Την ένταξη στην ΕΟΚ επέλεξε ο Κώστας Καραμανλής ως παράδειγμα ιστορικά δικαιωμένων επιλογών που προχώρησαν «σε σύγκρουση με δυνάμεις της συντήρησης, με κατεστημένα συμφέροντα, με δογματισμούς και ιδεοληψίες» στην ομιλία του στην ΚΟ της ΝΔ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η στρατηγική αυτή επιλογή της άρχουσας τάξης ενίσχυσε τη θέση της, αλλά ταυτόχρονα έπληξε ολόπλευρα τα δικαιώματα του λαού. Ακριβώς γι' αυτό ο Κ. Καραμανλής υποχρεώθηκε να καταφύγει είτε στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας είτε σε ψέματα για να πείσει για την ορθότητα των ισχυρισμών του. Ιδού τα «επιχειρήματά» του, όπως τα εξέθεσε χτες στην ίδια ομιλία: «Μπορεί κανένας να αρνηθεί το μεγάλο όφελος που είχε - και έχει έκτοτε - η πατρίδα μας; Ποια έργα θα γίνονταν χωρίς τα Κοινοτικά Προγράμματα; Ποιο εισόδημα θα είχαν οι αγρότες μας, χωρίς τις κοινοτικές επιδοτήσεις; Ποια φωνή θα μπορούσε να αρθρώσει η Ελλάδα για τα εθνικά μας δίκαια;». Μόνο που αυτό το όφελος και αυτή η φωνή των «εθνικών δικαίων», είναι το όφελος και το δίκαιο της πλουτοκρατίας από τα κοινοτικά προγράμματα και επιδοτήσεις. Οσο για τους αγρότες, ας μη μιλά γιατί οι μικρομεσαίοι από 30% που ήταν το 1980 όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ απέμειναν το 13% σήμερα και συνεχίζεται το ξεκλήρισμα.
«Παλάτια» στην άμμο...
Σύμφωνα με τα όσα είπε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, στο Συνέδριο της ΟΣΠΑ, ο λαός μετράει διαρκώς νίκες και θα μετρήσει κι άλλες το επόμενο διάστημα. Οπως είπε, η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν πέρασε όπως πιστεύει ο ΣΥΝ, το ίδιο πιστεύει και για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, ότι δε θα περάσει, το ίδιο και για τη «συρρίκνωση της Ολυμπιακής». Του διαφεύγουν ωστόσο ορισμένες κρίσιμες λεπτομέρειες. Ανεξαρτήτως του άρθρου 16, η ραγδαία εμπορευματοποίηση της Παιδείας συνεχίζεται. Ο αντιασφαλιστικός νόμος πατάει σε προηγούμενους που εφαρμόζονται κανονικά, έχοντας ήδη πετσοκόψει ασφαλιστικά δικαιώματα. Οσο για την «Ολυμπιακή» αυτή έχει ήδη συρρικνωθεί και οδεύει προς την ιδιωτικοποίηση. Φυσικά και δεν είναι μοιραίο να συμβαίνουν όλα αυτά. Η απόκρουση όμως επιθέσεων, η ματαίωση αντιλαϊκών αντεργατικών σχεδιασμών, προϋποθέτει κίνημα ισχυρό, αποφασισμένο να συγκρουστεί με τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όποια κυβέρνηση κι αν την εφαρμόζει. Οσο για εκτιμήσεις, όπως ότι «καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να χαράζει στρατηγική ερήμην της κοινωνίας και να πηγαίνει κόντρα στη λαϊκή βούληση», τις διαψεύδει η ίδια η πραγματικότητα. Φυσικά και μπορεί κι αυτό πράττει κάθε κυβέρνηση που ενεργεί για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Στο βαθμό που η «κοινωνία» και η «λαϊκή βούληση» δεν εκφράζονται με όρους κινήματος ταξικά προσανατολισμένου, αποφασισμένου να την ανατρέψει.
