«Να δεις τι σου 'χω για μετά...» λέει ο στίχος γνωστού τραγουδιού. Κάπως, έτσι, υποδέχτηκε, ακόμα και η «Καθημερινή» την απόφαση του ECOFIN, να αποδεχτεί το ελληνικό, «επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης». Χαρακτηριστικός ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της: «Ακάνθινος στέφανος η ΟΝΕ για τον κ. Σημίτη».

Βεβαίως, για να ακριβολογούμε, ο ακάνθινος στέφανος δεν είναι για τον Σημίτη, αλλά για τους εργαζόμενους, που - όπως προκύπτει και από το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» - καλούνται, εκτός των άλλων, σε μια νέα ακόμα πιο σκληρή διαχρονική λιτότητα, σύμφωνα με τους όρους της ΕΕ.

Μόνον ο πάντα «χαρούμενος» υπουργός Εθνικής Οικονομίας δηλώνει απτόητος ότι όχι μόνο «δεν υπάρχει πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα», αλλά και ότι «όπως ο πρόεδρος Κλίντον μοιράζει δισεκατομμύρια δολάρια στον αμερικάνικο λαό, έτσι και μεις θα προχωρήσουμε...».

Δε μας είπε, όμως, τα δισεκατομμύρια σε τι θα μας τα μοιράσει, σε δολάρια ή σε δραχμές;

Το εκπαιδευτικό έτος 1998-99 αποφοίτησαν από το Λύκειο 120.000 μαθητές. Φέτος φοιτούν στη Γ` τάξη του Λυκείου 74.000 μαθητές, από τους οποίους θα πάρουν απολυτήριο - εάν το ποσοστό αποτυχίας είναι ίδιο με το περσινό - γύρω στους 65.000 μαθητές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, μέσα σ' ένα και μόνο χρόνο θα έχουμε υποδιπλασιασμό περίπου του αριθμού των μαθητών, που θα πάρουν απολυτήριο Λυκείου.

Χρειάζονται, μήπως, και άλλα στοιχεία για τις καταστροφικές συνέπειες της λεγόμενης κυβερνητικής μεταρρύθμισης στην Παιδεία;

Υ.Γ. Ομολογούμε, πάντως, ότι μια υπόσχεση του Γ. Αρσένη βρίσκεται στο παρά ένα της υλοποίησής της. Αναφερόμαστε στην είσοδο όλων των αποφοίτων Λυκείου στις ανώτατες και ανώτερες σχολές. Ετσι, όπως πάμε, σε κάνα δυο χρόνια, οι απόφοιτοι Λυκείου θα είναι λιγότεροι από τις προσφερόμενες θέσεις στα ΑΕΙ και ΤΕΙ...

Το ΠΑΣΟΚ είναι, ως γνωστόν, κόμμα πολυτασικό και κόμμα πολυφωνικό βεβαίως... Μόνο που η γενική στροφή και σταθεροποίηση των τάσεων προς τα δεξιά, εδώ και αρκετό διάστημα, κόντεψε να του αλλοιώσει τον τέτοιο χαρακτήρα του και να χάσει κάτι από τη... νοστιμιά του. Ευτυχώς, όμως, που προέκυψε το θέμα του χρόνου των εκλογών και μπήκαμε πάλι στον αστερισμό των... τάσεων και στην έντονη διαμάχη τους γι' αυτό το φλέγον και συνάμα... εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα. Ετσι, έχουμε την τάση αυτών που θέλουν πρόωρες εκλογές, την τάση εκείνων που τάσσονται υπέρ της εξάντλησης της τετραετίας, την τάση των σκεπτικιστών κλπ. κλπ...

Μιλάμε για διαφορές... ουσίας και όχι παίξε γέλασε...

Δήλωσε ο Θ. Τσουκάτος σε ραδιοφωνικό σταθμό: «Ο πρωθυπουργός βάζει πάνω απ' όλα το εθνικό συμφέρον. Γιατί, αν το ΠΑΣΟΚ έβαζε πάνω απ' όλα το κομματικό συμφέρον, θα είχε κάνει εκλογές την προηγούμενη Κυριακή, την επομένη Κυριακή, αύριο... κι έτσι θα κερδίζαμε».

