Το μεγαλείο του καπιταλισμού αποτυπώνεται σ' ένα προς ένα τα 120 πτώματα των εργατών του κλωστοϋφαντουργείου στο Μπαγκλαντές. Το γεγονός ότι φωτογραφικά οι εικόνες παραπέμπουν στις ΗΠΑ του 1900 (στα αντίστοιχα κάτεργα έτσι ακριβώς καίγονταν οι γαζώτριες της εποχής) ξεγυμνώνει απλά όσους ισχυρίζονται πως η ανάπτυξη του συστήματος είναι επωφελής και για τους εργάτες.

Το γεγονός ότι άρχισε ήδη η συζήτηση για την επόμενη καπιταλιστική κρίση ξεγυμνώνει την πρεμούρα διαφόρων που εμφανίζονται σαν επίδοξοι σωτήρες σ' ένα σύστημα που από μόνο του ομολογεί τα αδιέξοδά του. Οι «ανησυχίες» για την τύχη της αστικής δημοκρατίας δεν είναι τίποτα άλλο από επισήμανση του κινδύνου το σύστημα να χάσει και τυπικά τη νομιμοποίηση που αντλεί από τη μέχρι τώρα ανοχή των εκμεταλλευομένων.

Το γεγονός ότι μιλώντας για την κρίση οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κέντρων συνδέουν την εξέλιξη με όλο και πιο πυκνές αναφορές στα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα δηλώνει απλά ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αν και όχι ακόμα γενικευμένος, ήδη μαίνεται.

Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας από τα δελτία ειδήσεων στα αστικά κανάλια για ξεπέρασμα της κρίσης, το γεγονός είναι ότι προετοιμάζουν την εργατική τάξη να πάρει μέρος σ' έναν πόλεμο που δεν είναι δικός της. Στην κατεύθυνση να γίνει η εργατική τάξη κρέας για τα κανόνια στο πλευρό αυτού ή του άλλου ιμπεριαλιστή συμβάλλουν κι όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που οδηγούν σε παροπλισμό του λαού, με την καλλιέργεια προσμονής ενός μεσσία. Αυτή η γραμμή, που οδηγεί άοπλους τους εργάτες στη σφαγή, πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Απ' αυτό το πρίσμα κοιτώντας τα πράγματα αξίζει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή από την εργατική τάξη και το κίνημά της στις επισημάνσεις που έκανε το ΚΚΕ στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο Λίβανο:

- «Διανύουμε μια περίοδο όπου οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, ωθούν σε αναδιατάξεις στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, υπάρχει ρευστότητα στο ζήτημα αυτό, πράγμα που αφορά και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ακόμα και τη βόρεια Αφρική. Η αποσταθεροποίηση στη Συρία μπορεί να οδηγήσει σε ντόμινο αιματοχυσιών, κάτι που θα φέρει νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.

- Το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης με όλες τις μορφές, ώστε η αντίσταση να συνδεθεί με την πάλη για ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί ο αντιπολεμικός αγώνας με την κατάκτηση της εξουσίας.

- Η γραμμή ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος, η συμμαχία του με τα λαϊκά στρώματα, μόνο σε ένα δρόμο μπορεί να δοκιμαστεί, να προετοιμασθεί, να δώσει καθημερινές μάχες, στο δρόμο της χειραφετημένης πάλης σε αντιμονοπωλιακούς και αντικαπιταλιστικούς στόχους, σε εθνικό επίπεδο και με όρους διεθνιστικής συνεργασίας και κοινής δράσης» (από την πρώτη σελίδα του κυριακάτικου ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).