Το βάθεμα της φτώχειας για την πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών που έχει «στεγνώσει» την αγορά και φέρνει καθημερινά χιλιάδες μικρέμπορους αντιμέτωπους με την απόγνωση των άδειων ταμείων είναι η εικόνα που περιγράφει ανάγλυφα η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), κάνοντας λόγο για την κατάσταση που διαμορφώνεται στην αγορά ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα, περιμένοντας κάθετη πτώση στον τζίρο των γιορτών. Οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να κόβουν ακόμα και από τις δαπάνες για τη διατροφή, όπως μαρτυρά και η «στροφή» στα ιδιωτικής ετικέτας προϊόντα, όλο και περισσότεροι αναζητούν «λύσεις» στην ανταλλαγή χρησιμοποιημένων προϊόντων, αντί να αγοράζουν καινούρια ρούχα και παπούτσια προσπαθούν να επιδιορθώσουν τα παλιά, πολλά νοικοκυριά επιστρέφουν δεκαετίες πίσω στην εποχή της σόμπας για να ζεσταθούν, προκειμένου να περιορίσουν τα έξοδα θέρμανσης... Την ίδια στιγμή, το δραματικό τσεκούρωμα που έχουν υποστεί τα λαϊκά εισοδήματα αποτυπώνονται στην αγορά στη μείωση του τζίρου, που υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τα 18 δισ. ευρώ τη φετινή χρονιά. Ετσι έχουν τα πράγματα και ολοένα θα χειροτερεύουν, όσο κλιμακώνεται η άγρια επίθεση της κυβέρνησης μαύρου μετώπου - τρόικας και πλουτοκρατίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων για να διασωθεί η κυριαρχία των καπιταλιστών. Η πτώχευση και η εξαθλίωση του λαού είναι το μέσο για να πετύχουν τους στόχους τους. Ο δρόμος για τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους είναι ένας: Λαϊκή αντεπίθεση, συμπόρευση με τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, με το ΚΚΕ για την ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου και των συμφερόντων που εξυπηρετούν.
Αποστομωτική αντίδραση
Την ώρα που οι μηχανισμοί καταστολής, κατ' εντολή της συγκυβέρνησης και της ΔΕΗ ΑΕ, συνελάμβαναν τους συναδέλφους τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ, ο ΠΑΣΚίτης πρόεδρος του σωματείου «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» των εργαζομένων της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία δεν έβρισκε λόγο να δηλώσει ούτε καν τη συμπαράστασή του.
Ο «Ρ» επικοινώνησε με τον Γ. Αδαμίδη, πρόεδρο του «ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ», αναζητώντας να μάθει αν περιφερειακά τα σωματεία των εργαζομένων της ΔΕΗ παίρνουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις (απεργίες, στάσεις εργασίας, διαμαρτυρίες, κ.λπ.) αντιδρώντας στη βία και την τρομοκρατία της κυβέρνησης που στράφηκε κατά των συναδέλφων τους.
Αμέσως έσπευσε να επιβεβαιώσει το ρόλο αυτών των ηγεσιών και των παρατάξεων που τις στηρίζουν (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΑΔ) δίνοντας μια πραγματικά αποστομωτική απάντηση. Ρωτήθηκε αν αποφασίσθηκαν κινητοποιήσεις και απάντησε: «Κινητοποίηση για ποιο λόγο; Εγινε μια προσαγωγή και τους αφήσανε ελεύθερους».
Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η τρομοκρατία, ούτε τα ΜΑΤ, ούτε οι συλλήψεις, ούτε τα άδικα και εξοντωτικά χαράτσια που ληστεύουν το ήδη πενιχρό εισόδημα του λαού. Στο όνομα - και μόνο στο όνομα - των συμφερόντων των εργαζομένων, στήνουν ψευτοκινητοποιήσεις με μεγαλοστομίες και την ίδια ώρα επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα λειτουργίας μονάδων παραγωγής ενέργειας από μονοπωλιακούς ομίλους (όπως έκανε και ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής πρόσφατα), στηρίζουν την πολιτική που επιτρέπει τη γενίκευση της λειτουργίας των ορυχείων και των μονάδων της ΔΕΗ με εργολάβους που απασχολούν εργαζόμενους με συνθήκες δουλεμπορίου, κ.ά. Στηρίζουν την πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και της ανταγωνιστικότητας, που από κοινού προωθούν μονοπωλιακοί όμιλοι, ΕΕ και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και σημαίνει ακόμη πιο βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ξεπουλάνε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Με το γράμμα του ... νόμου
«Σας καλούμε στη διασφάλιση και διεκδίκηση όλων των ανωτέρω μέσα από τις δυνατότητες που σας παρέχει ο νόμος», αναφέρει σε ψήφισμά του προς τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας ο Σύλλογος Εργαζομένων ομίλου «Alapis», απαιτώντας: «Βιωσιμότητα της εταιρείας. Διατήρηση των θέσεων εργασίας. Επαναπρόσληψη των απολυμένων».
Ο όμιλος έχει κάνει 13 απολύσεις. Αξιώνει από τους εργαζόμενους να υπογράψουν μείωση μισθών μέχρι και 30%. Ανακοίνωσε διαθεσιμότητα για το 50% του προσωπικού μέσα στο 2012. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι παράνομο, τίποτα δεν μπορεί και δε θέλει να κάνει μια κυβέρνηση, η οποία προσφέρει στην εργοδοσία όλο το νομοθετικό «οπλοστάσιο» που χρειάζεται για να μειώσει το κόστος εργασίας. Γιατί, λοιπόν, οι εν λόγω συνδικαλιστές επικαλούνται το «νόμο», γεμίζοντας φούμαρα τα κεφάλια των εργαζομένων; Είναι, άραγε, τυχαίο που οι συνδικαλιστές δεν αφήνουν ούτε υπονοούμενο ότι ένας νόμος μπορεί να είναι και άδικος, «παράνομος» ως εκ τούτου, αντίθετα στο πρόσφατο παρελθόν έχουν κάνει λόγο για «δίκαια και άδικα» αιτήματα των εργαζομένων, αλλά και για απεργίες «σύμφωνα με το νόμο»;
Αν αυτού του είδους ο συνδικαλισμός δε στέλνει τους αγώνες των εργαζομένων στην απογοήτευση και το αδιέξοδο, τότε τι άλλο υπηρετεί;
Ανησυχητικές εξελίξεις
Αυτονόητη είναι για τη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου η ελληνική εμπλοκή σε μια ενδεχόμενη πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας, την οποία, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζουν εντατικά τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Αλλωστε, στη Συρία, ήδη, γίνεται ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η ηγεσία του υπουργείου Αμυνας δηλώνει ανεπίσημα έτοιμη να διαθέσει το ελληνικό έδαφος και τις Ενοπλες Δυνάμεις κατά τα πρότυπα του πολέμου ενάντια στη Λιβύη, επικαλούμενη τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας και την προοπτική να αποκομίσει η ντόπια αστική τάξη οφέλη από τη διανομή της λείας στην περιοχή. Σε μια περίοδο που οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, με το ενδεχόμενο του πολέμου να σκιαγραφείται σαν διέξοδος από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, η ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία δεν αποτελεί μεμονωμένο και αποσπασματικό γεγονός, αλλά συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες ανακατατάξεις στην περιοχή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο περί «Νέας Μέσης Ανατολής» αποτελεί διακηρυγμένο στόχο του ΝΑΤΟ, ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής του 2004 στην Κωνσταντινούπολη. Εκτοτε