Παρασκευή 15 Μάη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μαύρο στους απεργοσπάστες και στο κόμμα τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι απεργοσπάστες και δεν ντρέπονται να το διατυμπανίζουν. Μέχρι εκεί έχει φτάσει ο εκφυλισμός τους και σ' αυτή την κατρακύλα προσπαθούν να σύρουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο λόγος για τους ΠΑΣΚίτες και πιο συγκεκριμένα τους εκπροσώπους της παράταξης στο Συνδικάτο Οικοδόμων Λιβαδειάς, όπου κρατούν και την πλειοψηφία. Σε πρόσφατη συνεδρίαση της διοίκησης, οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να μη συμμετέχει το Συνδικάτο στη χτεσινή απεργία, με την αιτιολογία ότι η κινητοποίηση έχει τα αιτήματα του ΠΑΜΕ. Δεν αρκέστηκαν όμως σ' αυτό. Προσπάθησαν επιπλέον να πείσουν εργαζόμενους σε διάφορα οικοδομικά συνεργεία που δουλεύουν στην πόλη, να μην απεργήσουν! Τέτοιο είναι το μένος τους για οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει τη ζωή των εργαζομένων προς το καλύτερο. Τέτοιο είναι το μίσος τους για τους ταξικούς αγώνες της Ομοσπονδίας. Τέτοια όμως είναι και η στρατηγική του κόμματος που υπηρετούν - του ΠΑΣΟΚ - στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στρατηγική υποταγμένη στα συμφέροντα των μεγαλοκατασκευαστών, των μεγαλοεργοδοτών, των μεγαλοεφοπλιστών. Σε όλους αυτούς μια απάντηση αξίζει: Μαύρο! Στην κάλπη του Συνδικάτου, των ευρωεκλογών, παντού και με κάθε ευκαιρία.

Να κρίνουν σωστά...

Για την ανάγκη ενίσχυσης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων μίλησε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης σε εκδήλωση για την «1η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων».

Μια ενίσχυση που περιορίζεται σε κάποια δάνεια στις πλέον εύρωστες από αυτές. Δάνεια που χρησιμοποιούνται τελικά για να ξεχωρίσει η ΕΕ την «ήρα από το στάρι».

Ο υπουργός μοίρασε και χτες δισεκατομμύρια στις μικρές επιχειρήσεις. Στο τέλος, όμως, μένει το δικό του στοιχείο, σαν μια πίκρα στο στόμα, ότι μέχρι τώρα έχουν δανειοδοτηθεί 27.000 σε ένα σύνολο 940.000. Οι οποίες σαφώς δε ζήτησαν δάνειο στο σύνολό τους. Αλλά αυτό έγινε επειδή οι περισσότερες πολύ μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Μα και αν έκαναν αίτηση θα πήγαινε στο βρόντο.

Τα λεφτά δεν είναι για όλους. Αυτό κρύβουν η κυβέρνηση και ο υπουργός της. Στα λόγια, γιατί στις πράξεις ακολουθούν μια χαρά την πολιτική που ευνοεί λίγους και εκλεκτούς. Οι υπόλοιποι μικροί ΕΒΕ ας σταματήσουν να παραμυθιάζονται, ας καταλάβουν ότι το να κερδίσουν λίγο χρόνο από κανένα μικρορουσφέτι προεκλογικής σκοπιμότητας (που και αυτό δε γίνεται τελευταία) δε θα τους σώσει.

Και έχουν υποχρέωση απέναντι στις οικογένειές τους να κρίνουν ορθά. Ας πράξουν, λοιπόν, ανάλογα στις επερχόμενες εκλογές και ας καταδικάσουν αυτούς που τους καταδικάζουν. Και να ψηφίσουν αυτούς που τους στηρίζουν πραγματικά, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματά του. Το ΚΚΕ.

