Σε κραυγαλέο αδιέξοδο φαίνεται πως έχει οδηγηθεί η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ (ομοσπονδία των πανεπιστημιακών), σχετικά με το θέμα της διεκδίκησης μισθολογικών αυξήσεων για τον κλάδο, μετά τον εγκλωβισμό της στη συνδιαλλαγή με την κυβέρνηση μέσω της περιβόητης Επιτροπής Διαλόγου. Η απόφαση της μαραθώνιας συνεδρίασης της Διοικούσας Επιτροπής (ΔΕ) της Ομοσπονδίας το περασμένο Σάββατο εξαγγέλλει διήμερη απεργία προς το τέλος του μήνα (χωρίς να καθορίζει ημερομηνία), απαιτώντας να εφαρμοστεί η πρόταση της κυβέρνησης για τις αυξήσεις, την οποία πρόταση η ίδια πλειοψηφία είχε απορρίψει στις 19/4 και είχε εξαγγείλει και τότε απεργία, ενάντια όμως στους χειρισμούς της κυβέρνησης!!!

Συγκεκριμένα, η πρόταση της κυβέρνησης προς του πανεπιστημιακούς είναι για αυξήσεις της τάξης του 20% κλιμακωτά σε δυο ή τρία χρόνια και, μάλιστα, όχι πάνω στο βασικό μισθό, αλλά πάνω στα επιδόματα που διατηρούνται και δεν εντάσσονται στο βασικό μισθό.

Οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΠΟΣΔΕΠ μιλούσαν στις 19/4 για κατάργηση του επιδοματικού χαρακτήρα του μισθού και δέσμευση της πολιτείας σ' αυτό, απαιτώντας παράλληλα την επίσπευση των διαδικασιών στην Επιτροπή και εξαγγέλλοντας προειδοποιητική απεργία. Απέρριπταν δε με επιχειρήματα την πρόταση της κυβέρνησης, την οποία τώρα υιοθετούν πλήρως. Παράλληλα, η ΔΕ της ΠΟΣΔΕΠ πήρε αρνητική θέση απέναντι στα νομοσχέδια για την αξιολόγηση και την Εθνική Βιβλιοθήκη (στα σημεία που αφορά στα ΑΕΙ) και ζητά την απόσυρσή τους, προφανώς επιδιώκοντας «εξιλέωση» για τους συμβιβασμούς στους οποίους έχει οδηγήσει την κλάδο η πλειοψηφία και την απογοήτευση που ακολούθησε για τα μέλη Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) των ΑΕΙ.

Στον αντίποδα αυτού του συμβιβασμού, η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) ΑΕΙ, που επιβεβαιώθηκε πλήρως στις εκτιμήσεις της, πρότεινε για άλλη μια φορά στη Συνεδρίαση του Σαββάτου ένα ολοκληρωμένο αγωνιστικό πλαίσιο, που περιλαμβάνει τόσο τα αιτήματα για κατάργηση του νόμου για την υπηρεσιακή κατάσταση του '97 και του επιδοματικού χαρακτήρα του μισθού, πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των μελών ΔΕΠ, αλλά και ολοκληρωμένα αιτήματα - διεκδικήσεις συνολικά για την ανώτατη εκπαίδευση.

Αύριο, Τετάρτη, πραγματοποιούνται οι πρυτανικές εκλογές στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, με δυο υποψήφια πρυτανικά σχήματα. Στη βάση των αρχών για δημόσιο δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, ειδικά σήμερα, που η ανώτατη εκπαίδευση υποβαθμίζεται, διεκδικεί την πρυτανεία ο πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος, καθηγητής Κυριάκος Κιουλάφας. Υποψήφιοι αντιπρυτάνεις με το συνδυασμό του είναι οι Π. Αθανασιάδης, Κ. Μακρόπουλος και Θ. Πελεγρίνης. Το υποψήφιο σχήμα του Κ. Κιουλάφα στηρίζουν στο Πανεπιστήμιο Αθήνας και οι δυνάμεις της Πανσπουδαστικής.

