«Οι Ελληνες αγρότες είναι ίσως το πιο υπεύθυνο κομμάτι του ελληνικού λαού. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τα αδιέξοδά τους, πιστεύουμε όμως ότι και αυτοί θα αντιληφθούν το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα»! Η δήλωση ανήκει στον εκπρόσωπο Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. και θυμίζει το «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι»... Μπορεί, βεβαίως, ο ΛΑ.Ο.Σ. σαν υπευθυνότητα να ορίζει την υποταγή σε μια πολιτική που τα παίρνει όλα απ' τους πολλούς και τα δίνει όλα στους λίγους. Υπεύθυνος, όμως, δεν είναι ο εργάτης ή ο φτωχός αγρότης για την κρίση και τα ελλείμματα αλλά η πολιτική των κυβερνήσεων που εντείνει την εκμετάλλευση, τα δίνει όλα στην πλουτοκρατία, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στο λαό. Υπεύθυνος εργάτης και φτωχός αγρότης δεν είναι αυτός που σκύβοντας το κεφάλι και αποδεχόμενος μοιρολατρικά τη φτώχεια και την ανέχεια, την πολιτική που προκαλεί τα προβλήματά του συμβάλλει έστω και ακούσια στη διαιώνισή της. Υπεύθυνος είναι εκείνος που μάχεται για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του. Τα μπλόκα των αγροτών, οι αγώνες των εργατοϋπαλλήλων, με διεκδικητικό πλαίσιο τέτοιο που να απαντά στις σύγχρονες ανάγκες τους, είναι η πλέον υπεύθυνη στάση. Και όχι «δυσμενείς για τη χώρα πρωτοβουλίες» όπως σε δεύτερη δήλωσή του αναφέρει ο ΛΑ.Ο.Σ., όπου αφού αναγνωρίζει την ανάγκη «ενίσχυσης της προσφοράς» των αγροτών σπεύδει να τη θέσει υπό την αίρεση των Βρυξελλών: «η οποία όμως - ας μην κοροϊδευόμαστε και ας μην τους κοροϊδεύουμε - περνά από τις Βρυξέλλες». Διπλά υπεύθυνη, συμπληρώνουμε, η στάση τους αν ο αγώνας τους στρέφεται και εναντίον της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που ορισμένοι την παρουσιάζουν σαν δοσμένη και αναλλοίωτη.
Το στρίμωγμα του προέδρου...
Στριμωγμένος, από τις αγωνιστικές διαθέσεις και την αγανάκτηση που επικρατεί ανάμεσα στους εργαζόμενους και «πνιγμένος» μέσα στους δαιδάλους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ για άλλη μια φορά πιάνεται... από την αντιΚΚΕ εμπάθειά του και τα αντιΠΑΜΕ απωθημένα του. Ετσι, με δηλώσεις του στο «Κανάλι 1» και ανήσυχος για την απήχηση που έχει ήδη το απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ για τις 10 Φλεβάρη, επανέλαβε τα τετριμμένα περί «κομματικής επιλογής» την οποία «διεκπεραιώνει η συνδικαλιστική παράταξη». Και ακόμα ότι το ΚΚΕ, δεν αντιπολιτεύεται τα άλλα κόμματα και την κυβέρνηση αλλά «έχει φτάσει να αντιπολιτεύεται τα συνδικάτα και τη ΓΣΕΕ».
Κατανοούμε τις δυσκολίες του προέδρου της ΓΣΕΕ. Είναι δύσκολο, την ώρα που οι εργάτες ξεσηκώνονται να δικαιολογήσει την επαίσχυντη πολιτική της ΓΣΕΕ. Γι' αυτό καταφεύγει στην αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ τακτική. Οσο όμως και να πασχίζει και αυτή τη φορά οι προσπάθειές του θα πέσουν στο κενό. Οι εργάτες θα τους γυρίσουν την πλάτη όπως έκαναν και στις 17 Δεκέμβρη.
