Παρασκευή 3 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Απαράδεκτη μεταχείριση από την ΥΠΑ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αψογα λειτούργησε το διεθνές αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», έγραψαν τις μέρες αυτές οι εφημερίδες, καθώς, με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, δεκάδες χιλιάδες επιβάτες αναχώρησαν με χιλιάδες πτήσεις για τις χώρες τους, χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Και δεν έχουμε εμείς διαφορετική εικόνα και στοιχεία, πλην μιας και μόνον περίπτωσης: Την πτήση με την οποία αναχώρησε η Κουβανική Ολυμπιακή Αποστολή, η οποία σταμάτησε, ενώ ήταν έτοιμη για απογείωση και καθυστέρησε σημαντικά, κατόπιν απόφασης των αρμοδίων, ώστε να πραγματοποιηθεί ειδικός και εξονυχιστικός έλεγχος στους επιβάτες της. Κι όλ' αυτά, παρότι τα μέλη της αποστολής είχαν περάσει κανονικά απ' όλους τους ελέγχους του αεροδρομίου. Παρότι, επίσης, η πτήση δεν ήταν εμπορική, αλλά τσάρτερ, ειδικά ναυλωμένη για την ολυμπιακή αποστολή. Και ακόμη, παρότι επικεφαλής της αποστολής ήταν ο αντιπρόεδρος της κουβανικής κυβέρνησης και πρόεδρος της Κουβανικής Ολυμπιακής Επιτροπής και ο υπουργός Αθλητισμού της Κούβας.

Ρωτάμε, λοιπόν, τους υπευθύνους της ΥΠΑ και όποιον άλλον αρμόδιο, ποιοι λόγοι επέβαλαν την απαράδεκτη, ακατανόητη και κατ' εξαίρεση αυτή μεταχείριση στην κουβανική αποστολή; Περιμένουμε υπεύθυνη απάντηση.

Ποιος λέει ψέματα;

Οταν το «Βήμα» αποκάλυψε το «σχέδιο Κόροιβος», σύμφωνα με το οποίο προβλεπόταν η μαζική παραγωγή πρωταθλητών και Ολυμπιονικών, με τη χρήση ουσιαστικά ουσιών και αναβολικών, ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, Ευάγγ. Βενιζέλος, είχε δηλώσει τα εξής: «Οταν ο κ. Λιάνης έθεσε υπόψη μου το θέμα αυτό, μου είπε ότι είχε δώσει απορριπτική απάντηση, αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση και του είπα ότι έπραξε σωστά» (ρ/σ «Φλας 9.61»). Προχτές, όμως, ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Λιάνης, δήλωσε στον «Αλφα», ότι δεν υπήρξε «σχέδιο Κόροιβος».

Προφανώς, κάποιος εκ των δύο λέει αλήθεια και κάποιος ψέματα. Πέρα, όμως, απ' το συμπέρασμα, που μπορεί να βγάλει ο καθένας μας, έχει ενδιαφέρον να δούμε και τι θα βγάλουν τελικά οι εξελίξεις, παίρνοντας υπόψη, ότι, τόσο το συγκεκριμένο θέμα, όσο και αυτό του ντόπινγκ, διαπλέκονται με τον «πόλεμο» στο χώρο του αθλητισμού, με την εσωκομματική διαπάλη στο ΠΑΣΟΚ και τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.

«Χρυσό» στη συναίνεση

Τουλάχιστον κωμικοτραγικά ήταν τα όσα είπε ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑΕΑ), Ι. Βαρδακαστάνης, στη χτεσινή εκδήλωση παρουσίασης των Ελλήνων αθλητών, που θα πάρουν μέρος στην Παραολυμπιάδα της Αθήνας. Ο Ι. Βαρδακαστάνης δε δίστασε να πει ότι ελπίζει να διεκδικήσει το «χρυσό μετάλλιο» της αγωνιστικότητας για τα δικαιώματα των αναπήρων στη χώρα μας! Στη ζέση του, μάλιστα, να ντυθεί με αγωνιστικό κοστούμι, τώρα που η παράταξη στην οποία ανήκει πέρασε στην αντιπολίτευση, θυμήθηκε ακόμα και την εξέγερση των μπολσεβίκων και τις «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Τζον Ριντ.

