Υπουλα παιχνίδια συνειρμών και χειρισμού της κοινωνικής ψυχολογίας, με αφορμή το δράμα των νεκρών ναυτικών του υποβρυχίου «Κουρσκ» παρατηρούμε όλες αυτές τις μέρες της τραγωδίας από ηλεκτρονικά ΜΜΕ και διάφορους πολιτικούς αναλυτές. Παιχνίδια, που ανακατεύουν σκόπιμα διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις από την περίοδο της σοβιετικής εξουσίας, με τις σημερινές και τις γνωστές αγκωνιές των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Βέβαια, ο ασύδοτος κυνισμός τους δεν μπορούσε να βρει καλύτερη ευκαιρία μόνο που ο υπερβάλλων ζήλος μερικών όλο και πιο πολύ μας πονηρεύει... Και μην τολμήσει κανείς να πει πως είναι μόνο από υπερβάλλοντα ζήλο ή από απλή πρωτοβουλία των διεθνών ΜΜΕ και ειδησεογραφικών πρακτορείων...

Πάντως, με αφορμή και όλα αυτά ο νους του κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου -ακόμα και άθελά του- κάνει λογικά ερωτήματα: Ποιος μπορεί να πιστέψει ποτέ πως είναι δυνατόν να κάνει άσκηση ο ρωσικός στόλος στη Βαλτική και να μην παρακολουθείται στενά από αμερικανικά πλοία; Κάτι τέτοιο θα ήταν η χειρότερη κατάντια για τον ίδιο τον αμερικανικό στόλο και θα παραβίαζε όλους τους κανόνες της λογικής. Γίνεται να συμβεί το οτιδήποτε στο πιο εξοπλισμένο ρωσικό υποβρύχιο (ακόμα και το φτέρνισμα ενός ναύτη...) και να μην το πιάσουν τα ηλεκτρονικά τέλεια μηχανήματα; Ενώ ο Πούτιν αρνιόταν, ως όφειλε, «βοήθεια» από τους αντικειμενικά -αν όχι εχθρούς- τουλάχιστον ανταγωνιστές, γιατί δέχτηκε αμέσως μετά από τηλεφώνημα του Μπιλ Κλίντον, όπως λένε τα ειδησεογραφικά πρακτορεία; Ο Ρώσος Πρόεδρος, άραγε, δε νοιαζόταν για την τύχη του πληρώματός του και του κύρους του και νοιάστηκε περισσότερο ο Μπ. Κλίντον; Τι ήθελε, τι διαπραγματευόταν ο αρχηγός της ΣΙΑ στη Ρωσία μετά από την περιοδεία του στα Βαλκάνια;

Ποτέ δεν απαντιούνται τέτοια ερωτήματα κατηγορηματικά χωρίς να υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, αλλά υπάρχει λογική. Το έτος 2000 κανένας δεν τρώει κουτόχορτο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σεκιούριτι» που στέκονται σε κάθε είσοδο του πολυκαταστήματος, απαγορεύοντας ακόμα και τα περίεργα βλέμματα των περαστικών, που ρωτούν για το αν θα ξαναλειτουργήσει το πιο ιστορικό πολυκατάστημα της Αθήνας. Ολα αυτά βέβαια γίνονται όταν οι εργαζόμενοι - που ο ιδιοκτήτης του ΜΙΝΙΟΝ Λ. Ησαϊάδης με την ανοχή της κυβέρνησης τούς χρωστά σχεδόν 1,5 δισ. δραχμές και τα τριπλάσια σχεδόν σε ΙΚΑ, Εφορία και λοιπούς - έχουν πεταχτεί στο δρόμο εδώ και μήνες. Κατά τ' άλλα, οι «σεκιούριτι» φυλάνε το κτίριο του ΜΙΝΙΟΝ. Ομως τα δικαιώματα των εργαζομένων φαίνεται ξεκάθαρα ότι μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να τα προστατέψουν.

