ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να τους χαλάσουμε τα σχέδια!

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην ...επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκονται ήδη οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Αρκεί μια ματιά στα χτεσινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όπου ως μείζονα ζητήματα αναδεικνύονται πρώτον η διαδοχή στη ΝΔ και δεύτερον η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ! Ασήμαντη «λεπτομέρεια»: Ο λαός δεν έχει ψηφίσει, οι εκλογές είναι σε εννέα μέρες, αλλά ποιος δίνει σημασία σε τέτοια... Θεωρούν δεδομένο ότι θα ψηφίσει όπως εδώ και καιρό έχουν «προβλέψει», θα δώσει δηλαδή αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ. Το πράγμα μοιάζει - και είναι - άκρως εφιαλτικό και επικίνδυνο. Ψηφίζουν πριν από το λαό και επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις παρουσιάζοντας περίπου ως νομοτελειακή την τροπή που θέλουν οι ίδιοι να δώσουν στην πορεία των πραγμάτων. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους χαλάσει ο λαός τα σχέδια. Επειδή τον υποτιμούν βαθιά και τον θεωρούν ανήμπορο να ψηφίσει κάτι διαφορετικό από αυτό που εκείνοι έχουν προαποφασίσει. Ασφαλώς και οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να πάνε στις κάλπες με τη σκέψη στην επόμενη μέρα των εκλογών. Ομως θα είναι ζωντανός εφιάλτης αν επαληθευτούν οι «σεναριογράφοι» της πλουτοκρατίας, αν δηλαδή οι κάλπες βγάλουν τη «νωπή λαϊκή εντολή» που θέλουν για να επιταχυνθεί η άγρια επίθεση από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σαρώνοντας τα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ την ίδια στιγμή τα κόμματα διαχειριστές θα διαγκωνίζονται για τη μοιρασιά της λείας της εξουσίας.

Ζητάνε και τα ρέστα ...

Ορισμένοι ζητούν και τα ρέστα από το ΚΚΕ για τις θέσεις του σχετικά με τα αυθαίρετα, που αποτελούν μέρος του προβλήματος που λέγεται χρήση γης, εμπορευματοποίηση γης, λαϊκή κατοικία. Και με απύθμενη υποκρισία λένε: «Γιατί το ΚΚΕ δεν λέει να γκρεμιστούν τα αυθαίρετα που έχουν χτίσει παράνομα οι φτωχοί».

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας «ανθεί» η αυθαίρετη δόμηση, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έχει μετατρέψει τη γη σε εμπόρευμα. Παρότι κανείς δεν ξέρει τον πραγματικό τους αριθμό, σήμερα υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 500.000. Ακόμη και σήμερα, ορισμένες λαϊκές οικογένειες ωθούνται στην πραγματικότητα, στη λύση της κατασκευής αυθαίρετου σπιτιού για πρώτη κατοικία σε κάποιο οικόπεδο που μπορεί να έχουν κληρονομήσει ή να έχουν αγοράσει με δάνειο που το αποπληρώνουν με αίμα από το υστέρημά τους. Το απαράδεκτο καθεστώς της εντός - εκτός σχεδίου δόμησης, οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις αυτές τις οικογένειες να «παρανομήσουν», αφού για παράδειγμα, ένα οικόπεδο ΕΝΤΟΣ σχεδίου στα Μεσόγεια στοιχίζει πάνω από 300.000 ευρώ, ενώ σε ΕΚΤΟΣ σχεδίου 30.000 με 50.000 ευρώ.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν αυθαίρετα που βρίσκονται σε περιοχές «φιλέτα». Βλέπουμε, για παράδειγμα, βίλες με πισίνες και «ανάκτορα» μέσα σε δάση και «πάνω στο κύμα», πολλές από τις οποίες - όπως η «Ιπποκράτειος Πολιτεία» στην Πάρνηθα - οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να νομιμοποιήσουν. `Η ολόκληροι οικισμοί όπως στο Ντράφι στην Πεντέλη που αφού οικοδομήθηκαν μετά από φωτιές, στη συνέχεια μπήκαν στο σχέδιο. Και που εκτός από το ότι είναι πλέον ...νόμιμοι, η αξία της γης στην οποία επένδυσαν εκτοξεύθηκε 10 και 20 φορές πάνω.