Σα να μην ήταν ο ίδιος, που απ' τη θέση του προέδρου της ΕΣΑΕΑ έβαζε πλάτη στις μέχρι πρότινος κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να περάσουν όλα τα αντιαναπηρικά μέτρα των τελευταίων χρόνων και αποπροσανατόλισε το αναπηρικό κίνημα απ' τους αγώνες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, μετατρέποντας την ΕΣΑΕΑ σε εργαλείο χειραγώγησης της θέλησης των αναπήρων. «Χρυσό», λοιπόν, αλλά στη συναίνεση και την υποκρισία...

Περί κομματικοποίησης

Για «κομματικοποίηση του κράτους και των οργάνων» του κατηγορεί με ανακοίνωσή της η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) τον υπουργό Υγείας Νικ. Κακλαμάνη, με αφορμή το διορισμό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ανάπτυξης Νοσηλευτικής (ΕΣΑΝ), που είναι γνωμοδοτικό όργανο προς τον υπουργό.

Με άλλα λόγια, η «πράσινη» ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ «ανακάλυψε» σήμερα, με μεγάλη καθυστέρηση και αφού η κυβέρνηση έγινε «γαλάζια», την... Αμερική. Δηλαδή, ότι οι τοποθετήσεις σε τέτοιου είδους όργανα γίνονται με κομματικά κριτήρια.

Το ΕΣΑΝ αποτελεί ούτως ή άλλως γνωμοδοτικό όργανο στα πλαίσια της εφαρμογής μιας αντιλαϊκής πολιτικής στο χώρο της Υγείας, η οποία και με τη νέα κυβέρνηση παραμένει στην ίδια κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Και μπορεί, βέβαια, να βολεύει την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ - στα πλαίσια των ανούσιων και αποπροσανατολιστικών καβγάδων - να ασχολείται με την καθυστερημένη ανακάλυψή της, αλλά τα συμφέροντα των νοσηλευτών είναι μακριά από τέτοιου είδους όργανα και βρίσκονται στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας για όλο το λαό.

Ο στόχος της επίθεσης

Την αρχή έκανε η κυβέρνηση, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για το πανό που κρέμασαν οι κομμουνιστές στην Ακρόπολη. Το «σήμα εκκίνησης» έλαβαν «καιροφυλακτούντες» δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες, που ανέλαβαν, αμέσως, δράση. Ετσι, μέρες τώρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύπλευρης και κλιμακούμενης επίθεσης σε βάρος του ΚΚΕ. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι συμμετέχοντες στην επίθεση είναι ευρείας πολιτικής «γκάμας» - από «βέροι δεξιοί» και «ήπιοι κεντρώοι», μέχρι «ανησυχούντες αριστεροί» - στελέχη και μέλη οι περισσότεροι της «κλίκας των αντικομμουνιστών», που έχει έδρα την Αθήνα και παρακλάδια στην επαρχία.

Το «μοτίβο» των επιθέσεων είναι οι κατηγόριες για παραβίαση της ιερότητας του χώρου της Ακρόπολης και για προσβολή της Ελλάδας διεθνώς. Είναι, όμως, φανερό ότι αυτές οι κατηγόριες δεν αντέχουν στη λογική, καθώς δεν προσβάλλει ένα πανό που αναγράφει την αλήθεια και εκφράζει τα αισθήματα του λαού. Το αντίθετο, δείχνει ότι υπάρχουν Ελληνες - εν προκειμένω οι κομμουνιστές - που σέβονται την Ακρόπολη, όχι μόνο ως αρχαίο σύμβολο του πολιτισμού, αλλά και ως σύγχρονο φάρο στον αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη, που τιμούν την Ελλάδα, αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι στους ισχυρούς της Γης κι αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία των λαών.

