Στην ουσία ο κεντρικοτραπεζίτης ομολογεί ότι επιτυγχάνεται πλήρως ο στρατηγικός στόχος των μνημονίων και της εσωτερικής υποτίμησης, που δεν ήταν άλλος από τη μετακύλιση των βαρών της κρίσης στο λαό και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ακριβώς γι' αυτό συνιστά επιτάχυνση στην υλοποίηση «των μεταρρυθμίσεων», δηλαδή στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για να διασφαλιστεί φτηνή εργατική δύναμη, στις ιδιωτικοποιήσεις και την «απελευθέρωση των αγορών» για να διασφαλιστούν νέα πεδία ταχείας και εγγυημένης κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως «η επιστροφή στην ανάπτυξη», που κατά το διοικητή της ΤτΕ «αποτελεί απόλυτη εθνική προτεραιότητα», μόνο ελπιδοφόρα εξέλιξη για το λαό δεν αποτελεί, όπως διατείνεται. Αντίθετα είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα που θα γίνει ακόμα χειρότερη αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο εργατικό λαϊκό κίνημα, με λαό οργανωμένο και με περιεχόμενο ικανοποίησης όλων των λαϊκών αναγκών, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, για να βάζει εμπόδια, να έχει έστω κάποιες κατακτήσεις. Ενα εργατικό λαϊκό κίνημα που είναι αποφασισμένο να ακολουθήσει το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και ανάγκες, σε ρήξη με το καθεστώς των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.