... για τα αυθαίρετα

Γι' αυτές τις περιπτώσεις το ΚΚΕ ζητά την κατεδάφιση όπου υπάρχουν βίλες και κυρίως να περάσουν στο Δημόσιο, να εξαγοραστούν ή να δημευθούν η μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, η συνεταιριστική ιδιοκτησία στα δάση, στα βουνά κλπ. Εκτός αν όσοι κραυγάζουν για τα «αυθαίρετα των φτωχών» πιστεύουν ότι πρέπει ολόκληρες συνοικίες αυθαίρετες με σπίτια λαϊκών οικογενειών ακόμα και μέσα στην Αθήνα (Κυνοσάργους), στην Ανατολική Αττική ή και αλλού να κατεδαφιστούν και πολλοί άνθρωποι να μείνουν στο δρόμο, μετά από δεκαετίες εμπαιγμού από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Γεγονός είναι ακόμα ότι η κατασκευή, διατήρηση και νομιμοποίηση των αυθαιρέτων χρησιμοποιείται από τα κόμματα εξουσίας για την ενσωμάτωση στο σύστημα με τα γνωστά λαδώματα, τις οικοπεδοποιήσεις και καταπατήσεις. Εχει στηθεί ένα ολόκληρο σύστημα κομματικών πελατειακών σχέσεων, που μετέτρεψε και μετατρέπει συνεχώς χιλιάδες λαϊκές οικογένειες σε ομήρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε ότι λίγους μήνες πριν τις εκλογές του 2004 το ΠΑΣΟΚ ψήφισε νόμο με τον οποίο ρευματοδοτούσε για τρία χρόνια όλα τα αυθαίρετα, χωρίς να τα νομιμοποιεί. Τις διατάξεις του νόμου αυτού διατηρεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Η γη πρέπει να μετατραπεί σε λαϊκή ιδιοκτησία. Να υπάρχουν προγράμματα φτηνής λαϊκής στέγης έως και δωρεάν. Υπάρχουν σήμερα ζευγάρια που δεν μπορούν να βρουν σπίτι, είτε αυθαίρετο είτε νόμιμο, δουλεύουν για να πληρώνουν πανάκριβο ενοίκιο και την ίδια στιγμή 200.000 διαμερίσματα είναι απούλητα. Εκεί οδηγεί η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Με μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες - δηλαδή και η ανάγκη της κατοικίας - όπου η γη δε θα είναι εμπόρευμα, όλοι θα μπορούν να έχουν φθηνή και ποιοτική κατοικία, αλλά και παραθεριστική κατοικία.

Η επόμενη μέρα

Δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να δει κανείς πώς θα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών. Η πολιτική που θα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση είναι η αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης, από τη σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Οι επιπτώσεις για τον εργαζόμενο λαό, όμως θα είναι αμείλικτες. Τα πρόσφατα παραδείγματα είναι ενδεικτικά: Το κλείσιμο του ομίλου «Ασπίς» πετάει στο δρόμο περισσότερους από 700 εργαζόμενους. Πάνω από 200 ναυτεργάτες που εργάζονταν ως πλήρωμα στα καράβια του Αγούδημου και 45 περίπου εργαζόμενοι στα γραφεία της εταιρείας του εφοπλιστή, μένουν «ξεκρέμαστοι» χωρίς να τους έχουν καταβληθεί δεδουλευμένα κάμποσων μηνών. Τα παραπάνω είναι δύο μόνο παραδείγματα - αποτελέσματα της κρίσης, από τα πολλά που αναμένεται να έρθουν και δείχνουν ποιος την πληρώνει.