... και της Ευρωπαϊκής Ενωσης
Επίσης, ο Αλ. Τσίπρας θίχτηκε που ο κ. Μπαρό «συμπεριφέρεται όχι σαν εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά σαν ατζέντης δύο - τριών μεγάλων αεροπορικών εταιρειών». Ομως το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, που τόσο ένθερμα υπερασπίζονται στον ΣΥΝ, στήθηκε και υπάρχει ακριβώς για να εκπροσωπεί μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όχι τους λαούς της Ευρώπης. Ετσι, δεν παρεκτρέπεται απ' το ρόλο του ο κ. Μπαρό. Τον υπηρετεί όσο καλύτερα μπορεί.
Οσο για το κάλεσμα του προέδρου του ΣΥΝ προς την κυβέρνηση να αποκτήσει «στρατηγική στις αερομεταφορές, με έναν ισχυρό αποτελεσματικό δημόσιο αερομεταφορέα» επισημαίνουμε, αφ' ενός, ότι η κυβέρνηση έχει στρατηγική, τη δοσμένη, υπαγορευμένη από τις ευρωενωσιακές συνθήκες και κατευθύνσεις (πολλές εκ των οποίων ο ΣΥΝ ψήφισε) και, αφ' ετέρου, την παράλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στις ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Μ' αυτές κ. Τσίπρα τι προτείνετε να γίνει; Να συνυπάρχουν αρμονικά με έναν «ισχυρό αποτελεσματικό δημόσιο αερομεταφορέα»; Οσο αρμονικά μπορεί να συνυπάρξουν οι λύκοι με τα πρόβατα στο ίδιο μαντρί;
Οχι στην καμπούρα αλλά αγκαζέ
«Οταν εμείς μιλάμε για το Ασφαλιστικό και κατακεραυνώνουμε τη ΝΔ, δεν έχουμε στην καμπούρα μας το νομοσχέδιο Γιαννίτση ή το νόμο Ρέππα ή μια συλλογική σύμβαση που δίνει ψίχουλα στους χαμηλόμισθους»... Τάδε έφη Δ. Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, χτες. Στην καμπούρα τους ναι, πράγματι, δεν τα έχουν όλα αυτά. Αγκαζέ όμως είχαν και έχουν αυτούς που φρόντισαν να περάσει ο νόμος Ρέππα, απονευρώνοντας το κίνημα και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν ενάντια στο νομοσχέδιο Γιαννίτση, αυτούς που υπέγραψαν και εξακολουθούν να υπογράφουν εξευτελιστικές συμβάσεις. Για την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ ο λόγος. Με τις οποίες συμπορεύονται παντού και πάντα μέχρι σήμερα...
Συνδικάτο του κεφαλαίου
Η βρώμικη δουλειά έγινε. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, έτοιμη από καιρό, για άλλη μια φορά έβαλε το χέρι της και εξασφάλισε τα γνήσια ταξικά συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας και του ΣΕΒ. Εβαλε την υπογραφή της σε μια ακόμα σύμβαση της ντροπής. Ούτε ένα ευρώ τη μέρα. Αυτές είναι οι περίφημες αυξήσεις για τις οποίες καλούσε τους εργαζόμενους να απεργήσουν. Μάλιστα, το πρώτο οχτάμηνο του 2008 η αύξηση θα είναι ακόμα μικρότερη, μόλις 3,45% πάνω στο μισθό.
