Μετά από έναν ολόκληρο μήνα lockdown, κυβερνητικά στελέχη, όπως χτες ο υπουργός Υγείας, επαναλαμβάνουν ότι «τα κρούσματα μειώνονται λιγότερο από όσο περιμέναμε κάθε μέρα», χωρίς ωστόσο να εξηγούν το γιατί. Κι όμως, μόλις την περασμένη Παρασκευή, η εκπρόσωπος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων παρουσίασε ως βασική εξήγηση για το συνεχιζόμενο δεύτερο κύμα το γεγονός ότι οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε εστίες υπερμετάδοσης, με αποτέλεσμα τη διασπορά και στις οικογένειες των εργαζομένων. Επιβεβαίωσε δηλαδή αυτό που καταγγέλλουν από την πρώτη στιγμή τα σωματεία, αντιδρώντας στα «πρωτόκολλα» της εργοδοσίας και διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ομολογείται επίσημα η μετατροπή των χώρων δουλειάς σε πηγές υπερμετάδοσης, άσχετα αν οι ομολογίες αυτές περνούν «στα ψιλά», κάτω από τον ορυμαγδό περί «ατομικής ευθύνης». Γιατί λοιπόν τα υγειονομικά πρωτόκολλα που καθόρισε η κυβέρνηση για τους χώρους δουλειάς είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της εργοδοσίας, με τα ελάχιστα δυνατά μέτρα προστασίας των εργαζομένων και ανύπαρκτους ελέγχους; Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία για τη διασπορά σε εργασιακούς χώρους; Γιατί ό,τι μαθαίνουμε είναι με τα χίλια ζόρια και μόνο μετά από την παρέμβαση συνδικάτων; Γιατί δεν δόθηκαν οι σχετικές κατευθύνσεις και δεν ενισχύθηκαν οι υποστελεχωμένοι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, για να παίξουν ρόλο σε ένα τόσο κρίσιμο μέτωπο της πανδημίας; Η απάντηση είναι μία: Γιατί το κεφάλαιο και το κράτος του θεωρούν κόστος τα ουσιαστικά μέτρα προστασίας των εργαζομένων και κατά συνέπεια όλου του λαού, με αποτέλεσμα να απορρίπτονται όταν μπαίνουν στη ζυγαριά τους...

Στο όνομα της πανδημίας, η κυβέρνηση απαγόρευσε τις συναθροίσεις και κατέστειλε τις αγωνιστικές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, παρά το γεγονός ότι οι διαδηλωτές τηρούσαν όλα τα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό. Προκειμένου όμως να δικαιολογήσει τους χιλιάδες αστυνομικούς που κάθε τόσο «συνωστίζονται» στο κέντρο της Αθήνας για να εφαρμόσουν τις απαγορεύσεις σε βάρος της λαϊκής διαμαρτυρίας, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ισχυριζόταν λίγες μέρες μετά ότι ο ιός δεν μεταδίδεται σε εξωτερικούς χώρους! «Τρικυμία εν κρανίω»... Αλλά και στις 26 Νοέμβρη, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της έλεγαν ότι η απεργία - μεταξύ άλλων - σε Μετρό και Ηλεκτρικό ταλαιπωρεί τους επιβάτες και ότι δεν μπορούν να γίνονται απεργίες τον καιρό της πανδημίας. Μιλάμε βέβαια για τα ίδια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που καθημερινά παστώνουν τους επιβάτες σαν σαρδέλες και κάνουν αδύνατο να εφαρμοστεί οποιοδήποτε υγειονομικό πρωτόκολλο, αφού η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα αραίωσης του κόσμου με αύξηση των δρομολογίων, νέες προσλήψεις και συρμούς. Στις 6 Δεκέμβρη, όμως, απαγόρευσε για δεύτερη φορά τις συναθροίσεις και έκλεισε τα 2/3 περίπου των σταθμών Μετρό και Ηλεκτρικού στην Αττική, πάλι στο όνομα της τήρησης των απαγορεύσεων που η ίδια επέβαλε με πρόσχημα την πανδημία. Ποια άλλη επιβεβαίωση χρειάζεται ότι η κυβέρνηση επιβάλλει τις κάθε είδους απαγορεύσεις όχι επειδή νοιάζεται για την υγεία του λαού, αλλά επειδή θέλει να βάλει τις λαϊκές διεκδικήσεις «στο γύψο»; Ας αλλάξει πλευρό, γιατί δεν πρόκειται να της περάσει.

