ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με την «αγιαστούρα» του ψέματος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τις τελευταίες μέρες, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος έχει πάρει σβάρνα τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα και τις εφημερίδες, για να υπερασπιστεί τη σύμβαση του ενός ευρώ αύξηση που υπέγραψε με τους μεγαλοεργοδότες. Επί της ουσίας, προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πομπές της πλειοψηφίας, για την οποία και ο πιο κακόπιστος έχει πλέον καταλάβει ότι δεν αναγνωρίζει κανένα όριο στις υποκλίσεις της προς το κεφάλαιο. Κι επειδή μόνο το ΠΑΜΕ στέκεται πραγματικό καρφί στο μάτι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ αμολάει το μελάνι του, προκειμένου να συκοφαντήσει με ψέματα τα ταξικά συνδικάτα. Λέει, λοιπόν, ότι τα συνδικάτα του ΠΑΜΕ παραπέμπουν τις συμβάσεις των κλάδων τους στον ΟΜΕΔ και έτσι οι αυξήσεις είναι μικρές.

Αφήνουμε κατά μέρος τις τεράστιες επιπλέον δυσκολίες που γεννά για τους κλάδους η υπογραφή «αυξήσεων» ίσων με ένα ευρώ μεικτά από τη ΓΣΕΕ. Οχυρωμένη πίσω από αυτές τις «αυξήσεις» η εργοδοσία επιδιώκει τα ίδια και μικρότερα ποσοστά σε κάθε κλάδο. Αυτός, όμως, είναι ένας επιπλέον λόγος για τα ταξικά συνδικάτα πιο αποφασιστικά να δώσουν τη μάχη της σύμβασης, πετυχαίνοντας μάλιστα σοβαρές κατακτήσεις. Οπως, για παράδειγμα, στους οικοδόμους, όπου η περσινή αύξηση έφτασε το 7% (μεροκάματο ανειδίκευτου 46,60 ευρώ). Ή στους μεταλλεργάτες του Πειραιά, όπου η αύξηση ήταν 6,2% στο μεροκάματο, που διαμορφώθηκε στα 57,5 ευρώ στο κατώτερο και στα 85 ευρώ στο ανώτερο. Το ίδιο και στους αμμοβολιστές (αύξηση 7%), με μεροκάματο στα 66,02.

Αυτές είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από τις συμβάσεις που διαπραγματεύονται δυνάμεις συσπειρωμένες στο ΠΑΜΕ. Ανάλογες κατακτήσεις καταγράφονται και στους άλλους κλάδους. Κι αυτό το ξέρει καλά ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Γι' αυτό και παίρνει την αγιαστούρα του ψέματος, μπας και μέσα στον καπνό ξεγελάσει κανέναν εργάτη. Μάταιος ο κόπος...

Ξανά για το βιβλίο ιστορίας...

Τέτοιο «διαμάντι» να μην πάει χαμένο! Μάλλον κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν οι εκδόσεις «Βιβλιόραμα» που επανεκδίδουν το βιβλίο ιστορία της ΣΤ' Δημοτικού, της Μ. Ρεπούση και της ομάδας της, που αποσύρθηκε τελικά από τα σχολεία. Εξάλλου, και μόνο ο θόρυβος που προκλήθηκε γύρω από το βιβλίο πριν ένα χρόνο, είναι αρκετός για να ποντάρει ο εκδοτικός οίκος στην εμπορική επιτυχία του βιβλίου σήμερα... Σε εκδήλωση που διοργανώνει για την επανέκδοση του βιβλίου ο εκδοτικός οίκος, μαθαίνουμε ότι θα μιλήσουν μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Αλαβάνος, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπαδημητρίου, αλλά και πανεπιστημιακοί, ανάμεσά τους ο Α. Λιάκος.

Θα θυμίσουμε για άλλη μια φορά ότι Ρεπούση, Λιάκος και Παπαδημητρίου είναι ανάμεσα στους πανεπιστημιακούς που κινούνται εδώ και δύο χρόνια σε δράσεις υπεράσπισης των αναδιαρθρώσεων στην ανώτατη εκπαίδευση. Θα θυμίσουμε ακόμα ότι επίσημα, ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ είχαν πάρει θέση υπεράσπισης του βιβλίου ιστορίας που αποτελεί «υπόδειγμα» αποσπασματικότητας, «μοντέλο» για την εκπαίδευση εκείνη που θέλει τους μαθητές να τσαλαβουτούν σε σκόρπια κι ασύνδετη μάθηση και δεξιότητες, χωρίς να μπορούν να καταλαβαίνουν τη σύνδεση και τη σημασία των ιστορικών γεγονότων, χωρίς να αντιλαμβάνονται ποιος είναι τελικά ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας...

