Στην Πάντειο, που ήταν στολισμένη απ' άκρη σ' άκρη με τις κόκκινες σημαίες, συγκεντρώθηκαν χτες φοιτητές και φοιτήτριες, πανεπιστημιακοί και εργαζόμενοι, στην εκδήλωση για την παρουσίαση της πολιτικής πρότασης εξουσίας που καταθέτει το ΚΚΕ, εκδήλωση που διοργάνωσε η Αχτίδα ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας της ΚΟΑ του ΚΚΕ και η ΤΟ Παντείου της ΚΝΕ. Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και γραμματέας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, ο οποίος με την ομιλία του πυροδότησε μια πλούσια και ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Στο επίκεντρο της συζήτησης μπήκαν οι θέσεις του ΚΚΕ, η πρόταση εξουσίας και η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος, οι θέσεις του για την Παιδεία, αλλά και το περιεχόμενο των σπουδών ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες. Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε πλήθος φοιτητών, καθώς και εργαζόμενοι και πανεπιστημιακοί, ανάμεσά τους και ο αντιπρύτανης της Παντείου, κ. Λύτρας.

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Δ. Αρβανιτάκης αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, σημειώνοντας ότι πίσω από τους καυγάδες και τους ελιγμούς στη Βουλή μεταξύ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, κρύβουν τη συμφωνία τους με την αστική τάξη. Επεσήμανε ότι προχτές «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ υπέγραψαν με τους βιομηχάνους κατώτατο μισθό 570 ευρώ, καθαρά». «Υποκρίνονται», τόνισε και ξεκαθάρισε ότι «υποκρίνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα έσπρωχνε τους εργαζόμενους, τους φοιτητές να πάνε στη ΓΣΕΕ που υπέγραψε αυτή την αύξηση του 1 ευρώ την ημέρα, καταγγέλλοντας το ΠΑΜΕ».

Ο Δ. Αρβανιτάκης υπογράμμισε τη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις διεργασίες που γίνονται στο λαό και τόνισε ότι «ύστερα από χρόνια βλέπουμε να υπάρχουν ορισμένα θετικά αποτελέσματα και μέσα στα πανεπιστήμια που είναι αποτέλεσμα όλης της προηγούμενης δουλειάς που έκανε το ΚΚΕ μαζί με συνεργαζόμενους, αλλά και η ΚΝΕ». Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στο γεγονός ότι μόνο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ 15 χρόνια τώρα «αντιπαλεύουν αντιδραστικές ρυθμίσεις που εκπορεύονται από την ΕΕ, ενάντια στην "Μπολόνια", ενάντια στη συνθήκη της Λισαβόνας, συνολικά ενάντια στην ΕΕ» και πρόσθεσε ότι «αυτή η επίμονη μακρόχρονη πάλη έφερε ορισμένα αποτελέσματα θετικά. Επί ένα χρόνο φοιτητικών κινητοποιήσεων αυτό που κυριάρχησε, ήταν το όχι στο νόμο - πλαίσιο, η καταδίκη της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, παρά τα εμπόδια που έβαζαν άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ που ένα κομμάτι πανεπιστημιακών του έκανε προτάσεις βελτίωσης, για να φτιασιδώσει το νόμο - πλαίσιο και ο Αλ. Αλαβάνος προωθούσε την αναγνώριση των κολεγίων».

Τονίζοντας το συμφέρον που έχει η πλειοψηφία της νεολαίας να αγωνιστεί με προοπτική, επισήμανε ότι «η θέση των φοιτητών και των σπουδαστών δε χειροτερεύει μόνο από τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές αλλά και λόγω της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας στην οποία ανήκουν. Η νεολαία δεν έχει μόνο γνώρισμα την ηλικία, υπάρχει και ένα βασικό χαρακτηριστικό - η προέλευση. Σχεδόν το 42 % της νεολαίας είναι κομμάτι της εργατικής τάξης. Αρκετοί φοιτητές και σπουδαστές δουλεύουν, ενώ ένα μεγάλο τμήμα τους κατάγεται από λαϊκές - εργατικές οικογένειες. Δεινοπαθούν ως φοιτητές λόγω και της οικονομικής κατάστασης των οικογενειών τους».