... και η «αυτονομία» της ΓΣΕΕ
Οσο για την «αυτόνομη στρατηγική της ΓΣΕΕ» που επικαλείται, αυτήν την αυτονομία τη γνωρίζουν οι εργάτες από την καλή και από την ανάποδη. Είναι η «αυτονομία» που τραβάει μακριά από τα εργατικά συμφέροντα. Είναι η «αυτονομία» που υπογράφει αυξήσεις μικρότερες του ενός ευρώ, που προπαγανδίζει τη διαιώνιση της «ευελιξίας» και της ζούγκλας στην αγορά εργασίας και που βέβαια καθόλου δεν την εμποδίζει να μπαίνει κάτω από την ομπρέλα του ΣΕΒ και της μεγαλοεργοδοσίας.
Ο Γ. Παναγόπουλος σκούζει για αυτονομία, την ώρα που έχει μπει για τα καλά στη στρούγκα της εργοδοσίας και πορεύεται σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Γι' αυτό στέκεται αντίθετος προς τις εργατικές κινητοποιήσεις, με το πρόσχημα ότι «δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα οι διαπραγματεύσεις» (σ.σ. με τις εργοδοτικές οργανώσεις για τη σύμβαση) και πως πρέπει να δούμε πρώτα την πολιτική της κυβέρνησης: «Θα πρέπει να αναπτυχθούν οι κυβερνητικές πολιτικές... φορολογικό, ασφαλιστικό και όλα τα άλλα...». Να περιμένουμε, δηλαδή, πρώτα η κυβέρνηση να νομοθετήσει και εκ των υστέρων να ρίξουμε και καμιά επετειακή ντουφεκιά για την τιμή ...της επικοινωνίας. Είναι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που έχει υπογράψει συμφωνία με τον ΣΕΒ στο όνομα των συνθηκών της κρίσης, (τα διαβόητα 11 σημεία), που ζητά σταθερό χρηματοπιστωτικό σύστημα και χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, στο όνομα του να μη χαθούν τάχα θέσεις εργασίας. Ο δήθεν εκπρόσωπος των εργαζομένων ζητά ενίσχυση των επιχειρηματιών. Μόνο που αυτά τα τερτίπια δεν περνούν πλέον. Οι εργαζόμενοι ξέρουν πολύ καλά τι κάνει η κυβέρνηση αλλά και το ρόλο της ΓΣΕΕ.
Ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς
Ο αγώνας της φτωχομεσαίας αγροτιάς δεν είναι μόνο δική της υπόθεση. Αφορά και την εργατιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο η διεκδίκηση αιτημάτων επιβίωσης. Είναι και η διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριο, που δεν μπορούν να το προσφέρουν τα μονοπώλια, η ΕΕ και κυβερνήσεις σαν αυτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κι αυτό επίσης αφορά την εργατιά και τους αυτοαπασχολούμενους που πλήττονται από την ίδια σκληρή πολιτική.
Η αντιαγροτική πολιτική της νέας ΚΑΠ έχει οδηγήσει τη μικρομεσαία αγροτιά σε δεινή θέση. Οι μικροί αγρότες εξωθούνται σε βίαιη εγκατάλειψη της παραγωγής. Οι τιμές έχουν καταρρακωθεί και η παραγωγή έχει συρρικνωθεί. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η τευτλοκαλλιέργεια, όπου η ΕΕ μείωσε τη θεσμική τιμή κατά 36%, και στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ έκοψε τη μισή ποσόστωση ζάχαρης και από 312.000 τόνους την έκανε 156.000 τόνους και έκλεισε επίσης και δύο εργοστάσια ζάχαρης στη χώρα. Ετσι, η τευτλοκαλλιέργεια συρρικνώθηκε δραματικά και οι τευτλοπαραγωγοί ζημιώθηκαν και χιλιάδες εξαναγκάστηκαν να βγούνε εκτός καλλιέργειας. Παράλληλα, και εργάτες πετάχτηκαν, οδηγήθηκαν στην ανεργία, και επαγγελματίες έμειναν χωρίς δουλειά, και η χώρα εισάγει πλέον ζάχαρη για να καλύψει τις ανάγκες, ενώ οι καταναλωτές την ακριβοπληρώνουν.