Από πολλούς και διαφορετικούς δρόμους φαίνεται ότι αναδιαρθρώσεις και αμορφωσιά πάνε χέρι - χέρι. Φαίνεται ακόμα και ποιες πολιτικές δυνάμεις δίνουν χέρι βοήθειας σ' αυτή την εκπαιδευτική πολιτική, την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στα σχολεία.

Αγωνιστικά προσωπεία...

Την πρόταση της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών στη συνεδρίαση (31.3.2008) της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) να κληθούν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν 48ωρη απεργία στα μέσα του Απρίλη υπερψήφισαν όλες οι παρατάξεις (ΔΗΚΝΙ, ΠΑΣΚ Γιατρών, Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών και ΑΡΣΙ) -ενώ ανάλογη πρόταση πήρε και η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ).

Οταν, όμως, η Πανεπιστημονική πρότεινε ως μέρα απεργίας την 16η Απρίλη 2008 τότε αρνήθηκαν όλες οι παρατάξεις να την ψηφίσουν. Μάλιστα, πρωταγωνιστής στις αρνητικές ψήφους - τόσο στην ΟΕΝΓΕ όσο και στην ΕΙΝΑΠ - ήταν οι συνδικαλιστές της Αγωνιστικής Ενότητας Γιατρών με τα έωλα επιχειρήματα ότι οι αγώνες πρέπει να είναι συντεταγμένοι, να μην επικρατούν διασπαστικές κινήσεις και τα συναφή.

Οταν, λοιπόν, έρχεται η συγκεκριμενοποίηση των αγώνων και του περιεχόμενου τους, τότε πέφτουν και τα όποια αγωνιστικά προσωπεία φορούν κάποιοι. Ειδικότερα οι συνδικαλιστές της Αγωνιστικής Ενότητας Γιατρών παράταξης του ΣΥΝ.

Τα «ρεπορτάζ»

Σε άλλη περίπτωση θα ήταν πρωτότυπο το πρωταπριλιάτικο της «Ελευθεροτυπίας» για τη «Συνάντηση Παπαρήγα - Τσίπρα για συνεργασία», που το ανήγγειλε και από την πρώτη σελίδα. Ελα όμως που όποιος παρακολουθεί την εν λόγω εφημερίδα δε θα αιφνιδιάστηκε. Αφού κάθε τόσο κάτι τέτοια «ρεπορτάζ» γράφει, όταν πρόκειται για το ΚΚΕ. Απλά χτες ήταν και πρωταπριλιά...

Διόδια - λαϊκή αφαίμαξη

Ακριβότερο κατά 45% έως και 180% υποχρεώνεται να πληρώνει από σήμερα ο λαός το χαράτσι των διοδίων στα περισσότερα τμήματα του εθνικού οδικού δικτύου. Και φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο. Συμβαίνει, επειδή ο ένας μετά τον άλλο οι οδικοί άξονες παραδίδονται σε μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους. Συμβαίνει επειδή τα μεγάλα έργα, αν και θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και αρκετά χρόνια, ιεραρχούνται, κατασκευάζονται και λειτουργούν με τη λογική των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα και με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Και ενώ ο λαός τα χρηματοδοτεί από την άγρια φορολογία που του γίνεται και τα κατασκευάζει με το δικό του ιδρώτα - πολλές φορές και το αίμα του - τώρα αναγκάζεται να χρυσοπληρώσει ξανά και τη χρήση τους.

Υπεύθυνοι για τις αντιλαϊκές αυτές αποφάσεις είναι και η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που μαζί ψήφισαν τις έξι περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης». Στην κυριολεξία, στον τομέα αυτόν διεξάγεται μια διαρκής αντιλαϊκή «σκυταλοδρομία». Το ένα κόμμα ολοκληρώνει αυτό που ξεκινά το άλλο: Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υλοποίησαν τις αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις για το Αεροδρόμιο Σπάτων, την Αττική Οδό και τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, που δημοπράτησε η κυβέρνηση της ΝΔ και τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί τις συμβάσεις για τους οδικούς άξονες, που δημοπράτησε το ΠΑΣΟΚ. Υπεύθυνος βέβαια είναι και ο ΛΑ.Ο.Σ., που «πρόλαβε» να ψηφίσει στη Βουλή την... τελευταία από τις έξι ληστρικές «συμβάσεις παραχώρησης».