Πολιτική «απομόνωση»

Απέφυγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να πει το παραμικρό για τη συμμετοχή του Κ. Καραμανλή στις εργασίες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ σήμερα το απόγευμα στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες ωστόσο επιμένουν ότι ο πρωθυπουργός θα απευθύνει χαιρετισμό, ο οποίος βέβαια δε θα δοθεί στη δημοσιότητα, γιατί ό,τι λέγεται και αποφασίζεται στη σφηκοφωλιά των ιμπεριαλιστών περιβάλλεται με απόλυτη μυστικότητα, ακριβώς γιατί πρόκειται για σχέδια και αποφάσεις που στρέφονται ευθέως κατά των λαών. Τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο Γ. Παπανδρέου απολαμβάνουν χρόνια τώρα της εμπιστοσύνης της «κλειστής» λέσχης των εκπροσώπων του παγκόσμιου καπιταλισμού και προσκαλούνται συχνά στις συνεδριάσεις, γεγονός που από μόνο του αναμφίβολα μαρτυρά πολλά για την «όχθη» που βρίσκονται οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων. Είναι ένα πρόσθετο στοιχείο για να βγάλει ο εργαζόμενος λαός τα συμπεράσματά του, να αντιληφθεί ότι δεν έχει καμία σχέση με τους συμμετέχοντες στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και να τους «απομονώσει» πολιτικά, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της πολιτικής τους.

«Οικολογική» πρεμούρα «διακυβέρνησης»

Ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των «Οικολόγων Πρασίνων», στο ραδιοφωνικό σταθμό «Flash» ανέφερε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για συνεργασία, κάναμε κάποιες συναντήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να έχει ένα πρόγραμμα (...) Αδυνατεί με τις συνιστώσες, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες, να καταλήξουν σε μια συγκεκριμένη εναλλακτική πρόταση και σε μια πρόταση εναλλακτικής διακυβέρνησης (...) πέντε μήνες είχαν προσπαθήσει να καταλήξουν σε μια διακήρυξη απλή. Εμείς δεν ήρθαμε για να παίξουμε το ρόλο του διάττοντα αστέρα στην πολιτική, έχουμε τοπικές αναφορές και ρίζες»... Κάτι θα ξέρει ο Τρεμόπουλος για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εφόσον χρόνια συνεργαζόταν μαζί τους στο ψηφοδέλτιο της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, ξεχωρίζει η πρεμούρα των «Οικολόγων Πρασίνων» για «μια πρόταση εναλλακτικής διακυβέρνησης». Αλλο ένα «δεκανίκι» εμφανίστηκε, πρόθυμο καταπώς φαίνεται μπροστά στο ενδεχόμενο «ακυβερνησίας», να στηρίξει το δικομματισμό στη δύσκολη θέση του. Οπως και το μεγάλο κεφάλαιο, που καίγεται να κερδοσκοπήσει με τις νέες, πολυδιαφημισμένες, «πράσινες» τεχνολογίες. Αλλωστε το ένστικτο του κεφαλαίου, τους έχει πάρει είδηση από καιρό (ξέρει και από τους ομοϊδεάτες τους στην ΕΕ) και, καθόλου τυχαία, έχουν ήδη αρχίσει οι... περιποιήσεις στα ΜΜΕ.

