Διερρήγνυε τα ιμάτιά του χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αρνούμενος μετά βδελυγμίας ότι οι βιομήχανοι θέτουν ζήτημα απελευθέρωσης των απολύσεων. «Μπορούμε να το βγάλουμε μια και καλή από τη μέση αυτό;», δήλωνε αγανακτισμένος χτες (στον «Αλφα 9,89»), σπεύδοντας να αποσαφηνίσει τη θέση του Συνδέσμου: «Δεν έχουμε θέσει ποτέ τα τελευταία χρόνια θέμα για το όριο των απολύσεων ούτε θα το θέσουμε, ο κανονισμός που υπάρχει είναι πάρα πολύ καλός για να γίνεται σωστά η δουλειά μας, δε ζητούμε τίποτα σε αυτό», είπε. Πράγματι δε θέτουν τελευταία τέτοιο «αίτημα» ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος και στην πράξη έχει ικανοποιηθεί. Η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης με αλματώδη ρυθμό τα τελευταία χρόνια, η μη τήρηση συστηματικά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση του συνδικαλισμού στα εργοστάσια - γκέτο και οι τρομοκρατικές απολύσεις συνδικαλιστών που σηκώνουν κεφάλι, αποτελούν ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους οι εργοδότες έχουν από χρόνια καταφέρει να έχουν λυμένα τα χέρια τους καταργώντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον, ο κανονισμός που υπάρχει σήμερα (νόμος 2874/2000) κάνει πράγματι τη δουλειά τους, αφού τους επιτρέπει 4 απολύσεις το μήνα για τις επιχειρήσεις από 20 μέχρι 199 άτομα...