Σαφέστατο στίγμα για το πώς θέλει η ελληνική κυβέρνηση τη «νέα», «ελεύθερη» και «δημοκρατική» Γιουγκοσλαβία έδωσε ο ίδιος ο Κ. Σημίτης στη δευτερολογία του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Παρουσιάζοντας, λοιπόν, τις θέσεις της κυβέρνησης ο πρωθυπουργός είπε ότι πρώτον, θα ζητήσει «να ενταχθεί άμεσα η Γιουγκοσλαβία στο Σύμφωνο Σταθερότητας» και δεύτερον ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και τώρα έχει αρμοδιότητες για το Κόσσοβο «να αναλάβει αρμοδιότητες για τη Γιουγκοσλαβία». Με άλλα λόγια, αυτό που θέλει ο Κ. Σημίτης είναι να μετατραπεί η Γιουγκοσλαβία σε προτεκτοράτο της «νέας τάξης» και για το σκοπό αυτό η κυβέρνησή του θα κάνει ό,τι μπορεί. Σταθερά, βέβαια, εδώ και χρόνια αυτή ήταν η επιδίωξη των εκσυγχρονιστών, όσο και αν επιχειρούν να αποκρύψουν τους βρώμικους στόχους τους πίσω από βαρύγδουπες και απίστευτα υποκριτικές διακηρύξεις. Αλλά, δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που έχει στο στόχαστρό της τα δικαιώματα του «δικού της» λαού, να νοιάζεται για τα συμφέροντα των γειτονικών!
Πολλές, συστηματικές και ωμές οι επεμβάσεις και απειλές των ιμπεριαλιστών σε βάρος του γιουγκοσλαβικού λαού, προκειμένου να τον γονατίσουν και να περάσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στα Βαλκάνια. Οι περισσότερες δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστές, αφού ξεδιπλώνονται μέσω διαφόρων μηχανισμών και υπηρεσιών, που φροντίζουν να καλύπτουν καλά τα ίχνη τους. Πρόκειται, για πάμπολλες και διάφορες κυβερνητικές και, ιδιαίτερα, μη κυβερνητικές οργανώσεων, που επιστρατεύτηκαν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην υπόθεση της καθυπόταξης του γιουγκοσλαβικού λαού. Είναι γνωστός, π.χ. ο ρόλος του Μπερνάρ Κουσνέρ, που παίζει το ρόλο του γκαουλάιτερ ως εντεταλμένος των Ευρωαμερικάνων και του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο. `Η, ο ρόλος του μεγαλοκεφαλαιοκράτη και χρηματιστή Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτεί χρόνια τώρα ορισμένα... ανεξάρτητα γιουγκοσλαβικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και φοιτητικές οργανώσεις, όπως και κόμματα της σέρβικης «δημοκρατικής αντιπολίτευσης».
Αν η δράση των προηγουμένων, όμως, είναι ευρύτερα -στον ένα ή άλλο βαθμό- γνωστή, δε συμβαίνει το ίδιο και με τη δράση της Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) και, ιδιαίτερα, του γραμματέα της κ. Γουάιτ. Υποταγμένη πλήρως στα αμερικανο-ΝΑΤΟικά πλαίσια της αντιγιουγκοσλαβικής προπαγάνδας και με πρόσχημα τη δημοκρατία έχει αποτελέσει την αιχμή του δόρατος, στο χώρο των γιουγκοσλαβικών ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Η διοργάνωση σχετικών σεμιναρίων, η εξαγορά δημοσιογράφων, η οικονομική ενίσχυση, για το στήσιμο εφημερίδων και ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, με στόχο την αναπαραγωγή της ΝΑΤΟικής προπαγάνδας, ήταν ορισμένα από τα έργα της.
Το τελευταίο δείγμα της σχετικής δράσης της ΔΟΔ, ως... σπόνσορα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, ήταν η ανοιχτή στήριξη της λεγόμενης δημοκρατικής αντιπολίτευσης (της παρδαλής συμμαχίας Κοστούνιτσα -Τζίτζις- Καραγιώργεβιτς και Σία) τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές. Οπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο της 2.10. τονίζεται πως «η ΔΟΔ υποστηρίζει τις εκκλήσεις για γενική απεργία στη Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να απομακρυνθεί ο Σλόμποταν Μιλόσεβιτς», ενώ καλούσε και τις Ενώσεις - μέλη της να στείλουν την υποστήριξή τους στην αντιπολίτευση. Μιλάμε για πολύ... δημοκρατικές επεμβάσεις.