Η ακολουθούμενη πολιτική που υπαγορεύουν ΕΕ και ΚΑΠ, μονοπώλια και ΠΟΕ, δεν έχει σε τίποτα και πουθενά να ωφελήσει τη μικρομεσαία αγροτιά, την εργατιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Το διατροφικό ζήτημα, δηλαδή η παραγωγή καλών και φτηνών προϊόντων για το λαό δεν μπορεί να επιτευχθεί γιατί τον τομέα τροφίμων το λυμαίνονται τα μονοπώλια. Που ξεκληρίζουν τους φτωχούς αγρότες. Το συνεπές αγροτικό κίνημα αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ για εγγυημένες τιμές, προστασία της ντόπιας παραγωγής, μείωση του κόστους παραγωγής, μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη κ.ά. Ο αγώνας αυτός έχει ως στόχο του την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και τη δημιουργία των προϋποθέσεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού. Εχει ως στόχο του μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό.
Η αυτάρκεια της χώρας σε υγιεινά και φτηνά τρόφιμα είναι ζωτικό ζήτημα για την αγροτιά, την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων. Είναι, επίσης, φανερό ότι μια φιλοαγροτική - φιλολαϊκή αναπτυξιακή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια της ΕΕ και του ΠΟΕ, αλλά μόνο με απαλλαγή από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και Ενώσεις. Φανερό είναι ακόμα πως αποτελεί αναγκαιότητα η συμμαχία και το κοινό μέτωπο των φτωχομεσαίων αγροτών με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Κι αυτός είναι ο δρόμος του αγώνα, γιατί μόνο έτσι και όλοι μαζί θα μπορέσουν και να πολεμήσουν αποτελεσματικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να υπάρχει παραγωγή ντόπιων και ποιοτικά καλών τροφίμων σε όφελος του λαού και της χώρας, με ανάπτυξη της απασχόλησης και με σεβασμό προς το περιβάλλον.
Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ
Ταξικό δίκιο...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ε, ΝΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ. Οταν πρόκειται για κινητοποιήσεις - στην προκειμένη περίπτωση των αγροτών - είναι ταχύτατη και πανταχού παρούσα! Να και η «παρακώλυση συγκοινωνιών», να και τα Αυτόφωρα!
Μην έχετε αυταπάτες ότι στην ίδια ετοιμότητα βρίσκεται και ο Χρυσοχοΐδης με τους δικούς του μηχανισμούς - που ως γνωστόν ...επιβάλλουν τη Δικαιόσυνη (Απλά το κάνουν κάπως ...επιλεκτικά).
Γενικώς άλλωστε σε αυτή τη χώρα, το μικρο ευρωπαϊκό μας παράδεισο, όταν πρόκειται να «βγουν» απεργίες παράνομες, ή να αντιμετωπιστούν κινητοποιήσεις όλα λειτουργούν ρολόι.
Υπάρχει άψογη συνεργασία, ξεπερνιέται κάθε γραφειοκρατία, παρακάμπτονται διαδικασίες και μέγιστο αγαθό γίνεται η αποτελεσματικότητα.
Σε περίπτωση φυσικά που πρέπει να εξεταστεί κάποιο εργατικό δυστύχημα, να σταματήσει κάποια εργοδοτική αυθαιρεσία, να διωχθεί ή να δικαστεί κάποιος εργοδότης (ιδίως μεγάλος) εκεί τα πράγματα πάνε ...με τον αραμπά!
Δεν αμφιβάλλουμε πάντως ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ...μεγάλο (και λίαν αμαρτωλό) παρελθόν με τις αγροτικές κινητοποιήσεις. (Θυμάστε ίσως το ξεφούσκωμα στα λάστιχα των τρακτέρ)...
Κι όση ... ανανέωση και να μας παρουσιάζουν ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Τα βασικά δηλαδή...
