Η αντίθεση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, αποκτά διαρκώς νέα επικαιρότητα με τα μέτρα που παίρνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στη χώρα μας

Η Βρετανία αποτελούσε και αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της έρευνας και της εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια. Μια διαδικασία που ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του 1970 με κυβέρνηση Συντηρητικών και συνεχίστηκε με μεγαλύτερο ζήλο από τις τελευταίες κυβερνήσεις των Εργατικών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τρόπος λειτουργίας των βρετανικών πανεπιστημίων αποτέλεσε τον κύριο πυλώνα που στηρίχθηκε η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία, για να συντάξει τη Συνθήκη της Μπολόνια. Επίσης, η υποτιθέμενη επιτυχία τους αποτέλεσε για τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και για τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ παράδειγμα για την προώθηση των αλλαγών στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Συνοψίζοντας αυτές τις αλλαγές αναφέρουμε τις βασικές κατευθύνσεις: Μεγαλύτερη σύνδεση πανεπιστημιακής έρευνας - καπιταλιστικής παραγωγής, υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών με αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων από το πτυχίο και πέρασμά τους στους μεταπτυχιακούς κύκλους, εισαγωγή διδάκτρων, δημιουργία κέντρων αριστείας, ανταγωνιστική διαδικασία για την εξασφάλιση ερευνητικής χρηματοδότησης με χρηματο-οικονομικούς ανταποδοτικούς όρους, χτύπημα και αναθεώρηση σε αντιδραστική κατεύθυνση των εργασιακών συνθηκών.

Ολες οι παραπάνω διαρθρωτικές αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός χώρου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με σαφείς ταξικούς διαχωρισμούς στο επίπεδο της διδασκαλίας και της έρευνας. Στα πλαίσια του υποτιθέμενου «ανοίγματος» των πανεπιστημίων, οι νέοι με λαϊκή ταξική καταγωγή παρακολουθούν κύκλους πτυχίου αμφιλεγόμενης ποιότητας σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα οποία υποχρηματοδοτούνται. Παράλληλα, μέσω του μηχανισμού αξιολόγησης, τα κέντρα αριστείας λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος από την κρατική ερευνητική χρηματοδότηση. Ετσι, αυτόματα δημιουργείται ένα σύστημα διαφορετικών ταχυτήτων.

Στην κατηγοριοποίηση των πανεπιστημίων, μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος χρηματοδότησης. Είναι αποκαλυπτικό ότι 20 πανεπιστήμια (σε σύνολο 108) λαμβάνουν το 85% της συνολικής κρατικής χρηματοδότησης για έρευνα. Κριτήριο είναι η σύνδεση του κάθε πανεπιστημίου με τις εταιρείες και την αγορά. Τα πανεπιστήμια που έχουν τη δυνατότητα, λόγω υποδομών και ονόματος να προσελκύουν κεφάλαια από τις εταιρείες για έρευνα, καρπώνονται και τη μερίδα του λέοντος της κρατικής επιχορήγησης. Ουσιαστικά, οι εταιρείες «νοικιάζουν» ολόκληρα τμήματα πανεπιστημίων, τα οποία μετατρέπονται σε ερευνητικά τους κέντρα.

Εκτός από τις επιπτώσεις που έχουν στην έρευνα, οι μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στην ανώτατη εκπαίδευση συντέλεσαν και στην ενίσχυση των ταξικών φραγμών. Μέσα από μία συνεχή διαδικασία ταξικού φιλτραρίσματος οι φοιτητές με λαϊκή ταξική καταγωγή συνήθως σπουδάζουν σε πανεπιστήμια δεύτερης και τρίτης διαλογής. Αυτά λειτουργούν με όρους ΙΕΚ, παρέχοντας πτυχία αμφιβόλου επιστημονικής αξίας, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πανεπιστημιακού επιπέδου και τις περισσότερες φορές δεν αναγνωρίζονται ούτε από τους ίδιους τους βρετανικούς φορείς για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Ο τρόπος λειτουργίας των βρετανικών πανεπιστημίων, αλλά κι η υποτιθέμενη «επιτυχία» τους δεν τα προστάτευσε από την κρίση. Η σύνδεση της έρευνας με τις εταιρείες είχε ως αποτέλεσμα οι τελευταίες, με πρόσχημα τη μείωση της κερδοφορίας, να μειώσουν δραστικά τα χρήματα που διαθέτουν για έρευνα. Επίσης, όλο το προηγούμενο διάστημα τα πανεπιστήμια έπρεπε να επενδύουν την περιουσία τους με καπιταλιστικούς όρους, κάνοντας χρήση επενδυτικών εταιρειών. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί τεράστιο μέρος της περιουσίας τους. Για να λυθεί το πρόβλημα ρευστότητας, τα πανεπιστήμια ξεκίνησαν να δέχονται περισσότερους φοιτητές για να καλύψουν τμήμα της απώλειας κερδών από την έρευνα και τις επενδύσεις με τα έσοδα από τα δίδακτρα.