συμπληρώνεται και εξειδικεύεται για να συνδεθεί με το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, που επικυρώθηκε πέρσι το Νοέμβρη στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα. Σύμφωνα με αυτό, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία διευρύνει τον επιθετικό της ρόλο για λογαριασμό των μονοπωλίων. Στις «απειλές» για τις οποίες προετοιμάζεται, εντάσσει τις «ακραίες πολιτικές θέσεις και τα κινήματα» ανά τον κόσμο και την «ενεργειακή ασφάλεια», στοχοποιώντας λαούς και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, αλλά και καπιταλιστικές κυβερνήσεις που βάζουν προσκόμματα στη διανομή του ενεργειακού πλούτου ανάμεσα στα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Σ' αυτό το πλαίσιο, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ξετυλίγουν με κλιμακούμενους ρυθμούς τα σχέδιά τους, όπως δείχνουν και οι ανακατατάξεις στις χώρες της Β. Αφρικής. Οπως όλα δείχνουν, τώρα έχει έρθει η σειρά της Συρίας, ενώ προετοιμάζεται το έδαφος για το Ιράν, με πρόσχημα τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η Ελλάδα συμμετέχει πολύμορφα στους σχεδιασμούς, με ορατό τον κίνδυνο να μετατρέψει το λαό σε θύτη και θύμα στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, κυρίως στη συνεκπαίδευση για αποστολές βεληνεκούς ανάλογου με αυτό μιας ενδεχόμενης επέμβασης στο Ιράν, ο καθοριστικός ρόλος της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και οι λυκοσυμμαχίες για το φυσικό αέριο στην Ανατ. Μεσόγειο πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.
Ο λαός καλείται σε διαρκή επαγρύπνηση. Με ένταση της πάλης του, να μην επιτρέψει να τον στοιχίσουν πίσω από τον έναν ή τον άλλο ανταγωνιζόμενο ιμπεριαλιστή, να μη γίνει θύτης και θύμα για τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου και των διεθνών συμμάχων του. Το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα και της αλληλεγγύης με τους λαούς στις άλλες χώρες της περιοχής είναι η μεγαλύτερη ασπίδα απέναντι στις εξελίξεις που δρομολογεί ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και, ταυτόχρονα, το καλύτερο εφαλτήριο για την αντεπίθεση, που θα γκρεμίσει την εξουσία των μονοπωλίων, πηγή της εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων όπου Γης.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Εκβιασμοί στο λαό κέρδη για τα μονοπώλια...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΨΗΝΕΤΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, η περίφημη «6η δόση» και όπου να 'ναι θα «βγει από το φούρνο» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Χαμόγελα επικρατούν στο κυβερνητικό στρατόπεδο (αυτό που έχουν ...πολλοί και διάφοροι στρατοπεδεύσει).
Τους κατανοούμε απόλυτα, γιατί έχουν να περιμένουν πολλοί από αυτήν την ιστορία. Οι περίφημοι δανειστές τους τόκους τους, οι τραπεζίτες τις εγγυήσεις τους, οι μεγαλοεργοδότες τα κονδύλια για την ανεργία, οι κατασκευαστές τα χρήματα για να ξεκινήσουν έργα.
Ο μόνος που δεν έχει να περιμένει τίποτε είναι ο λαός. Γι αυτόν, η μόνη αναμονή είναι τα χαράτσια της Εφορίας, οι περαιώσεις, τα κουτσουρέματα στις αγροτικές επιδοτήσεις, οι περικοπές μισθών.
Βλέπετε, η ...«6η δόση» και οι πολιτικές που την ακολουθούν έχουν «δώρα» για τον καθένα.
ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ η Τράπεζα της Ελλάδας τις μειώσεις μισθών, που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι την τελευταία 2ετία και που ξεπερνούν το 30%; «Παράπλευρες απώλειες», που είναι «αναπόφευκτες»!
Με λίγα λόγια ...«δεν τρέχει και τίποτε», σύμφωνα με τους σοφολογιότατους και πλέον θεσμικούς αναλυτές της ελληνικής οικονομίας. Με βάση τις εκτιμήσεις των ίδιων, και η ανεργία είναι ...φυσικό φαινόμενο που υφίσταται σε περιόδους κρίσης.