Η κυβέρνηση, και όχι μόνο, καλεί το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του για μια καλύτερη ζωή μετά την πανδημία στο «σχέδιο Πισσαρίδη». Κάποιοι άλλοι φτάνουν στο σημείο να λένε πως η επέκταση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, που βρίσκεται στον πυρήνα του «σχεδίου Πισσαρίδη», είναι η απάντηση στα αδιέξοδα που βιώνει σήμερα «ο νέος που μέχρι τα 30 δεν βρίσκει δουλειά, ο πενηντάρης που του λείπουν χίλια ένσημα και δεν τον προσλαμβάνει κανείς, η γυναίκα που δεν τη θέλουν επειδή κάνει παιδιά, αλλά και όταν δεν κάνει, πάλι της φωνάζουν γιατί ρημάζει τη χώρα». Ολοι αυτοί, σύμφωνα με άρθρο του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Ν. Χριστοδουλάκη, ζουν τον ...πραγματικό εργασιακό Μεσαίωνα, από τον οποίο θα τους λυτρώσει μόνο το «σχέδιο Πισσαρίδη»! Αλήθεια, όμως, ποιος τους έσπρωξε σ' αυτό το αδιέξοδο; Τι είναι αυτό που φταίει για την ανεργία του 30άρη, την αδυναμία ενός εργαζόμενου με δεκαετίες δουλειάς στην πλάτη του να πάρει μια αξιοπρεπή σύνταξη, τη δυσκολία μιας γυναίκας να δουλεύει και παράλληλα να χαίρεται τη μητρότητα; Η απάντηση είναι ότι τα δικαιώματα και οι ανάγκες όλων αυτών στέκονται εμπόδιο στα κέρδη του κεφαλαίου. Γι' αυτό το κράτος φροντίζει να τα παραμερίζει, συνθλίβοντας εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, βαθαίνοντας την ανισοτιμία των γυναικών. Το ίδιο ακριβώς κάνει και το «σχέδιο Πισσαρίδη», προτείνοντας μια γενικευμένη επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Οι προτάσεις του είναι δηλητήριο και όχι φάρμακο για εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους. Είναι συνέχεια της πολιτικής που μας έφερε έως εδώ και σαν τέτοια πρέπει να απορριφθεί καθολικά από τους εργαζόμενους.

1859 Πεθαίνει ο Βρετανός συγγραφέας Τόμας ντε Κουίνσι.

1886 Γεννιέται ο Μεξικανός ζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα.

1903 Πεθαίνει ο Βρετανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Χέμπρερτ Σπένσερ, συνιδρυτής του περιοδικού «Economist».

1911 Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος.

1940 Στο πλαίσιο της αντεπίθεσης στο αλβανικό μέτωπο, ο ελληνικός στρατός μπαίνει στο Αργυρόκαστρο.

1944 Η γενική απεργία συνεχίστηκε στην Αθήνα και τον Πειραιά με απόλυτη επιτυχία, ενώ εκδηλώσεις και απεργίες αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα. Το βράδυ της 7ης προς 8η Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ κατέλαβε τις φυλακές των παραπηγμάτων στην οδό Βουλιαγμένης. Η Καισαριανή δέχτηκε και πάλι γενικευμένη επίθεση με αεροπλάνα, όλμους, πυροβολικό και άρματα μάχης, ωστόσο αποκρούστηκε με επιτυχία από τον ΕΛΑΣ. Εκδικούμενη, η Ορεινή Ταξιαρχία, που υπέστη σοβαρές απώλειες, έβαλε φωτιά στις παράγκες του συνοικισμού. Στου Μακρυγιάννη, δυνάμεις των Βρετανών και της Χωροφυλακής, με τη συνδρομή αρμάτων μάχης, αύξησαν τις πιέσεις προκειμένου να σπάσει ο κλοιός του ΕΛΑΣ. Στον Πειραιά σημειώθηκε ο πρώτος μαζικός κανονιοβολισμός των συνοικιών από τον βρετανικό στόλο.

1949 Οι Κινέζοι αστοί εθνικιστές εγκαταλείπουν την κυρίως χώρα, μεταφέροντας την έδρα τους στη Φορμόζα (Ταϊβάν).

1962 Συνέρχεται στην Αθήνα το Β' Πανελλαδικό Συνέδριο της ΕΔΑ (8-15/12/1962).

1966 Στη διάρκεια καταιγίδας βυθίζεται στα νερά της Φαλκονέρας το πλοίο «Ηράκλειο», με αποτέλεσμα το θάνατο 273 ανθρώπων, πληρώματος και επιβατών.

1969 Αεροσκάφος της «Ολυμπιακής» τύπου «DC-6», εκτελώντας την πτήση Χανιά - Αθήνα, προσκρούει λόγω σφοδρής κακοκαιρίας σε λόφο κοντά στην Κερατέα. Από τους 86 επιβάτες και το πενταμελές πλήρωμα δεν σώθηκε κανείς.

1974 Πραγματοποιείται στην Ελλάδα δημοψήφισμα για το πολιτειακό, με το 69,2% να ψηφίζει υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.

1980 Ο Τζον Λένον δολοφονείται στη Νέα Υόρκη από τον Μαρξ Ντέιβιντ Τσάπμαν.