Αθήνας, ο οποίος έθεσε ως κύριο αίτημα προς συζήτηση τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για άλλη μια Κυριακή μέσα στο Δεκέμβρη σε προχτεσινή συνάντηση που είχε με το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, μετά από πρόσκληση του πρώτου. Είναι γνωστό ότι ήδη τα καταστήματα λειτουργούν σύμφωνα με βασιλικό διάταγμα του 1971 μια Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα κάθε Δεκέμβρη και ανά 5 χρόνια δύο Κυριακές μέσα στο Δεκέμβρη.

Το ήδη απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, που έφτιαξαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχει διαμορφωθεί κατόπιν εντολής του πολυεθνικού κεφαλαίου. Εχει οδηγήσει στην απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων και σε λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στη μονοπώληση της αγοράς από το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Αυτά επισήμαναν και οι εκπρόσωποι του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, απορρίπτοντας το αίτημα. Επανέλαβαν, παράλληλα, ότι το πρόβλημα επιβίωσης για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους βιοτέχνες και εμπόρους δε λύνεται με τη λειτουργία των καταστημάτων μια ακόμα Κυριακή.

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι οι μεγαλοκαταστηματάρχες δεν πρόκειται ποτέ να παραιτηθούν από την προσπάθεια να συρρικνώσουν και να εξαφανίσουν τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους, πιέζοντας παράλληλα προς τα κάτω τα εργασιακά δικαιώματα χιλιάδων εργαζομένων στο εμπόριο. Γεγονός που καθιστά αναγκαία την αγωνιστική επαγρύπνηση, στην προοπτική της νομοθετικής κατοχύρωσης της Κυριακής αργίας, της καθιέρωσης ενός εθνικού, ενιαίου, υποχρεωτικού ωραρίου μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων, 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο για τους εργαζόμενους.

Οι «υποκινητές» είναι εδώ

Θυμηδία προκάλεσε μεταξύ των μαθητών η εκτίμηση του υπουργού Παιδείας για τις καταλήψεις που «μειώνονται στα σχολεία». «Θεωρώ ότι η βασική αιτία της μείωσης που παρατηρείται είναι το γεγονός ότι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ανταποκριθήκαμε και επιλύσαμε και το ζήτημα της έλλειψης βιβλίων και το ζήτημα της έλλειψης καθηγητών, διασφαλίζοντας περισσότερες πιστώσεις για αναπληρωτές», αποφάνθηκε ο Ευρ. Στυλιανίδης. Κατ' αρχήν, άθελά του ο υπουργός παραδέχεται ότι δίχως τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις των μαθητών - που τόσο πολύ κατασυκοφαντήθηκαν - η κυβέρνηση δε θα είχε λύσει ζητήματα στοιχειώδους λειτουργίας των σχολείων. Ομολογεί επίσης ότι δεν είναι οι καταλήψεις που βάζουν «λουκέτο στα σχολεία», όπως ισχυριζόταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αλλά η κυβερνητική πολιτική που «αδιαφορεί» για τα κενά σε καθηγητές, για βιβλία που δε φτάνουν εγκαίρως (άλλο ζήτημα το αντιεπιστημονικό περιεχόμενό τους)... Σε πείσμα της κυβέρνησης όμως τα προβλήματα που «υποκινούν» τους μαθητές, τους καθηγητές και τους γονείς τους παραμένουν και οξύνονται. Γιατί δεν καταργήθηκε η ιδιωτική παραπαιδεία και τα φροντιστήρια, γιατί οι εμπορικές επιχειρήσεις (ΙΕΚ) εξομοιώνονται με τα πανεπιστήμια, γιατί δεν αυξήθηκαν στο 15% του ΑΕΠ οι δαπάνες για την Παιδεία κ.ο.κ.

H καταλήστευση των μεταναστών

«H μετανάστευση συμβάλλει θετικά στην ελληνική οικονομία, καθώς και στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, υπό την προϋπόθεση ότι οι μετανάστες ενσωματώνονται πλήρως στην ελληνική οικονομία και η μετανάστευση είναι ελεγχόμενη». Η παραπάνω εκτίμηση ανήκει στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφη, και διατυπώθηκε χτες στις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας των χωρών - μελών της ΕΕ.

Είναι προφανές, πως όταν ο υπουργός μιλά για «θετική συμβολή» των μεταναστών στην ελληνική οικονομία, έχει κατά νου τη συμβολή τους στα κέρδη και υπερκέρδη των επιχειρήσεων, καθώς - πουλώντας την εργατική τους δύναμη στην Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί - διατηρούν σε χαμηλά επίπεδα και τα μεροκάματα των Ελλήνων εργαζομένων.

Οσον αφορά, όμως, την άποψη ότι οι μετανάστες «συμβάλλουν θετικά» και στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού συστήματος, «με την προϋπόθεση ότι ενσωματώνονται πλήρως στην ελληνική οικονομία και η μετανάστευση είναι ελεγχόμενη», φαίνεται πως ο κύριος υπουργός μάς ...δουλεύει. Και μας δουλεύει, γιατί ξέρει πως, ανάμεσα στους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα, μερικές χιλιάδες εργάζονται χωρίς να κολλάνε ένσημα, για τον απλό λόγο ότι είναι παράνομοι και δεν έχουν την περίφημη «πράσινη κάρτα». Και αυτό γίνεται με τις ευλογίες τόση της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων, που βάζουν ένα σωρό εμπόδια στην ενσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική οικονομία.

«Πράσινη» υποκρισία

Παντού, όπου κι αν κοιτάξει σήμερα στον κόσμο κανείς, θα δει ότι το περιβάλλον, περισσότερο από ποτέ, βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ολομέτωπης επίθεσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού. Παντού το περιβάλλον θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους ή των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Κι αυτό γιατί για το κεφάλαιο και το περιβάλλον δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την πηγή άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων, από τη μια, και από την άλλη ο φυσικός χώρος όπου ασκεί την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά του και απορρίπτει τα κάθε λογής απόβλητά του. Είναι, επόμενο, λοιπόν, τα οξυμένα προβλήματα του περιβάλλοντος να προστίθενται στα άλλα προβλήματα, όπως αυτά της ανεργίας, της αποδιάρθρωσης των κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και να τους κάνουν το βίο αβίωτο.

Οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε χάνουν ευκαιρία να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον να προτάσσουν στις ομιλίες τους και στα προγράμματά τους βαρύγδουπες κορόνες περί «πράσινης πολιτικής» και «πράσινης οικονομίας». Πρόκειται για το άκρον άωτον της υποκρισίας. Κι αυτό γιατί η καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη με στόχο το κέρδος, που και τα δύο κόμματα με πάθος υπηρετούν, προϋποθέτει την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, κάθε φυσικού οικοσυστήματος. Πρόκειται για μια πολιτική που, αντί να προστατεύσει τις ακτές, τις προσφέρει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Αντί να προστατεύσει τα δάση, με νομοθετήματα, οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών. Αντί να αυξήσει τους ελεύθερους χώρους, παραδίδει σε επιχειρηματίες και τους τελευταίους που απέμειναν. Αντί να προστατεύσει την υγεία του λαού, επιτρέπει στις βιομηχανίες να μολύνουν ανεξέλεγκτα τον Ασωπό και να τον ποτίζουν με καρκινογόνο νερό.

Και τα δύο αυτά κόμματα, όπως και ο ΣΥΝ, εκθειάζουν την πολιτική της δήθεν περιβαλλοντικής ΕΕ. Μια πολιτική που: Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας έθεσε πάνω και από το περιβάλλον την ανταγωνιστικότητα. Με ευχολόγια για τις κλιματικές αλλαγές, αντί να ενσωματώσει την αντιρρυπαντική τεχνολογία στην παραγωγή, επιβάλλει το άθλιο μέτρο του «εμπορίου ρύπων», προσφέροντας νέα Χρηματιστήρια κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο και νέα χαράτσια για το λαό. Δεν τολμά να επιβάλει αυστηρότερα όρια εκπομπών ρύπων στα αυτοκίνητα, επειδή αντιδρούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, και τώρα συζητά για νέους «πράσινους» φόρους. Ολοι αυτοί χαιρετίζουν τις «οικολογικές» ανησυχίες του Γκορ και του Κλίντον, «ξεχνώντας» ότι με τον πόλεμο που άνοιξαν στη Γιουγκοσλαβία έσπειραν το θάνατο, τραυμάτισαν τη φύση και την πολιτιστική κληρονομιά και πότισαν τα Βαλκάνια με τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Το ΚΚΕ από καιρό έχει επισημάνει ότι η λύση των περιβαλλοντικών προβλημάτων δεν είναι ζήτημα τεχνικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Ενα ζήτημα που, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούν να επιλύσουν αυτοί που το εμπορεύονται και το καταστρέφουν. Γι' αυτό και καλεί το λαό να συσπειρωθεί γύρω από την πολιτική του πρόταση για ένα μαζικό λαϊκό κοινωνικοπολιτικό κίνημα που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, με στόχο την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Μια πολιτική που καταργεί τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους, με οποιοδήποτε τίμημα για το περιβάλλον και όχι μόνο.