Πρόκειται για συμβάσεις λαϊκής αφαίμαξης. Οι ιδιωτικοί κατασκευαστικοί όμιλοι δε συμμετέχουν με ίδια κεφάλαια στο συνολικό κατασκευαστικό κόστος παρά με κάποια αστεία ποσοστά που κυμαίνονται γύρω στο 7% με 9%. Την ίδια στιγμή τους παραχωρούνται προκαταβολικά οι εισπράξεις των διοδίων οδικών τμημάτων που κατασκευάστηκαν με χρήματα αποκλειστικά του ελληνικού λαού, στα οποία μάλιστα επιβάλλουν και αυθαίρετες αυξήσεις! Παράλληλα: Το ελληνικό δημόσιο πληρώνει με «ζεστό» χρήμα περίπου το 30% του κατασκευαστικού κόστους, ενώ τους παραδίδει και έτοιμα τμήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που ήδη κατασκευάζονται με χρήματα του λαού (όπως το πέταλο του Μαλιακού) στα οποία οι όμιλοι θα επιβάλλουν και εκεί πανάκριβα διόδια. Και βέβαια τα έργα αυτά είναι έτσι σχεδιασμένα, ώστε να διευκολύνουν τις ευρύτερες βλέψεις του μεγάλου κεφαλαίου για την εμπορευματοποίηση της γης εκατέρωθεν των εθνικών οδικών αξόνων.

Στο παράδειγμα των οδικών αξόνων, συμπυκνώνεται ανάγλυφα ολόκληρη η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, ώστε να θησαυρίζουν κάποιοι μεγάλοι όμιλοι, φορτώνοντας όλο και νέα βάρη στο λαό, ο οποίος ήδη ζει με το φάσμα της ανεργίας, με όλο και πιο πολύ «πελεκημένα» τα ασφαλιστικά του και τα εργασιακά του δικαιώματα και με αυξήσεις 1 ευρώ το χρόνο στο μεροκάματο! Μόνο το ΚΚΕ αποτελεί την εξαίρεση στο σκηνικό αυτό καθώς αγωνίζεται για έργα και υποδομές που πρέπει να αναλάβει το κράτος, χωρίς να επιβαρύνεται ο λαός και το περιβάλλον. Για κατάργηση όλων των διοδίων.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Δικομματική αλληλοσυμπλήρωση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΗ τουλάχιστον η κόντρα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ χτες στη Βουλή για το δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό...

Η ΝΔ θυμήθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει - στη συζήτηση περί αναθεώρησης του Συντάγματος - να μη γίνονται δημοψηφίσματα για οικονομικά και ασφαλιστικά θέματα.

Το ΠΑΣΟΚ, πάλι, έλεγε ότι ...αυτό είναι διαφορετικό θέμα και δεν έχει να κάνει με το Ασφαλιστικό.

Το ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα, είναι - νομίζουμε - προφανές: Και οι δύο!

Αυτό που απλά συμβαίνει είναι πως ...ανταλλάσσουν ρόλους, όταν διαδέχονται ο ένας τον άλλο, στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αντίστοιχα.

Το μόνο βέβαιο είναι πως έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια και τη γνώμη, και τις ανάγκες, και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Οποιος απ' τους δυο κι αν ήταν στην κυβέρνηση, ένα τέτοιο αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα θα έφερνε με τη μορφή νομοσχεδίου. Κι ο άλλος θα ...έκανε πως διαφωνεί.

Γι' αυτό, άλλωστε, όλα τα τελευταία χρόνια κανείς δεν καταργεί τους νόμους του άλλου, αντιθέτως αλληλοσυμπληρώνονται.

Και τα ασφαλιστικά δικαιώματα του κοσμάκη συνεχίζουν να συρρικνώνονται σε μια πορεία χωρίς τέλος, όπως ακριβώς έχουν προδιαγράψει οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ.