Ολο το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν μαζικές απολύσεις προσωπικού και κλείσιμο ασύμφορων τμημάτων. Αυτά τα μέτρα δεν άγγιξαν τους αστούς καθηγητές στα κέντρα αριστείας, αλλά έπληξαν ιδιαίτερα το νέο ακαδημαϊκό και διοικητικό προσωπικό που εργάζονταν με συμβάσεις και καθεστώς εργασιακής ομηρίας. Το κλείσιμο τμημάτων έχει πάρει τη μορφή πανδημίας. Ασύμφορα κρίνονται τα τμήματα, τα οποία δεν προσελκύουν ικανοποιητικό ποσοστό χρηματοδότησης και συνήθως πρόκειται για κλάδους της επιστήμης που δε χαρακτηρίζονται ως σημαντικοί από την πλουτοκρατία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας πρότεινε μια σειρά μέτρων για το υποτιθέμενο ξεπέρασμα της κρίσης, τα οποία ουσιαστικά οδηγούν σε έναν καινούριο γύρο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που θα δέσουν ακόμα περισσότερο τα πανεπιστήμια με την αγορά. Η λογική της κυβέρνησης των εργατικών και το στίγμα αυτό των μέτρων φαίνεται με το πέρασμα των πανεπιστημίων από τη δικαιοδοσία του υπουργείου Παιδείας στο υπουργείο Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων (Department for Business, Innovation and Skills)! Τα μέτρα που πρότεινε ο καινούριος υπουργός Λόρδος Μάντελσον είναι στην κατεύθυνση της μείωσης της χρηματοδότησης με άξονες την υποβάθμιση των προπτυχιακών κύκλων σπουδών για τα λαϊκά τμήματα της νεολαίας και την ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση της έρευνας με το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Πιο συγκεκριμένα, στο επίπεδο του προγράμματος σπουδών, η κυβέρνηση, για να απαντήσει στο πρόβλημα της μείωσης των φοιτητών λόγω του δυσβάστακτου κόστους σπουδών, προτείνει ο προπτυχιακός κύκλος σπουδών να συμπτυχθεί στα 2 χρόνια. Φυσικά, αυτό θα είναι μέτρο που θα αξιοποιηθεί από πανεπιστήμια δεύτερης ταχύτητας, στα οποία οι φοιτητές είναι από λαϊκότερα στρώματα. Είναι κατανοητό ότι αυτή η ρύθμιση θα υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τα ήδη υποβαθμισμένα πτυχία που προσφέρουν αυτά τα πανεπιστήμια. Ο ουσιαστικός σκοπός είναι η καινούρια βάρδια της εργατικής τάξης να παίρνει όχι γνώσεις στο πανεπιστήμιο, αλλά δεξιότητες όπως άλλωστε δηλώνει και ο τίτλος του υπουργείου.

Η δεύτερη κατεύθυνση έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση της έρευνας. Με πρόσχημα τη μείωση της χρηματοδότησης γύρω στις 135 εκατομμύρια στερλίνες μόνο για το ακαδημαϊκό έτος 2010 - 11 επιχειρείται η προσπάθεια να χειραγωγηθεί ακόμα περισσότερο η έρευνα. Αυτό επιτυγχάνεται με το να χρηματοδοτείται έρευνα που ιεραρχεί η κυβέρνηση, αλλά και το κεφάλαιο ως στρατηγική. Μέσα από το καινούριο προτεινόμενο σύστημα για τη χρηματοδότηση της έρευνας καλούνται οι επιστήμονες να περιγράψουν το κατά πόσον τα ερευνητικά τους προγράμματα θα έχουν θετικό αντίκτυπο στη βρετανική οικονομία και όχι μόνο. Για παράδειγμα, κυβερνητικό φυλλάδιο που περιγράφει την καινούρια διαδικασία χρηματοδότησης εκτός από τους οικονομικούς στρατηγικούς τομείς έχει και ερευνητικές κατευθύνσεις που σχετίζονται με την καταστολή και την πάταξη της τρομοκρατίας. Πρόκειται για μια γκάμα ερευνητικών προτάσεων από τη δημιουργία καινούριας τεχνολογίας παρακολούθησης έως τους κοινωνικούς παράγοντες της ριζοσπαστικοποίησης και της δημιουργίας «φιλοτρομοκρατικής συνείδησης».

