Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφορμή, για τα παραπάνω, μας έδωσε η «Μεγάλη ιστορία του 20ού αιώνα», που μοιράζεται σε τεύχη, ως καθημερινά ειδικά ένθετα στην εφημερίδα «Τα Νέα». Δε γνωρίζουμε ποιοι συνέβαλαν στη συγγραφή της, αλλά σίγουρα έκαναν ό,τι μπορούσαν, για την ακόμη μεγαλύτερη διαστρέβλωση της ιστορίας και της παραπέρα επεξεργασίας της αντικομμουνιστικής επιχειρηματολογίας. Η απόδειξη ακολουθεί στο επόμενο σχόλιο.

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο προχτεσινό ειδικό ένθετο της «Μεγάλης ιστορίας του 20ού αιώνα», το οποίο ασχολείται με τη Σοβιετική Ενωση και συγκεκριμένα με την «εξωτερική πολιτική 1928 - 1939»:

«Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Στάλιν επέλεξε τη διπλωματική απομόνωση. Την ίδια περίοδο, ο παγκόσμιος καπιταλισμός έδειχνε να βαδίζει -τουλάχιστον στα μάτια τής τότε σοβιετικής ηγεσίας- προς το τέλος του βίου του. Για να βοηθήσει το θρίαμβο του κομμουνισμού, ο Στάλιν επιδίωξε να εξουδετερώσει τους μετριοπαθείς σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, που αποτελούσαν και τους αντιπάλους των κομμουνιστών, στην προσπάθεια να κερδίσουν οι τελευταίοι την υποστήριξη της εργατικής τάξης. Στο πλαίσιο αυτό, η Κομιντέρν διέταξε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας να βοηθήσει το αντισοβιετικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Γερμανίας (το κόμμα των ναζί) στον αγώνα του για την κατάληψη της εξουσίας, ελπίζοντας ότι το ναζιστικό καθεστώς θα προκαλούσε σειρά κοινωνικών συγκρούσεων, με αποτέλεσμα να ευνοηθεί μια κομμουνιστική επανάσταση και στη Γερμανία. Είναι σαφές ότι με την πολιτική του αυτή ο Στάλιν φέρει σημαντικό μέρος της ευθύνης για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, το 1935».

Το μόνον απολύτως σαφές είναι το γεγονός, πως όλα τα παραπάνω βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο στις αντικομμουνιστικές φαντασιώσεις των συγγραφέων τους και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την όποια ιστορική αλήθεια, μικρή ή μεγάλη...

Η άκρως αγενής, προκλητική και απαράδεκτη συμπεριφορά υπαλλήλων της ελεγκτικής υπηρεσίας του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» σε βάρος του προέδρου του ΔΗΚΚΙ, Δ. Τσοβόλα, αναδεικνύει ένα γενικότερο πρόβλημα, που δημιουργήθηκε, τα τελευταία χρόνια, στη χώρα μας, με την ανάθεση των υπηρεσιών φύλαξης και ασφάλειας επιχειρήσεων, οργανισμών και ιδρυμάτων του «στενού» και του ευρύτερου δημόσιου τομέα σε ιδιωτικές εταιρίες, τις διαβόητες «σεκιούριτι». Με την ανάληψη των «καθηκόντων» τους, αυτές οι εταιρίες μεταφέρουν στους χώρους ευθύνης τους ένα «πνεύμα» αυστηρότητας, αυθάδειας, τσαμπουκά και αυταρχισμού, αντιμετωπίζοντας όλους, σχεδόν, τους πολίτες ως επιρρεπείς στην παρανομία, στρεφόμενοι «κατά δικαίων και αδίκων». Μέσα σ' ένα τέτοιο «κλίμα», το να ζητάει κάποιος από τους υπαλλήλους αυτών των εταιριών - οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, εργάζονται υπό τη συνεχή απειλή της απόλυσης - να είναι ευγενείς στη συμπεριφορά τους, είναι, μάλλον, αφέλεια και, πάντως, πολυτέλεια...