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου για το πώς θα αξιοποιηθούν τα εμβόλια κατά της «νέας γρίπης» που δεν καταναλώθηκαν (δηλαδή τα περισσότερα) ή δουλειά ...μυρίζει άσχημα.
Και «μυρίζει» υπερκέρδη πολυεθνικών του φαρμάκου οι οποίες στα σίγουρα δε βγαίνουν χαμένες από αυτή την ιστορία όσα εμβόλια κι αν δεν πληρώσει η Ελλάδα, αφού δε θα τα παραλάβει.
Το τι έγινε, πώς έγινε και γιατί έγινε είναι προφανώς δύσκολο να διαλευκανθεί, όμως και ο πλέον ... καλοπροαίρετος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει κάλα στην όλη υπόθεση.
Γρηγοριάδης Κώστας
Προφανώς δεν έχει άδικο και δεν είναι τόσο ανόητος όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύουν.
Οι «παλιόφιλοι» των αγροτών
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αφθονα κροκοδείλια δάκρυα άρχισαν να χύνουν πάλι οι γνωστοί «φίλοι» των αγροτών μόλις τα πρώτα τρακτέρ βγήκαν στους δρόμους του αγώνα. «Εχετε δίκιο, αλλά με αυτή την ακραία μορφή πάλης το χάνετε», διατείνονται φορώντας τη μάσκα του «συμπάσχοντα» με τον αγρότη, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζουν την υπονόμευση και το κτύπημα του αγώνα επιβίωσης που δίνουν. «Χάνετε την υποστήριξη των άλλων κοινωνικών στρωμάτων», στενοχωριούνται, πασχίζοντας να πείσουν ότι είναι φίλοι των αγροτών αλλά εχθροί των μπλόκων. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσο τα μπλόκα κρατάνε τέτοιες «φιλικές» επιθέσεις θα εντείνονται, μαζί βέβαια με τις απροκάλυπτες βολές για «κόψιμο της Ελλάδας στα δύο» και τις γνωστές συκοφαντικές επιθέσεις. Ομως, όλα αυτά τα έχουν ακούσει πάμπολλες φορές τις τελευταίες δεκαετίες οι αγρότες και έχουν την πείρα και την ωριμότητα να διακρίνουν πού «το πάνε», ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι τους και ποιοι απέναντί τους. Κυρίως, όμως, έχουν μάθει πολύ καλά ότι δίχως σκληρούς αγώνες δεν αποφεύγουν το ξεκλήρισμά τους και βέβαια μετά την «απομάκρυνση» από τα μπλόκα τίποτα δεν αναγνωρίζεται και κατακτιέται...
Δεκαπενταχίλιαρη κοροϊδία
Να δημιουργήσει την απατηλή αίσθηση ότι ήδη μοιράζει χρήματα από τα 15χίλιαρα που επιτρέπει η ΕΕ να δοθούν ως εθνικές ενισχύσεις στους αγρότες για το 2010, επιχειρεί η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Η ΕΕ στο όνομα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, επέτρεψε αρχικά τον περασμένο Απρίλη τη χορήγηση εθνικών ενισχύσεων μέχρι 500.000 ευρώ για τις επιχειρήσεις και τον περασμένο Οκτώβρη επέτρεψε να δοθούν εθνικές ενισχύσεις μέχρι 15.000 ευρώ στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Βέβαια, για τους αγρότες, τα λεφτά αυτά δεν καλύπτουν τα δεινά που προκαλεί η ελεύθερη αγορά, ο καπιταλισμός και δεν απαλείφουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Ομως, γίνεται να δοθούν εθνικές ενισχύσεις στους φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους για το 2010, που μπορούν να φτάνουν μέχρι 15.000 ευρώ. Η κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό και ήδη άρχισε η σχετική προπαγάνδα για να μην έχουν και