Εν ολίγοις, δεν υπάρχει πιο λογικό πράγμα, από το να χειροτερεύει το βιοτικό επίπεδο του κόσμου, άνθρωποι να φτωχαίνουν, νέοι άνθρωποι να καταδικάζονται στη μιζέρια και απόμαχοι της δουλειάς να υποφέρουν, αφού τους έχουν ξεζουμίσει.
Ε, λοιπόν, ας γνωρίζουν ότι αυτό δεν ακούγεται και δεν είναι καθόλου λογικό! Ιδίως σε ένα σύστημα που οι πολυεθνικές και οι εταιρείες συνεχίζουν να έχουν μεγάλα κέρδη, ακόμη και σε περίοδο κρίσης.
Ας ξέρουν, επίσης, πως είναι τουλάχιστον προκλητικό να διατυπώνονται τέτοιες θέσεις, όταν οι ενισχύσεις προς τις τράπεζες στην Ελλάδα διπλασιάζονται σε ...ένα απόγευμα και γίνονται από 30 δισεκατομμύρια 60!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ο κόσμος που ακούει δεν είναι ούτε τόσο φοβισμένος, ούτε τόσο ανόητος όσο νομίζουν. Και σύντομα θα το διαπιστώσουν.
Σύννεφα πολέμου
Γρηγοριάδης Κώστας
Ασυνήθιστα μακροσκελής ο διάλογος που είχαν μπροστά στις κάμερες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα δεν περιορίστηκε σε τυπική ανταλλαγή φιλοφρονήσεων. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την Κύπρο ο Στ. Δήμας ενημέρωσε ότι οι διμερείς διαπραγματεύσεις δεν παρουσιάζουν πρόοδο, ενώ ανέφερε ότι είναι πολύ θετικές οι ενδείξεις για το θέμα της ΑΟΖ και της άντλησης του φυσικού αερίου. Εσπευσε, όμως, να επισημάνει ότι «εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι να υπάρξει σταθερότητα σε ολόκληρη την περιοχή. Και αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, το οποίο μας ενδιαφέρει και εμάς, πέραν της Κύπρου». Ο Κάρ. Παπούλιας επικρότησε λέγοντας «βέβαια, είναι ο φυσικός μας χώρος». Στο ίδιο πνεύμα ήταν οι δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό πρεσβευτή Ντ. Σμιθ. «Η χώρα μας είναι ένας σταθερός και σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή, με ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις και διαρκή παρουσία σε κάθε διεθνή αποστολή κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ», τόνισε ο Δ. Αβραμόπουλος επισημαίνοντας «τα θετικά αποτελέσματα σε επιχειρήσεις που είχαν να κάνουν με τον εκδημοκρατισμό των χωρών της Βορείου Αφρικής». Διόλου τυχαία ότι την ίδια στιγμή από το ίδιο υπουργείο εκπέμπεται μήνυμα ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για εμπλοκή σε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας αποφασίσουν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΝΑΤΟ, ΕΕ). Καθόλου τυχαία δεν είναι επίσης η επίσκεψη στην Αθήνα του Ισραηλινού υφυπουργού Εξωτερικών, Ντάνι Αγιαλόν, που δηλώνει (στα «Νέα») ότι «μαζί θα προχωρήσουμε» και ότι το Ισραήλ βλέπει την Ελλάδα ως «κόμβο και τερματικό σταθμό για τη μεταφορά του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη»... Με λίγα λόγια, πολλά σύννεφα πολέμου μαζεύονται στην ευρύτερη περιοχή και ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί.
