«Μα καλά, δεν έχει δικαίωμα ένας λαός να αποφασίζει για το μέλλον της χώρας του;». Το ερώτημα αυτό επαναλαμβάνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τα ευρωατλαντικά επιτελεία από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, σχετικά με το «δικαίωμα» ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, «πασπαλισμένο» με διάφορες αστειότητες περί «δημοκρατίας» που συγκρούεται με τον «ολοκληρωτισμό». Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν περίπου ως «λαϊκή απαίτηση» την ένταξη των χωρών στην ιμπεριαλιστική αυτή συμμαχία, που έχει αιματοκυλήσει τους λαούς. Αλλά και να τσουβαλιάσουν την αντίθεση σε αυτή, όπως και σε κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία από τη σκοπιά του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση των ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, που έχει βέβαια ως αφετηρία τον «σκοτωμό» τους για τη μοιρασιά της καπιταλιστικής λείας. Τα «επιχειρήματα» αυτά, όμως, δεν αντέχουν ούτε λεπτό στη «βάσανο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών...

Τελευταίο παράδειγμα είναι οι δηλώσεις της πρωθυπουργού της Σουηδίας, Μ. Αντερσον, ότι η κυβέρνησή της δεν σκοπεύει να οργανώσει δημοψήφισμα εφόσον το κοινοβούλιο αποφασίσει να προχωρήσει στην υποβολή αιτήματος για ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η Αντερσον ισχυρίζεται ότι «υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την εθνική μας ασφάλεια που είναι απόρρητες, επομένως πολλά ζητήματα δεν μπορούν να συζητηθούν και σημαντικές παράμετροι δεν μπορούν να τεθούν στο τραπέζι». Κοινώς... δεν πέφτει κανένας λόγος στους λαούς τι θα επιλέξει η αστική τους τάξη. Το ίδιο άλλωστε δείχνει και το παράδειγμα της συμφωνίας της Κίνας με τις Νήσους Σολομώντα, που προκάλεσε πολεμικές απειλές από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή. Το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζουν όλοι αυτοί στους λαούς, άλλωστε, είναι να «επιλέγουν» - πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο - ποιο στρατόπεδο ληστών θα τους ρίξει στη μάχη για τα δικά του συμφέροντα. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση πρέπει να πάρουν οι λαοί τις δικές τους αποφάσεις.

«Το σαπούνι τους χαλάνε» τα αστικά ΜΜΕ προσπαθώντας να ξεπλύνουν την αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τις σχέσεις της με τους νεοναζί. Τις προάλλες η κρατική ΕΡΤ έστησε μισάωρη συνέντευξη για να «φτιάξει προφίλ» στον Ουκρανό Πρόεδρο και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και πάλι, όμως, τζίφος η δουλειά. Στο αποκορύφωμα, άρχισε να μοιράζει «πάσες»... σε κενή εστία, ζητώντας από τον Ζελένσκι να σχολιάσει τις μεγάλες αντιδράσεις από το μήνυμα που απηύθυναν οι δυο ναζί του Αζόφ στην ελληνική Βουλή. Τι το ήθελαν; Το ξέπλυμα του Ζελένσκι στα ναζιστικά καλόπαιδα ήταν και πάλι «πανηγυρικό», επικαλούμενος το γνωστό (αμίμητο) επιχείρημα ότι η ουκρανική κυβέρνηση τους ενσωμάτωσε στον κρατικό μηχανισμό, τους εκπαίδευσε με «brand name» ΝΑΤΟ και στην πραγματικότητα τους «αναβάθμισε». Είπε ακόμα ο Ζελένσκι ότι στον ουκρανικό στρατό «δεν έχουμε σχεδόν καθόλου (τέτοιες αντιλήψεις), παρά το γεγονός ότι έχουμε πόλεμο και θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε»! Αναζήτησε μάλιστα άλλοθι στο γεγονός ότι «σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις χώρες, υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που πιστεύουν σε τέτοιους τρόπους ζωής (σ.σ. νεοναζί). Και αυτό είναι όλο»! Εντάξει, ο Ζελένσκι, όπως και κάθε αστική κυβέρνηση, εννοείται πως «θα μπορούσε να καταλάβει» ότι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αξιοποιούνται κάθε λογής φασιστικά κατακάθια, που στην προκειμένη περίπτωση έχουν προκαλέσει τα μύρια όσα στον λαό της Ουκρανίας, ενώ λειτουργούν και ως το «τέλειο άλλοθι» για την ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας. Αλλά τα εδώ σαΐνια τι δεν καταλαβαίνουν; Κι αφού δεν τους βγαίνει το «ξέπλυμα», τι το παιδεύουν;

1948 Από τις 4 έως τις 7 Μάη εκτελούνται 154 κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι σε αντίποινα για τη δολοφονία του υπουργού Δικαιοσύνης Χρ. Λαδά (αρμόδιου υπουργού για τον Α.Ν.509) από τον Ε. Μουτσογιάννη την Πρωτομαγιά.

1953 Παγκαπνεργατική απεργία ξεσπά στον Πειραιά. Κρατά 15 μέρες και λήγει με ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των απεργών.

1964 Ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ιζβέστια» τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου και εναντίον οποιασδήποτε ξένης επέμβασης.

1966 Ξεκινά στο θέατρο «Κεντρικόν» της Αθήνας η Β' Εβδομάδα Σύγχρονης Σκέψης (4 - 15/5/1966). Σε αυτή μετείχαν, μεταξύ άλλων, οι Γιάννης Ιμβριώτης, Μάρκος Αυγέρης, Νίκος Πουλαντζάς, Γιάννης Σκουριώτης, Ροζέ Γκαροντί, Πιερ Βιλάρ, κ.ά.

1970 Η Εθνοφρουρά του Οχάιο ανοίγει πυρ, σκοτώνει 4 φοιτητές και τραυματίζει 9 στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ.

1978 Στρατεύματα της Νότιας Αφρικής εισβάλλουν στο έδαφος της Ανγκόλας για να εξοντώσουν αντάρτες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Ναμίμπια «ΣΟΥΑΠΟ». Τη μέρα αυτή οι Νοτιοαφρικανοί βομβαρδίζουν την πόλη Κασίνγκα, στην οποία είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες πρόσφυγες. Κατά την επίθεση σκοτώνονται πάνω από 600 πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά.

1979 Το Κόμμα των Συντηρητικών κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές στη Μ. Βρετανία. Νέα πρωθυπουργός γίνεται η Μάργκαρετ Θάτσερ.

1982 Στον πόλεμο των Φόκλαντ, το βρετανικό αντιτορπιλικό «Σέφιλντ» βάλλεται από πύραυλο «Εξοσέτ» (βυθίστηκε μετά από λίγες μέρες). Σκοτώθηκαν 20 άτομα. Δύο μέρες πριν βρετανικό υποβρύχιο είχε βυθίσει το αργεντινό καταδρομικό «Στρατηγός Μπελγκράνο», σκοτώνοντας 320 ναύτες. Το συγκεκριμένο πλοίο βρισκόταν έξω από τα όρια αποκλεισμού που είχαν θέσει οι Βρετανοί.

1994 Το Ισραήλ και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης υπογράφουν Συνθήκη, με την οποία παραχωρούνται στους Παλαιστινίους στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη και στη Λωρίδα της Γάζας τα πρώτα μέτρα ελευθερίας μετά τον πόλεμο του 1967. Συγκροτείται η Παλαιστινιακή Αρχή.

2006 Πεθαίνει ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Αλέξης Δαμιανός.