Αποτυπώνεται επίσης ότι η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση σε ό,τι αφορά τη συμφωνία του λαού για συνέχιση της υποστήριξης του καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία, με μόλις το 12% να λέει «συμφωνώ απολύτως» και ένα 52% να διατυπώνει τη διαφωνία του! Στην τελευταία θέση είναι η Ελλάδα και ως προς την εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ για την «αλήθεια σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία»: Μόλις το 3% δηλώνει «πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη», ενώ δυσπιστία καταγράφεται στο 70% των ερωτηθέντων! Δεν ξέρουμε τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση για να «διορθώσει» μια τέτοια «ασυμμετρία», όμως τέτοια στοιχεία δείχνουν ότι οι αντιστάσεις στο δολοφονικό έργο δεν μπορούν εύκολα να προσπεραστούν, ότι πράγματι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τα εγκλήματά του.

Με τον χορό των δισεκατομμυρίων για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να συνεχίζεται από το Ταμείο Ανάκαμψης, ετοιμάζονται και οι επόμενες δόσεις, παράλληλα με τα νέα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Ο λογαριασμός που «τρέχει» για το κεφάλαιο, γράφει ότι αναμένονται 3,6 δισ. ευρώ για την 4η δόση και άλλα 3,3 δισ. για την 5η δόση. Κι εδώ ο λαός κάνει το δικό του «ταμείο», αφού για να γίνουν οι εκταμιεύσεις πρέπει να ολοκληρωθούν 29 «ορόσημα». Μεταξύ άλλων φιγουράρουν και τα εξής: «Αναμόρφωση ενεργητικών δράσεων απασχόλησης», που προφανώς συνδέεται με την αναδιάρθρωση των επιδομάτων ανεργίας που αναμένεται το φθινόπωρο, στα οποία πρόσφατα επιτέθηκε ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, συκοφαντώντας τους ανέργους. Επίσης, η «μεταρρύθμιση στους τομείς της Ψυχικής Υγείας και των εθισμών», που υπηρετεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα με το οποίο μπαίνει λουκέτο στα εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία, εμπορευματοποιείται περαιτέρω η Ψυχική Υγεία και ξηλώνονται οι δημόσιες δομές απεξάρτησης. Και οι «παραχωρήσεις για τουριστικούς λιμένες» και τα νέα «ΣΔΙΤ για αρδευτικά έργα», με το Ταμείο Ανάκαμψης να βάζει στο «μάτι» της ιδιωτικοποίησης κάθε υποδομή σε βάρος των αναγκών του λαού. Αυτά σε συνέχεια προηγούμενων «δράσεων» του υπερμνημονίου, όπως η «ψηφιακή κάρτα εργασίας» που ξεχειλώνει κι άλλο τον εργάσιμο χρόνο κ.ά. Ο κατήφορος δηλαδή συνεχίζεται για τους εργαζόμενους με τη «σφραγίδα» της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων που ψήφιζαν με χέρια και με πόδια το Ταμείο, πανηγυρίζοντας για τα δισ. που θα πέσουν στην «αγορά». Να ποια είναι η πραγματική «σούμα» λοιπόν: «Κοσμογονία» για τα κέρδη - ορυμαγδός για τους εργαζόμενους.

«Τη φανταστήκατε την 6ήμερη εργασία, δεν υπάρχει»: Αυτή είναι η απάντηση που δίνει η κυβέρνηση μπας και διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Με τον νόμο που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από την 1η Ιούλη να είναι σαφής, δίνοντας ένα ακόμα εργαλείο στην εργοδοσία για ξεχείλωμα της εργάσιμης βδομάδας, η υπουργός Εργασίας έλεγε προχτές ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για «δυνατότητα έκτακτης βάρδιας σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις»... Και, μάλιστα, ότι «γίνεται με πλέγμα προστασίας του εργαζόμενου»! Υπενθυμίζεται ότι με παρόμοια συλλογιστική, η 10ωρη απλήρωτη δουλειά (νόμος διευθέτησης) δεν ήταν «επιπλέον τζάμπα ώρες εργασίας», αλλά «δυνατότητα στους εργαζόμενους να μαζεύουν τις ελιές τους» όταν πάρουν ...ρεπό. Κάτι τέτοιες γελοιότητες επιστρατεύει η κυβέρνηση κάθε φορά που κλιμακώνει την αντεργατική επίθεση, αποκαλύπτοντας ουσιαστικά τη γύμνια της. Δυστυχώς όμως για την εργοδοσία και τους υπουργούς της, οι εργατικές αντιδράσεις που ακυρώνουν στην πράξη τις μεθοδεύσεις τους δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά πραγματικές. Κι εκεί είναι που θα βρουν τον μπελά τους, όσα παραμύθια κι αν επιστρατεύσουν.

1829 Συνέρχεται η Δ' Εθνοσυνέλευση στο Αργος, κατά την οποία εγκρίθηκε η πολιτική του Ι. Καποδίστρια, συγκροτήθηκε η Γερουσία και αποφασίστηκε η κοπή εθνικού νομίσματος (του «Φοίνικα»).

1921 Νικά η λαϊκή επανάσταση στη Μογγολία υπό την καθοδήγηση του Σούχε Μπατόρ και με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ρωσίας.

1937 Πεθαίνει ο Αμερικανός συνθέτης Τζορτζ Γκέρσουιν.

1941 Πεθαίνει ο Αρθουρ Εβανς, ο Βρετανός αρχαιολόγος που ανακάλυψε την Κνωσό.

1949 Η Γιουγκοσλαβία κλείνει τα σύνορά της με την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης σε άρθρο του με τίτλο «Το στιλέτο του Τίτο χτυπά πισώπλατα τη Λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα» καταγγέλλει ανοιχτά τη στάση της γιουγκοσλαβικής ηγεσίας.

1962 Ψηφίζεται επί της αρχής το νομοσχέδιο για την κατάργηση των έκτακτων μέτρων της περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου. Οξύτατη αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Η ΕΔΑ και η Ενωση Κέντρου το καταψηφίζουν - η τελευταία με τον ισχυρισμό ότι το νομοσχέδιο στρέφεται εναντίον της.

1964 Πεθαίνει ο Μορίς Τορέζ, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

1972 Η Κούβα γίνεται πλήρες μέλος του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας (ΚΟΜΕΚΟΝ) και η πρώτη λατινοαμερικανική χώρα που εντάσσεται επισήμως στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

1983 Τα στρατεύματα του δικτάτορα της Χιλής στρατηγού Πινοσέτ καταλαμβάνουν το Σαντιάγκο, προκειμένου να αποτρέψουν την εξέγερση που πυροδοτεί η τρίτη μέρα διαμαρτυρίας του λαού.