Μόνο ειρωνικά χαμόγελα και καγχασμούς προκάλεσαν τα όσα περί διαπλοκής είπε ο Κ. Σημίτης στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλο γέλιο όμως έπεσε όταν ισχυρίστηκε στα σοβαρά ότι «οι κεφαλαιούχοι» - σ.σ. νεόκοπος άχρωμος και εύηχος όρος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων - «θέλουν πολλές φορές το κράτος να βάζει τα λεφτά και αυτοί να διαχειρίζονται την υπόθεση. Ε, το κράτος δε θα βάζει τα λεφτά». Ας μας πει ο πρωθυπουργός έστω και ένα παράδειγμα (αριθμός 1) που να έβαλαν τα λεφτά οι πολυεθνικές ή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε κάποιο μεγάλο ή μικρό έργο και το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι, να μην το πλήρωσαν διπλά και τριπλά. Εστω ένα παράδειγμα...
Γιατί σε θέματα... σκότους, είτε αφορά στα αίτια ναυαγίων και εμπλεκόμενων εφοπλιστικών συμφερόντων, είτε αφορά στα περίφημα «διαπλεκόμενα», είτε αφορά στη «Ρικομέξ», είτε διάφορα άλλα πράγματα, η κυβέρνηση έχει εδώ και καιρό κερδίσει το... χρυσό μετάλλιο.
Και μάλιστα, με... μεγάλη διαφορά από τους αντιπάλους της, αφού όσο να 'ναι η Νέα Δημοκρατία όχι πως δε θέλει, απλά δεν μπορεί, μια και είναι στην αντιπολίτευση, να την ανταγωνιστεί.
ΜΙΑ ΚΑΙ αναφερθήκαμε στην αξιωματική αντιπολίτευση, ομολογούμε ότι τώρα τελευταία έχει αναδείξει ιδιαίτερα ένα της ταλέντο: Να κάνει πολύ βαβούρα για το τίποτε. Προανακριτική για την «Τράβελ Πλαν» του συγκροτήματος Λαμπράκη ακούμε ότι ετοιμάζει, ενώ ζήτησε και την παρέμβαση του ΣΔΟΕ για την επιχειρησιακή κατάσταση της «Μίνοαν Φλάινγκ Ντόλφινγκ».
Βεβαίως, επί της ουσίας, δηλαδή για τις σχέσεις των ιδιωτικών εταιριών με το δημόσιο καθώς και για την «απελευθέρωση» της ακτοπλοϊκής αγοράς, δεν έχει την παραμικρή αντίρρηση με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Τέλος πάντων, δεν έχουν καταλάβει ότι σιγά σιγά οδηγούνται σε αδιέξοδο αφού έχουν τόσο οξυνθεί τα πράγματα, ώστε και μόνο από τα γεγονότα να αποδεικνύεται πως το πρόβλημα δε βρίσκεται στους καλούς ή κακούς διαχειριστές των σχέσεων κράτους και του λεγομένου ιδιωτικού τομέα, αλλά στην πολιτική ουσία των σχέσεων αυτών;
Πώς να το κάνουμε δηλαδή, είναι σαν να επιδιώκεις σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου να... ντριμπλάρεις και να περάσεις όλη την αντίπαλη ομάδα χωρίς να έχεις σκοπό να βάλεις γκολ. Ε, θα σε γιουχάρουν στο τέλος, τι να γίνει;
Αλλωστε, οι ίδιοι οι επεμβασίες, με κάθε τρόπο, έδειξαν πως στην ουσία το 'χουνε «φανερό καμάρι». Μάλιστα, συνεχίζουν να διαπραγματεύονται - πιέζουν, έχοντας δεδομένο ότι έχουν επέμβει και τώρα ολοκληρώνουν τις λεπτομέρειες... (μιλούν για μερική άρση του εμπάργκο, πιέζουν με τη Χάγη, έχουν λόγο για τους θεσμούς και τη λειτουργία τους στο εσωτερικό της χώρας κ.ά.) Μοιάζουν να κινούνται με τον αέρα του επενδυτή, που έχει έρθει να μαζέψει τα κέρδη του. Ισως γι' αυτό, προεκλογικά ακόμα, φρόντιζαν οι ίδιοι να διοχετεύουν στον φιλικό τους Τύπο, τα εκατομμύρια που διέθεσαν, ή τους μηχανισμούς ανατροπής που έστησαν. Σαν να διακήρυτταν προκαταβολικά ότι θα διεκδικήσουν τα «χρέη με τον τόκο τους...».
Η έμφαση στη «λαϊκή εξέγερση» δεν έρχεται σε αντίφαση με τη φανερή επέμβαση. Ισα - ίσα, η πρώτη αξιοποιείται ως μοχλός νομιμοποίησης της δεύτερης στην κοινή γνώμη. Ετσι, που ο συνηθισμένος δραπέτης από το πραγματικό να πει με ευκολία «αφού το ήθελε και ο κόσμος χαλάλι...». Πρόκειται, δηλαδή, για τη στερεότυπη επιχείρηση φθοράς των συνειδήσεων, που, προκειμένου «να κλείσει τα μάτια για να μη βλέπει», διευρύνει την ανεκτικότητά της, καταπίνει την υποταγή και αναζητά και άλλοθι και «δίκιο» από πάνω. Εκεί είναι, που καταφθάνουν οι «ειδικοί» και πλέον κόβουν και ράβουν το δίκαιο στα μέτρα τους και το σερβίρουν έτοιμη τροφή για τους συμβιβασμένους.
Ταυτόχρονα, βέβαια, το «...άλλο τρυγόνι» που προσπαθούν να πιάσουν είναι και το πιο ενδιαφέρον αφού - μην κρύβοντας πως πρόκειται για πετυχημένη επέμβαση σε εξέλιξη - στέλνουν και μήνυμα τρομοκρατίας, τόσο για τις εσωτερικές εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία, όσο και για όλους τους λαούς της περιοχής, αλλά, ελπίζουν, και σε όλο τον πλανήτη. Με άλλα λόγια, είναι σαν να λένε, «με το καλό ή με το άγριο, στο τέλος θα γίνει το δικό μας, γι' αυτό υποταχτείτε έγκαιρα...».
Η αντίδραση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι η μεμονωμένη και αποσπασματική αγανάκτηση του καθένα, που καταλαβαίνει «το παιχνίδι» και φωνάζει από την πολυθρόνα του μπροστά στις εικόνες της τηλεόρασης. Αυτόν τον έχουν προβλέψει - χωνέψει οι μηχανισμοί της Νέας Τάξης. Η αντίσταση μπορεί και πρέπει να είναι μαζική και οργανωμένη, με σαφείς αντιιμπεριαλιστικούς προσανατολισμούς και στόχους, με προτάσεις ριζικής αλλαγής και δρόμους διεξόδου προς όφελος των λαών. Μόνον έτσι, μπορούν να αποκρούονται και να ανατρέπονται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Γιατί, ακόμη και σήμερα, καθώς ο ιμπεριαλισμός μοιάζει ανίκητος, το σύνθημα «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος» διατηρεί όλη του την αξία.
Ιδιαίτερη δημοσιότητα βρήκε και στην Ελλάδα η πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση των δυο υποψήφιων για την Προεδρία των ΗΠΑ, Αλμπερτ Γκορ και Τζορτζ Μπους Τζούνιορ. Διαβάσαμε ή ακούσαμε τι απάντησαν για τη Γιουγκοσλαβία και ποιον ανέδειξαν νικητή οι διάφορες δημοσκοπήσεις. Οπως, όμως, γράφει το αμερικανικό περιοδικό «The Nation», ο αμερικανικός λαός ανησυχεί, για εκείνα τα ζητήματα, που οι δυο «μονομάχοι» αποφεύγουν να θίξουν στις τοποθετήσεις τους, όπως ο διάολος το λιβάνι.
Οπως έκανε φανερό η έρευνα του περιοδικού, κατά σειρά, οι Αμερικάνοι ανησυχούν για τους ανασφάλιστους εργαζομένους (91%). Για το ολοένα διευρυνόμενο χάσμα πλουσίων και φτωχών (74%) -για το οποίο, μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία (81%) υποστηρίζει την αύξηση του κατώτατου μισθού. Αντί για τις δαπάνες στην άμυνα που υπόσχονται οι Γκορ - Μπους, ο αμερικανικός λαός θα ήθελε τα χρήματά του να πάνε στη δημόσια εκπαίδευση και πρόνοια (63%). Ενώ και οι δύο υποψήφιοι εκφράζουν ενθουσιασμό για την αύξηση του διεθνούς εμπορίου, η πλειοψηφία των αμερικανών θέλουν να δουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων, και την προστασία του περιβάλλοντος αντί για αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας (83%). Και ένα τεράστιο ποσοστό θα ήθελε να συζητηθούν θέματα εξωτερικής πολιτικής, αλλά πολύ διαφορετικά απ' αυτά για τα οποία οι δηλώσεις των υποψηφίων γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ: Για παράδειγμα, θα προτιμούσαν την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών (80%), το ζήτημα της συμμετοχής ή μη σε «ειρηνευτικές» αποστολές (86%) και τη συνεργασία με τον ΟΗΕ (81%)...
