Η εικόνα του μισοβυθισμένου λεωφορείου, λίγα μέτρα μακριά από τα έργα ανάπλασης του Φαληρικού Ορμου, έγινε το «σήμα κατατεθέν» της τελευταίας νεροποντής στην Αττική. Δίκαια αναρωτιέται κανείς: Μα είναι δυνατόν στην περιοχή όπου συντελείται σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα και ακριβότερα έργα ανάπλασης σε όλη την Ευρώπη, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα με μια βροχή; Ο σχεδιασμός για το παραλιακό μέτωπο προβλέπει τη δημιουργία μίας τεράστιας επιχειρηματικής ζώνης από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο, για την αναβάθμιση του «τουριστικού προϊόντος» που προσφέρει η Αττική. Περιλαμβάνει την ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου, την επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, την παραχώρηση παραλιακών ζωνών και λιμένων σε επιχειρηματίες, την κατασκευή της μαρίνας Αλίμου, την επέκταση της μαρίνας Βουλιαγμένης. Συνδέεται άμεσα με τον σταθμό κρουαζιέρας στο λιμάνι και τα άλλα έργα ανάπλασης στον Πειραιά κ.λπ. Για τη χρηματοδότηση αυτών των επενδύσεων δεσμεύονται τεράστια ποσά από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, ενώ για την επιτάχυνσή τους φτιάχνονται ακόμα και ειδικοί νόμοι, όπως για το Ελληνικό.

Το κράτος όμως δεν δείχνει την ίδια πρεμούρα όταν πρόκειται για έργα προστασίας του λαού από πλημμύρες, φωτιές και σεισμούς, που δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο και θεωρούνται «κόστος» για τον κρατικό προϋπολογισμό, από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις. Ειδικά στην Αττική, η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπλημμυρικής προστασίας, με τις αναγκαίες υποδομές και μέσα, αποδεικνύεται με κάθε αφορμή, είτε η καταστροφή χτυπήσει τη Μάνδρα με τους 24 νεκρούς, είτε το κέντρο της Αθήνας, με τις εικόνες που όλοι είδαμε τις προάλλες, είτε το παραλιακό μέτωπο. Εργα επιμέρους και αποσπασματικά, που γίνονται μια στο τόσο, δεν μπορούν να καλύψουν το κενό στην αντιπλημμυρική προστασία, που προϋποθέτει άλλο σχεδιασμό, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες στο χωροταξικό, στις χρήσεις γης, στην ιεράρχηση των υποδομών. Το ίδιο δείχνει άλλωστε και το παράδειγμα του Κηφισού. Παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση υπόσχονταν ότι με τα έργα και τις αναπλάσεις στην περιοχή, οι κάτοικοι του Ταύρου, του Μοσχάτου, της Καλλιθέας και του Ρέντη θα ξεχάσουν μια για πάντα τις πλημμύρες. Ομως τα φουσκωμένα νερά του ποταμού στην τελευταία νεροποντή, μια «ανάσα» από το να ξεχειλίσουν, δείχνουν ότι είναι θέμα χρόνου να συμβεί η επόμενη καταστροφή.

Τη σύγκληση «περιφερειακής συνδιάσκεψης με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου για τη χάραξη θαλάσσιων ζωνών» έθεσε ως επείγον ζήτημα ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, ώστε «να λειτουργήσουμε ως το "μακρύ χέρι" της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Ανατολική Μεσόγειο για την ειρήνη». Αυτό που λείπει δηλαδή για να εκτονωθεί η ένταση στην περιοχή, είναι μια ...διάσκεψη για τον καθορισμό ΑΟΖ, με ελληνική πρωτοβουλία και υπό την αιγίδα της ΕΕ! Για το ΜέΡΑ25 δεν υπάρχουν το ΝΑΤΟ, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τα συγκρουόμενα συμφέροντα, οι επεμβάσεις σε χώρες της περιοχής, ο βρώμικος ρόλος των ΗΠΑ - ΕΕ στην υπονόμευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Υπό την αιγίδα όλων αυτών δεν διεξάγεται σήμερα μόνο μια συνδιάσκεψη, αλλά πολλαπλά και σύνθετα παζάρια όλων με όλους, για το διαμοιρασμό της πίτας από τον ενεργειακό πλούτο, των σφαιρών επιρροής, τη διαμόρφωση του ευνοϊκότερου για τον καθένα συσχετισμού. Σ' αυτό το «πάρε - δώσε» όλων με όλους είναι χωμένη η αστική τάξη της χώρας, διεκδικώντας την αναβάθμισή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς. Αυτήν την πολιτική στηρίζουν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Εκεί εντάσσεται όμως και η πρόταση του ΜέΡΑ25, «κουμπώνοντας» έναν ακόμα κρίκο στη μακριά αλυσίδα της εμπλοκής, που ναρκοθετεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα πραγματικά συμφέροντα του λαού.

