Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, το... επιχείρημα αυτό το θυμάται και ο Γ. Παπανδρέου. Για παράδειγμα, στη διάρκεια της προχτεσινής, 3ης εθνικής θεματικής συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ, στα Γιάννενα, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας», ο Γ. Παπανδρέου «μίλησε για πραγματική αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, με τρόπο που θα διανέμεται δικαιότερα και αναλογικά με τις μισθολογικές κλίμακες, ώστε να κλείσει σιγά σιγά η ψαλίδα». Με άλλα λόγια κι αν σωστά αποτυπώνεται η πρόταση, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτείνει στους εργαζόμενους να μοιραστούν καλύτερα τους μισθούς τους, δηλαδή τη φτώχεια τους! Ποιος βιομήχανος, μεγαλέμπορος και μεγαλοεπιχειρηματίας δε θα χειροκροτούσε τέτοια πρόταση;
«Θέλω να καταστήσω σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να δεχτώ να επιβαρυνθεί το ΙΚΑ μέσα από οποιεσδήποτε αλλαγές που θα αφορούν σε επιμέρους ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης».
Αυτά ισχυρίστηκε ο υπουργός Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλος σε συνέντευξή του στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Καλά δεν ντρέπεται καθόλου ο Π. Παναγιωτόπουλος να ισχυρίζεται ότι δε θα δεχτεί να επιβαρυνθεί το ΙΚΑ, όταν ελάχιστες μέρες προηγούμενα, παρουσίασε νομοσχέδιο, στο οποίο προβλέπεται νέα σκανδαλώδη ρύθμιση χρεών υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας σε βάρος του Ταμείου και των ασφαλισμένων του;
Ελεος, έλεος, έλεος!
Εντάξει, δικαίωμά τους, να παζαρεύουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της «αναδιοργάνωσης και του εκσυγχρονισμού» του ΟΤΕ, όπως και τους αντίστοιχους της όποιας «εθελούσιας εξόδου». Στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ στον ΟΤΕ αναφερόμαστε. Εμείς διαφωνούμε κατηγορηματικά με τις λογικές αυτές, αλλά, τέλος πάντων, είναι η άποψή τους. Οι εργαζόμενοι του Οργανισμού, αλλά και γενικότερα, ας τους κρίνουν και ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Δεν καταλαβαίνουμε, όμως, με ποιο δικαίωμα συζητούν τα προαναφερόμενα και θέλουν το όποιο κόστος - συνολικό ή μερικό - να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, με τον έναν ή άλλον τρόπο. Με ποια λογική, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να πληρώσουν, για τις όποιες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις του ΟΤΕ, είτε για να γίνει περισσότερο κερδοφόρος ο τελευταίος, για τους όποιους μεγαλομετόχους του, είτε για να προσελκύσει κι άλλους «επενδυτές» και, πάντως, όχι για να ικανοποιηθούν τα λαϊκά συμφέροντα; ΄Η, μήπως, δεν αρκεί το γεγονός πως οι εργαζόμενοι και ο λαός πληρώνουν ήδη πανάκριβα τις όποιες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες παρέχει ο ΟΤΕ;
Η μικρή Γιοχάν έχασε τη ζωή της έχοντας μόλις συμπληρώσει τα δεκατρία της χρόνια. Αιτία θανάτου: λευχαιμία. Θεωρείται μάλλον πιθανό ότι εάν η Γιοχάν ζούσε σε κάποια άλλη χώρα και όχι στο Ιράκ θα ζούσε και ίσως να γινόταν καλά.
Η Γιοχάν θα προστεθεί στα 1.500.000 παιδιά που έχασαν τη ζωή τους, πριν την έναρξη του τελευταίου πολέμου στο Ιράκ εξαιτίας των ασθενειών και κυρίως της λευχαιμίας. Κρούσματα πολλαπλάσια απ' ό,τι στο παρελθόν, εξαιτίας της χρήσης όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και του κατοπινού 13χρονου εμπάργκο, το οποίο απαγόρευε την εισαγωγή ειδικών φαρμάκων για χημειοθεραπεία, επειδή ο «Σαντάμ Χουσεΐν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να κατασκευάσει χημικά όπλα»!