Δε χρειάζονται και πολλές αναλύσεις για να καταλάβει κάποιος το αυτονόητο. Οι εργάτες στη γλώσσα τους το λένε «ξεπούλημα». Ούτε οι αριθμοί μπορούν να το περιγράψουν. Μόλις 30,4 ευρώ μεροκάματο και αυτό μεικτό και μισθός 681 ευρώ μεικτά. Απ' αυτά καθαρά στην τσέπη του εργάτη και της εργάτριας θα φτάσουν τα 572 ευρώ! Το βαθύτερο όμως νόημα αυτής της επαίσχυντης πράξης σε βάρος των εργαζομένων το «έπιασαν» στον αέρα τα εκδοτικά συγκροτήματα της άρχουσας τάξης. Είτε υποστηρίζουν ΠΑΣΟΚ, είτε την κυβέρνηση της ΝΔ. Και δεν έχουν πρόβλημα να διαλαλήσουν την επιτυχία τους, όπως ακριβώς και ο πρόεδρος του ΣΕΒ. «Συμφωνία κοινωνικής ειρήνης ΣΕΒ - ΓΣΕΕ» βροντάνε στα πρωτοσέλιδά τους, «Ρεαλισμός»... Δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους. Θα είναι οι ίδιοι που αύριο θα αφιερώσουν ολοσέλιδα ρεπορτάζ και έρευνες στο «φαινόμενο της φτώχειας» που εξαπλώνεται. Φαρισαίοι υποκριτές, όπως και τα κόμματα που στηρίζουν.
Την ίδια ώρα που εργοδότες και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έβαζαν ταφόπλακα στους μισθούς, την ώρα που τα στελέχη της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ μαζί έφτυναν κατάμουτρα τους εργάτες, στη Βουλή τα κόμματά τους έστηναν άλλη μια κοκορομαχία. Καυγάδες για το θεαθήναι. Στην ουσία όμως, όταν πρόκειται να εξασφαλιστούν τα κέρδη και τα υπερκέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, αγαστή συνεργασία και συμπόρευση των στελεχών τους. Γιατί όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, όλοι αυτοί «μπαίνουν στη γραμμή». Στη γνωστή διατεταγμένη υπηρεσία τους. Με τους ίδιους συμπορεύεται στη ΓΣΕΕ χρόνια τώρα και ο ΣΥΝ και ας δείχνει τώρα χολωμένος από την υπογραφή της Σύμβασης. Θεατρινισμοί της στιγμής, για να μη χρεωθεί και αυτός το έγκλημα. Αλλά από αύριο, τα στελέχη του στη ΓΣΕΕ θα είναι και πάλι μαζί με τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Μαζί θα επιτίθενται στο ΠΑΜΕ με τη ρομφαία της «διάσπασης του κινήματος». Ε, ναι! Απέναντι σε αυτό το «μαύρο μέτωπο της συνδιαχείρισης» που υπογράφει τέτοιες συμβάσεις, οι ταξικές δυνάμεις θα είναι πάντα ενάντια γιατί ακριβώς βρίσκονται με την πλευρά των εργαζομένων.
Γι' αυτό από σήμερα τα στελέχη του ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα θα είναι στους χώρους δουλειάς. Θα είναι εκεί που ιδρώνει και ματώνει η εργατική τάξη της χώρας μας. Θα είναι εκεί για να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον εργαζόμενο για να οργανώσουν τους αγώνες. Γιατί μόνο μέσα από την ανειρήνευτη ταξική πάλη, μέσα από τον καθημερινό αγώνα, για το μεροκάματο και την Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά και τον πολιτικό αγώνα που θα φτάνει μέχρι την κατάκτηση και της εξουσίας μπορούν οι εργαζόμενοι και τ' άλλα λαϊκά στρώματα να δούνε άσπρη μέρα.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Αντιπολιτευτικός» αποπροσανατολισμός
Παπαγεωργίου Βασίλης
Είναι πράγματι αποκαλυπτικός ο τρόπος προσέγγισης των προτάσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, για δημοψήφισμα και πρόταση μομφής αντίστοιχα, από τις χτεσινές εφημερίδες του συγκροτήματος «ΝΕΑ», «ΒΗΜΑ», από τη μια, και την «Ελευθεροτυπία, από την άλλη. Το συγκρότημα επιχαίρει για τον «αιφνιδιασμό» που κατάφερε το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, διχάζοντας συγχρόνως τον ΣΥΝ. Κάνει λόγο για την «πρώτη ουσιαστικά σημαντική πολιτική πρωτοβουλία από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τις εκλογές», η οποία «και μόνο γι' αυτό είναι θετική», πολύ περισσότερο, όπως