Τι κρύβεται, όμως, πίσω από την επίθεση κατά του ΚΚΕ; Είναι μόνον ο αντικομμουνισμός - «έξις, δευτέρα φύσις» για μερικούς και «επαγγελματική ενασχόληση» για άλλους - που ωθεί τους επιτιθέμενους; Πιστεύουμε πως αφορμή αποτελεί το πανό στην Ακρόπολη, αιτία είναι η ίδια η ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας, οι πολιτικοί εκπρόσωποί της και, βεβαίως, οι ξένοι πάτρωνες, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι υπάρχει στην Ελλάδα - μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ - ένα κομμουνιστικό κόμμα, που δεν αμφισβητεί απλώς τις πολιτικές επιλογές τους, αλλά αντιμάχεται, μέχρι την ανατροπή του, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι αυτό το κόμμα δεν είναι περιθωριακό κι ανυπόληπτο, αλλά έχει βαθιές ρίζες, σοβαρή απήχηση και σημαντική επιρροή στον ελληνικό λαό, ενώ τυγχάνει και διεθνούς αναγνώρισης, καθώς συμμετέχει δραστήρια στις προσπάθειες για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, τους κάνει να προβληματίζονται περισσότερο. Οι ντόπιοι υπηρέτες των ξένων αφεντάδων στενοχωριούνται σφόδρα, βλέποντας ότι το ΚΚΕ χαλάει την εικόνα μιας «νέας» Ελλάδας, η οποία συμπεριφέρεται σαν «τίμιος εταίρος» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σαν «σύντροφος» στην Αμερική.

Το ΚΚΕ καταφέρνει να πείθει ότι το καπιταλιστικό σύστημα, παρά την οικονομική ενδυνάμωσή του, την ιδεολογική ενίσχυσή του, τη νομική θωράκισή του, την πολιτική κατοχύρωσή του, παραμένει ευάλωτο στην επίθεση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, με σταθερό προσανατολισμό και καθαρούς στόχους. Αυτή η διαπίστωση ανησυχεί και φοβίζει τους διαχειριστές του συστήματος, που οργανώνουν τη δράση τους για την αντιμετώπιση του «κομμουνιστικού κινδύνου». Ετσι, βλέπουμε να επανέρχεται ο «ξεχασμένος» αντικομμουνισμός και να λαμβάνονται μέτρα για την παρεμπόδιση της πολιτικής δράσης του. Μόνιμος στόχος τους, λοιπόν, παραμένει, να «φύγει από τη μέση» το ΚΚΕ. Οχι και τόσο εύκολος, όπως δείχνει η 86χρονη ιστορία του...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα ήπια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο,ΤΙ ΚΑΙ να 'ναι, θα 'ρθει στα ...μαλακά! Αυτό τουλάχιστον κατάλαβε όποιος έμαθε περί «ήπιων προσαρμογών», σχετικά με τα όσα συζήτησαν ο πρωθυπουργός με τη ΓΣΕΕ στη χτεσινή τους συνάντηση...

Μόνο, που κανείς δε μιλάει για προσαρμογές, τονίζοντας ότι θα είναι ήπιες, όταν πρόκειται να κάνει κάτι καλό και φιλολαϊκό. Τα καλά, συνήθως, τα κρατάμε για έκπληξη.

Είναι, λοιπόν, προφανές ότι αυτά που σχεδιάζονται μόνο θετικά δε θα είναι. Οχι πως είχε κανείς αμφιβολία, αλλά τεκμηριώνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς οι κυβερνώντες εκθέτουν τις απόψεις τους...

Το μόνο ...θετικό στις εξελίξεις είναι πως γνωρίζουμε τι μας περιμένει. Την τελευταία 8ετία του ΠΑΣΟΚ τη θυμάστε; Μία από τα ίδια, θα έχουμε και πάλι, απλά με λίγο διαφορετικό «στιλ».

