Βέβαια, δεν είναι μόνον ο Κοινοτικός επίτροπος που έχει παρόμοιες λογικές. Τα ίδια είπε χτες και ο Κ. Σημίτης, μετά την κοινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. «Τα ελλείμματα που προκαλούν τα συστήματα αυτά (σ.σ. τα ασφαλιστικά) λόγω της δημογραφικής γήρανσης αποτελούν τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη. Επηρεάζουν αρνητικά την απασχόληση, τα εισοδήματα των πολιτών και πρωτίστως την εμβάθυνση του κοινωνικού κράτους» δήλωσε συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός. Κι όπως καταλαβαίνετε, αν αφαιρέσουμε τις εκσυγχρονιστικές μπούρδες, περί εμβάθυνσης του κοινωνικού κράτους, μένει το εξής: `Η πρέπει να δουλεύουμε περισσότερα χρόνια και να μειωθούν, ταυτόχρονα, οι συντάξεις ή να πεθαίνουμε γρηγορότερα, αρκετά γρηγορότερα. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, πρέπει να μειωθούν τα - κατά Σημίτη πάντα - ελλείμματα των ασφαλιστικών συστημάτων. Πάντα χάριν της οικονομικής ανάπτυξης. Με άλλα λόγια, της ανάπτυξης των κερδών της ολιγαρχίας.

Είπε και άλλα αποκαλυπτικά, όμως, ο Κ. Σημίτης χτες. Ενα απ' αυτά ήταν και το εξής: «Στην απόφασή μας προβλέπεται μία μεταβατική περίοδος πέντε ετών. Αυτή η μεταβατική περίοδος αρχίζει το 2007 για να είναι η προσαρμογή στο σύστημα ομαλή και δίκαιη. Θέλω να διευκρινίσω ότι μέχρι το 2007 ισχύουν αυτές οι ρυθμίσεις που ισχύουν σήμερα. Δεν επέρχεται καμία αλλαγή για όσους είναι συνταξιούχοι ή για όσους πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν μέχρι τότε».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, μέχρι το 2007 θα δίνονται οι γνωστές και μέχρι σήμερα συντάξεις πείνας και ελεημοσύνης. Μετά το 2007 θα γίνουν δυο φορές πείνας και γι' αυτό δίνεται μια πενταετής περίοδος εφαρμογής του νέου συστήματος, ώστε να το... χωνέψουν καλύτερα οι εργαζόμενοι.

«Εγγυώμαι τη χρηματοδότηση μιας βιώσιμης λύσης του ασφαλιστικού για μια γενιά, για 35 χρόνια». Ποιος είναι ο εγγυητής και «σωτήρας» της εργατικής τάξης; Ο... υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης (δήλωση στο χτεσινό «Εθνος»). Λάθος «απαντούν» τα «Νέα»: Ο Κ. Σημίτης είναι εγγυητής. Στο σχετικό ρεπορτάζ με τίτλο «Με γέφυρα Σημίτη» αναφέρεται ότι «χρειάστηκε να παρέμβει δύο φορές ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης προκειμένου να... πείσει τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη περί αναγκαιότητας επίλυσης του ασφαλιστικού! Ο υπουργός εμφανιζόταν ως και χθες να αρνείται να χρηματοδοτήσει τη λύση που έχει προκρίνει η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό»! Εντάξει, καταλάβαμε. Καλό το θέατρο, αλλά το έργο είναι χιλιοπαιγμένο. Αλλωστε, όπως έγινε ολοφάνερο και από τις χτεσινές υπουργικές ανακοινώσεις, ο λόγος γίνεται για τη χρηματοδότηση συντάξεων διπλής κοροϊδίας και εξευτελισμού.

Το Ασφαλιστικό θα λυθεί προς όφελος των εργαζομένων, μόνο όταν οι εργαζόμενοι δώσουν τις λύσεις. Οταν, δηλαδή, υπάρξει λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Και θα υπάρξει!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλωστε, οι διεθνείς οργανισμοί με τους οποίους συναλλάσσονται έχουν αποσαφηνίσει τις προθέσεις τους: Σύνταξη τουλάχιστον στα 67, με συντάξεις στο 40% των αποδοχών. Σαφέστατος και ξεκάθαρος ο στόχος! Αλλωστε, δεν απέχουν και πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα. Στο 44% των αποδοχών βρίσκονται σήμερα οι συντάξεις πείνας...