εκτιμά, που «δημιουργεί πρόβλημα στην κυβέρνηση» («ΝΕΑ»). Στο ίδιο - φυσικά - μήκος κύματος, το «Βήμα» διαπιστώνει ότι «Το ΠΑΣΟΚ ξυπνάει - Για πρώτη φορά σε μαχητική αντιπολίτευση», ενώ ο Γ. Πρετεντέρης αναρωτιέται «πρέπει το ΠΑΣΟΚ να σταυρώσει τα χέρια του και να εκδηλώνεται μόνο ύστερα από έγκριση του ΣΥΡΙΖΑ; 'Η, μήπως, να παραχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ το μονοπώλιο της αντιπολίτευσης;». Στην άλλη πάντα, η «Ελευθεροτυπία» διαπιστώνει ότι ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ «αλληλοστριμώχνονται», ότι η πρόταση μομφής «αναδεικνύει έναν ιδιότυπο πόλεμο» μεταξύ των δύο κομμάτων και ουσιαστικά εγκαλεί το ΠΑΣΟΚ για «μομφή κατά της πρωτοβουλίας ΣΥΡΙΖΑ». Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός δεν τους βλάπτει, απεναντίας «ενισχύει τα πυρά κατά της αντιλαϊκής νεοφιλελεύθερης νεοδημοκρατικής πολιτικής».
Δε θα σχολιάσουμε εδώ τις φανερές, λιγότερο ή περισσότερο, για την κάθε εφημερίδα απ' τις προαναφερόμενες, συμπάθειες προς τις συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Αυτό που αξίζει να σχολιαστεί είναι το πυρ ομαδόν που δέχεται η λαϊκή συνείδηση και από τον έντυπο Τύπο, προκειμένου να πειστεί ότι τα πυροτεχνήματα των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν κορυφαίες αντιπολιτευτικές ενέργειες προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Οτι τέτοιες προτάσεις για το θεαθήναι, για τις εντυπώσεις, είναι δυνατόν να αποκρούσουν την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία υπηρετούν ακριβώς γιατί αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν την εργατική τάξη και το λαό συνολικά, από το κύριο, που τούτη τη στιγμή είναι η οργάνωση και η όξυνση της πάλης του ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και στην αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο καημός του «μάνατζερ»...
Τη νοημοσύνη και τη μνήμη των εργαζομένων προκαλεί η χτεσινή παρουσία της Μ. Ξενογιαννακοπούλου, μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και του Αλ. Τσίπρα, προέδρου του ΣΥΝ, στη συγκέντρωση των εργαζομένων του ΟΤΕ στα δικαστήρια, όπου εκδικάζονταν τα ασφαλιστικά μέτρα της διοίκησης της επιχείρησης για να κηρυχτεί η απεργία τους παράνομη και καταχρηστική.
Αυτό ωστόσο που αξίζει ιδιαίτερο σχολιασμό, είναι οι εξόχως αποκαλυπτικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ θεωρεί ότι «ο ΟΤΕ είναι περιουσία του ελληνικού λαού» και «πρέπει να παραμείνει δημόσιος» τη στιγμή που και ο ίδιος ξέρει ότι το 72% του ΟΤΕ ανήκει στους ιδιώτες και μάλιστα το 60% σε ξένους θεσμικούς επενδυτές. Η δήλωσή του αυτή ταυτίζεται απόλυτα με την αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ που προκειμένου να αθωώσει το δικό του αντιλαϊκό έργο ως κυβέρνηση, βαφτίζει τον ΟΤΕ δημόσια περιουσία.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τι εννοεί ο ΣΥΝ όταν μιλά για «δημόσια παιδεία», «δημόσια υγεία», για «δημόσιες επιχειρήσεις» και άλλα παρόμοια. Οτι αυτοί οι τομείς θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε βάρος των εργαζομένων, προς όφελος του κεφαλαίου και υπό τον έλεγχό του. Μετά απ' όλα τα παραπάνω, καθόλου δεν ξαφνιάζει η θέση του ΣΥΝ και του προέδρου του ότι «ο κ. Αλογοσκούφης και ο κ. Καραμανλής δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εκχωρούν το μάνατζμεντ της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς επενδυτές». Αυτός είναι ο καημός τους. Αν τα δικαιώματα των εργαζόμενων και του λαού θα τα πετσοκόβει ο Γερμανός ή ο Ελληνας κεφαλαιοκράτης. Και εις ανώτερα...