Το έτερο υποψήφιο σχήμα είναι αυτό του νυν πρύτανη, Γ. Μπαμπινιώτη, με υποψηφίους αντιπρυτάνεις τους Μ. Δερμιτζάκη, Χ. Κίττα και Δ. Ασημακόπουλο, που το προεκλογικό τους πρόγραμμα εξαγγέλλει διάφορα «έργα» για το Πανεπιστήμιο και χαίρει σκανδαλώδους υποστήριξης από τα έντυπα μέσα ενημέρωσης.

Σε χτεσινό του δελτίο Τύπου, ο υποψήφιος πρύτανης Κ. Κιουλάφας σημειώνει ότι η κοινωνία απαιτεί από το ιστορικό ίδρυμα «κάτι παραπάνω από τη σιωπή και την αδιαφορία, όπως γίνεται μέχρι τώρα», απαιτεί «να σταθεί επάξια στο ύψος των προσδοκιών και των παραδόσεων, που ο ελληνικός πνευματικός κόσμος έχει δημιουργήσει, για την υπεράσπιση της ειρήνης, των κοινωνικών δικαιωμάτων, των ανθρωπιστικών αξιών και του πολιτισμού».

Αναφερόμενος στην ανώτατη εκπαίδευση επισημαίνει ότι «χρειάζεται να έρθουμε σε ρήξη» με τη σημερινή «"νέα τάξη" ακαδημαϊκών πραγμάτων». «Ο καθένας μας», τονίζει, «ανεξάρτητα από την πολιτική του τοποθέτηση μπορεί να αναγνωρίσει ότι η ανώτατη εκπαίδευση σήμερα υποβαθμίζεται, στον βωμό της ληξιπρόθεσμης κατάρτισης. Απειλείται ο ενιαίος χαρακτήρας των σπουδών. Η έρευνα ολοένα και περισσότερο ασφυκτιά. Η ανισομετρία, η κατηγοριοποίηση και η εξυπηρέτηση μικροπαραταξιακών συμφερόντων αφήνουν στο περιθώριο σημαντικές πνευματικές δυνάμεις, τόσο απαραίτητες για τη χώρα μας. Ο ενιαίος χαρακτήρας της σχέσης έρευνα-διδασκαλία-διοίκηση κατακερματίζεται. Η εκπαίδευση υποχρηματοδοτείται. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια υπονομεύεται από τις διαφόρων ειδών παρεμβάσεις και από την περιβόητη "αξιολόγηση". Το πανεπιστήμιο απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από την κοινωνία. Ολοένα και περισσότερο γίνεται έρμαιο ιδιοτελών επιδιώξεων. Οι συνέπειες είναι ολοφάνερες και ολέθριες.

Το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο όλα αυτά τα χρόνια αμήχανα παρακολουθεί τις εξελίξεις αδυνατώντας να παρέμβει. Αδυνατώντας να ελέγξει και να επαναφέρει τις δυνάμεις που έχει απελευθερώσει η επίσημη, εισαγόμενη από τις Βρυξέλλες, πολιτική. Η αυθαιρεσία, ο ωφελιμισμός και η αναξιοκρατία ανθούν. Τα συλλογικά δημοκρατικά όργανα διοίκησης είναι ουσιαστικά απενεργοποιημένα. Η κατάσταση δεν πάει άλλο»...

«Εμείς προσβλέπουμε», καταλήγει ο Κ. Κιουλάφας, «σε ένα δημόσιο δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, που θα αποτελεί χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών, θα αποτελεί την πηγή κοινωνικού προβληματισμού και θα συμμετέχει ουσιαστικά στα δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας», σε ένα Πανεπιστήμιο ανθρώπινο με διοίκηση αποφασιστική, σύγχρονη, αποτελεσματική και διάφανη, Πανεπιστήμιο όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες της σημερινής και της αυριανής ελληνικής κοινωνίας.