ΤΩΡΑ ΠΩΣ γίνεται και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει διαβλέψει κανένα από τα μέτρα που πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση και το μόνο για το οποίο μιλά είναι η έλλειψη προγραμματισμού και η «κομματικοποίηση» του δημόσιου τομέα;

Απλούστατα, γιατί ο καθένας ασχολείται με ο,τι τον ...ενδιαφέρει. Και το ΠΑΣΟΚ, προφανώς, δε δίνει δεκάρα, ούτε για τα εργασιακά, ούτε για τα ασφαλιστικά, ούτε για την επερχόμενη νέα λιτότητα. Αυτά τα θεωρεί δεδομένα.

Οπως δεδομένη θα είναι και η στήριξή του σε τέτοια μέτρα, ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση» που είναι.

ΠΑΝΤΩΣ, ΔΕ συμφωνούμε επ' ουδενί με τη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι «τα αστεία τελείωσαν», όταν σχολίασε γενικότερα την κατάσταση. Δεν μπορείς να λες τέτοια πράγματα, όταν επίκεινται προσυνεδριακές διαδικασίες και μετά συνέδριο του ΠΑΣΟΚ...

Εκεί κι αν υπάρχουν αστεία, για να μας διασκεδάζουν στους δύσκολους καιρούς που προμηνύονται.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμπλευση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για μεγάλη επιτυχία και κέρδη, νέα αρχή και αφετηρία έκανε λόγο τις προάλλες ο Κ. Καραμανλής, μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Τις ίδιες ακριβώς λέξεις χρησιμοποίησε προχτές και ο Γ. Παπανδρέου. «Η Ελλάδα κέρδισε. Η Ελλάδα κέρδισε και με το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων έχουμε μια νέα αρχή, που είναι για μας μια νέα αφετηρία» δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η μόνη διαφοροποίησή του εστιάστηκε στον ισχυρισμό, πως η «μεγάλη επιτυχία και τα κέρδη» οφείλονται στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, επομένως, η ηγεσία της ΝΔ οφείλει να ζητήσει συγνώμη, για όσα έλεγε πριν τους Αγώνες...

Και μπορεί, βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου να λέει σε όλους τους τόνους, ότι «δε θα γίνουμε ουραγοί της ΝΔ», αλλά η σύμπλευση των εταίρων του δικομματισμού έχει γίνει πλέον ολοφάνερη. Οπως και η αγωνία τους, να βρίσκουν αφορμές, για να παίζουν τους ανούσιους καβγάδες τους στις πλάτες του λαού.

Ποιοι;

«Ποιοι ώθησαν ορισμένους δημοσιογράφους να ζητήσουν από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης το πρωί της Παρασκευής (27.8.2004) "συνέντευξη μετά τα επεισόδια"; Και πώς αυτοί εμφάνιζαν ως δεδομένο πως το βράδυ της ίδιας ημέρας σε αντιπολεμική εκδήλωση θα γινόταν ...χαμός;». Το προαναφερόμενο ερώτημα είναι ένα από αρκετά άλλα παρόμοια, που θέτει, με επιστολή του προς τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, ο συνάδελφος Γιάννης Ε. Διακογιάννης. Η επιστολή εστάλη, αμέσως μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων και δημοσιεύεται στο χτεσινό «Ποντίκι». «Τώρα που έπεσαν τα φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 - σημειώνει ο συνάδελφος - δεν είναι ευκαιρία να δει η παγκόσμια δημοσιογραφική κοινότητα ορισμένα (σχετικά με τους Αγώνες) ζητήματα ελευθεροτυπίας και δημοκρατίας, που την αφορούν; Δεν είναι καιρός να εξετάσει πώς ο μηχανισμός διοργάνωσης των Αγώνων, όσοι φαίνονται, αλλά και όσοι κρύβονται πίσω απ' αυτόν (μεγάλες δυνάμεις, ξένες στρατιωτικές μονάδες, ΝΑΤΟικά στρατιωτικά τμήματα, αστυνομία, μεγάλες μυστικές υπηρεσίες, εταιρίες, χορηγοί, Αθάνατοι, κυβερνήσεις, κόμματα, βασιλικοί οίκοι, πολιτικοί κλπ.), μπορούν να επηρεάσουν, να κρύψουν, να αποκρύψουν και να παραπληροφορήσουν τη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά και το λαό στη διοργανώτρια χώρα;».

