Με το αποπροσανατολιστικό παραμύθι της βελτίωσης της ΚΑΠ επιχειρεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να παραπλανήσει τη μικρομεσαία αγροτιά και να ψαρέψει σε θολά νερά. Αυτό αποδείχτηκε και από τις προτάσεις για την Αγροτική Πολιτική και την Ανασυγκρότηση της υπαίθρου που παρουσίασε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χτες στην Καρδίτσα. Προτάθηκε βασικά «ένα νέο πλαίσιο ΚΑΠ που θα στηρίζει το αγροτικό και κτηνοτροφικό προϊόν και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών»... Επίσης, έγινε λόγος για «αύξηση των δαπανών της ΕΕ για τη γεωργία και ριζική ανακατανομή των πόρων υπέρ των μεσογειακών προϊόντων και των μικρομεσαίων αγροτών».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας στη φρασεολογία του τους μικρομεσαίους αγρότες, θέλει να εμφανίζεται ως καλύτερος διαπραγματευτής για τη βελτίωση δήθεν της ΚΑΠ. Δηλαδή, ό,τι λένε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όταν εναλλάξ βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα καλλιεργεί αυταπάτες στους αγρότες ότι μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα η ΚΑΠ αν κυριαρχήσουν οι κεντροαριστερές δυνάμεις στην ΕΕ και στη χώρα μας, παραβλέποντας συνειδητά το φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα της ΕΕ και της ΚΑΠ. Τα δεινά της ΚΑΠ δεν αντιπαλεύονται με προτάσεις σαν αυτές που καταθέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες δεν αμφισβητούν το στρατηγικό της χαρακτήρα και δε βάζουν στο επίκεντρο της πάλης το ξερίζωμά της.

Από το βήμα της ίδιας παρουσίασης, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο επικεφαλής του Αλ. Τσίπρας, εξέφρασε ξανά τη μετωπική εναντίωσή του στο έργο της εκτροπής του Αχελώου, που είναι ζωτικής σημασίας για τη Θεσσαλία, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμα φορά, την εχθρική στάση του κόμματός του στα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Απαντώντας, δε, σε ερώτημα «τι θα γίνουν τα έργα που ήδη κατασκευάστηκαν» είπε ότι αυτά «μπορούν να αξιοποιηθούν για παραγωγή πράσινης ενέργειας». Από μια άποψη, αυτή η απάντηση αποτελεί μια ακόμα ένδειξη ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιμάχεται με λύσσα την κατασκευή του συγκεκριμένου έργου, επειδή δε θέλει την αγροτική ανάπτυξη στη Θεσσαλία.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε χτες στην Αθήνα και τις θέσεις του για την Κοινωνική Ασφάλιση. Τα στελέχη του δήλωσαν ανέξοδα «μακριά από τη λογική του χρηματιστηριακού τζόγου», όταν ακόμα και την περίοδο του σκανδάλου των ομολόγων πρότειναν επενδύσεις σε σίγουρα χαρτιά (π.χ. τραπεζών) στο χρηματιστήριο. Εμφανίστηκαν ταυτόχρονα να ζητάνε την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, όπως του Ρέππα, όταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ είχαν συμπράξει με την τακτική τους στη διενέργεια του «κοινωνικού διαλόγου» το 2002, με τον οποίο εξουδετερώθηκαν οι αντιστάσεις των εργαζομένων. Και όταν μέχρι πριν λίγο καιρό, ζητούσαν την κατάργηση μόνο ορισμένων αντιασφαλιστικών διατάξεων, ίσως γιατί ανακάλυπταν και θετικές πλευρές σε αυτό το έκτρωμα. Παρά όμως τις σημερινές τους διακηρύξεις, και τις μακρές αναφορές τους στο νεοφιλελευθερισμό και στην Θάτσερ, άφησαν στο απυρόβλητο την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην οποία παραμένουν αγκιστρωμένες οι δυνάμεις του χώρου.