Ιδιαίτερα προβλήματα προκαλεί η αγενής συμπεριφορά των λεγόμενων «σεκιουριτάδων», που έχουν αναλάβει να «κάνουν το κουμάντο» στην είσοδο, και εντός των νοσοκομείων, καθώς, προκειμένου να εξασφαλίσουν «αδιασάλευτον την τάξιν και την ηρεμίαν», φτάνουν σε ακραίες και, εν πολλοίς, προσβλητικές ενέργειες σε βάρος των επισκεπτών. Στέκονται με βλοσυρό ύφος στην πύλη και δεν επιτρέπουν την είσοδο, παρά μόνο αν ο επισκέπτης απαντήσεις στις ερωτήσεις που του θέτουν και που είναι από ενημερωτικές μέχρι αδιάκριτες και μερικές δε φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη τους ούτε το «ιατρικό απόρρητο», αφού ρωτούν να μάθουν ακόμα και από τι ακριβώς πάσχει ο ασθενής κι αν έχει ιδιαίτερη ανάγκη, για να επιτρέψουν σε συγγενή, ή φίλο του να τον επισκεφτεί. Για τους τυχόν αμφισβητούντες, μια επίσκεψη στα νοσοκομεία της Θεσσαλίας - ιδιαιτέρως των Τρικάλων, το οποίο θεωρείται και από τα πιο υποβαθμισμένα στη χώρα - θα τους πείσει...

Σε γενικές γραμμές, όπως υποστηρίζουν πολιτικοί και διπλωματικοί παράγοντες σε Αθήνα και Κύπρο, το αναμενόμενο σχέδιο πιθανότατα θα προβλέπει:

Εναλλασσόμενη Προεδρία. Μάλιστα, ο Πρόεδρος δε θα εκλέγεται, αλλά θα διορίζεται από τα δύο ξεχωριστά Κοινοβούλια των δύο ομόσπονδων κρατών. Τα δύο αυτά Κοινοβούλια θα διορίζουν και τα εννέα πρόσωπα, έξι Ελληνοκύπριοι και τρεις Τουρκοκύπριοι, που θα απαρτίζουν το συμβούλιο στο οποίο θα λαμβάνονται οι αποφάσεις. Αρκεί, βέβαια, να συμφωνούν οι δύο από τους τρεις Τουρκοκύπριους. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στη νέα ομοσπονδία θα υπάρχουν και δύο ιθαγένειες.

Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά, όπως το γνωρίζουν και στη Λευκωσία, πως ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δε σημαίνει τίποτε περισσότερο από την ένταξη της Νότιας Κύπρου, δηλαδή «νομιμοποίηση» της διχοτόμησης. Τα υπόλοιπα, όπως η καλλιέργεια εντυπώσεων για αλλαγή των τουρκικών θέσεων μετά τη νίκη του Ερντογάν, απλώς «κυκλοφορούν» για να δημιουργούν το απαραίτητο προπέτασμα καπνού, που τόσο ανάγκη έχουν όλοι αυτοί που με τις επιλογές τους οδήγησαν το Κυπριακό σε αυτό το σημείο.

Ομως, η Αγκυρα δεν έχει κανένα λόγο να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθεια συσκότισης. Το πολιτικό κατεστημένο της Αγκυρας έσπευσε άμεσα να υπενθυμίσει ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει συνέχεια και δεν επηρεάζεται από την αλλαγή των κυβερνήσεων. Ταυτόχρονα, με μια λιτή και σύντομη ανακοίνωση το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών υπενθύμισε ότι οι τουρκικές θέσεις γύρω από τις βραχονησίδες στο Αιγαίο και πάγιες είναι και γνωστές.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τους κατοίκους των ...παραποτάμιων περιοχών της Αθήνας, προφανώς η λύση που ενδείκνυται με βάση την κυβερνητική πολιτική είναι οι «εκατόμβες», στην ανάγκη και ...ανθρωποθυσίες, μπροστά από το Μαξίμου, για να μην πλημμυρίσει (πολύ) ο Κηφισός.

