Στην ουσία ο κεντρικοτραπεζίτης ομολογεί ότι επιτυγχάνεται πλήρως ο στρατηγικός στόχος των μνημονίων και της εσωτερικής υποτίμησης, που δεν ήταν άλλος από τη μετακύλιση των βαρών της κρίσης στο λαό και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ακριβώς γι' αυτό συνιστά επιτάχυνση στην υλοποίηση «των μεταρρυθμίσεων», δηλαδή στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για να διασφαλιστεί φτηνή εργατική δύναμη, στις ιδιωτικοποιήσεις και την «απελευθέρωση των αγορών» για να διασφαλιστούν νέα πεδία ταχείας και εγγυημένης κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως «η επιστροφή στην ανάπτυξη», που κατά το διοικητή της ΤτΕ «αποτελεί απόλυτη εθνική προτεραιότητα», μόνο ελπιδοφόρα εξέλιξη για το λαό δεν αποτελεί, όπως διατείνεται. Αντίθετα είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα που θα γίνει ακόμα χειρότερη αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα, με λαό οργανωμένο και με περιεχόμενο ικανοποίησης όλων των λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για να βάζει εμπόδια, να έχει έστω κάποιες κατακτήσεις. Ενα εργατικό λαϊκό κίνημα που είναι αποφασισμένο να ακολουθήσει το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ανάγκες, σε ρήξη με το καθεστώς των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
«Η μάχη για να πεισθεί η πλειοψηφία ότι η στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι η μόνη εθνικά συμφέρουσα δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δοθεί στην οικονομία...Το μόνο πεδίο που μπορεί να δοθεί η μάχη είναι αυτό της διακυβέρνησης, και πιο άμεσα της επιβολής της νομιμότητας». Μόνο μεμονωμένη ή αιρετική δεν είναι η άποψη που εκφράζει ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης, σε άρθρο του στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Αντίθετα, διατυπώνει «φωναχτά» τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς ισχυρών οικονομικών κύκλων για εφαρμογή του δόγματος του «νόμου και της τάξης», για κλιμάκωση δηλαδή της καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος, προκειμένου να εφαρμοστούν διά πυρός και σιδήρου τα μέτρα σωτηρίας της πλουτοκρατίας.
Μάλιστα, το εν λόγω στέλεχος των πολυεθνικών δε διστάζει να γίνει πιο συγκεκριμένο: «Εφόσον πάρουμε τη δόση, θα έχει (σ.σ. η κυβέρνηση) στο ενεργητικό της μια σημαντική επιτυχία και μια χρονική ανάσα που μπορεί να εκμεταλλευτεί». Και καταλήγει: «Η επιλογή της σύγκρουσης του κράτους της δημοκρατικής νομιμότητας με την αναρχία (!) έχει ρίσκα, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, τι εναλλακτική λύση υπάρχει;». Αυτό που επί της ουσίας διακηρύσσει ανοικτά ο αρθρογράφος είναι ότι δεν μπορούν να περάσουν τα μέτρα εξόντωσης του λαού δίχως το τσάκισμα του ταξικού - λαϊκού κινήματος, δίχως την καθυπόταξη όσων κηρύσσουν την απειθαρχία και ανυπακοή στη στρατηγική της πλουτοκρατίας και του μονόδρομου της ΕΕ που τους κάνει τη ζωή κόλαση. Η κυβέρνηση, βέβαια, είναι από καιρό πανέτοιμη και έχει δείξει με λόγια και έργα ότι διαθέτει όχι μόνο τη βούληση, αλλά και σχέδιο καταστολής των λαϊκών αγώνων. Ομως, ξέρουν πολύ καλά ότι «δεν παίζουν μόνοι τους», και κυρίως ότι υπάρχει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που τους χαλάει τα σχέδια.
Πώς γίνεται «ο κόσμος να το έχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι»; Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) κάθε τρεις και λίγο εμφανίζεται να «πέφτει από τα σύννεφα» για την πολιτική εξαθλίωσης των ΑμεΑ, που με διάφορους τρόπους αποκλείονται από θεραπευτικά μέσα, γιατρό, φάρμακα... Το ίδιο έκανε με τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, τον Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας, την απογραφή των αναπήρων κλπ.
Αυτή τη φορά «αιφνιδιάστηκε» που οι ανάπηροι δεν εξαιρέθηκαν από τις περικοπές. Στο μεταξύ από χρόνια ήταν στα σχέδια το πετσόκομμα των επιδομάτων και των αναπηρικών συντάξεων, κάτι που από το φετινό καλοκαίρι έγινε ολοφάνερο. Μετά από δυναμική κινητοποίηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων στις 30 Αυγούστου στο υπουργείο Οικονομικών - κινητοποίηση που χτυπήθηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ - ο Γ. Στουρνάρας αναγκάστηκε να παραδεχτεί τους παραπάνω σχεδιασμούς. Στη συνέχεια, η ΣΕΑΑΝ και ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων - Κηδεμόνων ΑμεΑ μαζί με συνδικάτα έκαναν αιφνιδιαστική κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας την ώρα που γινόταν συνάντηση με την τρόικα για τις περικοπές. Επίσης είναι γνωστό από μήνες ότι τρόικα και κυβέρνηση συζητούν για εισοδηματικά κριτήρια στα προνοιακά επιδόματα και άλλους τρόπους περικοπών.