1827 Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου στέφεται με νίκη για τους συμμαχικούς στόλους της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας έναντι του ενωμένου τουρκοαιγυπτιακού στόλου, παρά τη συντριπτική υπεροχή του δεύτερου. Η νίκη στο Ναβαρίνο έδωσε ανάσα στην Ελληνική Επανάσταση, που αντιμετώπιζε το φάσμα της ολοκληρωτικής καταστροφής.

1891 Γεννιέται ο Βρετανός φυσικός Τζέιμς Τσάντγουικ, ο οποίος ανακάλυψε το νετρόνιο (βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1935).

1921 Υπογράφεται στην Αγκυρα συμφωνία για τη λήξη της εμπόλεμης κατάστασης μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας και για την εκκένωση της Κιλικίας από τα γαλλικά στρατεύματα.

1926 Η ρεφορμιστική ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Αθήνας καλεί την αστυνομία να επέμβει κατά της διαμαρτυρίας εργαζομένων στον Επισιτισμό στα γραφεία του ΕΚΑ. Οι χωροφύλακες, με την υποστήριξη στρατιωτικού τμήματος που με πυρά κρατούσε σε απομόνωση το κτίριο του ΕΚΑ, εφορμούν κατά των συγκεντρωμένων εργατών και δολοφονούν τον αντιπρόσωπο της Ομοσπονδίας Επισιτισμού και μέλος του ΚΚΕ, Δ. Πατλάκα.

1931 Ξεκινά μεγάλη απεργία των υποδηματεργατών, στην οποία μετέχουν πάνω από 4.500 υποδηματεργάτες και διαρκεί 45 ολόκληρες μέρες, με αξιοθαύμαστη συνοχή. Η απεργία έληξε στις 3 Δεκέμβρη με την ικανοποίηση των περισσότερων αιτημάτων των εργατών.

1941 Στη Νιγρίτα και στο Σιτοχώρι οι δυνάμεις κατοχής εκτελούν τα μέλη της Κομμουνιστικής Νεολαίας Γιώργο Χατζηδούκα, Θόδωρο Φαναρτζή, Μάλαμα Βοζίκη και Δημήτρη Κουφό.

1944 Σοβιετικά και γιουγκοσλαβικά στρατεύματα απελευθερώνουν το Βελιγράδι.

1947 Το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εκδίδει διάταγμα για τη συγκρότηση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής.

1947 Η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Υποθέσεων υπό τον γερουσιαστή Μακάρθι ξεκινά την αντικομμουνιστική εκστρατεία της.

1976 Αιματηρές ταραχές στο νέγρικο γκέτο του Σοβέτο στο Γιοχάνεσμπουργκ και σε διάφορες άλλες πόλεις της Νότιας Αφρικής, κατά τη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων των μαύρων εναντίον του απαρτχάιντ. Γιγαντιαία κινητοποίηση της αστυνομίας για να προληφθεί η γενίκευση της εξέγερσης.

1980 Το υπουργικό συμβούλιο, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Γ. Ράλλη, εγκρίνει ομόφωνα τη συμφωνία επανένταξης της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, την αποχώρηση της χώρας από το οποίο είχε αποφασίσει τον Αύγουστο του 1974 η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» υπό τον Κ. Καραμανλή, κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα για την προδοσία της Κύπρου.

2011 Κατά τη δεύτερη μέρα της 48ωρης πανελλαδικής απεργίας, η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα δέχεται προσχεδιασμένη δολοφονική επίθεση από δυνάμεις του παρακράτους, που δρουν παράλληλα με τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους. Η επίθεση, που έγινε με πέτρες, μολότοφ, αλλά και εξοπλισμό που παρέπεμπε σε Σώματα Ασφαλείας, είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό άνω των 80 απεργών εργατών. Στη συγκέντρωση άφησε την τελευταία του πνοή ο Γραμματέας του Παραρτήματος Βύρωνα του Συνδικάτου Οικοδόμων και συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, Δημήτρης Κοτζαρίδης.