τέτοιες αξιώσεις οι φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι. Η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έφτασε σε σημείο να δηλώσει ότι οι εθνικές ενισχύσεις ή αλλιώς τα 15χίλιαρα δίνονται σε μέτρα όπως οι ρυθμίσεις των δανείων, η επιστροφή του ΦΠΑ και το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ομως όλα αυτά δεν αποτελούν εθνικές ενισχύσεις προς τους αγροτοκτηνοτρόφους. Αποτελούν σκέτη κοροϊδία. Και οι σχετικές δηλώσεις της Κ. Μπατζελή υποτιμούν τη νοημοσύνη των αγροτοκτηνοτρόφων. Η φτωχή και μεσαία αγροτιά μπορεί να λάβει κρατικές ενισχύσεις για το 2010, αλλά δεν αποτελεούν οριστική διέξοδο και λύση στα προβλήματά της. Το βασικό είναι ότι ο αγώνας που κάνει για την επιβίωσή της πρέπει να στρέφεται ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνώντων διεκδικώντας ανάμεσα στ' άλλα βιώσιμο εισόδημα και κατώτατες εγγυημένες τιμές, να μην επιτρέψει το διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο και μη επάγγελμα, δηλαδή να συσπειρωθεί με το πλαίσιο πάλης της ΠΑΣΥ. Αλλά το πιο βασικό είναι να αγωνιστεί για την ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής, που την οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα και ενισχύει τους μεγαλοαγρότες.
Ιδεολογικά «συμπλέγματα ενοχής»
«Το "σύμπλεγμα ενοχής" που χρόνια καλλιεργούνταν σε βάρος μας τελείωσε», διαμήνυσε ο Αντ. Σαμαράς στην ΚΕ της ΟΝΝΕΔ, καλώντας γι' αυτό τους νεολαίους της ΝΔ να είναι περήφανοι για τις ιδέες τους που «σήμερα κυριαρχούν - κυριολεκτικά - σε όλη την Ευρώπη» και φιλοδοξώντας να δημιουργήσει μια νέα ΝΔ που θα «ηγεμονεύει στο χώρο των ιδεών». Θεμιτό να υπάρχουν τέτοιες φιλοδοξίες από τον νέο αρχηγό της ΝΔ, έχουν πολλές φορές εξάλλου ακουστεί στο παρελθόν από προκατόχους του. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι, με ποιες ιδέες διεκδικεί να ηγεμονεύει ιδεολογικοπολιτικά; Με τις ιδέες που υπερασπίζονται τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων κόντρα στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας; Με ιδέες της άγριας υπερεκμετάλλευσης των πολλών από τους ελάχιστους; Με τις ιδέες της βαρβαρότητας κατά των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων, με τις ιδέες του σαρώματος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού, με τις ιδέες του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας, της στρατηγικής της Λισαβόνας; Πρακτικό, πολιτικό, αντίκρισμα, αυτών των (αντιδραστικών) ιδεών είναι η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσαν όλες οι γαλάζιες (και πράσινες) κυβερνήσεις και βέβαια συνεχίζει και ο ίδιος ως αρχηγός της ΝΔ. Αυτό που θέλει να εμφανίσει ως «καινούριο» ο Αντ. Σαμαράς, είναι η ανοιχτή και απροσχημάτιστη υποστήριξη της στρατηγικής και των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και η σταθερή αποκήρυξη των λαϊκών δικαιωμάτων και αγώνων. Ομως με τέτοιες ιδέες και τέτοια πολιτική όχι μόνο «σύμπλεγμα ενοχής» αλλά ούτε να κοιτάνε τον κόσμο στα μάτια δεν θα μπορούν τα στελέχη της ΝΔ.