Μέχρι και την τελευταία στιγμή, όταν ψηφίζονταν τα μέτρα, η ΕΣΑμεΑ το έκανε «γαργάρα» - «εξαιρεθήκαμε!» πανηγύριζε - και δεν πήρε μέρος στις λαϊκές κινητοποιήσεις στις 6 - 7 Νοέμβρη. Βέβαια σε λίγες μέρες αποδείχτηκε πως η εξαίρεση ήταν για λόγους τακτικής και πάρθηκε πίσω. Ετσι υπονομεύοντας την ανάγκη ανάπτυξης του αναπηρικού κινήματος και την κοινή του δράση με το εργατικό λαϊκό κίνημα, η ΕΣΑμεΑ έβαλε ουσιαστικά πλάτες, στο πέρασμα των περικοπών σε βάρος των ΑμεΑ.
Μα το λένε σαν να υπάρχουν και ...άλλου τύπου αποφάσεις. Μη πολιτικές. Σαν αυτές που πάρθηκαν μέχρι τώρα να είναι «οικονομικές», προερχόμενες απλά από λογιστικές αθροίσεις και αριθμητικά στοιχεία.
Κάτι του είδους «υπάρχει δημόσιο χρέος άρα ο μόνος τρόπος είναι η λιτότητα και η φτώχεια του λαού». Μαθηματικό αξίωμα, δηλαδή, η ξεκάθαρα πολιτική (και ταξική) άποψη του να πληρώσουν οι λαοί την κρίση του κεφαλαίου.
Πιστεύουν, άραγε, ότι δε γνωρίζει ο κόσμος τι εστί χρέος; Πώς προκλήθηκε και ποιοι επί δεκαετίες τώρα «ξεκοκάλιζαν» και «ξεκοκαλίζουν» όσο φορτώνουν στον εργαζόμενο, στον αγρότη και τον αυτοαπασχολούμενο;
ΜΙΑ ΑΦΕΛΗΣ ΑΠΟΡΙΑ: Το φορολογικό που βρίσκεται - όπως διαβάζουμε - στη φάση της τελικής επεξεργασίας του δεν είναι αυτό που λέμε «νέα μέτρα»;
Το ρωτάμε γιατί είναι ...νωπές ακόμα οι δηλώσεις της συγκυβέρνησης για το «μεσοπρόθεσμο» που ψηφίστηκε πριν μερικές βδομάδες.
«Είναι τα τελευταία μέτρα», λέγανε, αυτά, μόνο αυτά και ...«βγαίνουμε από την κρίση». Μόνο που με το φορολογικό τους νομοσχέδιο, πάλι εμείς πληρώνουμε.
Εκτός πια κι αν μια ακόμα μείωση μισθών που θα υπάρξει από την 1/1/2013 δεν την θεωρούν «μέτρα». Αυτή ...δεν πιάνεται.
Το τι προβλέπεται για τη φορολογία των πολυεθνικών, των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεισαγωγέων, των μεγαλοκατασκευαστών και όλων των σχετικών δεν το συζητάμε.
Μειώσεις, ενισχύσεις, φορολογικά κίνητρα, μέτρα «τόνωσης της αγοράς», επιδοτήσεις, διευκολύνσεις αποπληρωμών και χαριστικές ρυθμίσεις. Ολα τα καλά δηλαδή γι' αυτούς. Να κάνουν ...γιορτές οι άνθρωποι.
Λιγότερο γνωστό όμως είναι το γεγονός ότι στο ΔΣ της εταιρείας αυτής μαζί με τους ανθρώπους της «αγοράς» και εκπροσώπους του ΣΕΒ, των μεγαλοξενοδόχων και των τραπεζιτών, φιγουράρει και το όνομα του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου. Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι προσωπικό.
Εννοείται ότι εκεί ο Γ. Παναγόπουλος συμμετέχει με το «θεσμικό του ρόλο», ως εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ - όπως θα 'λεγε και ο ίδιος - αναρωτιέται όμως κανείς αν αυτή είναι η δουλειά και η αποστολή της ΓΣΕΕ. Να βρίσκει δηλαδή και να διευκολύνει το κεφάλαιο για να ανοίγουν οι δουλειές του. Δουλειές που πάνε να στηθούν πάνω στα αποκαΐδια των εργασιακών σχέσεων και της στυγνής εκμετάλλευσης των εργατών, για τις οποίες κατά τ' άλλα χύνει κροκοδείλια δάκρυα η ΓΣΕΕ, αν και έβαλε πλάτες να περάσουν. Ομως, όταν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει κάνει εικόνισμα την «ανταγωνιστικότητα» και την «ανάπτυξη» με την ενίσχυση των επιχειρήσεων, τίποτα πλέον δεν εκπλήσσει.