Μα, τι λέτε «στρατηγέ»... Μην είστε τόσο μετριόφρων... Ακόμη και σε τέτοια περίπτωση, το εθνικό συμφέρον θα ήταν και πάλι, υπεράνω του κομματικού. Για να μη σας πούμε ότι το ίδιο θα συνέβαινε, ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ ξανάβγαινε στην κυβέρνηση χωρίς εκλογές...

Επίσημα εγκαίνια του μετρό την περασμένη Παρασκευή και ήταν όλοι εκεί! Ολοι όσοι δεν έβλεπαν την ώρα να μπει σε λειτουργία το μετρό, ώστε να ανασάνουν οι άνθρωποι από την καθημερινή τους οδύσσεια στους δρόμους της πρωτεύουσας. Οπως, για παράδειγμα, οι κυρίες Λάτση και Βαρδινογιάννη, αλλά και άλλες κυρίες και κύριοι της καθημερινής... βιοπάλης στη μονίμως μποτιλιριασμένη Αθήνα...

Μείναμε, όμως, με την απορία: Δε μας είπαν, αποφάσισαν άραγε; Επέλεξαν το μετρό για τις καθημερινές μετακινήσεις τους; Ετσι, για να δούμε και εμείς τι θα κάνουμε... Γιατί, τι θα φοράμε στο μετρό, το είδαμε, το είδαμε..!

Μόνο ο Σπράος έλειπε! Μιλάμε για τη συνάντηση, που είχαν προχτές οι εμπειρογνώμονες του ΟΟΣΑ με τον Πλ. Τήνιο και τον Μ. Νεκτάριο. Μιλάμε, δηλαδή, για το «τρίδυμο», που σκοτώνει ...την κοινωνική ασφάλιση. Θέμα, για το οποίο ο ΟΟΣΑ, όχι μόνον «ανησυχεί» μόνιμα, αλλά και έχει υπαγορεύσει συγκεκριμένες θέσεις στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ώστε να πάψει η χώρα μας να είναι «ένας παράδεισος για τους συνταξιούχους» (!), όπως έγραφε στην τελευταία του έκθεση.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις οδηγίες του ΟΟΣΑ, τις οποίες έχει ασπαστεί η κυβέρνηση και έχουν επαναλάβει σε διάφορες εκδοχές Σπράος, Τήνιος, Νεκτάριος κ.ά., απαιτείται: Γενική αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 65 και για τις γυναίκες, «οι οποίες είναι οι μακροβιότερες στην Ευρώπη»! Αποδεκατισμός των συντάξεων με επιμήκυνση του χρόνου ασφάλισης, που χρησιμοποιείται ως βάση για τον υπολογισμό της σύνταξης. Ισοπεδωτική ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών ...και πάνω απ' όλα: «Πέρασμα σ' ένα μερικά ιδιωτικοποιημένο σύστημα»..!

Ομως, οι αρμόδιοι του ΟΟΣΑ δεν αρκέστηκαν στις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις για την ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Ζήτησαν, επίσης, και πήραν στοιχεία για τις αμοιβές και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να τα ...εξετάσουν και να αποφανθούν σχετικά, ενώ συνέστησαν «αυτοσυγκράτηση» και στον ιδιωτικό τομέα, όπου έχει ανοίξει η διαπραγμάτευση των συλλογικών συμβάσεων..!

Να περιμένουμε ότι την επόμενη φορά θα κάνουν και «ντου» στα ...ψυγεία μας;

Εχει ξεχειλίσει τελευταία η «ευαισθησία» για το ασφαλιστικό, με κυβερνητικά στελέχη και βιομηχάνους, να κραυγάζουν ότι κινδυνεύει η κοινωνική ασφάλιση και «κάτι» πρέπει να γίνει. Πρόκειται για μια καλοστημένη εκστρατεία προετοιμασίας της κοινής γνώμης, για το σάρωμα που θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές. «Για να πετύχει η... μεταρρύθμιση, πρέπει να κερδηθεί πριν καν αρχίσει», ομολογεί άλλωστε, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γ. Κουκιάδης, παίρνοντας μέρος στην εκστρατεία «πειθούς».