Αντίσταση στο «Σύμφωνο Σταθερότητας»
Την περασμένη βδομάδα ανακοινώθηκε το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» της κυβέρνησης, δηλαδή το ηχηρό και διαρκές χτύπημα των λαϊκών στρωμάτων μέσω τυφώνα αντιλαϊκών μέτρων. Η αστική προπαγάνδα αναπαράγει συνεχώς τη συζήτηση στο αν και κατά πόσον θα γίνει δεκτό το πρόγραμμα από την ΕΕ, πώς θα το δεχτούν και πώς θα αντιδράσουν οι αγορές κλπ. Στόχος η επιδίωξη να δημιουργηθεί η ψυχολογία σε πλατιές λαϊκές δυνάμεις της αναγκαιότητας ανοχής ή υποταγής στην πολιτική εξόδου από την κρίση σε όφελος της πλουτοκρατίας. Με άλλα λόγια, επιχειρούν να μετατρέψουν σε πρόβλημα του λαού, σε πρόβλημα των εργαζομένων, το κατά πόσον θα εφαρμοστεί με επιτυχία το πρόγραμμα - λαιμητόμος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Γιατί το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» της κυβέρνησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέτρα μόνιμου χαρακτήρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, μέτρα που έρχονται να αφαιρέσουν όποια εργατικά δικαιώματα έχουν απομείνει. Ετσι, μέσω του προγράμματος αυτού, προωθείται ακόμα μεγαλύτερη φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, πάγωμα μισθών για την επόμενη τετραετία, ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της Υγείας, ξεθεμέλιωμα του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης με καθιέρωση κατώτατης σύνταξης πτωχοκομείου και υπολογισμό της κύριας σύνταξης σε ανταποδοτική βάση, σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, περικοπή των κοινωνικών δαπανών. Την ίδια στιγμή που το πρόγραμμα επιφυλάσσει ανελέητο χτύπημα για τα λαϊκά στρώματα, για την πλουτοκρατία ετοιμάζονται νέα κίνητρα (βλ. ζεστό κρατικό χρήμα στο μεγάλο κεφάλαιο) και ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων.
Είναι φανερό από τα ίδια τα πράγματα ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν για το κατά πόσον θα εγκριθεί και θα εφαρμοστεί με επιτυχία το «πρόγραμμα σταθερότητας». Ούτε για τις αγορές, δηλαδή για το κατά πόσο θα μπορέσουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι να κερδοσκοπήσουν. Αντίθετα, έχουν πολλούς λόγους να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση. Γιατί τα νέα μέτρα που προωθεί χτυπούν μία προς μία όλες τις ανάγκες του λαού, καταβαραθρώνουν όλη τη ζωή των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Το συμφέρον των εργατοϋπαλλήλων, των φτωχών αγροτών, των μικρών επιχειρηματιών και της νεολαίας βρίσκεται στον αγώνα για να αποτύχει το «Σύμφωνο Σταθερότητας», για να ακυρωθούν στην πράξη όλα τα μέτρα που προβλέπει.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στο κάλεσμα πλουτοκρατίας - ΕΕ - κυβέρνησης να σκύψει ο λαός ακόμα περισσότερο το κεφάλι και να μετρήσει απώλειες προς όφελος του κεφαλαίου. Γιατί τα μέτρα έρχονται για να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη κερδοφορία των μονοπωλίων, μέσα από την κατάφωρη επιδείνωση της ζωής της εργατιάς. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δείξουν ότι δεν παραπλανούνται, δε φοβούνται και δεν παραδίδουν τα δικαιώματά τους. Με πρώτο σταθμό την απεργία της 10ης Φλεβάρη, οι εργατοϋπάλληλοι να δώσουν ηχηρή απάντηση δυναμώνοντας ακόμα περισσότερο την ταξική τους φωνή. Η ολομέτωπη θύελλα αντιλαϊκών μέτρων μπορεί να αποκρουστεί από την ανάπτυξη ρωμαλέας παλλαϊκής αντίστασης και πάλης με ριζοσπαστικό προσανατολισμό προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, που βάζει σε πρώτο πλάνο την ικανοποίηση των αναγκών της πλειοψηφίας του λαού και όχι μιας χούφτας πλουτοκρατών. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη Λαϊκή Αντεπίθεση που θα ξεριζώσει συθέμελα την εξουσία των μονοπωλίων και θα βάλει τα θεμέλια της δικής της, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Feeds