Οταν η πραγματικότητα δε βολεύει τους παραγωγούς αντιΚΚΕ προπαγάνδας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Αυτό βάλθηκε να αποδείξει η «Εφημερίδα των Συντακτών» και ο συντάκτης της Γ. Η. Χάρης. Σε προηγούμενο φύλλο ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ότι η ΚΝΕ το 1973 ήταν κατά της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο και ότι μάλιστα την κατήγγειλε ως προβοκάτσια! Επικαλέστηκε μάλιστα το φύλλο νούμερο 8 της παράνομης «Πανσπουδαστικής» (όργανο της Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ), που υποτίθεται ότι καταγγέλλει την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ισχυριζόμενος ότι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ το έχουν τάχα εξαφανίσει!
Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με επιστολή του στην εφημερίδα κατέρριψε ένα προς ένα τα ψέματα που αράδιασε ο συντάκτης, στον οποίο έστειλε και μια φωτογραφία, σε καλή ανάλυση, του «εξαφανισμένου» φύλλου της «Πανσπουδαστικής». Ομως, η «Εφημερίδα των Συντακτών» τα «έθαψε»! Τη φωτογραφία τη δημοσίευσε σε μέγεθος που κανείς να μην μπορεί να τη διαβάσει, ενώ αντιπαρήλθε τα επιχειρήματα της επιστολής καταφεύγοντας σε νέα ψέματα.
Στην επιστολή αναφερόταν μεταξύ άλλων: «Τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της ΑντιΕΦΕΕ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην αντιδικτατορική πάλη όσο και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (...) Σας αποστέλλω σε ηλεκτρονική μορφή το πρωτοσέλιδο της Πανσπουδαστικής Νο 8, η οποία στην πρώτη σελίδα καταγγέλλει το έγκλημα της δικτατορίας στο Πολυτεχνείο, έχει τα ονόματα των νεκρών και καλεί το λαό να τους τιμήσει βαδίζοντας πιο αποφασιστικά στο δρόμο της πάλης (...) Η περιβόητη καταγγελία που υπάρχει στο συγκεκριμένο φύλλο και στην οποία αναφέρεται ο συντάκτης σας αποτελεί ανακοίνωση της επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου! Αναφέρεται δηλαδή σε δράση προβοκατόρων ενώ είχε ξεκινήσει η κατάληψη.
Τώρα πώς γίνεται στην επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου, τα μέλη της ΚΝΕ και της ΑντιΕΦΕΕ να έχουν την πλειοψηφία, ενώ ήταν κατά της κατάληψης, αυτό δεν το έχουν απαντήσει ποτέ οι κάθε λογής συκοφάντες. Προφανώς και η καταγγελία δεν είχε καμία σχέση με την πορεία φοιτητών της Νομικής προς το Πολυτεχνείο. Πώς να έχει άλλωστε, αφού στην πορεία αυτή συμμετείχαν και τα στελέχη και μέλη της ΚΝΕ. Τέλος, για να προλάβω και την άλλη κακοήθεια ότι ναι μεν οι Οργανώσεις της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ ήταν με την κατάληψη αλλά όχι το ΚΚΕ, υπάρχουν τα ντοκουμέντα της Φωνής της Αλήθειας, του παράνομου ραδιοφωνικού σταθμού του ΚΚΕ, καθώς και η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου που, από την πρώτη μέρα (15/11/1973), καλούσαν το λαό, τους εργαζόμενους της Αθήνας να στηρίξουν και να συμμετέχουν στην κατάληψη. Πώς άραγε κατέβηκαν τα μπλοκ των οικοδόμων, οι μαθητές και άλλοι εργαζόμενοι; Είναι πασίγνωστο ότι οι παράνομες Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στάθηκαν στην πρώτη γραμμή στο Πολυτεχνείο».
Τι απαντά σ' αυτά ο συντάκτης; Ο,τι του φανεί του λωλοστεφανή! Οτι μπορεί η ΚΝΕ να ήταν στην εξέγερση, να είχε και την πλειοψηφία στην «επιτροπή κατάληψης», αλλά δεν ήταν η ...καθοδήγηση! Τη νέα συκοφαντία επιχειρεί να τη στηρίξει με μια απαράδεκτη συρραφή αποσπασμάτων από το πολυσέλιδο ντοκουμέντο - συμπερασμάτων του ΚΚΕ (1976) για την εξέγερση! Τσιμπολογώντας ό,τι τον βολεύει απ' το κομμάτι που εξετάζει αυτοκριτικά τις αδυναμίες των Οργάνων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ουσιαστικά το πλαστογραφεί αφού έτσι τον βολεύει!