Παπαγεωργίου Βασίλης

Καλά τι ρωτάει; Εκτός τόπου και χρόνου είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή, καλύτερα, προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που είναι ομολογουμένως εξαιρετικά αποκαλυπτικές για το ρόλο του οπορτουνισμού. Η κατ' αυτόν «ανυποχώρητη αριστερά» της Γαλλίας έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ακουμπήσει τις ψήφους της στον Ολάντ. Ο Ολάντ πάλι έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ασκήσει πολιτική σαν αυτή που ασκούν εδώ Βενιζέλος - Σαμαράς, για λογαριασμό της γαλλικής αστικής τάξης. Επίσης, του θυμίζουμε ότι και η γαλλική σοσιαλδημοκρατία άνοιξε το δρόμο στην ακροδεξιά. Γιατί σκούζει λοιπόν; Γιατί επιλέγει δύο μέτρα και δύο σταθμά; Η απάντηση είναι προφανής. Κάλπη μπροστά, πώς αλλιώς θα υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο;

Ευτυχή κατάληξη φαίνεται πως θα έχει το φλερτ της ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ. Για τους ίδιους βεβαίως και όχι για το λαό. Ο Θ. Μαργαρίτης, στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, ξεκαθάρισε χτες ότι όσες ψήφους πάρουν θα τις ακουμπήσουν στο ΠΑΣΟΚ, αποδεχόμενοι πρόταση συνεργασίας σε κυβερνητικό επίπεδο. Είπε συγκεκριμένα: «Η ΔΗΜΑΡ έχει έμπρακτα αποδείξει ότι έχει κουλτούρα συνεργασιών με τα ψηφοδέλτια συνεργασίας που κέρδισαν τους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας. Επομένως δεν φοβάται τις ευρύτερες συμπράξεις. Στο κυβερνητικό πρόβλημα της χώρας διατυπώνει ένα πρόγραμμα με δυο βασικούς άξονες συνεννόησης. Την αναθεώρηση του μνημονίου στην κατεύθυνση της σταδιακής απαγκίστρωσης, αλλά και την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Πρόκειται για απολύτως λογικές θέσεις. Πάνω σε αυτές η ΔΗΜΑΡ είναι ανοιχτή για προγραμματικές συγκλίσεις από δυνάμεις του προοδευτικού χώρου. Είναι η μόνη ρεαλιστική, εναλλακτική λύση».

Οι άνθρωποι του μόχθου καλά θα κάνουν να μην «τσιμπήσουν» το δόλωμα της «αναθεώρησης του μνημονίου στην κατεύθυνση της απαγκίστρωσης» γιατί θα βρεθούν επώδυνα αγκιστρωμένοι σε μια πολιτική που δε θα αφήσει όρθιο τίποτα απ' όσα απέμειναν. Η ΔΗΜΑΡ έχει αποσαφηνίσει ότι η δανειακή σύμβαση είναι δεσμευτική και δεν προτίθεται να την αμφισβητήσει. Συνεπώς, ας μη γίνει ο λαός «κουμπάρος» ενός «γάμου» που θα τον πληρώσει βαριά. Μαύρο και στους δύο και στα σχέδιά τους.

Βρήκε νέο διακύβευμα των εκλογών ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας. Μέχρι χτες ήταν η παραμονή ή απεμπλοκή από το μνημόνιο. Χτες δήλωσε ότι το μεγάλο διακύβευμα των εκλογών είναι «αν θα έχουμε ένα Σύνταγμα μιας χώρας αποικίας ή ένα Σύνταγμα μιας κυρίαρχης χώρας» και προέβλεψε ότι «στις 6 Μάη ο λαός θα δώσει εντολή για ένα νέο συνασπισμό εξουσίας και ένα Σύνταγμα που θα υπερασπίζεται την κοινωνία, τη λαϊκή κυριαρχία και θα βαθαίνει τη δημοκρατία. Ενα Σύνταγμα που θα δεσμεύει τις κυβερνήσεις να βάζουν πάνω απ' όλα την κοινωνία και τις δικές της ανάγκες και έπειτα τους δανειστές, έπειτα τους πιστωτές». Φαίνεται πως πάει καλά η αντιγραφή του μεταπολιτευτικού ΠΑΣΟΚ και της τεχνικής των «Θα».

Η Ελλάδα δεν είναι αποικία, όπως διατείνονται. Χώρα όπου κυριαρχούν οι καπιταλιστές είναι. Και το Σύνταγμα καθρεφτίζει την εξουσία τους. Δεν είναι tabula rasa να το γράψει η νέα κυβέρνηση απ' την αρχή, ούτε οι δέκα εντολές που θα πέσουν ουρανοκατέβατες.