Από τον «Χόμο Ερέκτους» στον «Χόμο Σάπιενς» και σήμερα ...στον «Χόμο Πασόκους». Λέτε, τελικά, η εξέλιξη να κάνει ...κύκλο κι ο Δαρβίνος να μην μπορούσε ο δύστυχος να προβλέψει το μέλλον;

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ επιστήμονες, που τους θυμήθηκαν από χτες όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, συγκλίνουν οι απόψεις τους (θέλουν δε θέλουν) σε ένα σημείο, ούτε φιλο -περιβαλλοντικές πολιτικές αποφασίζονται κι όσες αποφασίζονται δεν εφαρμόζονται.

Δε συμπεριλαμβάνουμε, φυσικά, σ' αυτήν την κατηγορία, αυτήν τη φοβερή και τρομερή «οικολογική μόδα», που μιλάει για ...εμπόρευση των ρύπων που παράγει κάθε χώρα και ζητά, μεταξύ άλλων, την αποδοχή ασθενέστερων χωρών των ρύπων της «ανάπτυξης» με οικονομικά οφέλη.

Με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς και την Ευρωπαϊκή Ενωση, κάποιοι θέλουν να μπούμε σε μια εποχή που οι κάτοικοι του πλανήτη, προκειμένου να επιβιώσουν, θα πουλάνε την ...υγεία τους.

ΔΕ ΛΕΜΕ ...δημοκρατικότατες οι ευαισθησίες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την πρακτική του Κωστή Στεφανοπούλου να υπογράφει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς τη συμφωνία της αντιπολίτευσης. Τώρα το θυμήθηκε, όμως;

Γιατί τέτοιες πράξεις χρησιμοποιήθηκαν και εναντίον κινητοποιήσεων στο πρόσφατο παρελθόν και δεν είδαμε την επίδειξη ανάλογης ευαισθησίας. Ετσι δεν είναι;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Το 2002 η εταιρία «Ντέμλερ Κράισλερ», στην οποία ανήκει τώρα το συγκεκριμένο εργοστάσιο, αποφασίζει να συστήσει επιτροπή που θα εξετάσει την υπόθεση και την ενδεχόμενη εμπλοκή της «Μερσέντες Μπενζ» ή στελεχών της. Η επιτροπή «θα δημοσιεύσει ανεξάρτητα, αμερόληπτα και διεξοδικά τα πορίσματά της για τα γεγονότα, το υπόβαθρό τους και το ρόλο της εταιρίας».

Η Ελληνική Επιτροπή της Διεθνούς Αμνηστίας δηλώνει ότι η οργάνωση «καλωσορίζει» τη σύσταση της επιτροπής και τις αρμοδιότητές της.

Ορισμένες πολυεθνικές εταιρίες ίσως να μη διστάζουν να αντιμετωπίσουν ως διαφημιστικό εύρημα τέτοιες καταστάσεις. Αλλά το σχήμα «καλή» πολυεθνική, «κακή» πολυεθνική δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Γι' αυτό και η στάση της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει πολλά για το ρόλο της.

Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν με τη ζωή τους τα οικονομικά παιχνίδια του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η Αργεντινή των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα για το πού οδηγεί η επέμβαση του κεφαλαίου σε αυτές τις χώρες. Αλλά κάποιοι επιμένουν να προσβάλλουν βάναυσα τις μνήμες των νεκρών και τις ελπίδες των ζωντανών, παίρνοντας ή χαιρετώντας τέτοιες πρωτοβουλίες.

Ε, αυτά τα κόλπα δεν πιάνουν.

«... Μια σειρά προϊόντα είναι φανερό πως θα έχουν κρίση στο μέλλον...

- ... Εννοείτε για την Ελλάδα, τον καπνό και το βαμβάκι...

- Ακριβώς. Ομως, όσο και να αναβάλλουμε τις αποφάσεις, το 2006 είναι αύριο και το 2010 μεθαύριο και εμείς σ' αυτό το διάστημα, που δε θα έχουμε σημαντικές οικονομικές αλλαγές, θα πρέπει να αλλάξουμε το μοντέλο μας. Και εδώ χρειάζεται μια πάρα πολλή σημαντική συμμαχία. Ο λαϊκισμός στον αγροτικό τομέα περισσεύει σε όλους τους χώρους.