Εγκώμια και «προκλήσεις»
Γρηγοριάδης Κώστας
Θα φούσκωσαν από περηφάνια σίγουρα οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ βλέποντας χτες τα εγκωμιαστικά σχόλια των συγκροτημάτων για την εξευτελιστική Εθνική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψαν με την εργοδοσία. Πρώτο και καλύτερο το «Βήμα», που σε πρωτοσέλιδο σχόλιό του εκθειάζει τη συμφωνία, αποδίδοντάς τη μάλιστα στο «ρεαλισμό και την ευελιξία» που επέδειξαν οι εργοδότες, που «κινήθηκαν κοντά στις διεκδικήσεις των εργαζομένων». Από κοντά η «Καθημερινή», που διακρίνει, καθ' όλα δικαιολογημένα, πίσω από την υπογραφή της ΓΣΣΕ μια «συμφωνία κοινωνικής ειρήνης ΣΕΒ - ΓΣΕΕ», η οποία όπως αναφέρει «προκάλεσε ικανοποίηση στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης». Ταυτόχρονα, η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα επιτίθεται στο ΠΑΜΕ και σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της με τίτλο «Πρόκληση ΠΑΜΕ» γράφει: «Στην πρωτοφανή απειλή ότι "όποιος βάλει την υπογραφή του θα το πληρώσει, θα ματώσει", προέβη χθες το ΠΑΜΕ, που πρόσκειται στο ΚΚΕ και διαφώνησε με τη σύμβαση»... Δε θα περίμενε κανείς διαφορετικό σχολιασμό και καλύτερη υποδοχή για τη σύμβαση της ντροπής από τις εφημερίδες της πλουτοκρατίας. Ούτε, βεβαίως, πρέπει να υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση πως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποτελεί το καλύτερο εργαλείο του περάσματος της αντιλαϊκής πολιτικής. Το κίνημα αν έχει τέτοιους συνδικαλισταράδες, τι να τους κάνει τους εχθρούς... Οι εργαζόμενοι, βέβαια, που βγάζουν ασφαλώς τα συμπεράσματά τους για το ποιοι και πώς υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, έχουν τον τελευταίο λόγο.
Ελεύθερες απολύσεις στην πράξη
Διερρήγνυε τα ιμάτιά του χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αρνούμενος μετά βδελυγμίας ότι οι βιομήχανοι θέτουν ζήτημα απελευθέρωσης των απολύσεων. «Μπορούμε να το βγάλουμε μια και καλή από τη μέση αυτό;», δήλωνε αγανακτισμένος χτες (στον «Αλφα 9,89»), σπεύδοντας να αποσαφηνίσει τη θέση του Συνδέσμου: «Δεν έχουμε θέσει ποτέ τα τελευταία χρόνια θέμα για το όριο των απολύσεων ούτε θα το θέσουμε, ο κανονισμός που υπάρχει είναι πάρα πολύ καλός για να γίνεται σωστά η δουλειά μας, δε ζητούμε τίποτα σε αυτό», είπε. Πράγματι δε θέτουν τελευταία τέτοιο «αίτημα» ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος και στην πράξη έχει ικανοποιηθεί. Η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης με αλματώδη ρυθμό τα τελευταία χρόνια, η μη τήρηση συστηματικά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση του συνδικαλισμού στα εργοστάσια - γκέτο και οι τρομοκρατικές απολύσεις συνδικαλιστών που σηκώνουν κεφάλι, αποτελούν ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους οι εργοδότες έχουν από χρόνια καταφέρει να έχουν λυμένα τα χέρια τους καταργώντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον, ο κανονισμός που υπάρχει σήμερα (νόμος 2874/2000) κάνει πράγματι τη δουλειά τους, αφού τους επιτρέπει 4 απολύσεις το μήνα για τις επιχειρήσεις από 20 μέχρι 199 άτομα...
