Γρηγοριάδης Κώστας

Και οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τις βαριές και πολύμορφες συνέπειες. Τη διεύρυνση του ωραρίου απασχόλησης, την εντατικοποίηση της δουλιάς, τις διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης και υποαπασχόλησης, το ακόμη μεγαλύτερο ξεζούμισμα και όλα όσα αυτά συνεπάγονται. Κι όλ' αυτά, δε γίνονται, για να ψωνίζουν περισσότερο οι Γάλλοι εργαζόμενοι ή με μεγαλύτερη άνεση χρόνου, αλλά για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και η συγκέντρωση του εμπορίου σε ακόμη λιγότερα χέρια και, βέβαια, για να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη των πολυεθνικών. Αλλωστε - όπως συμβαίνει και στη χώρα μας - ούτε ο χρόνος, ούτε το ωράριο των καταστημάτων εμποδίζει τα ψώνια και την ικανοποίηση των αναγκών ολοένα και μεγαλύτερου τμήματος του γαλλικού λαού. Στα πορτοφόλια τους βρίσκεται το πρόβλημα...

Οποιος πίστεψε πως οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ στη Σομαλία που στοίχισαν δεκάδες αθώους αμάχους νεκρούς ήταν ευκαιριακοί γελάστηκε. Οι ΗΠΑ με την εισβολή της Αιθιοπίας δήλωσε σε ανταγωνιστές - συμμάχους ιμπεριαλιστές πως ήρθε για να μείνει. Μάλιστα, έχει έτοιμα και τα άλλοθι. Σύμφωνα με Αμερικανό αξιωματούχο, μετά τους φονικούς βομβαρδισμούς «επέζησαν τρεις από τους πλέον καταζητούμενους της "Αλ Κάιντα"» και συμπλήρωσε, «εξακολουθούμε να καταδιώκουμε (τους τρεις). Εμείς και οι Αιθίοπες και οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί την εκδίωξη των τρομοκρατών». Δηλαδή, με άλλα λόγια, ήρθαμε στο Κέρας της Αφρικής έτοιμοι για καινούρια εγκλήματα και δεν το κουνάμε με τίποτα...

«Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μπους υιοθέτησε μια προσέγγιση πιο σφαιρική...» και επίσης «ελπίζουμε ότι τα ληφθέντα μέτρα θα οδηγήσουν σε μια μεγαλύτερη σταθερότητα». Ποιος τα είπε αυτά μετά την ανακοίνωση από τον Μπους για την αποστολή 21.500 περισσότερων στρατιωτών στο Ιράκ; Μήπως κανένας από την κατοχική κυβέρνηση; Μήπως κανένας γραφειοκράτης από το υπουργείο της Κοντολίζα Ράις; Οχι, πρόκειται για την πρώτη επίσημη τοποθέτηση από μέρους της Επιτροπής της ΕΕ.Οι δηλώσεις έγιναν από την Εμα Ούντουιν, εκπρόσωπο της αρμόδιας για τις Εξωτερικές Σχέσεις επιτρόπου, Μπενίτα Φερέρο Βάλντνερ. Οχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχουν ακόμα οι αμετανόητοι, που σπέρνουν αυταπάτες για «αντίπαλο δέος» και για «Κοινή Εξωτερική Πολιτική»...

Μεγάλη κινητικότητα στο υπουργείο Μεταφορών - Επικοινωνιών, προεξάρχοντος του υπουργού Μ. Λιάπη. Από την ερχόμενη Δευτέρα, ο υπουργός έχει προγραμματίσει σειρά συναντήσεων με τους εκπροσώπους επαγγελματικών τάξεων, που διεκδικούν αυξήσεις. Απαρχή γίνεται με τους εκπροσώπους των φορτηγών αυτοκινήτων ΔΧ εθνικών μεταφορών και των αστικών και υπεραστικών ΚΤΕΛ. Θα επακολουθήσει συνάντηση με τους ιδιοκτήτες ταξί και αγοραίων. Οπως είναι προφανές, η κυβέρνηση επιδιώκει - ικανοποιώντας οικονομικά αιτήματα επαγγελματικών κλάδων - να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Αντίθετα, υπόσχεται ότι μέσα στο 2007 δε θα επιβάλει νέες αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας. Ταυτόχρονα, η ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών - Επικοινωνιών προαναγγέλλει και αθρόες προσλήψεις 700 οδηγών στην ΕΘΕΛ (αστικά λεωφορεία), 307 υπαλλήλων στον ΟΣΕ και αλλού.

Με κάτι τέτοια και με κάλπικες υποσχέσεις ότι δεν τίθεται θέμα ιδιωτικοποίησης σε σιδηροδρομικές δραστηριότητες, υπολογίζουν κυβέρνηση και ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών - Επικοινωνιών ότι θα καταφέρουν και πάλι να υφαρπάξουν την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων...

Το ζήτημα δε βρίσκεται τόσο στην ταυτότητα των φυσικών αυτουργών μιας τέτοιας ενέργειας. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκαν οι ταυτότητες αρκετών φυσικών προσώπων που πρωταγωνίστησαν σε ανάλογες πράξεις, όπως, π.χ., της «17 Ν». Το ζητούμενο είναι τα πολιτικά συμπεράσματα. Εχει λοιπόν αξία, να δούμε ποιοι είναι αυτοί, που άρπαξαν την ευκαιρία αμέσως μετά το χτύπημα.

Γεγονός είναι ότι το χτύπημα αυτό οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να το αξιοποιήσουν, στο πλαίσιο της γενικότερης επίθεσής τους κατά των λαών, αφού η εμπειρία δείχνει ότι πάντα δεν έχαναν τέτοιες ευκαιρίες. Επίσης, το συγκεκριμένο συμβάν εκδηλώθηκε τη στιγμή που οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν τη Σομαλία και αυξάνουν τα στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ, που προωθούν το σχέδιό τους περί δήθεν «εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής».

Βέβαια, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του αντίληψη για την καλή «διεθνή εικόνα» της χώρας και τα «εθνικά συμφέροντα». Ομως, όσοι διατυπώνουν αυτές τις απόψεις, είναι σαφές ότι στο μυαλό τους έχουν το πώς θα διευκολύνουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και πώς οι ίδιοι θα γίνουν πιο αρεστοί στις ΗΠΑ. Υπό την έννοια αυτή, είναι επικίνδυνοι, γιατί προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδιά τους δεν έχουν κανένα δισταγμό απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

Σε αυτό το οικοδόμημα έχουν βάλει το χέρι τους και οι δύο εταίροι του δικομματισμού και σήμερα διαγκωνίζονται για το ποιος θα αποδειχθεί ότι είναι καλύτερος «μαθητής». Η απάντηση, μαζί με την αποκάλυψη όλων αυτών που αξιοποιούν αυτού του είδους τα χτυπήματα, πρέπει να είναι η λαϊκή επαγρύπνηση, ετοιμότητα και δράση για την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα απομονώσει κάθε προβοκάτσια, από όπου και αν προέρχεται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτές οι σχέσεις θα μείνουν ακριβώς όπως είχαν: Οι Αμερικανοί θα δίνουν τις κατευθύνσεις και η ελληνική κυβέρνηση θα τις εκτελεί, έστω κι αν άλλες φορές το κάνει απρόθυμα και άλλες ...δημιουργικά.

Το ερώτημα, όμως, είναι αν και πώς θα αλλάξουν οι κατευθύνσεις που θα εκτελούνται, αφού, όπως είπαμε, καθόλου δε θα αλλοιωθούν οι «σχέσεις» των δύο κυβερνήσεων.

Εξ όσων γνωρίζουμε, κάθε φορά που συμβαίνουν τέτοια πράγματα, οι Αμερικανοί δεν πέφτουν ...σε μελαγχολία, ούτε αναλώνονται στο να σκεφτούν, να ζυγιάσουν και ίσως να αναθεωρήσουν την εξωτερική πολιτική τους.

Αντιθέτως, γίνονται απαιτητικοί, ζητάνε συλλήψεις, ζητάνε παρακολουθήσεις, ζητάνε ενίσχυση των παρακρατικών και πρακτορίστικων μηχανισμών τους και πολλά άλλα πράγματα, που ίσως κάποτε μάθουμε.

Και βέβαια, όλα αυτά ποιος τα πληρώνει; Εμείς, ο ελληνικός λαός, και ιδιαιτέρως αυτά τα τμήματα του, που έχουν την ...κακή συνήθεια να μη συμφωνούν με τις πολιτικές που εφαρμόζονται, να μην κατανοούν το «αντιτρομοκρατικό δόγμα» και, ακόμα χειρότερα, να αντιδρούν σε όλα αυτά.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ! Δύο τράπεζες τσακώνονται, για το ποια θα καταπιεί (χρηματιστηριακώς) την άλλη! Τα δισ. παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια ενός λαού που χρωστάει δάνειο για το διαμέρισμά του και πνίγεται, προκειμένου να τα βγάλει πέρα.

