Γρηγοριάδης Κώστας

Στα πολλά και κρίσιμα ερωτήματα, που υπήρχαν, επομένως, προστίθενται και καινούρια: Γιατί προχωρά σ' αυτή την τακτική η κυβέρνηση; Επιχειρεί να χειραγωγήσει την πληροφόρηση και να την προσανατολίσει προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και αν ναι γιατί; Τι θέλει να κρύψει και ποιους σκοπούς να εξυπηρετήσει;

Μπορεί, η δεύτερη αεροπορική τραγωδία - δυο μέρες μετά την πολύνεκρη τραγωδία στο Γραμματικό - να έγινε στην άλλη άκρη του πλανήτη, στα σύνορα Βενεζουέλας - Κολομβίας, αλλά οι ομοιότητες με την πρώτη είναι πολλές και οδηγούν σε σοβαρά και κρίσιμα συμπεράσματα.

Η κολομβιανή εταιρία West Caribbean Airways, της οποίας το αεροπλάνο συνετρίβη στα βουνά Σιέρα Περίχα, οδηγώντας στο θάνατο τους 152 επιβάτες και το οκταμελές πλήρωμα, ιδρύθηκε το 1998. Ηταν κι αυτή, δηλαδή, όπως και η «Ηλιος», προϊόν της πολιτικής «απελευθέρωσης» των αεροπορικών συγκοινωνιών, της έντασης του ανταγωνισμού και του κυνηγητού των κερδών. Είναι κι αυτή μια εταιρία «χαμηλού κόστους», η οποία - όπως και η «Ηλιος» - συνεργάζεται με τουριστικές πολυεθνικές και τα αεροπλάνα της παρουσίαζαν συχνά προβλήματα. Η προχτεσινή τραγωδία ήταν το δεύτερο θανατηφόρο δυστύχημα της ίδιας εταιρίας μέσα στους τελευταίους πέντε μήνες.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Στη Δικαιοσύνη θα καταφύγει, λέει, η Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας - αυτό απείλησε ο πρόεδρός της και γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ, Θ. Κοκκινούλης - προκειμένου να εξαναγκάσει τους βιομηχάνους ν' απορροφήσουν το σύνολο της παραγωγής ντομάτας στο νομό. Σιγά μην πανικοβληθούν οι ντοματοβιομήχανοι από την «απειλή» Κοκκινούλη, όταν, μάλιστα, γνωρίζουν ότι έχουν μαζί τους την κυβέρνηση.

Αλλά, τι έγινε και ο άλλοτε «άγριος αγωνιστής» μεταλλάχτηκε σε νομιμόφρονα και νομοταγή συνδικαλιστή; Απλώς το κόμμα του βρίσκεται στην κυβέρνηση και δε θέλει να του δημιουργεί προβλήματα με αγροτικές κινητοποιήσεις κι άλλες αγωνιστικές πιέσεις.

Αλλωστε, δεν το κρύβει ότι τάσσεται υπέρ του συνδικαλισμού του διαλόγου, της συνεννόησης και της συναίνεσης κι εκεί επιχειρεί να οδηγήσει όσους μπορεί, ακόμα, να παρασύρει. Μόνο που όλο και περισσότεροι έχουν πάρει χαμπάρι το ρόλο που παίζει η «παρέα Κοκκινούλη» και γενικότερα ο κυβερνητικός αγροτοσυνδικαλισμός...

Μια και ο υπουργός Υγείας προωθεί την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και αρέσκεται στα αμερικανικά μοντέλα, του αφιερώνουμε τα παρακάτω στοιχεία:

Σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού ιδρύματος Commmonwealth Fund, 49 εκατομμύρια ασφαλισμένοι στις ΗΠΑ δυσκολεύονται να καλύψουν τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες. Τα 2/3 των ασθενών που πληρώνουν ασφάλιστρα τουλάχιστον ίσα με το 10% του εισοδήματός τους αναγκάζονται να δανειστούν για να καλύψουν τις ιατρικές δαπάνες. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζει το 50% των ενηλίκων Αμερικανών, με ετήσιες εισφορές για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τουλάχιστον 500 δολαρίων και οι μισοί από τους Αμερικανούς που δεν έχουν κάλυψη για συνταγογραφημένα φάρμακα.

Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, οι μισές από τις χρεοκοπίες ιδιωτών στις ΗΠΑ οφείλονται στην αδυναμία των οφειλετών να καλύψουν τις υπέρογκες δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.

Την ίδια στιγμή, οι δαπάνες για την Υγεία στις ΗΠΑ είναι πολύ μεγαλύτερες από κάθε άλλη χώρα (53% μεγαλύτερες από τη δεύτερη Ελβετία και 140% περισσότερες από το μέσο όρο των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ).

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχουν ακολουθήσει και ακολουθούν οι Αμερικανοί Πρόεδροι, είτε ανήκουν στο Δημοκρατικό είτε στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εχουμε ήδη αρκετή εμπειρία από ανάλογα γεγονότα, για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά, που εδράζονται δηλαδή οι «διαφωνίες» για την επέμβαση. Προφανώς (αυτή τη φορά) είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι πιο σοφοί και θέλουν από πριν ξεκάθαρες συμφωνίες για το διαμοίρασμα της λείας.

Το αν θα τα βρουν δεν το γνωρίζουμε. Ομως, έχει τελικά τόση μεγάλη σημασία αν στο Ιράν ετοιμάζεται μια επέμβαση «κοινής αποδοχής» από ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση ή αν θα έχουμε «μονομερείς ενέργειες»;

Εκτός αν υπάρχουν κάποιοι που (θέλουν να) πιστεύουν ότι η ΕΕ τάσσεται «δογματικά» υπέρ των διπλωματικών προσεγγίσεων τέτοιων θεμάτων. Αλλωστε, και μόνο η τάση της ΕΕ να ελέγχει το τι και πώς θα κάνει μια χώρα, οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους. Για να μην αναφερθούμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο της για τη διάλυση της πρώην Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας...

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΙΔΙΟ του ΟΤΕ - και μάλιστα καθόλου ευκαταφρόνητο, αφού θα είναι της τάξης του 10% - ετοιμάζεται όπως λέγεται να πουλήσει η κυβέρνηση, ίσως και μέσα στον Αύγουστο.

Είναι προφανές ότι κάποιοι αντιλαμβάνονται τον οργανισμό σαν ...τούρτα και μοιράζουν κομμάτια. Αλλωστε, εδώ και μια δεκαετία περίπου τσακώνονται τόσοι και τόσοι «διαπλεκόμενοι»για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο.

Το πρόβλημα είναι πάντως ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνονται αυτές τις εξελίξεις ως συνήθη - πλέον - διαδικασία. Λογικό, αφού μαζί ξεκίνησαν την εφαρμογή της.

Μόνο που δεν μπορούμε να ξεχνάμε τι είναι αυτός ο ΟΤΕ. Οσο κι αν τον έχουν μετατρέψει σε επιχείρηση, που δουλεύει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, συνεχίζει να είναι ένας οργανισμός που πρέπει να ανήκει σε αυτούς που τον πληρώνουν. Δηλαδή στον ελληνικό λαό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με άλλα λόγια, υπάρχει ένας επιπλέον λόγος, να υπάρξουν σαφείς και σταράτες απαντήσεις...

Γέμισαν, αυτές τις μέρες, οι εφημερίδες - πανελλαδικές και επαρχιακές - με διαφημίσεις φροντιστηρίων. Και τι δε λένε οι ιδιοκτήτες τους για να πείσουν τους μαθητές να προτιμήσουν τα δικά τους «μαγαζιά»! Ο καθένας ισχυρίζεται ότι έχει το καλύτερο διδακτικό προσωπικό και προβάλλει τις επιτυχίες του δικού του φροντιστηρίου στις περασμένες εισαγωγικές εξετάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πελατεία.