Οι διαψεύσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως καταλαβαίνετε, δεν πείθουν κανέναν. Αλλωστε, δεν είναι και η πρώτη φορά που τα ακούμε αυτά, πλείστες όσες οι εκθέσεις εμπειρογνωμόνων και «οίκων» με το ίδιο αποτέλεσμα στο παρελθόν.

ΑΥΤΑ, την ώρα που τα στοιχεία που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα λένε ότι το 65% των συνταξιούχων «ζει» με συντάξεις κάτω των 130 χιλιάδων το μήνα (εκτός της ελεημοσύνης του ΕΚΑΣ) κι ελάχιστοι είναι αυτοί που λαμβάνουν στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συντάξεις!

Οχι τίποτε άλλο, μα να «μαζευτούν» λιγουλάκι κάποιοι της κυβέρνησης, που τολμούν και μιλάνε για μεγαλοσυνταξιούχους και για υπερβολές, σχετικά με την κατάσταση των συνταξιούχων στη χώρα.

Προφανώς, θα τους άξιζε να ζήσουν ένα εξάμηνο ως συνταξιούχοι του ΙΚΑ, έτσι για να δουν τη γλύκα.

ΙΣΩΣ ΣΕ κάποιους προκάλεσε έκπληξη το χτεσινό αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ρ» για τις προθέσεις της Τουρκίας, όπως περιγράφονται στην έκθεση της ελληνικής πρεσβείας στην Αγκυρα. Δε θα έπρεπε, όμως.

Βλέπετε, δεν αλλάζει κατ' ανάγκη η πραγματικότητα, όταν αλλάζει η οπτική και οι τακτικές της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και ούτε τα χαμόγελα του Τζεμ αρκούν για να αλλάξουν οι προθέσεις των στρατοκρατών της Αγκυρας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα, οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» επανεμφανίζονται. Τα όποια ερωτήματα, αν έχουν και ποια σχέση με την αντίστοιχη οργάνωση της δεκαετίας του 1970, δεν έχουν καμιά ή έχουν ελάχιστη σημασία. Το βασικό και κύριο είναι το γεγονός, πως η δράση τους έρχεται και πάλι, να εξυπηρετήσει πολύμορφα τις αντιδραστικές δυνάμεις. Και, μάλιστα, τούτη τη φορά, αυτό είναι περισσότερο φανερό, απ' ό,τι στις προηγούμενες δεκαετίες.

Μπορεί, για παράδειγμα, να μη συνδέσει ο καθένας τη δολοφονία του Μάρκο Μπιάτζι, συμβούλου του υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι (όπως και των τριών προηγούμενων της κεντροαριστεράς), με την εξελισσόμενη κυβερνητική αντεργατική επίθεση (τροποποίηση του άρθρου 18, που απαγορεύει τις αδικαιολόγητες απολύσεις κλπ.), που κυριαρχεί τον καιρό αυτό στην ιταλική επικαιρότητα; `Η με το γεγονός της πολύ πρόσφατης επίτευξης κοινής δράσης - με αφορμή το προηγούμενο - των τριών μεγάλων εργατικών συνομοσπονδιών και τον άμεσο προγραμματισμό μεγάλων κινητοποιήσεων, ακόμη και γενικής απεργίας;