Η πείρα των αγώνων στην κάλπη

Εδώ και οχτώ ολόκληρες βδομάδες οι εργαζόμενοι στην «Παπουτσάνης» δίνουν μια σκληρή μάχη. Αναμετρούνται παλικαρίσια με την ισχυρή εργοδοσία του ομίλου Δαυίδ, δείχνοντας αξιοθαύμαστη αντοχή και σταθερότητα στον αγώνα τους. Παλεύουν για να μην περάσουν οι απολύσεις, να μην τους αφαιρέσουν δικαιώματα, διεκδικούν νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Τι «κρατάει» άραγε αυτούς τους εργάτες τόσες μέρες σε αυτό το δύσκολο αγώνα; Αυτό που κρίνεται και σε αυτόν τον αγώνα είναι το ψωμί των παιδιών τους, το μέλλον των οικογενειών τους. Αυτό τους κρατάει πενήντα και πλέον μέρες στον αγώνα. Από αυτό αντλούν δύναμη και κουράγιο. Γνωρίζουν πολύ καλά πως αν τώρα υποχωρήσουν, αύριο τα πράγματα γι' αυτούς και τις οικογένειές τους θα είναι ακόμα χειρότερα. Δύναμη στον αγώνα τους δίνει το ίδιο το ταξικό σωματείο. Με την επιμονή του να δείχνει τις αιτίες της επίθεσης της εργοδοσίας, με τους στόχους των αιτημάτων που θέτει. Δύναμη είναι και η ίδια η λειτουργία του, όπου μέσα από μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποφασίζουν το βηματισμό τους. Οι εργαζόμενοι της «Παπουτσάνης», από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη μέρα, ένιωσαν δίπλα τους την αλληλεγγύη άλλων ταξικών σωματείων. Ενιωσαν την πλάτη του άλλου εργάτη να τους στηρίζει και να τους σηκώνει ένα μπόι ψηλότερα. Και είναι αυτή η αλληλεγγύη που είναι όσο ποτέ αναγκαία σήμερα και για τους εργάτες της «Παπουτσάνης», αλλά και για όλους τους εργαζόμενους που δίνουν τη μάχη για τα δικαιώματά τους.

Η αναμέτρηση στην «Παπουτσάνης» δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Δεν είναι απλά μια αντίθεση ανάμεσα σε κάποιους εργαζόμενους και σε κάποια «κακή» εργοδοσία. Και σε αυτόν τον αγώνα αποτυπώνεται η γενικότερη κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Εκφράζονται ανάγλυφα οι διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν την ελληνική κοινωνία. Από τη μια η κερδοφορία των επιχειρήσεων, και από την άλλη το ψωμί του εργάτη. Από τη μια η πολιτική της κυβέρνησης, του ΣΕΒ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που σηκώνουν τον πέλεκυ της «ανταγωνιστικότητας», και από την άλλη το δικαίωμα του εργάτη στη δουλειά. Από τη μια η αντίληψη του ΔΝΤ και των καλόπαιδων της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που φουσκώνουν την καπιταλιστική λαίλαπα, και από την άλλη αυτοί που αντιστέκονται με κάθε τίμημα στις επιδιώξεις τους. Από τη μια αυτοί που λένε να τα βρούμε με τους εργοδότες για να περάσει η μπόρα της κρίσης, και από την άλλη αυτοί που ξεκάθαρα δείχνουν τον αντίπαλο, δείχνουν και τον άλλο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η εργατική τάξη.

Ο αγώνας στην «Παπουτσάνης», οι αγώνες που έδωσαν οι εργαζόμενοι στη Ζώνη, στα «Τζάμπο», στην «Κατσέλης» και σε εκατοντάδες άλλους χώρους θα γίνει πιο αποτελεσματικός αν συνεχιστεί και στην κάλπη των ευρωεκλογών. Αν αντισταθούν όχι μόνο στη συγκεκριμένη εργοδοσία του χώρου τους, αλλά συνολικά στην εργοδοσία ως τάξη και στην πολιτική που της δίνει στήριξη. Αν στην κάλπη καταδικάσουν την πολιτική της ΕΕ και τα κόμματα που την υπηρετούν στη χώρα μας γιατί αυτή η πολιτική τροφοδοτεί τις αξιώσεις του κεφαλαίου. Αν στην πολιτική του κεφαλαίου απαντήσουν με τη δική τους πολιτική, ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Για τα κέρδη του κεφαλαίου...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ» για σταθεροποίηση της οικονομίας, διαπίστωσε ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος τυγχάνει αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας...