Ο λαός δεν μπορεί να ελπίζει σε φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση, όσο η η εφαρμοζόμενη πολιτική καθορίζεται από τη σκοπιά του κεφαλαίου και των συμφερόντων του. Τόσο το σχέδιο ανάκαμψης της ΕΕ, όσο και τα προγράμματα και οι εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ρίχνουν φως στο νέο χτύπημα που θα ξεδιπλωθεί στις πλάτες του λαού την επομένη των εκλογών. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ενιαίο στόχο να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να δώσουν το «φιλί της ζωής» στην πλουτοκρατία και αυτό περνάει μέσα από το σφοδρότερο χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους μισθούς, στη σταθερή δουλειά, στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ ξεκαθάρισε ότι σκοπός της πολιτικής του είναι η ενίσχυση των μονοπωλίων, με πάγωμα της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, νέες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων για να προχωρήσουν σε «πράσινες» μπίζνες, «κίνητρα» πρόσληψης νέων με επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, αυξήσεις ψίχουλα στους μισθούς, διατήρηση των αντιασφαλιστικών νόμων και δρομολόγηση νέου χτυπήματος στην Κοινωνική Ασφάλιση... Η νέα λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων που δρομολογείται θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη θέση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, θα φορτώσει τις πλάτες του λαού με νέα δυσβάσταχτα βάρη. Για να διασφαλίσει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της ότι οι εργαζόμενοι δε θα σηκώσουν κεφάλι, θα δρομολογήσουν παράλληλα νέο χτύπημα στο ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα, στο δικαίωμα στους αγώνες.

Με το βλέμμα στραμμένο στην επομένη των εκλογών, με τη γνώση των αντιλαϊκών μέτρων που ανερυθρίαστα εξαγγέλλουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εργαζόμενοι, λαϊκά στρώματα, μικροί επιχειρηματίες, αγρότες, γυναίκες και νεολαία, έχουν να απαντήσουν στο εξής ξεκάθαρο ερώτημα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Με τους εμποροβιομήχανους και τους μεγαλογαιοκτήμονες ή με τους μικροϊδιοκτήτες αγρότες και τους εργάτες γης; Την ώρα της κάλπης η ψήφος καθορίζεται από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Γιατί αυτό που έχει να επιλέξει ο εργαζόμενος είναι αν με την ψήφο του θα υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα ή εκείνα του αφεντικού του. Αν θα ενισχύσει την πολιτική που του αφαιρεί δικαιώματα ή θα ενισχύσει την πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση. Γιατί το συμφέρον του λαού και της νεολαίας δε χωράει στο «μικρότερο κακό». Εχει χρώμα και όνομα. Εκφράζεται στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, που πρέπει να πέσει μαζικά στην κάλπη για να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευση, για να αναπτερωθεί η ελπίδα των εργαζομένων την επομένη των εκλογών.

Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πολλά τα ψέματά τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΓΙΑ «6+1 ΨΕΜΑΤΑ» κατηγορεί η Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ, και για «5 ερωτήματα» (δηλαδή άλλα 5 ψέματα) κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ.

Σύνολο... 11 ψέματα, κι αυτά μόνο σε μια μέρα προεκλογικής αντιπαράθεσης, της χτεσινής. Φανταστείτε πόσα μας έχουν πει και πόσα θα μας πούνε ακόμη.

Ιδίως από τη στιγμή που διαγκωνίζονται για το ποιος θα βγάλει τον άλλον πιο αναξιόπιστο. Για το ποιος είναι ο χειρότερος και ο μεγαλύτερος ψεύτης δηλαδή...

Φυσικά πίσω από όλα αυτά κρύβεται το μεγαλύτερό τους ψέμα. Οτι έχουν την ίδια πολιτική, τις ίδιες αφετηρίες και το κυριότερο εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα. Μόνο που δεν κρύβεται αρκετά καλά. Το βλέπουμε...

ΧΩΡΙΣ «ΑΛΑΖΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΕΣΚΕΙΑ θα κυβερνήσουμε», δηλώνει με έμφαση ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Κάτι σαν να λέμε «σεμνά και ταπεινά» δηλαδή; Κάπου το έχουμε ξανακούσει αυτό.

Επίσης το γιατί χρησιμοποιεί πληθυντικό (σαν να είναι ήδη στο κυβερνητικό σχήμα δηλαδή) δεν το έχουμε ακόμη καταλάβει, αλλά... ας είναι. Κάτι θα ξέρει αυτός που εμείς δεν το γνωρίζουμε.

Πάντως γενικά στο ΠΑΣΟΚ φαίνονται... βιαστικοί και ανήσυχοι. Και το κυριότερο δείχνουν να μοιράζουν όσα ακόμη δεν έχουν αποκτήσει. Μύρισαν εξουσία και δεν κρατιούνται.

Εκτός πια αν το άγχος τους δεν είναι η εξουσία, αλλά οι... «νέες αξίες», η «πράσινη ανάπτυξη» και η «άμεση δημοκρατία» που λέει ο Παπανδρέου. Για το όραμα, βρε παιδί μου, για το όραμα τα κάνουν όλα.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ... ανακαλύψεις της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και τις «γιάφκες» που εντοπίζονται από εδώ κι από εκεί τι να πει κανείς. Τέτοια πράγματα πάντα χρήσιμα είναι... ιδίως σε προεκλογικές περιόδους. Οχι πάντως για τους Ελληνες εργαζόμενους...

Γρηγοριάδης Κώστας

Από το Λαύριο στην Κομισιόν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Oλοι οι νέοι απόφοιτοι Λυκείου ή ΤΕΕ μέχρι ηλικίας 25 ετών, να μπορούν να προσλαμβάνονται από κάθε είδους επιχειρήσεις για 4 χρόνια με πλήρη μισθό, πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς οι επιχειρήσεις ή οι νέοι να υποχρεώνονται να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Για τους αποφοίτους ΤΕΙ και ΑΕΙ το όριο ηλικίας θα μπορούσε να είναι 29 ετών. Με αυτόν τον τρόπο δεν επιβαρύνονται οι γονείς, δεν επιβαρύνονται οι επιχειρήσεις, δεν επιβαρύνεται το κράτος, δεν επιβαρύνεται το ασφαλιστικό μας σύστημα. Από την άλλη μεριά, αντί να κάθονται και να περιμένουν οι νέοι, μπορούν να βρουν δουλειά». Αυτή η απαράδεκτη πρόταση για την καθιέρωση της ανασφάλιστης εργασίας για τέσσερα χρόνια έγινε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου στις 20 Γενάρη 2004 σε ομιλία του στο Λαύριο. Εμεινε στην Ιστορία ως η «πρόταση του Λαυρίου»! Τη θυμίζουμε γιατί σήμερα ο Γ. Παπανδρέου κοροϊδεύει τους εργαζόμενους και καταγγέλλει τον «εργασιακό μεσαίωνα»... Τη θυμίζουμε παράλληλα γιατί ο Γ. Παπανδρέου τόνισε ότι το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ είναι εναρμονισμένο με τις αποφάσεις της Κομισιόν. Μια από αυτές απαιτεί «τη δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για την επιχειρηματικότητα, με συγκεκριμένα μέτρα, όπως η μείωση του μη μισθολογικού κόστους»(!) δηλαδή των ασφαλιστικών εισφορών. Ο νοών νοήτω...

Σε βαθιά νερά...