Εκτός κι αν εμείς τους σταματήσουμε. Και πρέπει να το κάνουμε μια και καλή.

ΤΙ ΕΙΠΕ, ΔΗΛΑΔΗ, ο πρόεδρος της Ενωσης Εισαγγελέων Σ. Μπάγιας και τον κυνηγάει με «προκαταρκτικές εξετάσεις» ο Αρειος Πάγος; Οτι είδε αδράνεια της Δικαιοσύνης στο θέμα των υποκλοπών.

Ο,τι, δηλαδή, είδε, κατάλαβε, κατανόησε και, τελικά, εξοργίστηκε ο κάθε Ελληνας πολίτης.

Οταν πρόκειται για καμιά απεργία, μέσα σε μια μέρα - ή και σε μερικές ώρες - βρίσκονται δικαστικοί λειτουργοί να την ερευνήσουν σε βάθος και - στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων - να την καταδικάσουν.

Για μια υπόθεση που αφορά παρακολούθηση ακόμη και του πρωθυπουργού, χρειάστηκε ένας χρόνος για να καταλήξουν ότι δεν μπορούν να βρουν τίποτε.

«Ομοψυχία» και το βέτο των λαών

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κλίμα ομοψυχίας» και «συστράτευσης» καλλιεργούν οι ηγεσίες της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ενόψει των αποφάσεων για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Θετικό είναι ότι για το ζήτημα της ονομασίας έχουν εγκαταλείψει την παλαιότερη εθνικιστική και αδιάλλακτη στάση και έχουν αποδεχτεί τη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, που από την αρχή ήταν θέση του ΚΚΕ, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορεί να υπάρξει κανένα «εθνικό μέτωπο» στο πλαίσιο του ζητήματος της ονομασίας που ορίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οι λόγοι είναι προφανείς. Οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν στηρίξει και συνεχίζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και έχουν φτάσει στο σημείο να αναγνωρίσουν την επαναχάραξη των συνόρων. Συμμετέχουν ενεργητικά στα παζάρια των ιμπεριαλιστών διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο από τη μοιρασιά της λείας στις αγορές της περιοχής. Προσφέρουν στην κυριολεξία «γην και ύδωρ» για να πάρουν ένα κομμάτι από την πίτα. Στο πλαίσιο αυτό εξαντλούνται οι «αντιρρήσεις» και οι αντιθέσεις με τα σχέδια και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ. Ακόμα, λοιπόν, και αν βάλει βέτο η κυβέρνηση στη Βουδαπέστη, δε θα αλλάξει τίποτα σε αυτή την πολιτική. Βέτο για τους λαούς σημαίνει έξω οι ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια.

ΑντιΚΚΕ διαστρεβλώσεις...

«Λίγη σοβαρότητα κάνει κακό, σ. Αλέκα;» είναι ο τίτλος άρθρου της χτεσινής «Αυγής». Πράγματι, η σοβαρότητα δεν κάνει κακό και τη συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όποιον δε θέλει να εκτίθεται. Ιδιαίτερα συνιστάται στην αντιπαράθεση με το ΚΚΕ. Τα λέμε αυτά, γιατί η «Αυγή» όχι μόνο σοβαρότητα δεν επιδεικνύει, αλλά ψεύδεται κιόλας. Οπως ισχυρίζεται, σε συζήτηση στη Βουλή, όταν ο Αλ. Αλαβάνος επικαλέστηκε το δημοψήφισμα για το «ευρωσύνταγμα» που έγινε σε άλλες χώρες για να αιτιολογήσει το αίτημα για δημοψήφισμα για το Ασφαλιστικό, η Αλ. Παπαρήγα για «να τον πλήξει» είπε: «Ε, και τι έγινε, οι καπιταλιστές επανέφεραν το "ευρωσύνταγμα" με τη Συνθήκη της Λισαβόνας»! Το «ευρωσύνταγμα», βέβαια, επανήλθε με τη «μεταρρυθμιστική συνθήκη», τη λεγόμενη ευρωσυνθήκη, και όχι με την προγενέστερη Συνθήκη της Λισαβόνας και αυτό είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Το άρθρο συνεχίζει με μια αυθαίρετη ερμηνεία του (παραποιημένου) λόγου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Γράφει «μ' αυτά που είπε λέει στους Ελληνες ότι οι μικροί και μεγάλοι αγώνες των λαών είναι μάταιοι»! Μόνο ένας τυφλωμένος από αντιΚΚΕ εμπάθεια θα μπορούσε να αποδώσει στο ΚΚΕ κάτι τέτοιο. Ακόμα και οι χειρότεροι εχθροί του ΚΚΕ ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι μπροστάρης τόσο στους μικρούς, όσο και στους μεγάλους αγώνες. Γι' αυτό, άλλωστε, είναι και εχθροί του.