Αν εννοεί την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, τα ελαστικά ωράρια, τις μειωμένες αποδοχές, τις περικοπές στην ασφάλιση και όλα αυτά τα «αναπτυξιακά» που γίνονται, τότε μάλλον δίκιο έχει...

Από την πλευρά, όμως, αυτών που εκπροσωπεί και ο ίδιος και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Για τις πολυεθνικές, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και όλα τα «συναφή επαγγέλματα», βλέπετε, η αύξηση της εκμετάλλευσης αποτελεί «σταθεροποίηση» των κερδών τους. Είτε έχουμε κρίση, είτε όχι.

ΠΑΝΤΩΣ, ΣΗΜΕΡΑ συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο, για να εξετάσει, όπως λέει, την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. `Η αλλιώς ...τι περισσεύει για να κοροϊδέψουμε και κανέναν ενόψει ευρωεκλογών.

Γιατί, βέβαια, ουδείς πιστεύει ότι σκέπτονται να αναθεωρήσουν την πολιτική τους. Εδώ και χωρίς κρίση, πάλι για λιτότητα και αναγκαίες θυσίες μιλούσαν. Πόσο μάλλον τώρα.

ΚΙ ΟΣΟ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ασχολείται με τα εγχώρια, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είναι η ...ελπίδα του πλανήτη.

Αλλιώς πώς να εξηγήσουμε κάτι δηλώσεις - από την ...Κίνα παρακαλώ - περί μιας «προοδευτικής πολιτικής πρότασης», σχετικά με τη διεθνή οικονομική κρίση, τις κλιματικές αλλαγές και την πράσινη ανάπτυξη, που στοχεύει στη «δημιουργία μιας ανθρώπινης κοινωνίας».

Τι να πούμε πια! Προφανώς, όταν φεύγει μακριά από τη χώρα (όπου δε γνωρίζουν και πολλά για το τι εστί ΠΑΣΟΚ), μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Τσάμπα είναι τα λόγια, στο κάτω - κάτω...

Μόνο μην τα ...πιστέψουν και οι ίδιοι στο τέλος αυτά που λένε. Θα είναι μάλλον ανέκδοτο...


Γρηγοριάδης Κώστας

Επιχειρούν μπουρλότο στην αργία της Κυριακής

Γρηγοριάδης Κώστας

Καλοκαίρι πλησιάζει και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, σε αγαστή συνεργασία με το εμπορικό κεφάλαιο, φαίνεται πως ανακαλύπτουν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να δυναμιτίσουν την αργία της Κυριακής, που με αγώνες και θυσίες έχουν κατακτήσει οι εμποροϋπάλληλοι και οι άλλοι εργαζόμενοι. Σ' αυτή την προσπάθεια πρωταγωνιστούν οι δήμαρχοι και οι νομάρχες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οπως, για παράδειγμα, η αντινομάρχης Λέσβου (NΔ), η οποία, σε τοπικό κανάλι, ισχυρίστηκε χωρίς περιστροφές ότι τα εμπορικά καταστήματα στο νομό θα πρέπει να είναι ανοιχτά τις Κυριακές, με πρόσχημα τον τουρισμό.

Είναι φανερό ότι η νομαρχιακή αρχή λειτουργεί ως υπάλληλος της κυβέρνησης και του πολυεθνικού κεφαλαίου, που μεθοδεύουν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου. Ηδη στο χώρο του εμπορίου, με τις χαμηλές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια και την τρομοκρατία με το φόβο της απόλυσης, προετοιμάζουν το έδαφος χρόνια τώρα. Τώρα, σπεύδουν να αξιοποιήσουν προσχηματικά και εκβιαστικά την οικονομική κρίση. Οσο τα επιχειρήματά τους βρίσκουν έδαφος και δε ρίχνονται στα σκουπίδια, τόσο θα αυξάνονται οι κίνδυνοι για την εργατική τάξη. Γι' αυτό και κάθε προσπάθεια καταστρατήγησης της αργίας της Κυριακής πρέπει να παίρνει άμεση απάντηση. Με κάθε ευκαιρία, και επομένως και στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Αφού είναι γνωστό ότι οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» είναι αυτές που δημιουργούν το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο για το ξεθεμελίωμα κάθε έννοιας σταθερού χρόνου εργασίας.

Αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις για τους ΕΒΕ

Περίπου 180.000 αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι δεν ήταν σε θέση το 2008 να πληρώσουν τις εισφορές τους στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών.

Τις εισφορές που εύκολα - και κατά τη γνώμη της εύλογα - αύξησε κατά 6% η πλειοψηφία του ΔΣ του Ταμείου, με επιπλέον αύξηση της εισφοράς στον κλάδο Υγείας και με την εξέταση της αύξησης των μηνιαίων δόσεων από 12 σε 14, ενώ έρχεται και μια «τακτική» αναπροσαρμογή στις επιβαρύνσεις ανά ασφαλιστική κατηγορία.

Είναι δεδομένο ότι με τις νέες αυξήσεις θα αυξηθούν και οι ανασφάλιστοι ΕΒΕ, πολλοί από τους οποίους θα κυνηγηθούν για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, λες και δεν φτάνει ότι είναι ανασφάλιστοι και ενδεχομένως στα όρια του λουκέτου.

Γιατί η μη καταβολή των εισφορών και μάλιστα από τόσο μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων, είναι ένας επιπλέον δείκτης για τις συνέπειες της κρίσης.

Οσο για τη «λύση» της αύξησής τους, δεν είναι σε θέση να εμποδίσει την οικονομική κατηφόρα του Ταμείου, απλά βολεύει την κυβέρνηση. Η οποία δηλώνει ότι οι συντάξεις είναι εγγυημένες από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά κάνει την ανήξερη για τις υπέρμετρες αυξήσεις, για τις ισχνές εισφορές και φυσικά για το σύνολο των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων που έχουν πλήξει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων.

Η απάντηση της αγροτιάς

Η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν με την πολιτική τους ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ., έχει μέχρι τώρα μόνο αρνητικά αποτελέσματα σε βάρος της γεωργίας και της αγροτιάς. Από το 2000 και μετά, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά και υπάρχουν μια σειρά παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν: Το ποσοστό του αγροτικού προϊόντος στο συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), από 5,7% που ήταν το 2000 μειώθηκε στο 3% το 2007. Ξεκληρίζονται κάθε χρόνο περίπου 20.000 μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά. Αυξήθηκε το έλλειμμα του αγροτικού ισοζυγίου και έφτασε τα 3 δισ. ευρώ. Μειώθηκε το αγροτικό εισόδημα την περίοδο 2000 - 2007 κατά 20% ενώ την περίοδο 2004 - 2007 αυξήθηκε το κόστος παραγωγής κατά 23%. Οι αγροτικές τιμές επίσης έχουν δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Η τιμή στο βαμβάκι από 40 λεπτά το κιλό, πήγε 20 λεπτά, το καλαμπόκι από 27 λεπτά το κιλό πήγε 11 λεπτά, ενώ το λάδι πουλιέται, όταν πουλιέται, στη μισή τιμή. Οσο εφαρμόζεται αυτή η αντιαγροτική πολιτική που επιβάλλουν η νέα ΚΑΠ και ο ΠΟΕ η μικρομεσαία αγροτιά δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Θα οδηγείται με ταχείς ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τη μικρομεσαία αγροτιά, παρά μόνο να εντείνει και να μαζικοποιήσει τον αγώνα, μαζί με την εργατιά και τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Και στις 7 του Ιούνη να καταδικάσει με την ψήφο της την ολέθρια ευρωπολιτική και τους θιασώτες της, υπερψηφίζοντας μαζικά το ΚΚΕ!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Απάντηση στα ψέματά τους

