Παπαγεωργίου Βασίλης

Ας δώσουμε, λοιπόν, μια απάντηση στον αρθρογράφο. Πρώτον: Κανένα, από τα μέχρι σήμερα, επίσημα και γνωστά αποτελέσματα της υπόθεσης «17 Ν» δεν οφείλεται στον «τρομονόμο». Εκτός και αν ο αρθρογράφος αποδίδει στην ... ευεργετική του επίδραση την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σ. Ξηρού... Δεύτερον: Οι αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές πολιτικές και νόμοι των κυβερνώντων συνοδεύονταν πάντοτε από τις ...καλύτερες των προθέσεων και ντύνονταν τη φορεσιά της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, της δημοκρατίας, κλπ., κλπ. Ο Ν. 509 έγινε για τους κατασκόπους, αλλά τους κομμουνιστές έστελνε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ο απεργοκτόνος Ν. 330 προστάτευε, δήθεν, το δικαίωμα στην εργασία. Η, δήθεν, βελτίωση των λαϊκών εισοδημάτων είναι ο στόχος των πολιτικών και των αντίστοιχων νόμων της ελεύθερης αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, των νέων εργασιακών σχέσεων, κλπ., κλπ. Η δε σύμπραξη της χώρας μας στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας έγινε για την υπεράσπιση της ...ειρήνης και των ...ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά τα λίγα, για να μην ξεχνιόμαστε...

«Αυτήν τη φορά η δημοσιογραφία θα πληρώσει ακριβά τον εξευτελισμό στον οποίον σύρεται ως παρακολούθημα των μυστικών υπηρεσιών κι ως ιμάντας μετάδοσης εμεσμάτων. Θα το πληρώσει αργότερα. Και χωρίς διακρίσεις. Ο κόσμος δε θα ενθυμείται κι ούτε θα κάτσει να κάνει εκλογικεύσεις. Απλώς θα αποστεί ακόμα περισσότερον απ' τη δημοσιογραφία γενικώς. Μαζί με τους αληταράδες που ασκούν αυτό το επάγγελμα θα την πληρώσουν και οι έντιμοι εργάτες. 'Η, ίσως, θα την πληρώσουν μόνον αυτοί. Οι αληταράδες μες στη ζούγκλα τους και κάνοντας ζούγκλα τη χώρα θα επιζήσουν. Επικερδώς...

... Η ζωή στη χώρα σταμάτησε στη 17Ν! Η υπόθεση αρχίζει να ξεχειλώνει, να εκφυλίζεται, να ξεφτιλίζεται. Είναι πρωτοφανές, αλλά για πρώτη φορά η χώρα βρίσκεται σε μία ιδιότυπη αιχμαλωσία εβδομάδων απ' τη 17Ν. Μπράβο επιτυχία οι χαφιέδες! (της 17Ν) και οι πράκτορες που τη διώκουν...».

Από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.

Και, βέβαια, είναι εγκληματικός ο μηχανισμός που αυτοονομάζεται «17Ν» και εγκληματίες τα μέλη που τον αποτελούν. Δεν είναι, όμως και η οποιαδήποτε συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου. Δε βαρύνονται μόνο με βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες, ληστείες και διάφορες άλλες εγκληματικές ενέργειες. Βαρύνονται, επίσης και με την προβοκατόρικη δράση τους, σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Με τη συκοφάντηση του αντιδικτατορικού αγώνα, της Αριστεράς, των αξιών και των ιδανικών της. Για τρεις δεκαετίες τώρα, προσφέρουν απλόχερα τα προσχήματα και τις αφορμές, για την επιβολή αντιδημοκρατικών μέτρων, για κάθε λογής εκβιασμούς σε βάρος της χώρας από τους έξωθεν «προστάτες», για την ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση των ελληνικών υπηρεσιών ασφαλείας στις αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, κλπ., κλπ.