Δεκατρία χρόνια «παραμύθια». Δεκατρία, όσα και τα χρόνια της μικρής Γιοχάν. Καμία εφημερίδα δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την περίπτωσή της. Ολοι αναζητούν και ψάχνουν «τις βρώμικες λεπτομέρειες του σκανδάλου "πετρέλαιο αντί για τρόφιμα"». Αλλωστε, για το τελευταίο διέταξε έρευνα και ο Μπους, αναζητώντας την... αλήθεια! Και πέρα απ' αυτά, η μικρούλα ανήκει στον ιρακινό λαό και κανείς «μεγάλος» δεν έχει τη διάθεση να ασχολείται με τα εκατομμύρια αθώα θύματα των πολέμων τους...
Για τον κ. Ρουσόπουλο μιλάμε και τους υπόλοιπους υπουργούς, οι οποίοι, χτες, ...έδωσαν ρέστα κατά της διαπλοκής και υπέρ της διαφάνειας, της ενημέρωσης και της δημοκρατίας γενικώς.
Αρκεί να σκεφθείτε ότι ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο έχει υπογράψει το νομοσχέδιο περί βασικού μετόχου. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ήθελαν να το υπογράψουν και οι υφυπουργοί, αλλά, στο τέλος, επικράτησαν ...ψυχραιμότερες σκέψεις.
ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ προαναφερόμενες δηλώσεις, όμως, έγιναν χτες το θέμα της ημέρας, θα σας υποβάλουμε ορισμένα απλά ερωτήματα:
Ποιοι νέμονταν τις δημόσιες προμήθειες και έργα μέχρι σήμερα και ποιοι θα τις νέμονται στο μέλλον, μετά τη θεσμοθέτηση του νομοσχεδίου, εφόσον, βέβαια, ψηφιστεί και εφαρμοστεί, έτσι όπως ανακοινώθηκε;
Ποιοι έχουν στα χέρια τους σήμερα τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και ποιοι θα τις έχουν αύριο, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου;
Ποιος κεφαλαιοκράτης έχει περισσότερες πιθανότητες και μεγαλύτερες ελπίδες, να ...χώσει βαθύτερα την κουτάλα του στο καζάνι των δημοσίων έργων, τόσο συνολικά, όσο και στο κάθε έργο χωριστά; Αυτός που κατέχει Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και «αντιπολιτεύεται» την κυβέρνηση, ή αυτός που την υποστήριξε πολύμορφα προεκλογικά και συνεχίζει να την υποστηρίζει;
Για την περίπτωση, να υποστηρίζει την κυβέρνηση και, ταυτόχρονα, να κατέχει αυτός ή η «ομάδα» του ένα συγκρότημα ΜΜΕ, δε ρωτάμε. Παραείναι απλή η ερώτηση αυτή...
Εφόσον απαντήσατε στις παραπάνω ερωτήσεις, μπορείτε τώρα να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα, για το εάν και πόσο το νομοσχέδιο, που θα δώσει στη δημοσιότητα η κυβέρνηση, θωρακίζει τα λαϊκά συμφέροντα, τη διαφάνεια, την ενημέρωση, τη δημοκρατία και όλα όσα είπαν χτες οι κ.κ. Ρουσόπουλος, Παυλόπουλος και Παπαληγούρας.
Τα επόμενα δυο χρόνια η χώρα θα βρίσκεται σε οριακό επίπεδο επάρκειας ηλεκτρισμού, είπε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας. Δεν είπε, όμως, ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται στους περιορισμούς ανάπτυξης της ΔΕΗ, όπως αυτοί καθορίστηκαν από τα πρώτα νομοθετήματα για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας. Σύντομα θα γνωστοποιηθούν και τα αποτελέσματα επίσημου πορίσματος για την ενεργειακή επάρκεια, που θα επιβεβαιώνουν την ανάγκη λήψης αποφάσεων.