Δεν ξέρουμε (και ουδόλως μας ενδιαφέρει, δηλαδή) το ποια τράπεζα θα είναι η κερδισμένη και θα φάει την άλλη. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως ό,τι μόρφωμα και να προκύψει από αυτήν την ιστορία, μετά θα στραφεί εναντίον μας και ...θα είναι πιο μεγάλο από πριν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ειδικότερα η κυβέρνηση της ΝΔ προτείνει, μεταξύ άλλων, να προστατευτούν μόνον οι εκτάσεις που ήταν δάσος από το 1975 και μετά, οδηγώντας έτσι στον αποχαρακτηρισμό και την τσιμεντοποίηση 40 έως 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων δάσους και δασικών εκτάσεων. Με άλλη πρόταση βαφτίζεται ως «δημόσιο συμφέρον» η αναγκαιότητα του κεφαλαίου να χτίσει οικισμούς ή άλλες εγκαταστάσεις οπουδήποτε επιθυμεί, ακόμη και σε δάση που υπάρχουν και μετά το 1975, κάνοντας τη λεηλασία του δασικού πλούτου της χώρας ακόμη πιο καταστροφική.

Βέβαια, προηγήθηκε η αναθεώρηση του ΠΑΣΟΚ, με την οποία ο ορισμός του δάσους έγινε «λάστιχο», με αποτέλεσμα, διά του εκτελεστικού νόμου 3208/2003, να οδηγηθούμε στον αποχαρακτηρισμό 30 έως 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών.

Φαίνεται, όμως, ότι η βουλιμία του μεγάλου κεφαλαίου δεν κορέστηκε από αυτό. Ετσι, παρέλαβε τη σκυτάλη με το δαυλό της εμπρηστικής αυτής πολιτικής η κυβέρνηση της ΝΔ...

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ), μέσα σε μια εξαετία - από το 2000 μέχρι το 2006 - 181.600 μικρομεσαίοι αγρότες «έφυγαν» από το αγροτικό επάγγελμα. Πολλοί απ' αυτούς αναγκάστηκαν να τα παρατήσουν αδυνατώντας να ζήσουν με το λειψό και συνεχώς μειούμενο αγροτικό εισόδημα, άλλοι βγήκαν στη σύνταξη και άλλοι πέθαναν. Η αγροτιά, που πριν την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, αποτελούσε αρκετά πάνω από το 20% των απασχολουμένων στην Ελλάδα, έπεσε σήμερα στο 11,5% και όσο περνάει ο καιρός θα μειώνεται κι άλλο, μέχρι να πέσει κάτω από το 5%, που έχει τεθεί ως στόχος από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Φυσικά, αυτή η αγροτική «εξολόθρευση» δεν ήρθε τυχαία, αλλά είναι το απτό και τραγικό αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μια πολιτική που προωθεί, με ζήλο και συνέπεια, το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να περάσει η παραγωγή και η γη στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα. Πολιτική που εντείνει το διατροφικό πρόβλημα της χώρας μας, παραδίνοντας το λαό μας στις κερδοσκοπικές ορέξεις των πολυεθνικών, ερημώνει την ύπαιθρο και διογκώνει τη φτώχεια των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτή την πολιτική έχει βάλει στο στόχαστρό του το συνεπές αγροτικό κίνημα, που εκφράζεται από την ΠΑΣΥ και το οποίο προχωρεί, στις επόμενες μέρες, σε νέους αγώνες για την ανατροπή της και για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής, υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού...

Φαίνεται πως για τον πρόεδρο της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) Π. Κουκουλόπουλο, το πρόβλημα είναι ποιος μηχανισμός θα αστυνομεύει τους δημότες και όχι αυτός καθ' αυτός ο κατασταλτικός του ρόλος και λειτουργία. Χαρακτηριστική είναι η προχτεσινή δήλωσή του, με την οποία από τη μία πλευρά ζητά να αποσυρθεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τη σύσταση της αγροφυλακής και από την άλλη να στηριχτεί ο θεσμός της δημοτικής αστυνομίας. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ διαμαρτύρεται, μάλλον όψιμα, για το γεγονός ότι η κυβέρνηση δε χρηματοδοτεί τη δημοτική αστυνομία, την οποία η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ πρόθυμα αποδέχτηκε, χωρίς να λογαριάζει - πέρα από τη φύση της δράσης της στην οποία συναινεί - ποιος θα την πληρώνει. Ισως επειδή «ξέρει» τη συνταγή: Την προσφυγή στην τσέπη των εργαζομένων...

«Γελοία εκδήλωση, πολύ χαμηλού επιπέδου» αποκάλεσε ο Θ. Πάγκαλος τη μεγάλη κινητοποίηση του ελληνικού λαού ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Δεν πρόκειται να υποθέσουμε πως έχει τύψεις συνείδησης και περνάει στην επίθεση για να τις κατευνάσει. Πάει πολύς καιρός πλέον, που τόσο αυτός όσο και το κόμμα που υπηρετεί έχουν κάνει συνείδησή τους τη συνείδηση του κεφαλαίου.