«Ρήτρες» έντασης της ταξικής πάλης
«Ρήτρες κοινωνικής ειρήνης», ιδού η νέα αξίωση των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό. Απαιτούν δηλαδή, όπως επισημαίνει η «Καθημερινή», «εγγυήσεις ότι την περίοδο διεξαγωγής των συνεδρίων δεν θα έχουν απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δεν θα γίνονται διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης και δεν θα απεργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα μέσα μεταφοράς». Με άλλα λόγια, απαιτούν η χώρα να μετατραπεί σε ένα απέραντο «νεκροταφείο», όπου τίποτα δε θα πρέπει να ταράσσει τη γαλήνη που θέλουν οι μεγαλοξενοδόχοι και οι ξένοι συνεταίροι τους. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται ο τουρισμός, που σκόπιμα και παραπλανητικά προβάλλεται ως «η βαριά βιομηχανία», ως όχημα για να τσακίσουν τα λαϊκά δικαιώματα και να υποτάξουν το λαϊκό - ταξικό κίνημα. Εφοπλιστές, μεγαλοξενοδόχοι, τραπεζικό κεφάλαιο έχουν συμπήξει ένα μαύρο μέτωπο που ζητά στην κυριολεξία γην και ύδωρ στο όνομα τάχα της ανάκαμψης και της εξόδου από την κρίση. Σταθερά στο στόχαστρό τους βρίσκεται το ταξικό κίνημα και το ΠΑΜΕ, γιατί το βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους να τους χαλάει τα σχέδια. Το ΠΑΜΕ δείχνουν και τώρα και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία έσπευσε ο ΛΑ.Ο.Σ. ως γνήσιο μαντρόσκυλο των επιχειρηματικών ομίλων να το δηλώσει ευθέως: «Οι άφρονες του ΠΑΜΕ να συνειδητοποιήσουν ότι με τις ακρότητές τους - εκτός από κρουαζιερόπλοια - διώχνουν και τον συνεδριακό τουρισμό», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου Κ. Αϊβαλιώτης. Οι λαϊκοί αγώνες δε δυσφημούν τη χώρα μας. Για τη χρεοκοπία των επαγγελματιών ευθύνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι τουρ οπερέιτορ, ευθύνεται η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αρα μόνο ρήτρες έντασης των ταξικών αγώνων μπορούν να υπογράψουν οι εργαζόμενοι για να μην εξουσιάζονται από μια χούφτα μονοπώλια.
Στο στόχαστρο ο κατώτατος μισθός
Αποφασισμένη να επιταχύνει τις διαδικασίες για την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας είναι η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, στηρίζοντας την εργοδοτική επίθεση που εκδηλώνεται με κλιμακούμενη ένταση στους εργασιακούς χώρους και γενικεύοντας τον πόλεμο κατά της εργατικής τάξης. Ο υφυπουργός Εργασίας Γ. Κουτσούκος προανήγγειλε χτες (στο «Ράδιο 9») ότι μέσα στο Δεκέμβρη θα αρχίσει ο «διάλογος» ανάμεσα σε κυβέρνηση, εργοδότες και συνδικάτα για το πώς θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, όπως προβλέπει το επικαιροποιημένο μνημόνιο. Εχει ήδη προαναγγελθεί ότι το βασικό θέμα στο πλαίσιο αυτού του «διαλόγου» είναι η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, αφού κυβέρνηση - τρόικα - ΣΕΒ συμφωνούν ότι «οι κατώτατοι μισθοί στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι σε σχέση με άλλα κράτη - μέλη που έχουν τα ίδια επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αποτελούν «εμπόδιο» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Δεν τους φτάνει η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που προβλέπει το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου, αλλά θέλουν να κατεβάσουν επίσημα και νόμιμα τους κατώτατους μισθούς στα επίπεδα της Βουλγαρίας και των άλλων γειτονικών χωρών. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες και δεν πρέπει να δείξουν την παραμικρή ανοχή στη μαύρη συγκυβέρνηση, που αποστολή της είναι να πάρει μέτρα που θα αφορούν τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Κανένας εφησυχασμός, κανένας εκφοβισμός, κανένας αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να βάλει φρένο στο λαϊκό ποτάμι της σύγκρουσης για την ανατροπή της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου και γενικότερα της εξουσίας των μονοπωλίων.