«Η μόρφωση είναι δικαίωμα, όχι εμπόρευμα», απαντάνε οι μαθητές σε όσους θέλουν να υποτάξουν την εκπαίδευση στις ανάγκες του κεφαλαίου

Τα πέντε «κριτήρια αναφοράς» που επιλέχτηκαν - υπό την Ελληνική Προεδρία - για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι: 1. Η μείωση της διαρροής από την υποχρεωτική εκπαίδευση στο 10%. 2. Η αύξηση του ποσοστού κατά 15% των αποφοίτων στους τομείς των μαθηματικών, φυσικών επιστημών και τεχνολογίας με ισορροπία ανάμεσα στα δύο φύλα. 3. Αύξηση σε 85% του ποσοστού των νέων που ολοκληρώνουν το δεύτερο κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Λύκειο και ΤΕΕ). 4. Βελτίωση των βασικών δεξιοτήτων ιδιαίτερα των επιδόσεων στην ανάγνωση και κατανόηση κειμένου και 5. τέλος αύξηση στο 20% του ποσοστού των ατόμων 25-64 ετών που συμμετέχουν σε διαδικασίες διά βίου μάθησης.

Τα παραπάνω πέντε κριτήρια έγινε από την αρχή φανερό ότι δεν εξυπηρετούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αλλά προσανατολίζουν τα κράτη - μέλη σε εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των πολυεθνικών. Αντί για επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ως κριτήριο τίθεται η μείωση του ποσοστού εγκατάλειψης του Γυμνασίου, το οποίο όπως δήλωνε χτες η ηγεσία του υπουργείου είναι 6,3% με βάση τον αριθμό αποφοίτων Γυμνασίου του 1999. Παράλληλα έμφαση δίνεται στις βασικές δεξιότητες, εκείνες δηλαδή που ζητά το κεφάλαιο από τους αυριανούς απασχολήσιμους. Για τη σημερινή κατάσταση το υπουργείο Παιδείας δε διαθέτει στοιχεία, ωστόσο την έλλειψη αυτή κάλυψε με αναφορές στα ζητήματα της σχολικής στέγης και υποδομής. Η διοχέτευση μεγάλου αριθμού παιδιών σε μία πρόωρη επιλογή επαγγέλματος μέσα από τη διοχέτευση στην κατάρτιση των ΤΕΕ δε θεωρείται από τους εμπνευστές των κριτηρίων αναφοράς εγκατάλειψη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται επίσης στην αύξηση των αποφοίτων ειδικοτήτων σχετικών με τις τεχνολογικές επιστήμες, δείχνοντας την κατεύθυνση που δίνεται για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και η προσπάθεια στροφής στη διά βίου κατάρτιση. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον τελευταίο στόχο, ο σημερινός ευρωπαϊκός μέσος όρος του 8,4% και το ελληνικό ποσοστό 1,4% συμμετοχής σε διαδικασίες διά βίου κατάρτισης, δείχνουν ένταση των πολιτικών για στροφή προς αυτό το εκπαιδευτικό μοντέλο, το οποίο υπαγορεύει ότι το δικαίωμα στη δουλιά περνά μέσα από τις καταρτίσεις και τις επανακαταρτίσεις. Ηδη, χτες ο υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι το νομοσχέδιο για τα «Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης» θα είναι το επόμενο που θα καταθέσει το υπουργείο.

Η χτεσινή παρουσίαση των κριτηρίων και η καλλιέργεια προσδοκιών βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος ήρθε σε μία περίοδο που η παιδεία έρχεται στο προσκήνιο μέσα από τον εξεταστικό μαραθώνιο που ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα. Με αφορμή δε την επικείμενη παρουσίαση των θέσεων της ΝΔ για την Παιδεία, άνοιξε κύκλος προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ερωτώμενος σχετικά χτες, χαρακτήρισε ως «ατόπημα» το να ανακοινώσει η ΝΔ κατάργηση εξετάσεων παραμονές εξετάσεων, ωστόσο έσπευσε να δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ θα ανακοινώσει τις προγραμματικές θέσεις του για όλα τα θέματα της Παιδείας μετά το τέλος των εξετάσεων. Παρά την προσπάθεια να πείσει ο υπουργός ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εκφράζουν δύο διαφορετικές πολιτικές, οι εργαζόμενοι που βιώνουν την Παιδεία της ταξικής επιλογής βλέπουν ότι τα ενώνει ο κοινός προσανατολισμός στην εξυπηρέτηση των στόχων του μεγάλου κεφαλαίου, όπως φαίνεται και από τα λεγόμενα κριτήρια αναφοράς της ΕΕ.