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι παράλληλα με τις παραπάνω μεταρρυθμίσεις εκτελούνται ανάλογες αλλαγές σε πολλούς τομείς όπως το ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις κ.λπ. Εδώ πρέπει να τονιστεί η δυνατότητα του βρετανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να περνάει πιο εύκολα τέτοιου είδους αλλαγές. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, επειδή το Εργατικό Κόμμα ουσιαστικά ελέγχει τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, δίνοντάς του τη δυνατότητα να αφομοιώσει τυχόν αντιδράσεις. Αντί οι ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικάτων να αναδείξουν τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και να υποδείξουν ότι γι' αυτήν πρέπει να πληρώσει η πλουτοκρατία, αποδέχονται τη λογική της πλουτοκρατίας και κάνουν διαπραγματεύσεις για επιμέρους ζητήματα, όπως τον αριθμό απολύσεων και το μέγεθος της μείωσης της εργασιακής βδομάδας. Για παράδειγμα, η βρετανική ομοσπονδία συνδικάτων (TUC) χαιρέτισε τις αποφάσεις της Συνόδου των G20 που είχε γίνει τον Απρίλη στο Λονδίνο και είδε ως θετική την ενίσχυση με 1 τρισ. δολάρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ετσι και στα Πανεπιστήμια, οι ηγεσίες των συνδικάτων του ακαδημαϊκού προσωπικού (UCU), του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού (UNISON) και η συνομοσπονδία φοιτητικών ενώσεων (NUS), ενώ εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους προς τα προτεινόμενα μέτρα δεν ανέδειξαν την καρδιά του προβλήματος, αλλά περιορίστηκαν σε γενικόλογες τοποθετήσεις: π.χ. ότι αυτά τα μέτρα θα κάνουν λιγότερο ανταγωνιστικά τα βρετανικά πανεπιστήμια (δήλωση του γενικού γραμματέα του συνδικάτου UNISON).

Οι κομμουνιστές, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μπαίνουν μπροστά και παλεύουν για την ανάπτυξη αγώνων μέσα από τους οποίους θα καταδικάζεται το πανεπιστήμιο - επιχείρηση. Αναδεικνύουν τα αίτια της κρίσης και βάζουν τις ηγεσίες των συνδικάτων μπροστά στις ευθύνες τους. Οι εξελίξεις απαιτούν μεγαλύτερη επαγρύπνηση, καθώς πλησιάζουν οι βρετανικές εκλογές στις οποίες και η ήττα των εργατικών είναι σχεδόν δεδομένη για όλο το πολιτικό κατεστημένο. Στην επόμενη περίοδο η κυβέρνηση των Εργατικών θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητές της για αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις με αφορμή την κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Μετά την παρουσίαση του προσχεδίου νόμου για τη «Διά Βίου Μάθηση» από το υπουργείο Παιδείας στους κοινωνικούς εταίρους, προχτές, έγιναν κάποιες δηλώσεις. Η πιο ...ωραία ήταν του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Β. Κορκίδη: «Ξέρετε πολύ καλά ότι το εμπόριο είναι πολύ συνδεδεμένο με την εκπαίδευση. Και θα σας πως το λόγο, που ίσως οι περισσότεροι δεν τον γνωρίζετε: Για κάθε εισαγωγή που κάνουμε πληρώνουμε ένα ποσοστό υπέρ των ελληνικών πανεπιστημίων. Οπότε νομίζω έχουμε και τον πρώτο λόγο να μιλάμε για Διά Βίου Μάθηση». Εμπορος είναι ο άνθρωπος μίλησε για το θέμα, όπως καταλάβαινε: Ως έμπορος δίνω, άρα πρέπει να πάρω κι αφού δίνω, έχω τον πρώτο λόγο. Ακολούθησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, που είπε μεταξύ άλλων: «Εμείς, ως κοινωνικοί φορείς, συμμετείχαμε και είχαμε ενεργό ρόλο και καταλυτική παρουσία. Θα εξακολουθήσουμε να συμμετέχουμε και να συμβάλλουμε ώστε επιτέλους η χώρα μας, και σε αυτό τον τομέα, να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα». Ενα ακόμα τραπέζι διαλόγου στήνεται, μια ακόμη συναίνεση γεννιέται...