- Καθίσταται συνεπώς φανερό ότι μια χώρα δεν μπορεί να παραμείνει με αγροτικό πληθυσμό της τάξης του 15%...

- Ναι. Είναι εξαιρετικά μεγάλος ο αριθμός. Ιδίως, όσον αφορά τη σχέση του αγροτικού τομέα στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν...

...Αλλά στο κέντρο της σύλληψής μας θα πρέπει να είναι πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με έναν τόσο μεγάλο αγροτικό τομέα και μάλιστα τόσο ανορθολογικά εξελιγμένο».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από συνέντευξη της Ελληνίδας επιτρόπου στην ΕΕ, Α. Διαμαντοπούλου και δημοσιεύτηκε στο προχθεσινό «Εθνος». Και - εκτός των άλλων - επιβεβαιώνει πλήρως, τα όσα καταγγέλλει το ΚΚΕ, σχετικά με την τύχη, που επιφυλάσσουν στους φτωχούς και μικρο-μεσαίους αγρότες, οι προωθούμενες από την ΕΕ και τους εγχώριους οπαδούς των «ευρω-μονόδρομων», αναδιαρθρώσεις στον αγροτικό τομέα.

Μπορεί, να συνεχίζονται αμείωτες οι πολεμόχαρες ρητορικές του Αμερικανού Προέδρου. Μπορεί, ο πόλεμος κατά του Ιράκ να φαίνεται αναπόφευκτος. Ορισμένα, όμως, στοιχεία φανερώνουν, πως κάτι άρχισε να αναδεύεται στην αμερικανική κοινωνία, έστω κι αν ακόμα ψηφίζει ή συμμετέχει ελάχιστα στα κοινά.

Πρώτο στοιχείο είναι η μαζικότητα και η μαχητικότητα των αντιπολεμικών διαδηλώσεων. Σύμφωνα, με αμερικανικές εφημερίδες, οι τελευταίες κινητοποιήσεις συγκρίνονται μόνο με τις μεγάλες διαδηλώσεις της δεκαετίας του 1960, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Δεύτερον, είναι το περιεχόμενο των διαδηλώσεων αυτών. Δε στρέφονται μόνον ενάντια στον πόλεμο, αλλά αμφισβητούν συνολικά την «αντιτρομοκρατική» πολιτική του Λευκού Οίκου και αποκαλύπτουν -όπως σημειώνουν αναλυτές μεγάλων αμερικανικών μέσων- μια πλευρά της κοινής γνώμης, η οποία, συνήθως, παραμένει καλά «κρυμμένη», εξαιτίας της κατάλληλης διατύπωσης των ερωτημάτων στις σχετικές σφυγμομετρήσεις. Τρίτον, σημειώνεται μια αγωνιστική κινητικότητα και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις από κοινωνικά στρώματα, τα οποία δε συνηθίζουν να παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις.

Βέβαια, είναι γρήγορα να βγάλει κανείς σίγουρα και τελικά συμπεράσματα, αλλά τα παραπάνω δείχνουν μια γενικότερη αναταραχή μέσα στον αμερικανικό λαό και νεολαία. Μια ελπιδοφόρα τάση προς όφελος της συλλογικότητας και του αγωνιστικού προσανατολισμού.

Τι να σου κάνει

μια βροχή

και τι να καθαρίσει

έτσι που οι ντόπιοι

οι ταγοί, οι νάνοι,

οι δούλοι, οι παραγιοί

τον τόπο έχουν βρωμίσει!

* * *

Τι να σου κάνει

μια βροχή

έστω μια καταιγίδα

έτσι που πλέει

-δε βαστώ- από καιρό

μες στο σκ...

αυτή εδώ η πατρίδα!

* * *

Τι να σου κάνει

μια βροχή

που αργοκυλάει στο τζάμι,

εδώ χρειάζεται ο λαός,

λύση δε βρίσκεται αλλιώς,

να σπάσει σαν ποτάμι!