... και μαργαριτάρια

Παρακάτω στο άρθρο, αποδίδεται στην Αλ. Παπαρήγα «δεύτερο μαργαριτάρι», που «ήταν ότι εκείνη δεν ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα της κάλπης, δηλαδή δεν την ενδιαφέρει η γνώμη του λαού για το κόμμα της». Δεν ξέρουμε αν οφείλεται σε βλακεία, ή είναι προϊόν συνειδητής λαθροχειρίας, η τέτοια αδυναμία κατανόησης μιας σαφέστατης τοποθέτησης, που το ΚΚΕ καιρό τώρα έχει κάνει. Οτι, δηλαδή, δε χαράζει πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στην κάλπη. Θέλει και παλεύει για καλά εκλογικά αποτελέσματα. Αλλά δεν υποτάσσει την πολιτική και τη δράση του στην κάλπη. Γνωρίζει ότι είναι σύνθετοι οι λόγοι που επηρεάζουν και επιδρούν στη λαϊκή συνείδηση την ώρα της κάλπης. Και πάνω απ' όλα το ΚΚΕ, ξέρουν καλά πως παλεύει για τη λαϊκή αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση της πλειοψηφίας του λαού για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Σ' αυτήν την πάλη εντάσσει και τη δράση για την κάλπη και όχι για τη χειραγώγηση των εργαζομένων στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην αναμόρφωση του οποίου δίνει τα πάντα ο ΣΥΝ.

Ο «καυγάς της γειτονιάς» είναι κλάσεις ανώτερος απ' το επίπεδο που επιλέγει η «Αυγή» να διεξάγει πολιτική αντιπαράθεση...

Φτηνός προβοκάτορας

Φτηνός προβοκάτορας και αντικομμουνιστής αποδείχτηκε ο βουλευτής της ΝΔ Αργύρης Ντινόπουλος. Στη διάρκεια του χτεσινού βραδινού δελτίου ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ και ενώ η συζήτηση γινόταν για το ρόλο των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια και στις ΝΑΤΟικές αποστολές, που με την ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μετείχαν και ελληνικά στρατεύματα, παρουσίασε πασίγνωστο πλαστό έγγραφο, που, τάχα, έχει υπογραφεί και από εκπρόσωπο του ΚΚΕ (τον Ιωαννίδη) το 1943 στο Πετρίτσι και, τάχα, μιλά για «Σοβιετική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μ' αυτό το πλαστό έγγραφο γινόταν αντικομμουνισμός στα στρατόπεδα, στις φυλακές και τις εξορίες πολιτικών κρατουμένων στις πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας μετά τον Εμφύλιο και ξεσκεπάστηκε από τότε. Αυτήν την περίοδο ζήλεψε; Ετσι, ο εν λόγω βουλευτής κουνούσε θριαμβευτικά το «έγγραφο» στα χέρια του, ξεστομίζοντας άναρθρες αντιΚΚΕ φράσεις, ακόμα και όταν οι συνομιλητές του πάνελ τον συμβούλευαν να έρθει στο σήμερα. Ελα, όμως, που το ψέμα έχει πολύ κοντά πόδια, αλλά και ο προβοκάτορας παραμένει πάντα αδιόρθωτος. Οταν ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ παρενέβη στην εκπομπή και κατήγγειλε πως το έγγραφο είναι πλαστό (ο Ιωαννίδης εκείνη την ημερομηνία βρισκόταν αποδεδειγμένα στην Αθήνα), ο Α. Ντινόπουλος δεν αμφισβήτησε καθόλου τα λεγόμενα του εκπροσώπου του ΚΚΕ (φαίνεται πως ήξερε από την αρχή τι έκανε), αλλά, όμως, ψέλλιζε αδιόρθωτα πως: «Το ΝΑΤΟ κράτησε την πατρίδα στον ελεύθερο κόσμο». Του αδιόρθωτου το γραπτό όσο θέλεις διόρθωνε...