Το 1992, όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ ψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, παραμύθιαζαν τον ελληνικό λαό για μια νέα λαμπρή σελίδα στην πορεία της χώρας. Εξαπολύοντας μια απίστευτη προπαγάνδα χειραγώγησης του λαού και επιστρατεύοντας τα συγκροτήματα του Τύπου σκόρπισαν ψέματα και υποσχέθηκαν στους εργαζόμενους τον «επίγειο παράδεισο» που θα έρθει μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πίσω από το ψέμα και την υποκρισία τους επιχείρησαν να κρύψουν ότι υπέγραψαν μια συνθήκη με βάση τις γνωστές τέσσερις ελευθερίες - κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργαζομένων - που εξασφάλιζε στο μεγάλο κεφάλαιο ιδανικότερες συνθήκες για την αναπαραγωγή και συσσώρευσή του, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Δεκαεφτά χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης, η ζωή επιβεβαιώνει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που την καταψήφισε. Σήμερα:

-- Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια μισθωτοί εργαζόμενοι έχουν εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 704 ευρώ.

-- Το 60% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ.

-- Την τελευταία 10ετία, περίπου 20.000 μικρομεσαίοι αγρότες κάθε χρόνο ξεκληρίζονται, ελέω Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ.

-- Με την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έφτασαν στα 67 χρόνια!

-- Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας στη χώρα από το 2000 και μετά ξεπερνούν το 50% των συνολικών δαπανών Υγείας.

-- Οι συνεχόμενες περικοπές στο χώρο της εκπαίδευσης οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

-- Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι επωμίζονται το 50,1% των βαρών της άμεσης φορολογίας.

-- Το δημόσιο χρέος της χώρας έφτασε τα 280 δισ. ευρώ, η αποπληρωμή του οποίου βαραίνει τα λαϊκά νοικοκυριά.

-- Εχουν ελαστικοποιηθεί πλήρως οι εργασιακές σχέσεις με την καθιέρωση της ανασφάλιστης εργασίας των «stαge», τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (65ωρο, εκ περιτροπής εργασία).

Την ίδια στιγμή, όμως, από την ένταξη κάποιοι επωφελήθηκαν. Λεφτά στη χώρα από τα περιβόητα «πακέτα» της ΕΕ μπήκαν, αλλά τα καρπώθηκε μια χούφτα κεφαλαιοκρατών. Μέχρι το 2006 περισσότερα από 38,4 δισ. ευρώ μέσω των κοινοτικών πακέτων, κατέληξαν στις τσέπες των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοκατασκευαστών, είτε με απευθείας επιδοτήσεις είτε μέσω προγραμμάτων κατάρτισης. Αλλα 20 δισ. ευρώ θα καταλήξουν στις ίδιες τσέπες μέχρι το 2013. Την ίδια περίοδο ξεπουλήθηκαν κρατικές τράπεζες, ιδιωτικοποιήθηκαν οι τομείς της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών, ενώ η φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου μειώθηκε σταδιακά, για να φτάσει σήμερα στο 25%!

Το τίμημα της ενσωμάτωσης της χώρας στην ΕΕ, το πλήρωσαν λοιπόν ακριβά τα λαϊκά στρώματα. Αυτά όμως που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια από την εφαρμογή των ευρωενωσιακών πολιτικών θα είναι ακόμα χειρότερα. Αυτή τη φορά στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν νέα αντιλαϊκή επέλαση προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους κερδοφορίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Σ' αυτή την πολιτική τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ορθώσουν εμπόδια. Η μάχη των ευρωεκλογών είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τα λαϊκά στρώματα να καταδικάσουν τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και να ενισχύσουν το ΚΚΕ. Οχι μόνο γιατί του είπε την αλήθεια για την ΕΕ, αλλά γιατί μέσα από την ενίσχυση του Κόμματος της εργατικής τάξης μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος, που θα μπει μπροστάρης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