Στη μάχη για την απεργία
Η πορεία της μάχης μέχρι την απεργία στη 1 Δεκέμβρη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Από τη μια βρισκόμαστε σε συνθήκες έντασης της αντεργατικής επίθεσης, η οποία πλέον εξαπολύεται από το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ, της τρόικας, της πλουτοκρατίας. Από την άλλη, μέσα στην ίδια την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συμβαίνουν σημαντικές διεργασίες. Η αγανάκτηση είναι διάχυτη, εκφράζονται διαθέσεις αντίστασης, είναι αντιληπτό ότι όποια μορφή και να πάρει η κυβέρνηση του κεφαλαίου η πολιτική που εφαρμόζεται συνεχίζει στην ίδια βαθιά αντεργατική - αντιλαϊκή ρότα.
Πέρα όμως από τη διάθεση, υπάρχει και η πράξη που μετατρέπει την οργή σε αγώνα. Η πολυήμερη απεργιακή κινητοποίηση των εργατών στην «Ελληνική Χαλυβουργία» βγάζει πολύτιμα διδάγματα για την αποτελεσματικότερη οργάνωση του αγώνα, για την καλύτερη δυνατή προετοιμασία της απεργίας. Η διάρκειά του και η δύναμή του πηγάζει από την αποφασιστικότητα που δείχνουν οι χαλυβουργοί και η οποία έχει σύμμαχο την ατελείωτη πλέον λίστα των συνδικάτων, των μαζικών λαϊκών φορέων, των απλών εργαζομένων που σπεύδουν να εκφράσουν στην πράξη τη συμπαράστασή τους.
Η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη, ισχυρό όπλο στην πάλη των εργατών. Δηλώνει ότι ο αγώνας των χαλυβουργών είναι αγώνας όλων των εργαζομένων. Το ίδιο και η απεργία που κράτησε σχεδόν δέκα μέρες στον «Κατσέλη» και αν χρειαστεί οι εργάτες θα τη συνεχίσουν. Το ίδιο και η οργάνωση του αγώνα στις γειτονιές όπου εργάτες, αυταπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να οργανώσουν τη μαζική άρνηση πληρωμής των χαρατσιών. Σε όλα τα μέτωπα πάλης από τη μια μεριά βρίσκεται ο κεφαλαιοκράτης, οι κυβερνήσεις του. Δεν πληρώνουν, απολύουν, απειλούν, νομοθετούν αντιλαϊκά, απαιτούν ή επιβάλλουν μειώσεις μισθών, καταργούν δικαιώματα. Στόχος τους πάντα ο ίδιος, να διασφαλίσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος των εργατών. Από την άλλη οι εργάτες που μαθαίνουν να συντονίζουν τη δράση τους μέσα στο εργοστάσιο, το ένα εργοστάσιο με το άλλο, ο ένας κλάδος με τον άλλο και τελικά όλοι μαζί με τη συνείδηση ότι αποτελούν μέλη της εργατικής τάξης.
Μια διαδικασία επίπονη, με ανηφοριές και στενά περάσματα, αλλά σε κάθε της βήμα αποδεικνύει ότι αξίζει κάθε θυσία. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στην όξυνση της ταξικής πάλης. Με την καθημερινή δράση για τη διεκδίκηση λύσης στα προβλήματα που γεννά η αστική πολιτική, για την παρεμπόδιση εφαρμογής αντιλαϊκών μέτρων. Που ωριμάζει τη σύγκρουση της εργατικής τάξης, του λαού με την τάξη των αστών, αφού η αστική πολιτική φέρνει αντιλαϊκά μέτρα. Που συμβάλλει στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης στην κοινωνική συμμαχία για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Σήμερα κάθε επιμέρους αγώνας σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, για τις απολύσεις, τα χαράτσια, τους μισθούς, τις παροχές, τις συντάξεις επιβεβαιώνει συνεχώς ότι μοναδική διέξοδος είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κοινωνικοποίησή τους. Είναι η διέξοδος που προβάλλει επίμονα το ΠΑΜΕ, τονίζοντας ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Δε χωρούν μπαλώματα. 'Η με τα μονοπώλια ή με τους εργάτες. Και σε αυτή την κατεύθυνση δίνουμε τη μάχη για την απεργία και συνεχίζουμε τον αγώνα και μετά από αυτή.
Feeds