Ο Δ. Αρβανιτάκης παρουσίασε την πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, εξήγησε ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο και εξουσία ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό και σημείωσε ότι το ΚΚΕ «παλεύει για το σοσιαλισμό και προτείνει συμμαχίες γνωρίζοντας ότι δε φτάνουν όλοι να δέχονται το σοσιαλισμό, δε βάζουμε ως προϋπόθεση τη συμφωνία στο σοσιαλισμό». Υπογράμμισε ότι πρέπει ωστόσο να υπάρχει συμφωνία στη γραμμή πάλης και στην εξουσία, τη λαϊκή εξουσία τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ελπίδα πίσω από την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης.

Εξήγησε ότι ως ΚΚΕ «αντιπαλεύουμε τη ΝΔ, γιατί είναι κυβέρνηση και κόμμα του κεφαλαίου, προχωρεί ακάθεκτη σε αντιλαϊκές αλλαγές. Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική, εξυπηρετεί συμφέροντα των μονοπωλίων και η φυγή του κόσμου από το ΠΑΣΟΚ οφείλεται στο ότι έχουν την ίδια πολιτική». Ακόμα, τόνισε ότι «ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εφεδρεία του συστήματος και κινείται στα πλαίσια που καθορίζει κάθε φορά το σύστημα και συμμετέχει στην προσπάθεια να αναμορφωθεί - να μασκαρευτεί το σύστημα». Υπογράμμισε ότι «ο πρόεδρος του ΣΥΝ μιλάει για δίκαιη κατανομή των βαρών. Φτάνει πια! Οι εργάτες, οι αγρότες, οι φοιτητές, η νεολαία δεν παλεύουν για μια δίκαιη κατανομή αλά Τσίπρα. Τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι, οι πολλοί και αυτοί πρέπει να τον ιδιοποιούνται».

Ο Δ. Αρβανιτάκης κάλεσε σε πάλη για «να οικοδομηθεί ένα ισχυρό λαϊκό μέτωπο, που θα παλεύει για κοινωνικοποίηση, συνεταιριστικοποίηση, σχεδιασμό, πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για τη λαϊκή εξουσία. Αυτή είναι η πρόταση διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ και μπορείτε να συμβάλλετε. Αλλαγή συσχετισμών χρειάζεται στο πολιτικό επίπεδο και στο λαϊκό κίνημα» και συμπλήρωσε ότι αυτό στα πανεπιστήμια σημαίνει «να ενισχυθεί στις φοιτητικές εκλογές η ΠΚΣ γιατί είναι δύναμη ανατροπής, που δε συμβιβάζεται, που συμβάλλει να οργανωθεί η πάλη, να αναπτυχθεί ένα φοιτητικό κίνημα που θα ενισχύονται τα αντιμονοπωλιακά και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του».

«Ψήφος στην ΠΚΣ είναι ψήφος συσπείρωσης, ψήφος ανατροπής», επισήμανε και τόνισε: «Η ψήφος στις παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν πιάνει τόπο. Δεν είναι λύση η ψήφος στις παρατάξεις των διάφορων αριστερίστικων γκρουπ, γιατί από το πρωί μέχρι το βράδυ το μόνο που κάνουν είναι να καθυβρίζουν το σοσιαλισμό και το ΚΚΕ, συμπλέοντας με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Δεν πιάνει τόπο η ψήφος σε παρατάξεις που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί προσπαθούν να στρέψουν μια δυσφορία που υπάρχει σε ανώδυνα κανάλια, μιας διαχείρισης όπως έκανε παλιότερα το ΠΑΣΟΚ ή παρόμοιες δυνάμεις, αφήνοντας άθικτα τα μονοπώλια και την ΕΕ».