Κατόπιν εορτής διάφοροι θυμούνται το δίκιο του ΚΚΕ, ορισμένοι και το ομολογούν (όπως στην περίπτωση του ντιμπέιτ).

Προειδοποιούσε το ΚΚΕ για το Μάαστριχτ κι έσπευδαν οι 292 της τότε Βουλής (και ο ΣΥΝ βεβαίως βεβαίως) να το υπερψηφίσουν.

Προειδοποιούσε το ΚΚΕ για τη ζούγκλα στις εργασιακές σχέσεις που προανήγγειλε η περίφημη «Λευκή Βίβλος για την Ανταγωνιστικότητα ...» κι έπαιρναν τις ρούγες, ειδικά οι του ΣΥΝ (ορισμένοι είναι και σήμερα υποψήφιοι βουλευτές) για να αποδείξουν πως το σοσιαλδημοκρατικής γραφής κείμενο - έτσι το χαρακτήριζαν - θα συμβάλει στην ανάπτυξη.

Τώρα ανακάλυψαν όλοι μαζί ότι τα stage είναι εργασιακός μεσαίωνας. Κι όταν τα ψήφιζαν όλοι μαζί στην Ευρωπαϊκή Ενωση τι ήταν; Οταν μέσα από τα stage ο μισός ΣΥΝ κι ολόκληρη η νεολαία του ΠΑΣΟΚ αποκτούσαν - και αποκτούν ... - «εργασιακή εμπειρία», τι ήταν;

Τώρα που τους αντιγράφει η ΝΔ έγιναν «μεσαίωνας»; Και χτες και σήμερα μεσαίωνας είναι όλες αυτές οι εργασιακές σχέσεις που εξασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη κι από κοντά βολεύουν το πελατειακό σύστημα των αστικών κομμάτων. Αν σηκώνουν σήμερα θόρυβο για τα stage, είναι για να προετοιμάσουν το κλίμα για τα επόμενα ανάλογης υφής προγράμματα.

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κι από κοντά ο ΣΥΝ δεν έχουν μια γενική κι αόριστη σχέση με την ΕΕ. Υπερασπίζουν ένα ιμπεριαλιστικό κέντρο για να γίνει ισχυρότερο των αντιπάλων του. Αυτή είναι και η θεμελιώδης διακήρυξη της Λισαβόνας. Ισχυρότερο ιμπεριαλιστικό κέντρο έναντι των αντιπάλων του σημαίνει χώρος με φτηνότερους εργάτες. Οταν αυτή είναι η κεντρική επιδίωξη, όλο το «κλάμα» αφορά μόνο στο ποιος απ' όλους θα περάσει καλύτερα τις εξετάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ αναγνωρίζει σαν ευρωπαϊκά κόμματα - και χρηματοδοτεί - μόνο αυτά που στο ίδιο το καταστατικό τους αναφέρουν ρητά ότι θα υπερασπίζουν τις πολιτικές της. Αυτό δηλαδή που κάνει και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο οποίο μετέχει ο ΣΥΝ.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν κρύβονται ως προς την κεντρική τους επιλογή. Ο ΣΥΝ είναι που ανάλογα με το ποιος σε ποιον μιλάει, παρουσιάζει κι άλλο πρόσωπο. Υπάρχει κάτι που τους ξεχωρίζει; Μόνο τα διαφορετικά καθήκοντα που έχουν στα πλαίσια της αποστολής του καθενός. Και κοινός παρονομαστής τους η αντιΚΚΕ ταχτική, όχι τόσο και όχι μόνο στη χυδαία έκφρασή της, αλλά τότε ακριβώς που πετάγονται μέχρι το ταβάνι όταν διαπιστώνουν πως απέναντί τους χτίζεται εργατικό ταξικό μέτωπο. Παναγόπουλος και Καλύβης πάνε πακέτο κάθε φορά που πρέπει να αντιμετωπίσουν το ΠΑΜΕ. Και πάνε πακέτο όχι μόνο στα εντός της χώρας, αλλά κι έξω. Ειδικά έξω. Η χτεσινή διαμαρτυρία του Καλύβη γιατί το ΠΑΜΕ δεν μετέχει στην κραγμένη διεθνή των εργατοπατέρων μαζί με τη ΓΣΕΕ, αποκαλύπτει το πόσο βαθιά είναι χωμένοι όλοι τους στη μηχανή που παγκόσμια έχει αποστολή να μην αφήσει την εργατική τάξη να σηκώσει κεφάλι.

Χτες ένας από τους εργολάβους που μέσα από τα έντυπά του έχει ήδη ανακηρύξει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, όρισε και ως πρώτο καθήκον της νέας κυβέρνησης, να ξεμπλοκάρει τις χρηματοδοτήσεις των μεγάλων έργων. Από τη σκοπιά των συμφερόντων του είναι στα κιλά του. Την εργατικη τάξη, όμως, γιατί τη ζαλίζουν με ύμνους στη δημοκρατία;

Τέτοια παραδείγματα πολλά. Και καθώς πλησιάζει η ώρα για να πάει καθένας στο ταμείο, είναι κρίσιμο να ζυγιστούν όλα ώστε να γίνεται καθαρό ποιο κόμμα με ποια τάξη.

Το ΚΚΕ, η μόνη δύναμη που δεν έχει πάρε - δώσε με την ΕΕ, το κόμμα που σταθερά καλεί σε αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, θα είναι εκεί και την επόμενη μέρα. Είναι σημαντικό η δύναμή του να είναι τέτοια που να ενισχύει ακόμα περισσότερο το λαϊκό αγώνα που αύριο περισσότερο απο χτες θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τα μονοπώλια στην πιο άγρια επέλασή τους.