Σε βαθιά νερά βουτάει το χτεσινό «Βήμα», προσπαθώντας - με το γνωστό στιλάκι του αρθρογράφου στη δεύτερη σελίδα - να ασκήσει πολιτική κριτική στο προεκλογικό κάλεσμα του ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους «να φοβίσουν με την ψήφο τους στο ΚΚΕ τα δύο μεγάλα κόμματα». Αναρωτιέται δήθεν με αφέλεια το Βήμα: «Ωραία, ας πούμε ότι ψηφίσαμε ΚΚΕ και τα φοβίσαμε. Μετά; Μετά "θα τους πω πως δεν κρατάς κακία / Πως θέλεις μόνο να ζήσει η πατρίδα σου" που γράφει και ο Πάμπλο Νερούδα στο "Γενικό Ασμα". Σαν πολύ γενικό δεν ακούγεται όμως αυτό; Μετά τις εκλογές περιμένεις λύσεις. Τι λύσεις θα σου προσφέρουν θεωρίες και ιδεολογίες ναυαγισμένες; Οσο δίκαιες και αν ακούγονται». Τι λέει το «Βήμα»; Οι εκλογές γίνονται για να υπάρξουν λύσεις την επομένη των εκλογών. Το ΚΚΕ λύσεις δεν προτείνει. Μιλάει μόνο για ιδέες και οράματα, τα οποία μάλιστα έχουν ξεφτίσει. Αρα, τι μένει στο λαό και τους εργαζόμενους; Να διαλέξουν έναν από τους δυο που από την επόμενη κιόλας μέρα θα πάρουν μέτρα. Τώρα, τι μέτρα θα είναι αυτά, ελάχιστα ενδιαφέρει το «Βήμα». Το ζήτημα είναι να εγκλωβιστεί ο λαός στο δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ γιατί αυτοί έχουν τις λύσεις, καλές ή κακές την επόμενη μέρα της κάλπης. Και για να γίνει πιο συγκεκριμένο το συγκρότημα, προσθέτει δύο αράδες πιο κάτω: «Θα μου πείτε, από το "ψηφίστε μας για να ψωμολυσσάξετε" του κ. Καραμανλή, χίλιες φορές τα ραγισμένα όνειρα, οι ξεβαμμένες υποσχέσεις του κομμουνισμού». Δηλαδή, το δίλημμα είναι ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Και ανάμεσα στους δυο το Λαμπρακαίικο ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και το διαλαλεί.

... βουλιάζει το «Βήμα»

Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με τη συνειδητή προσπάθεια του Συγκροτήματος να απαξιώσει το ΚΚΕ και την πολιτική του, επειδή ακριβώς είναι το μόνο αντίπαλο δέος στα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί το «Βήμα» και οι αρθρογράφοι του. Ψήφος στο ΚΚΕ για το «Βήμα», σημαίνει «θεωρίες και ιδεολογίες ναυαγισμένες». Αφήνουμε κατά μέρους το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου, η οποία και ρεαλιστική και εφαρμόσιμη είναι. Αφήνουμε επίσης κατά μέρους ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα είναι πολλαπλάσια ωφέλιμη για το λαό, επειδή ακριβώς το ΚΚΕ είναι πρωτοπόρο στους λαϊκούς αγώνες και το δυνάμωμά του σημαίνει ακόμα πιο δυνατό κίνημα. Ας μας πει όμως το «Βήμα»: Αφού οι θεωρίες του ΚΚΕ είναι «ναυαγισμένες», γιατί ασχολείται μαζί τους; Αν είναι ακίνδυνες και πεθαμένες στο σήμερα, γιατί αισθάνεται την ανάγκη να τις συκοφαντήσει; Ρητορικό το ερώτημα. Η ιδεολογία, η θεωρία και οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι ό,τι πιο σύγχρονο, ό,τι πιο ρεαλιστικό και αναγκαίο στο σήμερα επειδή ακριβώς αντανακλούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό παραμένουν «στον αφρό» και φοβίζουν την τάξη που υπηρετεί το «Βήμα». Σε αντίθεση με τους αρθρογράφους του που βουλιάζουν σούμπιτοι όταν αφήνουν το ασφαλές καταφύγιο της ειρωνείας και της διαστρέβλωσης και προσπαθούν να ασκήσουν σοβαρή πολιτική κριτική στο ΚΚΕ.