Σχετικά με το προσχέδιο νόμου και τις δηλώσεις της υπουργού Παιδείας, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) επισημαίνει:

«Δε χρειάζονταν οι ανακοινώσεις της υπουργού για να επιβεβαιωθεί η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε δεν περιμέναμε ποτέ και κάτι διαφορετικό. Στην ουσία επιβεβαιώθηκαν τα εξής:

1. Από μέρα σε μέρα θα ενσωματωθεί η κοινοτική οδηγία 36/05, που ουσιαστικά θα σηματοδοτήσει την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Οι φραστικοί ελιγμοί του υπουργείου (ότι δεν πρόκειται για κολέγια, αλλά για κέντρα ελευθέρων σπουδών) δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανένα.

2. Προωθείται η "σούπα" της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ουσιαστικά ο νέος θα κυνηγάει δεξιότητες και προσόντα που θα αντιστοιχούνται με πιστωτικές μονάδες, μεταπηδώντας από ίδρυμα σε ίδρυμα (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ). Αυτό στην πράξη βάζει ταφόπλακα στα ήδη υποβαθμισμένα πτυχία, καθώς δεν θα έχουν καμία αξία, καμία σύνδεση με επαγγελματικά δικαιώματα.

3. Με τη διά βίου μάθηση εννοούν ξεκάθαρα τη διά βίου εργασιακή περιπλάνηση όπου ο νέος εργαζόμενος θα είναι αναγκασμένος με βάση τη λογική της ανταγωνιστικότητας να επανακαταρτίζεται και συνεχώς να αλλάζει δουλειές χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Οι ανάγκες μας για μόρφωση, για δουλειά με δικαιώματα, δε χωράνε στις αντιλαϊκές πολιτικές των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ. Καλούμε τους φοιτητές και τους σπουδαστές να μην εφησυχάσουν και μέσα από την ενίσχυση των επιτροπών αγώνα των σχολών τους να οργανώσουν την πάλη τους διεκδικώντας τις ανάγκες τους».

Για τη λεγόμενη Διά Βίου Μάθηση και την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας 36/05 που εξήγγειλε η κυβέρνηση, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:

«Η Διά Βίου Μάθηση που εξήγγειλε η κυβέρνηση και η ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 36/05 ισοδυναμεί με ουσιαστική αναγνώριση των ψευτοκολεγίων, παρά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα της υπουργού Παιδείας. Οι εξελίξεις αυτές θα έχουν αρνητικότατες συνέπειες όχι μόνο για τους νέους που βρίσκονται στην εκπαίδευση, αλλά αφορούν και τα εργασιακά δικαιώματα όλων των σημερινών και αυριανών εργαζομένων. Η υλοποίηση της λεγόμενης Διά Βίου Μάθησης προωθεί σκόπιμα τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση δηλαδή μια "σούπα" σπουδών και πτυχίων και διαμορφώνει ένα σύστημα πιστοποίησης που αναγκάζει τους εργαζόμενους σε ένα διαρκές κυνήγι δεξιοτήτων και ψευτοκαταρτίσεων εκβιάζοντάς τους με το δίλημμα ανεργία ή προσωρινή, ελαστική, κακοπληρωμένη εργασία.