Εμπαίζουν το λαό
Σχέδιο αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης του λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφότερες, μη δυνάμενες να αντιπαρατεθούν επί της ουσίας σε μια πολιτική που πηγάζει από τα «ιερά» ευρωενωσιακά «ευαγγέλια», επιλέγουν την τακτική των πυροτεχνημάτων, της εντυπωσιοθηρίας, σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού, που δέχεται σφοδρή επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων του. Στο πλαίσιο της μεταξύ τους ανούσιας κόντρας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε δημοψήφισμα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απάντησε με πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης. Ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε «θόλωσε» τη συζήτηση γύρω από την επιτακτικά αναγκαία όξυνση της λαϊκής πάλης εναντίον, όχι απλά της κυβέρνησης, αλλά της πολιτικής που αυτή εφαρμόζει, ενεργώντας προς όφελος της πλουτοκρατίας.
Ολα αυτά, τη στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ, κατ' επιταγή των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή αντιδραστικών αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, χτυπά το λαϊκό εισόδημα με τις πλάτες συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που συνυπογράφουν εξευτελιστικές αυξήσεις, την ώρα που προσφέρει γην και ύδωρ στα σχέδια των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της αναζήτησης λύσης στο όνομα της ΠΓΔΜ.
Ολα αυτά μοιάζουν «λεπτομέρειες» για τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί συμφωνούν με τις επιλογές του «ευρωμονόδρομου». Δεν αντιπαρατίθενται στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Με την πολιτική τους βάζουν εμπόδια στο κύριο, που είναι η ανασύνταξη του κινήματος ώστε να ανέβει η οργάνωση και η δράση των μισθωτών εργαζομένων, της κινητήριας, δηλαδή, δύναμης της ταξικής πάλης, ώστε να αναπτυχθεί η κοινή πάλη με τα φτωχά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζονται οι εργαζόμενοι για την κοροϊδία σε βάρος τους από το ΠΑΣΟΚ, που με το ένα χέρι κατέθετε πρόταση μομφής και με το άλλο συνυπέγραφε στη ΓΣΕΕ αυξήσεις - ψίχουλα, αλλά και για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που παραπέμπει στα αστικά δικαστήρια τους αντεργατικούς νόμους για να βρουν, τάχα, δικαίωση οι εργαζόμενοι, όταν απαιτείται ένταση της αγωνιστικής ταξικής δράσης των εργαζομένων, ενώ συμπορεύεται με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και αλλού;
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να τους δώσουν την απάντηση που τους αξίζει. Να μην αποπροσανατολιστούν. Να απαντήσουν με ανασύνταξη, αναγέννηση του κινήματός τους ενάντια στην πολιτική και τα σχέδια της πλουτοκρατίας. Να αγωνιστούν για την ανατροπή όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για σύγχρονα ασφαλιστικά δικαιώματα. Για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Για σταθερή δουλειά για όλους, με ελεύθερο χρόνο, για σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές παροχές. Για να μην υλοποιηθεί ο νόμος - πλαίσιο, που παραδίδει την Παιδεία πλήρως στον έλεγχο των μονοπωλίων. Για να μην περάσει ο δεύτερος «Καποδίστριας». Για σωρεία άλλων μέτρων που αφορούν στην αντισεισμική θωράκιση, προστασία του νερού, αντιπλημμυρικά έργα, προστασία του περιβάλλοντος. Για τη διεκδίκηση δημοψηφίσματος για την καταδίκη της ευρωσυνθήκης και της ΕΕ.
Συμπαραστάτη και πρωτοπόρα δύναμη σ' αυτήν την κατεύθυνση της πάλης τους θα έχουν το ΚΚΕ και τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δίπλα τους, σε κάθε βήμα αντιπαράθεσης με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, για μια άλλη πολιτική, φιλολαϊκή, που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, μιας λαϊκής εξουσίας.
Feeds