Ο καθένας καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκό Σύνταγμα, φιλολαϊκοί θεσμοί στο πλαίσιο μιας βαθιά αντιλαϊκής εξουσίας. Ούτε μπορεί μια κυβέρνηση να νομοθετεί φιλολαϊκά και να χρήζει κυρίαρχο το λαό, αφήνοντας στα εργοστάσια, στα καράβια και αλλού κυρίαρχο τον καπιταλιστή και νόμο ιερό κι απαραβίαστο τα κέρδη του και την ανταγωνιστικότητά του.

Δεν ζουν σε παράλληλα σύμπαντα ο λαός και οι εκμεταλλευτές. Στο ίδιο συνυπάρχουν, η κυριαρχία του ενός προϋποθέτει το τσάκισμα του άλλου. Κανένα Σύνταγμα δε θα διασφαλίσει το δίκιο του λαού. Μόνος του θα το κατακτήσει συντρίβοντας αυτούς που του το αφαιρούν. Τους κεφαλαιοκράτες και την εξουσία τους.

Σε μια λαθροχειρία προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει: Στην κεντρική του προεκλογική αφίσα αξιοποιεί μία φωτογραφία με νεαρές διαδηλώτριες οι οποίες όμως... είναι ΚΝίτισσες!

Πόσο δεν κοπιάζουν να μας πείσουν ότι τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της νεολαίας! Μόνο που λίγες μέρες πριν, έβγαζε μάτι η φωτογραφία από τη συγκέντρωσή τους στην Καλαμάτα, με ένα πανό που υπογράφονταν ως «Νέοι/ες ΣΥΡΙΖΑ» κι από πίσω ήταν συγκεντρωμένοι καμιά εικοσπενταριά παππούδες... Τώρα για να εμφανίσουν στην κεντρική προεκλογική αφίσα τους φρέσκα, νεαρά πρόσωπα, έβαλαν μέλη της ΚΝΕ! Ελεος...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά ότι η Ελλάδα έχει ... brand name, όπως τα αναψυκτικά, τα τσιγάρα, τα καλλυντικά, τα παπούτσια, τα είδη υγιεινής και άλλα προϊόντα, δεν το γνωρίζαμε. Το μάθαμε από τον Ε. Βενιζέλο που ζήτησε αποκατάσταση του brand name της χώρας.

Εμείς τι να του πούμε τώρα δηλαδή; Αντε και καλές ...πωλήσεις; `Η μήπως να του ευχηθούμε να πιάσει καλές τιμές η χώρα στα διεθνή χρηματιστήρια και τις αγορές;

Γιατί αυτή είναι η πολιτική τους ουσιαστικά. Να πλασάρουν στην ιμπεριαλιστική αγορά την χώρα ως φτηνό και καλό προϊόν προς πώληση.

Και δεν είναι μόνο τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τα Λιμάνια που θέλουν να ξεπουλήσουν. Ούτε μόνο τα δάση, τις παραλίες, τα βουνά και τα λαγκάδια έχουν βγάλει στο σφυρί.

Πάνω από όλα θέλουν να πουλήσουν σε ... καλή τιμή τους εργαζόμενους της χώρας. Την δουλειά τους, την καθημερινότητά τους, το μυαλό, την συνείδηση, την ζωή και την ύπαρξή τους.

Γι' αυτό δεν τους φτάνουν μόνον οι μισθοί των 400 ευρώ που θέλουν να τους κάνουν 200 και 300 ευρώ. Θέλουν να μας κάνουν να αποδεχθούμε την κόλαση που δημιουργούν ως μόνη πιθανή πραγματικότητα.

Να μην σκεφτόμαστε ποτέ να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε και να χτίσουμε μια κοινωνία με βάση τις δικές μας ανάγκες και προτεραιότητες.

Τότε μόνο θα είμαστε και «φθηνοί» και «καλοί» και «συμφέροντες» και «υπεύθυνοι» και γενικώς .... «ανταγωνιστικοί» που είναι η λέξη κλειδί στο λεξιλόγιο των υπερασπιστών αυτού του συστήματος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ολοι μαζί μπορούμε» επιλέγει να σημειώσει η ΓΣΕΕ στην αφίσα με την οποία καλεί σε συγκέντρωση ενόψει της Πρωτομαγιάς. Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι «να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει». Είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς ότι το σύνθημα της ΓΣΕΕ είναι ίδιο με το σύνθημα γνωστής «καμπάνιας» (που καθημερινά προβάλλει αστικός ραδιοφωνικός σταθμός) με την οποία οι μεγαλέμποροι και οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ εμφανίζονται ως «φιλάνθρωποι» και «σωτήρες» των φτωχών οικογενειών δίνοντάς τους τρόφιμα που αγοράζουν και προσφέρουν οι πελάτες τους... Η σύμπτωση των συνθημάτων μπορεί να πει κανείς ότι είναι τυχαία, αλλά αποτυπώνει την κοινή φιλοσοφία που μοιράζονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές: «ζυμώνοντας» στις εργατικές συνειδήσεις την αντίληψη ότι η διέξοδος για τους εργάτες βρίσκεται στη συνεργασία με τους εργοδότες.