Ολ' αυτά αποτελούν αναπόσπαστα και συστατικά στοιχεία της όλης δράσης του μηχανισμού της «17Ν» και της λεγόμενης εγχώριας τρομοκρατίας γενικότερα, είτε αυτή αυτοεμφανίζεται ως «ΕΛΑ», είτε ως «Επαναστατικοί Πυρήνες» ή όπως αλλιώς. Είναι η αλήθεια. Και ματαιοπονούν ορισμένοι, όσο κι αν προσπαθούν, να τη θολώσουν και να τη συσκοτίσουν.

Κατανοούμε, βέβαια, τους βαθύτερους λόγους των προσπαθειών συσκότισης της αλήθειας, από τους προαναφερομένους. Η παραδοχή αυτής της αλήθειας γεννά μια σειρά εύλογες σκέψεις, όπως και μια σειρά κρίσιμα και σοβαρά ερωτήματα. Καταλαβαίνουμε, για παράδειγμα, γιατί αποφεύγουν - όπως ο διάβολος το λιβάνι - το ερώτημα, ποιον εξυπηρετούσε τρεις δεκαετίες τώρα η δράση της «17Ν». Καταλαβαίνουμε, επίσης, γιατί αποφεύγουν συστηματικά, να αναρωτηθούν, πώς είναι δυνατό, μια «παρέα μερικών δολοφόνων», να διαθέτουν το επίπεδο οργάνωσης και εκπαίδευσης και, ιδιαίτερα, να γνωρίζουν κρίσιμες και απόρρητες πληροφορίες, ώστε να φέρνουν σε πέρας δολοφονίες, όπως αυτή του Βρετανού Σόντερς. Καταλαβαίνουμε, ακόμη, γιατί κάνουν πως δε γνωρίζουν τα συμπεράσματα που έχει αναδείξει η διεθνής αντίστοιχη εμπειρία. Π.χ., τις πολυπλόκαμες σχέσεις, που είχαν οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» της Ιταλίας, με τη φασιστική μασονική στοά «Π2», τις ιταλικές και άλλες μυστικές υπηρεσίες και το ρόλο των τελευταίων, ακόμη και στη δολοφονία του Αλντο Μόρο.

Ολ' αυτά είναι κατανοητά. Ας καταλάβουν κι αυτοί, όμως, ότι δεν τρώει κουτόχορτο και ο λαός μας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η στήλη ...διαφωνεί κατηγορηματικά με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Το γεγονός έχει ...τεράστια σημασία. Και τούτο, γιατί αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ενα λάθος έκανε ο άνθρωπος και, μάλιστα, σε πολύ νεαρή, άρα και ευαίσθητη ηλικία, και πρέπει να του το θυμίζουμε, όπου κι αν βρίσκεται τελικά σήμερα;

Διότι στις μέρες μας, ακόμα κι αν σε κατηγορήσει κάποιος για ηγετικό στέλεχος τρομοκρατικής οργάνωσης, μπορεί να το ανεχθείς. Ομως, το να σε κατηγορήσουν ότι έχεις σχέση με το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα τεράστιο πρόβλημα και μάλιστα ...κοινωνικό.

Στο κάτω κάτω της γραφής, με τόσα που λέγονται και ακούγονται, σχετικά με τη «17 Ν», έχει τέτοια σύγχυση ο κόσμος, που ό,τι κι αν ακούσει δεν τα πιστεύει πλέον. Με το ΠΑΣΟΚ όμως, είναι αλλιώς τα πράγματα, δε χρειάζεται να πιστέψει τίποτε. Γνωρίζει πάρα πολύ καλά και χλευάζει αναλόγως τις πρακτικές του.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ τα κανόνισε το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ με την υπόθεση των θέσεων «πάρκινγκ». Πώς τα φέρνει από εδώ, πώς τα φέρνει από εκεί, πρέπει, από ό,τι φαίνεται, άπαντες να πάμε να βρούμε και να του δηλώσουμε μια θέση παρκαρίσματος.