Η κοινωνική ασφάλιση είχε - λέει - προγραμματιστεί για την τρίτη ηλικία, με άλλες συνθήκες εργασίας, με δεδομένο τη διαρκή και πλήρη απασχόληση. Τώρα έχουμε νέες «ευέλικτες» μορφές εργασίας και θα πρέπει και η κοινωνική ασφάλιση «να αποδεχτεί την ελαστικότητα». Δημιούργησαν δηλαδή τον εφιάλτη της μερικής απασχόλησης, της μερικής ζωής για τον εργάτη και τώρα επικαλούνται αυτόν τον εφιάλτη, για να επιβάλουν ένα νέο: Να μην προλαβαίνουμε, να βγούμε στη σύνταξη ή και άμα προλάβουν κάποιοι, να γίνεται μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Στους αγρότες είναι αφιερωμένο το πρώτο προεκλογικό φυλλάδιο του ΠΑΣΟΚ και, με ευθύνη του Θ. Τσουκάτου, άρχισε να κυκλοφορεί στην ύπαιθρο. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το εξώφυλλο. Μπαλόνια, πολλά μπαλόνια, σαν φουσκωμένες προεκλογικές υποσχέσεις και από κάτω ένα τρακτέρ, μάλλον με ξεφουσκωμένα λάστιχα...

Σαν να «τραβήχτηκε» κατά τη γνωστή ως «επιχείρηση βουλκανιζατέρ» και σαν να θέλει να καταδείξει με τον πιο χειροπιαστό τρόπο πόσο «το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα του αγρότη», όπως γράφει και ο επίλογος του φυλλαδίου...

Για άλλους

είναι η ΟΝΕ

για τους τρανούς,

τους λίγους

κι όχι για μας

τους «ταπεινούς»

του τόπου

τους «κολίγους».

Για άλλους

είναι η ΟΝΕ,

τον Χρίστο,

το Σωκράτη,

και για τον κόσμο,

που μοχθεί,

θηλιά είναι

κι απάτη.

Για άλλους

είναι η ΟΝΕ

για την τρανή

την κάστα,

για μας είναι,

αλίμονο,

χε..., που λένε,

κι άστα!

ΔΕ ΛΕΜΕ εντυπωσιακή μεν η χτεσινή παρέμβαση Στεφανόπουλου στο κλίμα της εκλογολογίας, αλλά δε μάθαμε και τίποτε καινούριο! Μας είπε, δηλαδή, ότι δε γίνεται άλλη Βουλή να τον ψηφίσει και άλλη να τον εκλέξει, διότι γίνεται το Σύνταγμα λάστιχο!

Εν ολίγοις δε θα ήθελε να δει προκήρυξη εκλογών πριν τις 11 Μάρτη. Ε, εδώ που τα λέμε δεν περίμενε κανείς εκλογές τόσο νωρίς, εκτός πια αν εκεί στο ΠΑΣΟΚ έχουν αφηνιάσει. Γι' αυτό λέμε δε μάθαμε και τίποτε καινούριο.

Ισως το μόνο που κάπως να δημιουργεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι λίγες ώρες πριν από τον Κ. Στεφανόπουλο, ο Ρέππας είχε πει με... άλλα λόγια ακριβώς τα ίδια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι συντονίστηκαν, χωρίς βέβαια να μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι έγινε εκούσια ή ακούσια.

Πάντως, αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να τοποθετείται για τις επικείμενες εκλογές, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τη γνώμη του για το εκλογικό σύστημα με το οποίο θα γίνουν. Θεωρεί άραγε θετικό το ότι δε γίνονται με την απλή αναλογική; Το λέμε μόνο και μόνο γιατί πιο παλιά την είχε υποστηρίξει...

ΟΛΟ ΕΥΧΕΣ και αισιοδοξία μας δίνει αυτός ο Κόφι Ανάν, από τη Γενεύη, όπου γίνονται οι συνομιλίες Κληρίδη - Ντενκτάς για επίλυση του Κυπριακού και άλλα τέτοια και μάλιστα μέσα στο 2000. Αραγε πόση αξία, πλέον, μπορούν να έχουν τα λόγια του συγκεκριμένου πολιτικού άνδρα, παγκόσμιου επιπέδου; Αν κρίνουμε από τη στάση που κράτησε στον Πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, δε νομίζουμε και πολύ μεγάλη.

Εκτός πια αν του έχουν πει τίποτε σχετικό οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οπότε ας μας πληροφορήσει κι ας αφήσει τις δηλώσεις σιβυλλικού χαρακτήρα. Αλλωστε, αν θέλει πραγματικά να πει κάτι για την υπόθεση της Κύπρου, υπάρχουν αποφάσεις του Οργανισμού, του οποίου προΐσταται, με σαφέστατη θέση για το όλο θέμα.