Μόνο που το «όλοι μαζί», αποδεικνύεται καθημερινά από την πείρα των εργατών ότι είναι και αδιέξοδο και επικίνδυνο. Οποτε οι εργάτες έκαναν κάτι «μαζί» με τους εργοδότες, τα κόμματα και γενικά όσους στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο έβγαιναν και χαμένοι και απογοητευμένοι. Οσο για την «οργή» και την «ελπίδα» των εργαζομένων που επικαλείται η ΓΣΕΕ, αυτές δεν μπορούν να γονιμοποιηθούν και να γίνουν δύναμη απόκρουσης της επίθεσης, αν δε συναντηθούν με την οργάνωση ενάντια στα εργοδοτικά συμφέροντα. Αλλωστε, την ελπίδα και την οργή των εργαζομένων τη θυμούνται συνέχεια και όλοι όσοι λεηλατούν τη ζωή τους: και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και ο ΣΕΒ και η ΕΕ. Και μάλιστα στο όνομα αυτής της «ελπίδας» επιταχύνουν και αυξάνουν τα αντιλαϊκά μέτρα φανερώνοντας την πολιτική τους ως μονόδρομο για το λαό. Τέλος, αντί η ηγεσία της ΓΣΕΕ να κατανοεί γενικά την «ελπίδα» και την «οργή» των εργαζομένων, δεν κοιτάει να πάρει και καμιά θέση για την πρόταση της ΔΑΣ για απεργία και για να σταματήσει αμέσως κάθε κουβέντα για μειώσεις μισθών;...

Από κοινού το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να ξεπεράσουν το 50% στις εκλογές και στην κυβέρνηση συνεργασίας που θα σχηματιστεί την επομένη να συμμετάσχουν και άλλα κόμματα του μονόδρομου της ΕΕ. Τον πραγματικό στόχο της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της σε αυτές τις εκλογές παραδέχθηκε ανοικτά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι σε κάθε περίπτωση το κυρίαρχο είναι να διασφαλιστεί με κάθε μέσο η λαϊκή νομιμοποίηση στην κλιμάκωση της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής. Ιδού τι είπε επί λέξει (στο «newsit») ο Ευ. Βενιζέλος: «Ο λαός δεν θέλει μονοκομματική λύση. Την απορρίπτει τη μονοκομματική λύση. Ομως το θέμα δεν είναι να σχηματίζεται μια κυβέρνηση οριακή στη Βουλή. Το θέμα είναι τι νομιμοποίηση έχει, τι εντολή δίνει ο ελληνικός λαός». Συνεχίζοντας το σκεπτικό του, επισήμανε ότι «δεν χρειάζεται απλά και μόνο κοινοβουλευτική πλειοψηφία, χρειάζεται νομιμοποίηση», ενώ δε δίστασε να γίνει και πιο συγκεκριμένος. Στην ερώτηση «πού είναι ο πήχης της νομιμοποίησης, σε ποιο ύψος; Στο 50%;», ο Ευ. Βενιζέλος απάντησε: «Μα θεωρώ ότι το 50% είναι το στοιχειώδες, το ελάχιστο». Στην επόμενη ερώτηση «αν δεν υπάρξει αυτό, αν τα δύο κόμματα είναι στο 45%», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απάντησε «αυθόρμητα»: «Μα γιατί τα δύο κόμματα; Εγώ δεν πιστεύω ότι δύο κόμματα φτάνουν». Αβίαστα, λοιπόν, προκύπτει το καθήκον του λαού. Δεν πρέπει να νομιμοποιήσει τη συνέχιση της καταστροφής της ζωής του, ψηφίζοντας είτε τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ είτε τα «αντιμνημονιακά» συμπληρώματά τους. Στον αντίποδα πρέπει να δείξει τη δύναμή του και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος - κακά τα ψέματα - είναι η μαζική υπερψήφιση του ΚΚΕ. Είναι το μόνο που φοβούνται και αποτελεί τη μοναδική εγγύηση ότι την επομένη θα βρίσκεται στα μπλόκα της λαϊκής συμμαχίας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.