Και δε λέμε, αυτό θα μπορούσε να γίνει, αρκεί η Αττική, για παράδειγμα, να ήταν ...οικόπεδο και όχι καπιταλιστική μεγαλούπολη, γεμάτη τούβλα και μπετά. Γιατί, επί δεκαετίες, άφησαν τους μεγαλοεργολάβους να αλωνίζουν και να χτίζουν όπου τους αρέσει και τώρα πρέπει ο απλός πολίτης να πληρώσει το μάρμαρο;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάπως έτσι, φυσικά και αναγκαία απ' όλες τις πλευρές, τις ειδήσεις, τις πληροφορίες, τα σχόλια, την αρθρογραφία, τον επίσημο και ανεπίσημο λόγο, εισχωρεί στην κοινωνική ψυχολογία και τη συνείδηση η μαζική δηλητηρίαση. Κάπως έτσι, σαν να μην τρέχει τίποτα, επιχειρούν εκείνοι που θέλουν να επιβάλουν τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων «να ξυπνήσουμε» σε άλλον κόσμο. Οχι μόνο στον κόσμο πριν ακόμα και απ' αυτήν τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά εντελώς στον κόσμο, που το παράλογο θα είναι η επίσημη «λογική».

Κάποιοι ρούφηξαν αχόρταγα από την αρχή το μολυσμένο αέρα και έγιναν όργανά τους, «εκπνέοντας» τώρα μαζικά την άρρωστη ξεπερασμένη ιδεολογία. Αλλοι ζουν στις αυταπάτες «καθαρισμού της ατμόσφαιρας», μέσα από το ίδιο το σύστημα. Μοναδικό αληθινό αντίδοτο είναι η μαζική αντίσταση στο «χώνεμα», που αλλάζει συσχετισμούς για ριζική κλοτσιά στο άδικο σύστημα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν πάρει αυτήν τη θέση, όμως, ο Λ. Τόμσον ήταν επικεφαλής εταιρίας, η οποία ακολούθησε παρόμοιες πρακτικές με τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, ήταν διευθυντής στην εταιρία «Providiam Financial Corp», η οποία πλήρωσε κοντά μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε πελάτες της, για να ρυθμίσει απαιτήσεις τους που εκείνοι πρόβαλαν εναντίον της, κατηγορώντας την ότι ακολουθούσε απατηλές και παραπλανητικές επιχειρηματικές πρακτικές. Προφανώς, επί Προεδρίας Τζ. Μπους, το ρητό που θέλει τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση γνωρίζει νέες και... πρωτότυπες μορφές έκφρασης και υλοποίησης...

Κι αν νομίζετε ότι η περίπτωση Λ. Τόμσον είναι η μοναδική, διαβάστε τα παρακάτω, από τη χτεσινή «Καθημερινή»: «...Πέραν όμως των όποιων εξελίξεων, τα στοιχεία είναι εδώ για να στοιχειώσουν την κυβέρνηση Μπους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος... ψιθυρίζεται ότι στις 22 Ιουνίου 1990 πούλησε μετοχές της εταιρίας "Harken Energy Corp", έχοντας γνώση εμπιστευτικών πληροφοριών για τη σύντομη ανακοίνωση μεγάλων ζημιών της. Ο αντιπρόεδρός του, κ. Τσέινι, ...ψιθυρίζεται επίσης ότι, κατά τη διάρκεια της διοίκησής του στην εταιρία "Halliburton", παραποιήθηκαν λογιστικά στοιχεία της και υπερβλήθηκαν τα κέρδη της. Ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, Τόμας Γουάιτ, ...ψιθυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του στην "Enron", η διεύθυνση, της οποίας προΐστατο, παρουσίασε ανύπαρκτα κέρδη 500 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ο ίδιος ρευστοποίησε μετοχές της, αξίας 12 εκατομμυρίων δολαρίων, λίγο πριν από την κατάρρευσή της. Ο - από την περασμένη άνοιξη - επικεφαλής της Αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, δικηγόρος το επάγγελμα, κ. Χάρβι Πιτ, ήταν μέχρι πρότινος ο νομικός σύμβουλος μεγάλων επενδυτικών οίκων της Wall Street, που τώρα χρήζουν ιδιαιτέρων ελέγχων από την Επιτροπή. Ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, ο οποίος συνήθως αποφασίζει για τις κλητεύσεις υπόπτων για υποθέσεις διαφθοράς, διατέλεσε στο παρελθόν νομικός σύμβουλος του Προέδρου Μπους...».