Μόνον ένας στους τέσσερις

Μέσα σε «εχθρικό» κλίμα ολοκληρώθηκε χθες το συνέδριο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ, που πραγματοποιηθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με σφυγμομέτρηση, που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, ανάμεσα σε 822 Νεοϋορκέζους πολίτες από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου, το 70% απορρίπτει την πολιτική του Τζ. Μπους, το 25% την αποδέχεται και το 5% δεν απάντησε. Και παρότι τα ποσοστά αυτά έχουν τη σημασία τους, πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικά των συνολικών τάσεων στις ΗΠΑ, ενώ η απόρριψη της πολιτικής του Λευκού Οίκου δε συνεπάγεται κι έναν ουσιαστικά διαφορετικό προσανατολισμό.

Πάντως, άλλη μια απόδειξη του «εχθρικού» κλίματος αποτέλεσε και η μεγάλη διαδήλωση, ενάντια στην πολιτική του Τζ. Μπους, που έγινε στην πόλη, με αφορμή το συνέδριο. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της Νέας Υόρκης, αλλά και από κάθε γωνιά των ΗΠΑ -ορισμένοι μίλησαν για ένα εκατομμύριο συνολικά- πορεύτηκαν στο κέντρο της πόλης, σχηματίζοντας ένα «θορυβώδες ποτάμι διαδηλωτών, μήκους δύο μιλίων», όπως παραδέχτηκαν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς». Να θυμίσουμε, επίσης, ότι η διαδήλωση είχε προγραμματιστεί αρχικά να γίνει στο Σέντραλ Παρκ, αλλά απαγορεύτηκε από το ανώτατο δικαστήριο της πολιτείας, με πρόσχημα την ...προστασία του πρασίνου στο κεντρικό πάρκο της αμερικανικής μεγαλούπολης! Γεγονός, όμως, το οποίο και δεν την απέτρεψε τελικά...

Ομερτά...

Στη Γουινέα του Ισημερινού (τρίτη σε μέγεθος πετρελαιοπαραγωγός χώρα της δυτικής Αφρικής) και στη Ζιμπάμπουε διεξάγεται, εδώ και καιρό, η δίκη 84 ανθρώπων (κυρίως Νοτιοαφρικανών), οι οποίοι συνελήφθησαν στη Χαράρε τον περασμένο Μάρτη, με την κατηγορία ότι σχεδίαζαν πραξικόπημα. Επικεφαλής τους ήταν ο Σάιμον Μαν, Βρετανός, πρώην λοχαγός των ειδικών βρετανικών δυνάμεων SAS. Τις προάλλες, συνελήφθη στην κατοικία του, σε προάστιο του Κέιπ Τάουν, ο Μαρκ Θάτσερ, γιος της πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας, γνωστής και ως «σιδηράς κυρίας». Ο Μ. Θάτσερ κατηγορείται ότι είναι αναμεμειγμένος στο προαναφερόμενο πραξικόπημα και μπορεί ο ίδιος να αρνείται τις κατηγορίες, αλλά ο εκπρόσωπος της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας δήλωσε πως οι αρχές έχουν επαρκείς αποδείξεις ότι χρηματοδότησε το πραξικόπημα.

Ολ' αυτά έχουν μεταδοθεί από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Ποιος πιστεύει, όμως, ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι, πίσω και πέρα από τον Μ. Θάτσερ και τον πρώην λοχαγό των SAS; Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, αυτοί θα μείνουν στο απυρόβλητο, είτε πρόκειται για τις κυβερνήσεις και τις μυστικές υπηρεσίες ιμπεριαλιστικών χωρών, είτε για μεγάλες εταιρίες πετρελαίων, είτε για όλους μαζί. Βλέπετε, η ομερτά κρατεί καλά στους προαναφερόμενους κύκλους...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ξηλώστε τις χαφιεδο-κάμερες!