Με το λαό, με το ΚΚΕ

Στην τελική ευθεία που οδηγεί στην κάλπη στις 4 του Οκτώβρη η συνείδηση των ανθρώπων του μόχθου «κλειδώνει» ως στόχος εκβιαστικών διλημμάτων. Διλήμματα που αποτελούν μια καλοστημένη παγίδα καθώς όποια απάντηση κι αν δώσει σ' αυτά ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο νέος, θα τον οδηγήσει κατευθείαν στην αγκαλιά ενός απ' τα δύο κόμματα που πολιτικά εκπροσωπούν εχθρικά προς τα δικά του συμφέροντα, αυτά της άρχουσας τάξης. Το πραγματικό δίλημμα είναι το εξής ένα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Σ' αυτό το δίλημμα οι πολιτικές δυνάμεις έχουν τοποθετηθεί. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τα μονοπώλια. Η πολιτική τους το αποδεικνύει. Αυτή που εφάρμοσαν ως κυβέρνηση, αυτή που στήριξαν όταν βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, η πολιτική που διακηρύττουν ότι θα εφαρμόσουν και συνίσταται σε λιτότητα, καθήλωση εισοδημάτων, προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια, μέτρα παραπέρα καρατόμησης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Στο δίλημμα έχουν τοποθετηθεί και οι δυνάμεις - δορυφόροι του δικομματισμού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ., οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Απόδειξη η προθυμία τους να συμμετάσχουν στη διαχείριση μιας πολιτικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των μονοπωλίων, η προσήλωσή τους στην ευρωένωση των μονοπωλίων, η πεισματική τους άρνηση να διατυπώσουν έστω και μία πρόταση που θίγει την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Σ' αυτό το δίλημμα το ΚΚΕ δεν ταλαντεύτηκε ποτέ να τοποθετηθεί: Με το λαό. Οσες διαφωνίες κι αν έχει κανείς μαζί του, δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει ότι όλη του η πορεία ήταν πορεία αταλάντευτης μαχητικής υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Το ΚΚΕ κέρδισε με το σπαθί του τον τίτλο του μαχητή, στα δύσκολα και στα σχετικά πιο εύκολα. Η προσήλωσή του στο τι συμφέρει το λαό ήταν το αλάνθαστο κριτήριο με βάση το οποίο διατύπωσε θέσεις και προτάσεις που όλες δικαιώθηκαν απ' τη ζωή. Σε κρίσιμες στιγμές μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη και η αντίσταση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να κερδηθεί χρόνος, για να ματαιωθούν αντιλαϊκοί σχεδιασμοί, για να αποσπαστούν μέτρα υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Ηταν και είναι το ΚΚΕ το κόμμα που ξέροντας πότε να επιτεθεί, ξέρει και πότε πρέπει να επιβραδύνει, που στα δύσκολα δεν υποχώρησε, δεν το έβαλε κάτω, αλλά με πείσμα, κόντρα στις συνθήκες και στις δυσκολίες, συνέβαλε ώστε να μην κυριαρχήσει η αδράνεια, η απάθεια, να μην παροπλιστεί το κίνημα, δουλεύοντας έτσι που να προετοιμάζεται το κίνημα για το επόμενο βήμα που θα το βγάλει απ' τη στασιμότητα.

Το δίλημμα τίθεται τώρα στην κρίση των ανθρώπων του μόχθου: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη; Με τους εμποροβιομήχανους και τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης ή με τους αγρότες; Με τα πολυκαταστήματα ή με τα μικρομάγαζα; Με τον ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό ή με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και τον επικίνδυνο εθνικισμό και ρατσισμό; Η απάντηση των ανθρώπων του μόχθου δεν μπορεί παρά να είναι ίδια με αυτή του ΚΚΕ. Και η επιλογή στην κάλπη δεν μπορεί παρά να είναι ΚΚΕ. Μαζί του να ανιχνεύσουν τα όρια της δύναμής τους να επιβάλουν το δίκιο τους, μαζί του να περάσουν στην αντεπίθεση.