Η σύνδεση είναι εύλογη. Οπως εύλογο είναι και το ποιους εξυπηρετεί άμεσα η τρομοκρατική δολοφονία. Αλλωστε, ο Μπερλουσκόνι έσπευσε να την αποδώσει στο δήθεν «κλίμα μίσους και ψεύδους που καλλιεργεί η αριστερά, κλίμα εμφυλίου πολέμου». Δεν έδωσε την παραμικρή εξήγηση, όμως, για τη μη παροχή αστυνομικής προστασίας στον Μ. Μπιάτζι. Παράλειψη, που γίνεται περισσότερο ανεξήγητη και κρίσιμη, όταν συνυπολογιστούν και τα εξής: Πρώτον, επειδή το 1999 είχε δολοφονηθεί ο Μάσιμο Ντ' Αντόνα, σύμβουλος και κείνος του υπουργείου Εργασίας. Δεύτερον, γιατί υπήρχε πρόσφατη εκτίμηση του ιταλικού υπουργείου Δικαιοσύνης, για ενδεχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα. Τρίτον, επειδή είχαν εκφράσει ανησυχίες και είχαν ζητήσει προστασία, τόσο ο ίδιος ο Μπιάτζι, όσο και η οικογένειά του.

Αυτά, από μια πρώτη ανάγνωση των γεγονότων. Σίγουρα, θα υπάρξουν πολύ περισσότερα στο μέλλον.

Δε θα βγουν εκτός επιδότησης ποσότητες βαμβακιού που παρήχθησαν από χωράφια Λαρισαίων παραγωγών, τα οποία είχαν δηλωθεί και ενταχθεί στο Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Επιδοτήσεων (ΟΣΔΕ), υποσχόταν συνεχώς ο πρόεδρος της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας, Θ. Κοκκινούλης.

Κάποιοι τον πίστευαν, εκτιμώντας ότι η «παρέα» που έκανε με τον αρμόδιο υφυπουργό Γεωργίας, Β. Αργύρη, του έδινε τη δυνατότητα να παρέμβει και σε προσωπικό επίπεδο, ώστε ο Νομός Λάρισας να εξαιρεθεί από το «μεγάλο τσεκούρι» της κυβέρνησης σε βάρος της επιδοτούμενης βαμβακοπαραγωγής. Αλλοι είχαν τις αμφιβολίες τους, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση τούτη «εκμεταλλεύεται» μεν, αλλά δεν «τιμά» τους «φίλους» της. Κι άλλοι δεν τον πίστευαν, υποπτευόμενοι ότι συμμετείχε στην κυβερνητική επιχείρηση ψευτιάς και κοροϊδίας σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών, προσδοκώντας μελλοντικά οφέλη.

Εν πάση περιπτώσει, τώρα αποδεικνύεται ότι και ο Νομός Λάρισας - όπως και οι άλλοι νομοί της χώρας - πληρώνει ακριβά το «μάρμαρο». Τι έχει να πει γι' αυτό ο, κατά τα άλλα λαλίστατος, Θ. Κοκκινούλης;

Οσο και αν το παράλογο στην εποχή μας επιχειρεί να επιβάλει τη δική του «λογική», είναι αδύνατο να δώσει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Αρα, όσοι αντιδρούν για τον τρόπο που ζητήθηκε από τον πρόεδρο του ΕΡΣ (Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο) να διακοπούν τα ριάλιτι σόου των δύο μεγάλων καναλιών, ουσιαστικά, είναι οι συνένοχοι, που όχι μόνο δεν ήθελαν να σταματήσουν να δηλητηριάζουν την κοινωνική συνείδηση, αλλά σχεδιάζουν - σκαρφίζονται τρόπους να τα νομιμοποιήσουν και να απελευθερώσουν ακόμα περισσότερο την ασυδοσία τους.

Χίλια τόσα

μας χρωστάνε

και κοιτάν

τι θα μας φάνε,

άντε δώστε,

ρε, τα χρέη,

θλιβεροί

κατεργαραίοι,

δώστε πίσω

στους εργάτες

όσα πήρατε

μ' απάτες!

* * *

Χρεωμένοι

ως το ταβάνι

κυβερνήτες

βιομηχάνοι

και ζητούν

ν' αρπάξουν

κι άλλα

με το νόμο τους

κρεμάλα

ε, το μάτι

το 'χουν βγάλει,

ξεσηκώσου,

βιοπάλη!

* * *

Μας χρωστάν

δεν τους χρωστάμε,

τα κλεμμένα μας

ζητάμε,

τα κλεμμένα

δίχως σκέψη

πρέπει η κλίκα

να επιστρέψει

κι όχι κι άλλα

να μας κλέψει!