Υποσχέσεις ότι θα δοθούν αποζημιώσεις στους παραγωγούς που τα χωράφια τους πλήττονται από τη λειψυδρία, έδωσε η ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας προς τους δημάρχους πληγεισών περιοχών της Λάρισας, με τους οποίους είχε συνάντηση στην Αθήνα. Υποσχέσεις ναι - άλλωστε «το τάμα δε χαλάει σπίτια» - αλλά συγκεκριμένη και ουσιαστική δέσμευση «γιοκ», καθώς ο υπουργός και οι υφυπουργοί Γεωργίας είπαν ότι θα θέσουν το αίτημα για αποζημιώσεις στην ΕΕ και θα περιμένουν απάντηση. «Ζήσε Μαύρε μου» δηλαδή... Οσον αφορά στο θέμα της κατασκευής των μεγάλων αρδευτικών έργων - Αχελώος, Σμόκοβος, Κάρλα κ.ά. - που έχει ανάγκη η Θεσσαλία για να λυθεί το πρόβλημα της έλλειψης νερού και να σωθεί η αγροτική οικονομία της περιοχής, που έθεσαν ως αίτημα οι δήμαρχοι, οι κυβερνητικοί αρμόδιοι το παρέκαμψαν, αρκούμενοι σε κάποιες υποσχέσεις για την κατασκευή λιμενοδεξαμενών «αποθήκευσης» νερού, χωρίς ούτε και γι' αυτές να δεσμευτούν συγκεκριμένα για το πού, ποιες και πότε. Αναμενόμενη, βεβαίως, η στάση της ηγεσίας του υπουργείου, αφού είναι γνωστό ότι η πολιτική της κυβέρνησης κινείται με συνέπεια στις κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία δεν επιτρέπει την κατασκευή έργων υποδομής στη γεωργία, για να μην αυξηθεί η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα και να προχωρήσει πιο εύκολα το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ώστε να ολοκληρωθεί η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην αγροτική οικονομία με τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια των πολυεθνικών - νεοτσιφλικάδων.

Την αποφασιστική συμβολή του πληρώματος στην ασφαλή αποβίβαση και μεταφορά των επιβαινόντων του «Φλαΐνγκ Ντόλφιν 5» που κάηκε την περασμένη Δευτέρα, εξήρε με χτεσινή ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία. Βεβαίως, καλά έκανε η ΠΝΟ και συνεχάρη τους ναυτεργάτες του υδροπτέρυγου. Αλλά, τέλος πάντων, μια κουβέντα, για τα «μάτια του κόσμου», που να βάζει τις σοβαρές ευθύνες του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο έπρεπε να κινδυνεύσουν ζωές για να εξαγγείλει τη «διενέργεια»... ελέγχων, δεν μπορούσε να γράψει; Μια κουβέντα για την ασυδοσία των εφοπλιστών που έχοντας «θεό» μόνο το κέρδος, δεν υπολογίζουν ούτε επιβάτες, ούτε πλήρωμα, δεν μπορούσε να γράψει; Επρεπε να θρηνήσουμε θύματα για να καταγγείλουν έστω γραπτά τους υπεύθυνους οι «συνδικαλιστές» της ΠΝΟ;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάει πολύς καιρός από τότε που περίμενε κανείς να ακούσει την ομιλία της ΔΕΘ για να «πάρει» το στίγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης! Τώρα είναι έτοιμη, οικονομική πολιτική - «κονσέρβα Βρυξελλών»!

Επίσης πάει πολύς καιρός που υπήρχαν πρωθυπουργοί στην Ελλάδα που μπορούσαν έστω φραστικά να παρουσιάσουν ομιλίες με κάποιο τέλος πάντων στοιχείο άξιο να ασχοληθεί κανείς ή κάποιες αποχρώσεις.

Ο Σημίτης σίγουρα δε συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς. Σας το λέμε από τώρα, στην καλύτερη περίπτωση όλα όσα θα πει ο πρωθυπουργός θα αξίζουν μόνο για χασμουρητά. Ισως τα «σαρδάμ» του μόνο να παρουσιάζουν ένα... αρχειακό ενδιαφέρον.

ΟΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ και πολιτικάντικη αισιοδοξία αυτός ο Πέτρος Ευθυμίου. Αν δε γνώριζε κανείς πρόσωπα και πράγματα σε αυτή τη χώρα, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι μάλλον δε γνωρίζει σε ποια θέση βρίσκεται και ποια πολιτική εφαρμόζει, γι' αυτό γελάει!

Και προχτές που συναντήθηκε με τον Σημίτη πάλι γελαστός ήταν και άφησε να εννοηθεί ότι δεν τον απασχολεί το ενδεχόμενο μαθητικών κινητοποιήσεων.

Φυσικά, αν υπάρξουν κινητοποιήσεις, το χαμογελαστό πρόσωπο θα... αλλάξει. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η περίφημη «Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου» για συλλήψεις μαθητών μπαίνει ανά πάσα στιγμή σε ισχύ και τα χαμογελαστά πρόσωπα των υπουργών κάλλιστα αλλάζουν με αυστηρά πρόσωπα εισαγγελέων.

Μόνον εκεί βασίζονται πλέον.

ΠΑΛΙ ΑΚΡΙΒΑΙΝΟΥΝ από σήμερα τα μεσάνυχτα τα καύσιμα, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Είχαν είναι αλήθεια δυο βδομάδες να πάρουν τα πάνω τους, αλλά σας βεβαιώνουμε ότι το συγκυριακό αυτό γεγονός έλαβε τέλος και... η πορεία που έχει χαράξει το υπουργείο Ανάπτυξης συνεχίζεται ως συνήθως.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μάθαμε χτες από τις εφημερίδες ότι ο πρωθυπουργός εξοργίστηκε, λέει, που όλοι σχεδόν οι υπουργοί του ετοιμάζανε τις βαλίτσες τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, με αποτέλεσμα να τους ακυρώσει το ταξίδι και να μείνουν με τα εισιτήρια στο χέρι οι περισσότεροι εκτός από ορισμένους που επιλέχτηκαν να πάνε τελικά. Εμ πώς; Οχι, θα τους άφηνε αυτούς να κάνουν ντόλτσε βίτα στην Αυστραλία και αυτός να ξεροτηγανίζεται στην Ελλάδα με τα προβλήματα...

Βέβαια, ο σοφός λαός μας δεν καλοείδε αυτή την απαγόρευση του ταξιδιού για τους υπουργούς του κ. Σημίτη. Πολύ πετυχημένα χτες ένας νέος που ψώνιζε στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς αναφώνησε ενώ γινόταν η συζήτηση για το γεγονός: Δεν τους άφηνες, χριστιανέ μου, να πάνε στο καλό εκεί στην Αυστραλία; Τι τους θέλουμε εδώ; Αφού όσο δουλεύουν, όσο κάνουν δηλώσεις και καταθέτουν νομοσχέδια στη Βουλή τόσο χειρότερα πάμε εμείς οι εργαζόμενοι, τόσο περισσότερο υποφέρει ο λαός. Αστους να πάνε κι άλλες διακοπές, αφού δε χόρτασαν όλο το καλοκαίρι!

Η ιστορία με τη γάτα που έπεσε από την ψευδοροφή στο χειρουργείο του Λαϊκού Νοσοκομείου είναι από κείνες τις τραγικότητες που μόνο με γέλιο αντιμετωπίζονται. Τι να πεις και τι να σχολιάσεις, δηλαδή. Οταν βασικό συστατικό του συστήματος είναι τα τρωκτικά που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα πώς να μην πλακώσουνε κι οι γάτες; Δεν μπορεί, λέει, αγανακτισμένος ο βουλευτής της ΝΔ Α. Γιαννόπουλος, σε ένα χώρο αποστειρωμένο να κυκλοφορούν τρωκτικά και γάτες. Μα εδώ κύριε, τα τρωκτικά κατορθώνουν να εισχωρούν σε εφτασφράγιστα θησαυροφυλάκια, τόσο που τους έχουν δώσει και διπλώματα (παράδειγμα οι περίφημες Η' τάξεως εργοληπτικές εταιρίες) ένας ποντικός και μια γάτα μας πείραξαν; Σε τελευταία ανάλυση όταν σηκώνεις το χαλί και κρύβεις τη βρώμα από κάτω κάποια στιγμή θα σπεύσουν και τα τρωκτικά, μαζί μ' αυτά κι οι γάτες. Προς τι, λοιπόν, οι διαμαρτυρίες; Τόση βρώμα έχει μαζευτεί κάτω από το χαλί της «καλύτερης δημοκρατίας που είχε ποτέ ο τόπος». Ισως οι γάτες και τα ποντίκια να είναι μια κάποια λύση για να συνέλθουμε.