Βεβαίως, τα «πακέτα» που προσφέρουν τα φροντιστήρια κοστίζουν ακριβά και κάθε γονιός χρειάζεται να διαθέσει μεγάλο μέρος του ετήσιου εισοδήματός του για να πληρώσει τα υψηλά δίδακτρα. Είναι, δε, υποχρεωμένος να ξηλωθεί, αφού, όπως έγινε σήμερα η εκπαίδευση, χωρίς φροντιστήριο είναι πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, ν' αντεπεξέλθει ο οποιοσδήποτε μαθητής στον ανταγωνισμό των εξετάσεων. Οι «φροντιστηριάρχες» εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση για ν' αυξάνουν, συνεχώς, τα δίδακτρα και τα κέρδη τους, πουλώντας ως πανάκριβο εμπόρευμα τη φροντιστηριακή εκπαίδευση. Και, φυσικά, δεν παρέχουν ουσιαστική γνώση και μόρφωση, αλλά μόνο την «τεχνική», η οποία προετοιμάζει το μαθητή για τις εξετάσεις...

Κατά της αλλαγής στον εκλογικό νόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που θα προβλέπει το 42% για την εκλογή δημάρχων και νομαρχών, τάχθηκαν, με δηλώσεις τους, ο δήμαρχος Λάρισας, Κ. Τζανακούλης (πρόσκειται στη ΝΔ) και ο δήμαρχος Νίκαιας Λάρισας, Ρ. Κομίτσας (πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ). Προφανώς, οι δυο δήμαρχοι δεν πήραν αυτή τη θέση καθοδηγούμενοι από αγνές προθέσεις και δημοκρατικές κι αναλογικές ευαισθησίες. Το κάνουν κινούμενοι «εκ του πονηρού» και για την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων και προσωπικών επιδιώξεων.

Αλλωστε, το πρόβλημα δεν είναι τόσο πώς θα εκλέγονται οι τοπικοί «άρχοντες», αλλά ποια πολιτική θα εφαρμόζουν από τη θέση του αξιώματός τους. Και η πολιτική των εν λόγω δημάρχων - όπως και των άλλων συναδέλφων τους που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή είναι, αφού κινείται στο πλαίσιο της πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεων, η οποία έχει μετατρέψει την Αυτοδιοίκηση σε «γρανάζι» του κράτους και διαχειριστή των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Ας μην «ψαρεύουν σε θολά νερά», λοιπόν, ψάχνοντας για αφελείς και ευκολόπιστους, γιατί τους πήραν, πλέον, χαμπάρι πολλοί...

«Πάτωσε» η Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, στο Ελσίνκι, καθώς το μόνο που κατάφεραν οι Ελληνες πρωταθλητές ήταν να πάρουν μια 5η, μια 6η και μια 8η θέση στους τελικούς των αγωνισμάτων. Και δε θα προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση αυτή η «αποτυχία», αν δεν ερχόταν μετά από τη μεγάλη επιτυχία, μόλις πριν ένα χρόνο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου οι Ελληνες αθλητές κέρδισαν πάρα πολλά μετάλλια.

Τι έγινε, λοιπόν, και ο ελληνικός πρωταθλητισμός βρέθηκε από τα ύψη, στον πάτο; Την απάντηση οφείλουν να δώσουν εκείνοι που μιλούσαν για «ελληνικό αθλητικό θαύμα», το οποίο στηριζόταν σε σταθερό βάθρο κι ήταν το αποτέλεσμα «συστηματικής δουλιάς» των κυβερνήσεων. Και, βεβαίως, μια απάντηση του τύπου «μετά από τη μεγάλη άνοδο υπάρχει ένα διάστημα απότομης καθόδου» δεν πείθει, πολύ περισσότερο που υπάρχουν υποψίες ότι η μεγάλη επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν ήταν ούτε τόσο «τυχαία», ούτε και τόσο «καθαρή»...