Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Παλιά η κομπίνα και αποκαλυπτικά τα ρεπορτάζ για την ταξικότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο αστικός Τύπος τέτοια θέματα. Ούτε παλικαρισμοί, ούτε «αντιπολιτεύσεις», τίποτα. Αντίθετα και έπαινοι και πανηγύρια και χτυπήματα στην πλάτη για την υπευθυνότητα της ΓΣΕΕ.

Η μόνη αλήθεια που αχνοφαίνεται στα σχετικά ρεπορτάζ είναι πως το ένα ευρώ που συμφώνησαν να δώσουν οι βιομήχανοι είναι πράγματι κοντά στις «διεκδικήσεις» της ΓΣΕΕ. Δεν τους λένε τυχαία εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές.

Για τους ανεκδιήγητους του ΣΥΝ, τι να πεις; Τα λένε όλα μόνοι τους. Από τη μια «κλάμα» για τη γενιά των 400 ευρώ, ώστε να φαίνονται πολλά τα 750, που αυτοί, ναι και αυτοί, έχουν συμφωνήσει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Κι απ' την άλλη «εποικοδομητικές κριτικές», γιατί λείπει, λέει, από τη σύμβαση η ρήτρα πληθωρισμού! Είναι ακριβές οι ντομάτες για να τους απαντήσεις με πρακτικό τρόπο.

«ΣΥνασπισμένη ΡΙΖοσπαστική Αριστερά»: Μαγκιά στα κανάλια, πασαρέλα στους θεσμούς και όταν έρθει η ώρα να σταθεί απέναντι στο αφεντικό μούγκα. Είναι βλέπεις κι ο φόβος των εργατών που δε μασάνε λόγια και σωστά εντοπίζεται το πρόβλημα από την καθαρόαιμη εφημερίδα των αστών.

Αντε, κατά τ' άλλα, τώρα να μπεις στο μυαλό των αστών και να καταλαβαίνεις κάθε φορά τι ακριβώς θέλει ο καθένας τους. Είναι, πάντως, απολαυστικό το μεταξύ τους παιχνίδι. Οταν, λέει, νόμιζαν πως χάνει ο Παπανδρέου στήριζαν ΣΥΡΙΖΑ, μόλις είδαν ότι χάνει ο Βενιζέλος το γύρισαν. Δηλαδή περίμεναν τις δημοσκοπήσεις για να δουν ότι τα πιο ακραία μικροαστικά στοιχεία, οι ανυπόμονοι ευρωλιγούρηδες, θα ήταν αυτοί που θα πηδούσαν πρώτοι απ' το καράβι; Οχι πως είναι καλύτεροι οι άλλοι, αλλά έχει ένα ενδιαφέρον αυτή η ενδοοικογενειακή αντιπαράθεση.

Ενδιαφέρουσα και η κριτική που χαρακτηρίζει «στρακαστρούκα» τη μομφή και το δημοψήφισμα και δε βολεύεται με τίποτα λιγότερο από ένα ενιαίο κόμμα που θα αντιπαρατεθεί κυβερνητικά στη ΝΔ αφού έτσι κι αλλιώς πολιτικά ταιριάζουν. Βιάζεσαι Γιώργη και ξεχνάς ότι άλλος είναι ο ρόλος του ΣΥΝ σ' αυτή τη φάση... Ασε που τα λέει όλα η «Απογευματινή»: Μ' όλο αυτό το κόλπο η κυβέρνηση αποκτά άλλη μια «νωπή εντολή»!

Οι πιο ωραίοι είναι στο «συγκρότημα». Από τη μια ευθέως χειροκροτούν τη νέα σύμβαση κι από την άλλη βλέπουν ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει αντιπολίτευση. Σε ποιον; Γιατί στο ΣΕΒ βάρεσε ήδη προσοχή μαζί με τη ΝΔ.

Διά ταύτα: Βγες απ' το κάδρο! Είσαι εργάτης! Τους ψήφισες μια, τους ψήφισες δυο, σε εκβίασαν τρεις, σου τάξανε τέσσερις. Μα κάθε φορά τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ηδη σου λένε ότι περίπου φταις που έχεις έναν περίπου κανονικό μισθό την ώρα που δίπλα σου άλλοι πεινάνε κι ότι για λόγους «ισότητας» πρέπει να εξομοιωθούν όλοι εκεί γύρω από το προωθούμενο κατώτερο εγγυημένο εισόδημα.

Ερχονται χειρότερα και δεν είναι κινδυνολογία. Απέναντι έχεις μονοπώλια. Και κόμματα που υπηρετούν την αστική τάξη. Χτες το Ασφαλιστικό, αύριο οι εργασιακές σχέσεις, σήμερα τα χρέη σου που γι' αυτούς σημαίνει περισσότερα κέρδη. Πέρνα απέναντι. Τρομάζει τους αστούς. Είναι το μόνο που τρομάζει τους αστούς. Να βλέπουν έναν εργάτη όχι μόνο να τους απειλεί κατάμουτρα, αλλά και να οργανώνει τη ζωή του έτσι που να κάνει πράξη την απειλή του: Να τους καταργήσει!