ΥΓ. Ας μας συγχωρήσουν οι συγγενείς του ασθενή που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο χειρουργικό τραπέζι. Αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε αλλιώς τα κτήνη, που, αντί να βελτιώσουν, κατεδαφίζουν καθημερινά το πράγματι απαράδεκτο δημόσιο σύστημα υγείας, προκειμένου να εμφανίζονται κάποια ξενοδοχεία ως ιατρικά κέντρα.

Ο αναγνώστης θα θυμάται, ενδεχομένως, την ιστορία με τους στρατιώτες της Κολομβίας που, εξαντλώντας τη γενναιότητά τους και επιδεικνύοντας τις δημοκρατικές πεποιθήσεις στις οποίες γαλουχήθηκαν από την κυβέρνηση του Αντρες Παστράνα... δολοφόνησαν έξι παιδιά (!!!) την περασμένη βδομάδα, πυροβολώντας επί 45 λεπτά εναντίον σχολικού λεωφορείου (!!!) για να δικαιολογηθούν στη συνέχεια λέγοντας ότι «τα χρησιμοποίησαν για ανθρώπινη ασπίδα οι αντάρτες», που όμως δε βρίσκονταν καν στην περιοχή, όπως είπαν τα παιδιά που επιβίωσαν... Ε, λοιπόν, χθες ήρθε και το «μπράβο» από τον Αμερικανό Πρόεδρο, Μπιλ Κλίντον. Ο Αμερικανός Πρόεδρος «έδωσε το πράσινο φως» για να αποδεσμευτεί στρατιωτική βοήθεια 1,3 δισ. δολαρίων προς την Κολομβία. Διότι πρέπει «να καταπολεμηθεί η βιομηχανία των ναρκωτικών». Ας μας συγχωρεθεί ο κυνισμός, αλλά μήπως τα παιδιά στην Κολομβία πρέπει να λαμβάνουν με ευθύνη των δασκάλων τους... αλεξίσφαιρα στο εξής; Λέμε...

Το δεν καταπληκτικό της ιστορίας δεν είναι ότι η «στρατιωτική βοήθεια» αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο σχετικό «πακέτο» που αποδεσμεύουν οι ΗΠΑ για τη λατινοαμερικάνικη χώρα εδώ και δεκαετίες. Οοοοχι. Το καταπληκτικό είναι το επιχείρημα που επικαλέστηκε ο Αμερικανός Πρόεδρος για να προκρίνει την αποστολή των χρημάτων: η Κολομβία, είπε, «έφθασε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο όσον αφορά την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων». Μα βέβαια. Μπίνγκο, κ. Πρόεδρε, για να θυμηθούμε το αγαπημένο τηλεπαιχνίδι της γενέτειρας χώρας σας. Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε χτες από τις δικαστικές αρχές της Κολομβίας, «ένας φόνοςδιαπράττεται κάθε είκοσι λεπτά και μια απαγωγή κάθε τρεισήμισι ώρες κατά μέσον όρο στην Κολομβία (...) Στη διάρκεια των επτά πρώτων μηνών του 2000 καταγράφηκαν 14.827 ανθρωποκτονίες και 1.565 απαγωγές (...) το 30% των ανθρωποκτονιών αποδίδεται από τη δικαστική αστυνομία στο κοινό έγκλημα, 25% στο οργανωμένο έγκλημα, 25% σε καβγάδες που συνδέονται με αλκοόλ ή ναρκωτικά, 13% στα ανταρτικά κινήματα και 7% στους παραστρατιωτικούς».