Στην τελική ευθεία που οδηγεί στην κάλπη στις 4 του Οκτώβρη η συνείδηση των ανθρώπων του μόχθου «κλειδώνει» ως στόχος εκβιαστικών διλημμάτων. Διλήμματα που αποτελούν μια καλοστημένη παγίδα καθώς όποια απάντηση κι αν δώσει σ' αυτά ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο νέος, θα τον οδηγήσει κατευθείαν στην αγκαλιά ενός απ' τα δύο κόμματα που πολιτικά εκπροσωπούν εχθρικά προς τα δικά του συμφέροντα, αυτά της άρχουσας τάξης. Το πραγματικό δίλημμα είναι το εξής ένα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Σ' αυτό το δίλημμα οι πολιτικές δυνάμεις έχουν τοποθετηθεί. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τα μονοπώλια. Η πολιτική τους το αποδεικνύει. Αυτή που εφάρμοσαν ως κυβέρνηση, αυτή που στήριξαν όταν βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, η πολιτική που διακηρύττουν ότι θα εφαρμόσουν και συνίσταται σε λιτότητα, καθήλωση εισοδημάτων, προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια, μέτρα παραπέρα καρατόμησης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Στο δίλημμα έχουν τοποθετηθεί και οι δυνάμεις - δορυφόροι του δικομματισμού. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ., οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Απόδειξη η προθυμία τους να συμμετάσχουν στη διαχείριση μιας πολιτικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των μονοπωλίων, η προσήλωσή τους στην ευρωένωση των μονοπωλίων, η πεισματική τους άρνηση να διατυπώσουν έστω και μία πρόταση που θίγει την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Σ' αυτό το δίλημμα το ΚΚΕ δεν ταλαντεύτηκε ποτέ να τοποθετηθεί: Με το λαό. Οσες διαφωνίες κι αν έχει κανείς μαζί του, δεν μπορεί παρά να του αναγνωρίσει ότι όλη του η πορεία ήταν πορεία αταλάντευτης μαχητικής υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Το ΚΚΕ κέρδισε με το σπαθί του τον τίτλο του μαχητή, στα δύσκολα και στα σχετικά πιο εύκολα. Η προσήλωσή του στο τι συμφέρει το λαό ήταν το αλάνθαστο κριτήριο με βάση το οποίο διατύπωσε θέσεις και προτάσεις που όλες δικαιώθηκαν απ' τη ζωή. Σε κρίσιμες στιγμές μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη και η αντίσταση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να κερδηθεί χρόνος, για να ματαιωθούν αντιλαϊκοί σχεδιασμοί, για να αποσπαστούν μέτρα υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Το δίλημμα τίθεται τώρα στην κρίση των ανθρώπων του μόχθου: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη; Με τους εμποροβιομήχανους και τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης ή με τους αγρότες; Με τα πολυκαταστήματα ή με τα μικρομάγαζα; Με τον ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό ή με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και τον επικίνδυνο εθνικισμό και ρατσισμό; Η απάντηση των ανθρώπων του μόχθου δεν μπορεί παρά να είναι ίδια με αυτή του ΚΚΕ. Και η επιλογή στην κάλπη δεν μπορεί παρά να είναι ΚΚΕ. Μαζί του να ανιχνεύσουν τα όρια της δύναμής τους να επιβάλουν το δίκιο τους, μαζί του να περάσουν στην αντεπίθεση.