"Η ενέργειά μας ήταν εκ των προτέρων προετοιμασμένη. Μεταξύ των ανδρών ήταν πρώην αλεξιπτωτιστές, πρώην αξιωματικοί του στρατού και της αστυνομίας, καθώς και άνθρωποι που είχαν πολεμήσει με τις ειδικές δυνάμεις", είπε ο Ιλιτς και εξήγησε ότι πολλοί από τους άνδρες του φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα και είχαν όπλα. "Ο στόχος μας ήταν πολύ σαφής, να πάρουμε τον έλεγχο θεσμών που θεωρούνταν κλειδιά για το καθεστώς, μεταξύ των οποίων η Βουλή και η τηλεόραση."...
Οσο για τις πρώτες σκηνές "αδελφοποίησης" διαδηλωτών και αστυνομικών, σκηνές που έδωσαν θάρρος στους διαδηλωτές και διέλυσαν τους φόβους των στρατιωτών και αστυνομικών, που παρέμεναν πιστοί στο καθεστώς, ο Ιλιτς χαμογελά και αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό: "Ηταν άνδρες μας ντυμένοι με στολές αστυνομικών"...» (χτεσινή «Ελευθεροτυπία»).
Αυτά λέει ο δήμαρχος του Τσάτσακ και το Γαλλικό Πρακτορείο τα έστειλε σε όλο τον κόσμο. Τα σχόλια περιττεύουν...
«Οπως ακούστηκε αυτές τις μέρες, οι πολιτικές επιλογές μας δε διαφέρουν σε τίποτα από τις πολιτικές επιλογές, που θα μπορούσε να κάνει μια δεξιά κυβέρνηση. Πιστεύω ότι όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο διαπράττουν μεγάλο πολιτικό λάθος»...
Πρόκειται για απόσπασμα από τη δευτερολογία του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. «Μεγάλο πολιτικό λάθος» είναι - κατά τον κ. Σημίτη - η άποψη πως η κυβέρνησή του είναι μια δεξιά κυβέρνηση. Και ίσως έχει δίκιο ο πρωθυπουργός. Διότι η πιο σωστή εκτίμηση θα ήταν, ίσως, ότι η κυβέρνησή του δε μια απλή δεξιά κυβέρνηση. Αλλά η «πιο» δεξιά κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν...
«Ωραίοι» είναι στο ΠΑΣΟΚ. Κάθε φορά που βρίσκονται στην «απ' έξω», τους πιάνουν οι ...φιλολαϊκές ευαισθησίες τους. Οπως τον κ. Αρσένη, για παράδειγμα. «Πετάει ο γάιδαρος; πετάει!», ήταν ο κ. Αρσένης, όσο ο πρωθυπουργός τον είχε στο πόστο του υπουργού Παιδείας. Τώρα, που ο κ. Αρσένης ...«αναδομήθηκε», θυμήθηκε τα λαϊκά προβλήματα και την άσκηση κριτικής και, μάλιστα, κριτική επί προσωπικού στον Κ. Σημίτη. Ετσι, τον ακούσαμε προχτές (στον ΑΝΤ-1) να λέει - μεταξύ άλλων - ότι ο Κ. Σημίτης είναι αποσπασμένος από την πραγματικότητα και μακριά από την κοινωνία. Οχι ότι κάνει και πολύ λάθος, αλλά δε φοβάται ο πρώην υπουργός μην του θυμίσει κανείς τη δική του ...στενή σχέση με τη μαθητιώσα νεολαία;
Η Ελλάδα
απεργεί
κι ο λαός όλος
στους δρόμους
διαδηλώνει
με οργή
για τους μαύρους
νέους «νόμους».
* * *
Η Ελλάδα
απεργεί,
δίνει «μάχη»,
δίνει πάλη
κι «όχι» λεν
οι απεργοί
στην απάτη
τη μεγάλη!
* * *
Η Ελλάδα
απεργεί,
έχει αρχίσει
ο αγώνας
κι αντηχεί
παντού η κραυγή
«κάτω ο νέος
μεσαιώνας»!