Ο λαός ρυθμιστής των εξελίξεων

Η «μεταμφίεση» του πολιτικού συστήματος, όπως αυτή επιδιώκεται την τελευταία περίοδο, δεν είναι καθόλου τυχαία, όχι μόνο ως προς τη στιγμή που επιχειρείται, αλλά και ως προς το περιεχόμενό της. Κοινός παρονομαστής πλουτοκρατίας και κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων είναι ο παραπέρα εγκλωβισμός λαϊκών στρωμάτων. Είναι η ανακοπή της ριζοσπαστικοποίησης δυνάμεων, που σταδιακά βλέπουν το πραγματικό, αποκρουστικό, πρόσωπο των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται αυτό που το ΚΚΕ, από το 1990, τους προειδοποιούσε: Οτι αποτελεί μονόδρομο για το κεφάλαιο η προσαρμογή της Ελλάδας στις συνθήκες και τις στρατηγικές της ΕΕ, της ΟΝΕ, του ΝΑΤΟ. Μονόδρομο, που το δικομματικό πολιτικό σύστημα διασφάλιζε τη συνέχειά του.

Κάτω, όμως, από τη διαρκώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, τα επιτελεία των κομμάτων που υπηρετούν την άρχουσα τάξη επιδιώκουν το «μασκάρεμα» του πολιτικού συστήματος, ώστε να εξασφαλίσουν με άλλο πρόσωπο και από την πίσω πόρτα τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Σε αυτό, ιδιαίτερο ρόλο παίζουν και οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που υποκριτικά λένε - κατηγορώντας το ΚΚΕ - ότι η πάλη κατά του δικομματισμού προσφέρει στήριξη στη ΝΔ. Το καθένα από αυτά τα κόμματα επιχειρεί να «εξαγνίσει», μέσα από μια αριστερόστροφη φρασεολογία τις αντιλαϊκές πολιτικές που υπηρέτησε και υπηρετεί είτε από κυβερνητικές θέσεις, είτε από θέσεις διοίκησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Ξεχνούν» ότι η στάση απέναντι στην πολιτική της πλουτοκρατίας, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι το μοναδικό κριτήριο των θέσεων και της πολιτικής πρακτικής κάθε κόμματος. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. έχουν τοποθετηθεί με τέτοια σαφήνεια, που δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό για τη στάση τους.

Σήμερα, στο φόντο της «αναδιαμόρφωσης» του πολιτικού σκηνικού, περνούν μια σειρά από αντεργατικά μέτρα, όπως π.χ. το Ασφαλιστικό. Αν και το κύμα κινητοποιήσεων σε βάρος του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης ήταν ισχυρό, εντούτοις, δεν ήταν αρκετό για να αποτραπεί η ψήφισή του. Και αυτό πρέπει να είναι ένα στοιχείο χειραφέτησης και διαπαιδαγώγησης του λαϊκού κινήματος, ώστε πιο αποφασιστικά να αντιδράσουν στο σύνολο της επίθεσης που προωθεί η κυβέρνηση. Ή το εργατικό και λαϊκό κίνημα και η νεολαία θα ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους, θα αντιταχθούν σε νέους εκβιασμούς, σε διλήμματα και ψεύτικες ελπίδες, ή θα οδηγηθούμε σε νέους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, σε ανακοπή των αναζητήσεων διεξόδου προς όφελος του λαού και επιστροφή από την πίσω πόρτα στο ίδιο καθεστώς διακυβέρνησης.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν έκρυψε τις δυσκολίες ή τους κινδύνους, ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό. Καλεί τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, να χαράξουν τη δική τους στρατηγική και πολιτική, που θα υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, σε πλήρη αντίθεση με τα σχέδια, που ήδη βρίσκονται σε υλοποίηση, της άρχουσας τάξης και των κομμάτων που τα υπηρετούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το ΚΚΕ ποτέ δεν καθόρισε τη στρατηγική του, βλέποντας με το ένα μάτι στις κάλπες. Ακριβώς γι' αυτό έχει τη δυνατότητα να αντικρίζει τους εργαζόμενους κατάματα και να τους καλεί να γίνουν αυτοί ο ρυθμιστής των εξελίξεων.