Με άλλα λόγια, το όλο σκηνικό συμπληρώνεται συστηματικά. Η μέχρι τώρα προετοιμασία («σπάσιμο» και περιορισμός ανάπτυξης της ΔΕΗ, υποχρέωσή της στη χρήση φυσικού αερίου, κλπ., κλπ.) για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας και την παράδοση του τομέα στους κεφαλαιοκράτες δεν είναι αρκετή. Βλέπετε, οι τελευταίοι... κάνουν τους δύσκολους. Απαιτούν ακόμη μεγαλύτερες διασφαλίσεις των όποιων επενδύσεών τους, παρά τα προκλητικά προνόμια που έχουν ήδη κατοχυρώσει. Η θεσμοθέτηση, όμως, ακόμη περισσότερων παροχών χρειάζεται ένα άλλοθι. Κι αυτό είναι ο ενεργειακός κίνδυνος. Που θα οδηγήσει σε «τολμηρές» αποφάσεις, με στόχο το... δημόσιο συμφέρον.
Βέβαια, κανείς εκ των αρμοδίων δεν εξετάζει το ενδεχόμενο στήριξης της ΔΕΗ. Ισως, τούτο γίνει αργότερα, όταν ξεπουληθεί εντελώς...
Ολόκληρο το στόλο ξένης εταιρίας, αποτελούμενο από τριάντα δύο φορτηγά πλοία bulker (μεταφοράς χύδην φορτίου), αγόρασε πρόσφατα ο εφοπλιστικός όμιλος Ρέστη, διπλασιάζοντας τα πλοία του, διαβάσαμε στις οικονομικές στήλες των εφημερίδων. Σύμφωνα, με τις σχετικές πληροφορίες, η αγορά κόστισε 700 εκατομμύρια δολάρια και, προφανώς, το γεγονός αποτελεί μια ακόμη απόδειξη των... δεινοπαθούντων Ελλήνων εφοπλιστών, όπως και της ανάγκης, για ακόμη περισσότερα κίνητρα και προνόμια, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους...
Αφού, από χρόνια τώρα, έχουν αποδεχτεί, στηρίξει και υλοποιήσει την πολιτική της μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) σε φορομπηχτικό μηχανισμό (π.χ. υπέρογκες αυξήσεις σε δημοτικά τέλη, τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, διάφορα τέλη και τοπικοί φόροι, κλπ., κλπ.). Αφού, χρόνια τώρα, κάνουν την «πάπια» έναντι της πολιτικής παρακράτησης των οικονομικών πόρων της Αυτοδιοίκησης από την κεντρική εξουσία, όπως και σ' αυτή της μεταβίβασης αρμοδιοτήτων, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους. Αφού,... υποβίβασαν στα 3 δισ. ευρώ τα χρέη των 9 δισ. ευρώ του κεντρικού κράτους προς την ΤΑ, τώρα, διεκδικούν, απλά και μόνο, την εγγραφή στον κρατικό προϋπολογισμό του 2005 των αναγκαίων πόρων, για τις προσλήψεις συμβασιούχων, τη συντήρηση σχολικών κτιρίων και την πολιτική προστασία.
Ο λόγος γίνεται για την ηγεσία της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ) και το ψήφισμα, που εκδόθηκε μετά την πρόσφατη συνάντησή της με τον υπουργό Οικονομίας και την ενημερωτική σύσκεψή της, με τους προέδρους των ΤΕΔΚ και τους δημάρχους των πρωτευουσών των νομών όλης της χώρας.
Κάνουμε λάθος, αν υποθέσουμε ότι του χρόνου θα... διεκδικούν ακόμη λιγότερα και μερικά χρόνια μετά θα αρκούνται στην επιβολή και μόνο χαρατσιών στους δημότες;
Τα δύο κόμματα, ως μηχανισμοί νομής της εξουσίας, είναι πολύ φυσικό να αντιμετωπίζουν προβλήματα εσωτερικών αντιθέσεων, στο βαθμό που από τη φύση τους εδράζονται σε ανταγωνισμούς μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και εξυπηρέτηση στρατηγικών του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Με την εμπειρία που αποκόμισαν από την τριακονταετή δικομματική διακυβέρνηση, πρέπει να αποφασίσουν αν θα αφήσουν την αγανάκτησή τους στα χέρια των συνδιαχειριστών αυτής της πολιτικής, ή θα εγκαταλείψουν τις αυταπάτες, για την προοπτική της πολιτικής τους χειραφέτησης, του αγώνα για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό.