Προς τούτο μπορούμε να θυμίσουμε ορισμένα σημεία μόνο από τη δράση της λεγόμενης «17 Ν». Πότε βάλθηκε να ενεργήσει, εναντίον ποιων (Αμερικανών και άλλων) και πώς αξιοποιήθηκαν τα χτυπήματά της για να πληγεί η εργατική τάξη και οι πρωτοπόροι της:

-- Στις 23/12/1975 δολοφονούν τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς. «Ολως τυχαίως», είναι η περίοδος που το λαϊκό κίνημα απαιτεί την αποχουντοποίηση του αμερικανόδουλου κρατικού μηχανισμού. Ο δεξιός Τύπος της εποχής βρίσκει την ευκαιρία για να προβοκάρει το ΚΚΕ σαν «ηθικό αυτουργό» της δολοφονίας και να σπιλώσει το αντιαμερικανικό κίνημα.

-- Στις 14/12/1976 δολοφονείται ο αρχιβασανιστής της χούντας Μάλλιος. «Συμπτωματικά», την ίδια περίοδο γίνονται οι δίκες των βασανιστών της χούντας. Η δολοφονία δίνει την ευκαιρία σε «αγανακτισμένους χουντικούς» να προβούν σε σοβαρά επεισόδια και να εμφανιστούν ως «κατήγοροι».

-- Στις 16/1/1980 δολοφονούνται ο υποδιοικητής των ΜΑΤ Παντελής Πέτρου και ο οδηγός του Σωτήρης Σταμούλης. Είναι η περίοδος μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων (ΟΤΕ, τράπεζες κλπ.). Η δολοφονία δίνει την ευκαιρία στον Μπάλκο, τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, να δηλώσει: «Το έγκλημα διεπράχθη κατά 99% από κομμουνιστάς»...

-- Στις 15/11/1983 δολοφονείται ο Αμερικανός αξιωματούχος Τζορτζ Τσάντες. Το έγκλημα γίνεται δυο μέρες πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου και ενώ η ατμόσφαιρα δονείται για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, που τελικά έμειναν.

-- Στις 3/4/1984 γίνεται απόπειρα κατά του απόστρατου Αμερικανού στρατιωτικού Ρόμπερτ Τσαντ. Λίγο πριν, είχε προηγηθεί η επίσκεψη στην Ελλάδα του τότε υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Ουαϊνμπέργκερ, με θέμα την «αγορά του αιώνα», η οποία είχε προκαλέσει πλατιές αντιαμερικανικές διαδηλώσεις.

-- Στις 21/2/1985 δολοφονείται ο εκδότης της «Απογευματινής», Ν. Μομφεράτος. Την περίοδο αυτή, οι Αμερικάνοι πιέζουν για την εγκατάσταση των πυραύλων «Κρουζ» στην Ελλάδα και μόλις έχει επιστρέψει ο πρωθυπουργός από επίσημη επίσκεψη στη Μόσχα.

-- Στις 27/11/1985 τινάζεται το λεωφορείο των ΜΑΤ στον αέρα με ένα νεκρό. Στο μεταξύ, η Ελλάδα δονείται από τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις κατά του δίχρονου «σταθεροποιητικού» πακέτου λιτότητας.

-- Στις 8/4/1986 δολοφονείται ο βιομήχανος Δ. Αγγελόπουλος. Είναι η εποχή που το λαϊκό κίνημα διαμαρτύρεται έντονα για το πέρασμα των χρεών των προβληματικών επιχειρήσεων στις πλάτες των εργαζομένων.

Φυσικά, τέτοια παραδείγματα για τη δράση τούτων των δεκανικιών του συστήματος αντλούνται και από το διεθνή χώρο. Οι «Λάντεν» έδωσαν το καλύτερο ψευτοεπιχείρημα στις αμερικανικές κυβερνήσεις για ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο. Οπως και για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή στο εσωτερικό τους, με παρακολουθήσεις υπηκόων τους, κατοίκων και επισκεπτών, καταγραφή των επικοινωνιών τους, προληπτικές συλλήψεις, ανακρίσεις και φακέλωμα.

Και όχι μόνο στις ΗΠΑ. Στην ΕΕ, στην πρώτη «αντιτρομοκρατική» απόφαση των ηγετών της μετά την 11/9/01, σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 21/9/01, τόνιζαν: «Οι ΗΠΑ νομιμοποιούνται να αντιδράσουν. Τα κράτη - μέλη της ΕΕ, το καθένα ανάλογα με τα μέσα που διαθέτει, είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν σε αυτές τις δράσεις».

Στην ίδια Σύνοδο τίθενται τα θεμέλια για τα μέτρα, που στη συνέχεια αποφασίζονται στη Σύνοδο Κορυφής του Λάακεν (14/12/01): «Η ΕΕ επιβεβαιώνει την απόλυτη αλληλεγγύη της προς τον αμερικανικό λαό και τη διεθνή κοινότητα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας (...) Η μέχρι τώρα πρόοδος δείχνει ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν. Η συμφωνία για το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως αποτελεί αποφασιστική πρόοδο. Ο κοινός ορισμός των τρομοκρατικών πράξεων, η κατάρτιση καταλόγων τρομοκρατών και τρομοκρατικών οργανώσεων, ομάδων και οντοτήτων, η συνεργασία μεταξύ ειδικευμένων υπηρεσιών (...) συνιστούν συγκεκριμένες απαντήσεις για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

Εκτοτε, σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, σε κάθε Σύνοδο των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της ΕΕ, λαμβάνονται ανάλογες αποφάσεις, ελέγχεται κι επισπεύδεται η πρόοδος στην εφαρμογή τους.

Προς επίρρωση τούτων των αποφάσεων, οι ελληνικές κυβερνήσεις έφτιαξαν τους ευρωτρομονόμους τους. Ο δεύτερος τέτοιος νόμος, που ψηφίστηκε από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, στο άρθρο 40 ορίζει ότι τρομοκρατικό είναι ένα αδίκημα, όταν τελείται έτσι ώστε να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού.

Οπως έχει επισημάνει έγκαιρα η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», ο κατάλογος των τρομοκρατικών αδικημάτων μπορεί να περιλάβει μια σειρά μορφές λαϊκών αγώνων. Π.χ., η αλλαγή της σήμανσης των οδών από τους αντιΝΑΤΟικούς διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη το 1999 συνιστά το αδίκημα της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών του άρθρου 290 ΠΚ. Τα μπλόκα των αγροτών υπάγονται κι αυτά στην ίδια ποινική μεταχείριση. Ακόμη, μια απεργία στη ΔΕΗ ή σε άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, ή απεργία στους ΟΤΑ, μπορούν να υπαχθούν είτε στο άρθρο 273 (κοινώς επικίνδυνη βλάβη), είτε σε άλλα αδικήματα που υπό προϋποθέσεις χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικά. Το ίδιο και οι τυχόν φθορές, που θα προκληθούν είτε από λάθος είτε από προβοκάτσια, στη διάρκεια μιας διαδήλωσης, υπάγονται επίσης στον ίδιο κατάλογο. Αυτές οι ενέργειες, που πριν έτσι κι αλλιώς τιμωρούνταν ποινικά, πλέον με βάση τον ευρωτρομονόμο τιμωρούνται ως τρομοκρατικές πράξεις.

Στο στόχαστρο και των δύο - κατασταλτικών μηχανισμών και προβοκατόρικων σκιών - ο «εχθρός λαός».