Καμία ψευδαίσθηση δεν επιτρέπεται για τις προθέσεις και τα σχέδια της κυβέρνησης, σε ό,τι αφορά στη διατήρηση και «αξιοποίηση» των μηχανισμών παρακολούθησης και καταστολής, που δημιούργησε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης φτάνει στο σημείο να εμφανίζει τη διατήρηση των καμερο-χαφιέδων ως ...«λαϊκή απαίτηση», επικαλούμενος «τον κατακλυσμό τηλεφωνημάτων και e-mail», το πράγμα φωνάζει από μόνο του: Οι κάμερες θα μείνουν, γιατί είναι, ήδη, ενσωματωμένες στους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, αδιαφορώντας αν «θίγουν» τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Η εικόνα της στρατοκρατούμενης πόλης, που δημιούργησαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου δεν «κουνιέται φύλλο», αν ...δεν το κουνούν οι μυστικές υπηρεσίες και οι εθελοντές - ασφαλίτες, είναι το πρότυπο και το κεκτημένο, που θέλουν να επιβάλουν σε μόνιμη βάση και να το επεκτείνουν σε ολόκληρη τη χώρα. Θέλουν «συμμόρφωση», «πειθαρχία» και σκυμμένο κεφάλι. Σ' ένα τέτοιο «περιβάλλον», όπου θα αλωνίζουν οι δυνάμεις καταστολής, όσοι τολμούν να φωνάζουν και να διεκδικούν το δίκιο τους θα μπαίνουν αυτόματα σε «σιδηρόφρακτο κλοιό». Τα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως αυτό του συνέρχεσθαι και των διαδηλώσεων, τίθενται σε αναστολή και «στο γύψο», μπροστά στο «μείζον» ζήτημα της «ασφάλειας» (του συστήματος). Αλλωστε, με βάση τον πρόσφατα ψηφισθέντα «τρομονόμο», κάθε ενέργεια, που θεωρείται ότι διασαλεύει την υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική τάξη πραγμάτων, αντιμετωπίζεται ως τρομοκρατική και διώκεται αναλόγως.

Οι πάνω από 1.300 κάμερες, που θέλουν να κρατήσουν σε λειτουργία και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αποτελούν νευραλγικό τμήμα του γενικότερου συστήματος ασφαλείας. «Απελευθερώνει» την εξουσία από την αναφορά που περίμενε μέχρι τώρα από τον «μεμονωμένο» αστυνόμο και έχει «απευθείας» και πανοραμική εικόνα της κατάστασης στο «κέντρο επιχειρήσεων». Η εγκατάστασή τους δικαιολογήθηκε στο όνομα της προστασίας της Αγώνων από «τρομοκρατικό χτύπημα». Ποια είναι, όμως, η απειλή, που δικαιολογεί τη διατήρησή τους; Ποιος είναι τώρα ο εχθρός; Η κυβέρνηση δεν απαντά και μάλλον περιττεύει. Τον εχθρό τον δείχνουν οι ίδιες οι κάμερες, που στοχεύουν κατ' ευθείαν τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, παρακολουθούν τις κινήσεις τους και ακούνε τις πάσης φύσεως συνομιλίες τους. Είναι αστείοι οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι μπορεί να βρεθεί τρόπος, που να «συμβιβάζει» τη λειτουργία των καμερο-χαφιέδων με τα ατομικά δικαιώματα και τις συνταγματικές ελευθερίες.

Φυσικά, οι χαφιεδο-κάμερες δεν πρόκειται να πτοήσουν το αγωνιστικό φρόνημα του λαού, ούτε να αναχαιτίσουν τους αγώνες των εργαζομένων. Ομως, το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να δέχεται αδιαμαρτύρητα να του φοράνε διαρκώς νέες αλυσίδες. Οι πάντες, λοιπόν, οφείλουν να «πιάσουν θέση» σήμερα το απόγευμα σε κάποιο από τα 13 σημεία της Αθήνας που έχουν επιλεγεί ως χώροι διαδηλώσεων από το ΠΑΜΕ. Τα «μάτια» του Μεγάλου Αδελφού βραχυκλώνουν, τυφλώνονται και αχρηστεύονται μπροστά στη λαϊκή οργή...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