Ο σύγχρονος καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο...

«Η κατάρρευση των τηλεπικοινωνιακών γιγάντων θα έχει ενδεχομένως και κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις. Σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, όπου ο κόσμος θεωρούσε το χρηματιστήριο ριψοκίνδυνο, εκατομμύρια ανθρώπων μπήκαν στην αγορά για πρώτη φορά μέσω τη μετοχών των εταιριών τηλεπικοινωνιών. Τα παλιά μονοπώλια έμοιαζαν μεγάλα και ασφαλή και προχωρούσαν σε δημόσιες εγγραφές με τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες στην τηλεόραση και τους δρόμους». Αυτά έγραφε τις προάλλες, η ηλεκτρονική σελίδα της «Νιου Γιορκ Τάιμς», αναφέροντας συγκεκριμένα, πως δεκάδες εκατομμύρια... νεοφώτιστοι, γνώρισαν το χρηματιστηριακό τζόγο, μέσω εταιριών όπως η «Μπρίτις Τελεκομουνικέισιονς», η «Φρανς Τέλεκομ» και η «Ντόιτς Τέλεκομ». Εκατομμύρια εργαζόμενοι εμπιστεύτηκαν τις αποταμιεύσεις τους - αρκετοί ακόμη περισσότερα, αφού δανείστηκαν για να «επενδύσουν» - στις σειρήνες του «λαϊκού καπιταλισμού». Παραμέρισαν τους φόβους και τις επιφυλάξεις τους και υπέκυψαν στις ψεύτικες υποσχέσεις των κρατούντων, στον ορυμαγδό των τεχνητών ελπίδων και των ψεύτικων προσδοκιών.

Αν κάνουμε έναν απολογισμό - σημειώνει η «Νιου Γιορκ Τάιμς» - πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός πως μισό τρισεκατομμύριο δολάρια περίπου χάθηκαν από την κεφαλαιοποίηση των εταιριών αυτών, από το 2000 μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, το χρηματιστήριο δικαίωσε και πάλι το ρόλο του, ως μοχλού καταλήστευσης των λαϊκών αποταμιεύσεων, προς όφελος των κεφαλαιοκρατών.

Λέγεται Περζίλ (στα ελληνικά: Μαϊντανός) και είναι μια μικρή βραχονησίδα, διακόσια μόλις μέτρα από τις ακτές του Μαρόκου. Παρ' όλ' αυτά, το καθεστώς της κυριαρχίας της είναι ασαφές και διεκδικείται, τόσο από την Ισπανία, όσο και από το Μαρόκο. Πρόσφατα, το τελευταίο απέστειλε εκεί δέκα στρατιώτες, οι οποίοι ύψωσαν τη μαροκινή σημαία στη βραχονησίδα. Αμέσως, αντέδρασαν οι ισπανικές αρχές. Κι από κοντά και η ΕΕ, η οποία απαίτησε την απόσυρση των Μαροκινών στρατιωτών, τόσο διά του προέδρου της Ρομάνο Πρόντι όσο και διά της Δανίας, προεδρεύουσας χώρας.

Σημειώνουμε το γεγονός, κυρίως, για να σας θυμίσουμε την περίπτωση των Ιμίων και την αντίστοιχη τότε στάση σιωπής και «ουδετερότητας» της ΕΕ. Και αυτό, παρά το γεγονός πως το καθεστώς της κυριαρχίας των Ιμίων είναι σαφές. Βέβαια, δεν είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Υπάρχουν κι άλλες. Για παράδειγμα, το Μαρόκο δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, όπως συμβαίνει με την Τουρκία...

ΥΓ: Τα παραπάνω γίνονται ακόμη περισσότερο επίκαιρα, μια και προχτές δεκαοκτώ τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, οπλισμένα με πυραύλους, εισήλθαν στο FIR Αθηνών, προκαλώντας παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας...