Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου, διαπίστωσαν «με ικανοποίηση ότι η ελληνόκτητη ναυτιλία συνεχίζει να διατηρεί την πρώτη θέση παγκοσμίως και να αυξάνει τη δύναμη του στόλου της», «πλέον των αγορών μεγάλου αριθμού νέων πλοίων, το υπό εκτέλεση ναυπηγικό πρόγραμμα των Ελλήνων εφοπλιστών ανερχόταν στις 18/2/2008 σε περισσότερα από 1.054 νέας τεχνολογίας πλοία άνω των 1.000 gt και σε περίπου 86 εκατομμύρια τόνους dw». Το στοιχείο αυτό είναι χαρακτηριστικό της τρελής κερδοφορίας τους.

Από την άλλη προβάλλουν την αξίωση «να συνεχιστεί η υποστήριξη του θεσμικού πλαισίου της ναυτιλίας στην Ελλάδα και η διατήρηση του κλίματος εμπιστοσύνης του εφοπλισμού προς την Πολιτεία». Η «υποστήριξη του θεσμικού πλαισίου» που αναφέρουν σημαίνει τις παραπέρα μειώσεις των οργανικών συνθέσεων των πλοίων που συνδυάζεται με το πέταγμα στη στεριά των ναυτεργατών, όπως οι Ελληνες, με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση και η αντικατάστασή τους από χαμηλόμισθους με «μηδέν» δικαιώματα. Αλλη μια κραυγαλέα απόδειξη ότι ριζικές αλλαγές προς όφελος των ναυτεργατών δεν πρόκειται να υπάρξουν, όσο οι εφοπλιστές κρατούν τα καράβια στα δικά τους χέρια.

«Η δημιουργία του Κοσσόβου είναι περίπτωση παραβίασης του διεθνούς δικαίου. Η χώρα μου θα δυσκολευτεί πολύ για να αναγνωρίσει το Κόσσοβο». Αυτή ήταν η τοποθέτηση του πρωθυπουργού της Σλοβακίας, Ρ. Φίκο, στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντησή του με τον Ελληνα πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου. Από την πλευρά του ο Κ. Καραμανλής, που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει καν επισημάνει την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και την επαναχάραξη των συνόρων, κινήθηκε σε διαφορετικό μήκος κύματος: «Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή - και η Ελλάδα πρωτοστατεί και στα δύο - είναι, αφενός μεν, να διασφαλιστεί η παρουσία της διεθνούς δύναμης, της KFOR, και βεβαίως της ευρωπαϊκής αποστολής εκεί», τόνισε, επιβεβαιώνοντας ότι οι προτεραιότητες της ελληνικής κυβέρνησης κινούνται στο πλαίσιο της «περιφερειακής δύναμης» της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Η ειρωνεία είναι πως αμέσως μετά ο Κ. Καραμανλής συμπλήρωσε ότι «το πρώτο ζητούμενο τελικά είναι η ειρήνη και η σταθερότητα σε μια δύσκολη και, πιθανώς, υπό κίνδυνο αποσταθεροποίησης περιοχή». Ακριβώς όμως αυτή τη «σταθερότητα στην περιοχή» επικαλούνται ΗΠΑ και ΕΕ για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και να μην τεθεί βέτο... Και όταν οι αστοί πολιτικοί μιλούν για «σταθερότητα» εννοούν την ιμπεριαλιστική σταθερότητα. Ας φυλάγονται οι λαοί.

Αυξήσεις μέχρι 16% στα δίδακτρα του νηπιαγωγείου και της πρώτης τάξης στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο επιβάλλουν οι σχολάρχες για την επόμενη σχολική χρονιά. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση επιβάλλει ...πλαφόν στις αυξήσεις των διδάκτρων για όλες τις άλλες τάξεις. Οταν έχει αφήσει ελεύθερους τους επιχειρηματίες σχολάρχες να εκτινάζουν στα ύψη τη βάση των διδάκτρων - δηλαδή τα δίδακτρα της πρώτης τάξης που θα συνοδεύει τον μαθητή για τα επόμενα έξι χρόνια - το πλαφόν τη μάρανε; Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν κυβέρνηση και επιχειρηματίες;

Και τη φορά αυτή τα εθνικιστικά και πατριδοκάπηλα συλλαλητήρια χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο εγκλωβισμού του λαού στα αδιέξοδα της ευρωατλαντικής πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο καυγάς που έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης και διοργανωτών των επικείμενων συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη, ΛΑ.Ο.Σ., Παπαθεμελή, Ανθιμου, κλπ., καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικό πρόβλημα αλλά γίνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, χειραγώγησης του ελληνικού λαού ώστε να εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα και εθνικιστικά συνθήματα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, είτε αυτά φέρουν τη σημαία των ΗΠΑ, είτε της ΕΕ, είτε του ΝΑΤΟ. Ο όλος σκυλοκαυγάς των εθνικισταράδων και πατριδοκάπηλων στρώνει το έδαφος για να περάσουν πιο εύκολα τα νεοταξικά σχέδια στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Την απόκρουση αυτών των σχεδίων θα φέρει η ακύρωση του «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί κάπως έτσι φαίνεται να το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση που δείχνει να χάρηκε με την επίσκεψη του γραμματέα της «συμμαχίας».

Μόνο που για να είσαι μέλος σε ένα τέτοιο «κλαμπ», πληρώνεις συνδρομή. Και για να αποδεικνύεις ότι είσαι «ισχυρό μέλος», πρέπει να πληρώνεις ...πιο ακριβή συνδρομή.

Μήπως αυτό στην περίπτωσή μας σημαίνει πιο πολλά λεφτά και πιο πολύ στρατό για τις βρωμο-δουλειές του ΝΑΤΟ;

(Πέρα από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, που ούτως ή άλλως καταβάλλουμε).

Αν η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να πληρώνει, πρόβλημά της. Ο ελληνικός λαός ...δεν είναι.

ΥΠΑΡΧΕΙ ...«κίνημα προστατευτισμού» στην Ευρώπη διαπιστώνει αγχωμένος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο και δεν ανοίγουν εύκολα οι αγορές!

Μη φανταστείτε βέβαια ότι μιλάει για κανένα «κίνημα προστατευτισμού» των λαών. Απλά διαπιστώνει τη διάθεση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να προστατεύσουν τα υπερ-κέρδη τους.

Βλέπετε, υπάρχουν και ανταγωνιστές σε αυτόν τον πλανήτη. Οπότε εκεί τα ...ξεχνάνε τα ιδεολογικά «περί ελεύθερων αγορών» και κοιτάνε το βόλεμά τους.

Οπως και να 'χει πάντως, εμείς θα είμαστε σε κάθε περίπτωση οι χαμένοι. Ασχετα αν αυτά που μας κλέβουν θα τα μοιράζουν σε ...ευρωπαϊκό ή σε παγκόσμιο επίπεδο.

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που υπάρχει ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης και μαθαίνουμε τι είναι «δημοκρατικές διαδικασίες»...

Με βάση τα λεγόμενά του, είναι το να εφαρμοστεί η λεγόμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης. Οτιδήποτε άλλο είναι ...αντιδημοκρατικό.

Τώρα πώς γίνεται να είναι «δημοκρατικό» το να εφαρμοστούν κάποια μέτρα με τα οποία διαφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας, μόνο ο υπουργός Παιδείας το ξέρει.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με τους γνωστούς καλπονοθευτικούς νόμους εκλέχθηκε και επιχειρεί να περάσει τη «μεταρρύθμισή» της με τα ΜΑΤ.

Εν ολίγοις, στο μάθημα της «δημοκρατίας» ο υπουργός Παιδείας ...κόβεται. Ούτε τη βάση δεν παίρνει.

Ρόλο υπερασπιστή της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού και διαχρονικά της πολιτικής των ΗΠΑ από θέσεις δήθεν «αριστερές» αλλά άκρως αντιδραστικές, ανέλαβε με άρθρο του στην «Κυριακάτικη Αυγή» ο Θανάσης Γεωργάτος, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Για να στηρίξει την όλη «επιχειρηματολογία» του, στήνει με δικολαβίστικο τρόπο μια κατασκευή περί σύμπτωσης της άκρας δεξιάς με την αριστερά, δηλαδή του ΚΚΕ με τον ΛΑ.Ο.Σ. Κάνοντας μια σειρά από αναφορές σε συκοφαντικές εκτιμήσεις του, τις οποίες εμφανίζει ως γεγονότα, όπως ότι το ΚΚΕ είχε δήθεν την ίδια άποψη με τον ΛΑ.Ο.Σ. για το σχολικό βιβλίο της Ιστορίας, για το ζήτημα της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, ακόμα και για την ονομασία της ΠΓΔΜ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει σύμπτωση στον αντιιμπεριαλισμό και στην απόρριψη του πολιτικού φιλελευθερισμού και του κοσμοπολιτισμού. Εάν ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δεν επιζητούσε εναγωνίως μέσα από το ίδιο κείμενο να δικαιώσει την πολιτική των ΗΠΑ, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολιτική αφέλεια και ιδεολογική σύγχυση. Αλλά όταν φθάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει την αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών ως «φοβική καταδίκη της Αμερικής» και να υπερασπίζεται το εμπάργκο των ΗΠΑ σε βάρος της Κούβας, τότε το πράγμα ουρλιάζει από μόνο του: Εχει αναλάβει ρόλο προπαγανδιστή της πολιτικής των ΗΠΑ και στο όνομά της συκοφαντεί και διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ. Ξέραμε έως τώρα πως «νονός» της λογικής των «δύο άκρων που συναντιούνται» ήταν ο Ευ. Αβέρωφ. Αλλά ότι θα τον υιοθετούσε ένας αυτοαποκαλούμενος αριστερός ίσως και «φανατικός αντιδεξιός» και η εφημερίδα που αρθρογραφεί, ε, αυτό πια δείχνει ότι οπορτουνισμός και αντιΚΚΕ προπαγάνδα «πάνε πακέτο».

Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω από το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και ιδιαίτερα η σταθερά ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ απέναντι στο πρόβλημα, που διαρκώς δικαιώνεται από τα πράγματα, φαίνεται πως σήμαναν συναγερμό για τον γνωστό αρθρογράφο Γιάννη Μαρίνο, ο οποίος εξαπέλυσε νέα επίθεση λάσπης κατά του Κόμματος μέσω του κυριακάτικου «Βήματος». Ετσι, με βάση, προσφιλείς και στον ίδιο, μεθόδους του παρελθόντος, όπου κάθε φορά που η άρχουσα τάξη αντιμετώπιζε δυσκολίες από τα ίδια τα αποτελέσματα της πολιτικής της ανακάλυπτε «κομμουνιστικό δάκτυλο», τώρα ανακάλυψε «το ιστορικό έγκλημα του ΚΚΕ και την εθελοτύφλωση της άλλης πλευράς». Το γεγονός ότι η σταθερή πολιτική αρχών του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα δικαιώνεται, τον κάνει να ψάχνει την «αφετηρία του προβλήματος», που δημιούργησε η αστική πολιτική που υπηρετεί, στο μακρινό παρελθόν άλλων εποχών και συνθηκών φορτώνοντάς τη στο ΚΚΕ. Η τακτική αυτή θυμίζει τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί. Αυτή είναι η τύχη όσων επιχειρούν να ξεπλύνουν τα άπλυτα της τάξης τους από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν τη χώρα οι πολιτικές της πρόσδεσης στο νεοταξικό άρμα.