Το ζήτημα δε βρίσκεται τόσο στην ταυτότητα των φυσικών αυτουργών μιας τέτοιας ενέργειας. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκαν οι ταυτότητες αρκετών φυσικών προσώπων που πρωταγωνίστησαν σε ανάλογες πράξεις, όπως, π.χ., της «17 Ν». Το ζητούμενο είναι τα πολιτικά συμπεράσματα. Εχει λοιπόν αξία, να δούμε ποιοι είναι αυτοί, που άρπαξαν την ευκαιρία αμέσως μετά το χτύπημα.

Γεγονός είναι ότι το χτύπημα αυτό οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να το αξιοποιήσουν, στο πλαίσιο της γενικότερης επίθεσής τους κατά των λαών, αφού η εμπειρία δείχνει ότι πάντα δεν έχαναν τέτοιες ευκαιρίες. Επίσης, το συγκεκριμένο συμβάν εκδηλώθηκε τη στιγμή που οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν τη Σομαλία και αυξάνουν τα στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ, που προωθούν το σχέδιό τους περί δήθεν «εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής».

Βέβαια, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του αντίληψη για την καλή «διεθνή εικόνα» της χώρας και τα «εθνικά συμφέροντα». Ομως, όσοι διατυπώνουν αυτές τις απόψεις, είναι σαφές ότι στο μυαλό τους έχουν το πώς θα διευκολύνουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και πώς οι ίδιοι θα γίνουν πιο αρεστοί στις ΗΠΑ. Υπό την έννοια αυτή, είναι επικίνδυνοι, γιατί προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδιά τους δεν έχουν κανένα δισταγμό απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

Σε αυτό το οικοδόμημα έχουν βάλει το χέρι τους και οι δύο εταίροι του δικομματισμού και σήμερα διαγκωνίζονται για το ποιος θα αποδειχθεί ότι είναι καλύτερος «μαθητής». Η απάντηση, μαζί με την αποκάλυψη όλων αυτών που αξιοποιούν αυτού του είδους τα χτυπήματα, πρέπει να είναι η λαϊκή επαγρύπνηση, ετοιμότητα και δράση για την ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα απομονώσει κάθε προβοκάτσια, από όπου και αν προέρχεται.