Ο στόχος είναι η πλήρης εναρμόνιση της εκπαίδευσης και κατάρτισης στις ανάγκες του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων. Με αφορμή την οικονομική κρίση επιχειρούν τώρα την πλήρη αποσύνδεση σπουδών και πτυχίου από το επάγγελμα, που αποτελούσε εδώ και καιρό απαίτηση της πλουτοκρατίας, στόχευση της ΕΕ και προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Με άξονα την πιστοποίηση πρόσκαιρων γνώσεων και προσόντων, η κυβέρνηση πλήττει καίρια το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Από αυτές τις ρυθμίσεις στις δομές εκπαίδευσης και κατάρτισης θα δεχτούν ακόμα πιο ισχυρό πλήγμα οι νέοι και οι εργαζόμενες, εφόσον προετοιμάζονται να γίνουν ακόμα πιο φθηνό εργατικό δυναμικό βορά στις ανάγκες και ορέξεις του κεφαλαίου για υψηλότερη κερδοφορία και την ισχυροποίησή του.

Σε αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές η κυβέρνηση δεν είναι μόνη της, έχει τη στήριξη της ΝΔ, των μεγαλοεπιχειρηματιών, της ΕΕ. Η γενικευμένη και σκληρή επίθεση που δέχονται σήμερα όλα τα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας, των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων αναδεικνύουν ότι είναι επιτακτική ανάγκη η συγκρότηση ενιαίου αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης. Η λαϊκή αντεπίθεση για το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για τη λαϊκή εξουσία».

Η «κόντρα» που, υποτίθεται, ότι ξεκίνησε, από χτες, μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και των ιδιοκτητών κολεγίων, με αφορμή το προσχέδιο νόμου για τη Διά Βίου Μάθηση και την Επαγγελματική Κατάρτιση, που παρουσιάστηκε προχτές, δεν μπορεί να κρύψει την ουσία των στόχων της κυβέρνησης. Με τις αλλαγές του θεσμικού πλαισίου και αξιοποίηση διάφορων οργανισμών, το υπουργείο Παιδείας επιδιώκει τη νομιμοποίηση και αναγνώριση κάθε μορφής εμπόρων γνώσης που παρέχουν δεξιότητες και καταρτίσεις.

Στο μεταξύ, το ΠΔ που θα αναγνωρίζει τα κολέγια ενσωματώνοντας την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05 είναι, ήδη, στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η υπουργός, προχτές, μίλησε περί μη αναγνώρισης «ακαδημαϊκών προσόντων» στους αποφοίτους των κολεγίων, αλλά για αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων «τα οποία αποκτούνται σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από τη στιγμή που αποκτηθούν και πιστοποιηθούν σε μια χώρα τότε ισχύουν και σε όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα πτυχία των κολεγίων θα αναγνωρίζονται κανονικότατα στην «αγορά» με τη σφραγίδα του κράτους. Ενας απόφοιτος κολεγίου θα μπορεί να έχει στην «αγορά» ίδιας «αξίας» πτυχίο με ένα απόφοιτο δημόσιου πανεπιστημίου.

Πώς; Το ...εξήγησε η υπουργός: «Η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων σύμφωνα με την ενσωμάτωση που κάνουμε, δεν γίνεται βέβαια αυτόματα. Οι επαγγελματικοί φορείς αλλά και αντίστοιχη επιτροπή του δημοσίου θα έχει δικαίωμα να ζητά επιπλέον μαθήματα ή περίοδο εμπειρίας η οποία θα πρέπει να έχει συσσωρευθεί στη χώρα μας για να πιστοποιείται η δυνατότητα άσκησης επαγγελματικού δικαιώματος». Συνοψίζουμε: Το πτυχίο κολεγίου θα πιστοποιείται απ' το πανεπιστήμιο που συνεργάζεται ο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης του και μετά οι επαγγελματικοί φορείς ή μια επιτροπή του δημοσίου θα το επικυρώνει με επιπλέον μαθήματα. Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η κυβέρνηση ψάχνει δρόμους και διαδρόμους να νομιμοποιήσει τα πτυχία των κολεγίων, αφού δεν μπορεί να το κάνει «επίσημα», λόγω του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Το θέμα, όμως, είναι αλλού. Το υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσίασε, προχτές, ετοιμάζει μια αγορά «εκπαίδευσης» και κατάρτισης στην οποία προοπτικά θα υπάρχουν τα δημόσια και ιδιωτικά πτυχία και πιστοποιητικά, η συμμετοχή σε μια ΜΚΟ για δενδροφύτευση, η παρακολούθηση σεμιναρίων και ό,τι άλλο παρουσιάζεται ως εκπαιδευτικό προϊόν. Στο προσχέδιο αυτό διατυπώνεται σαφώς ότι στόχος είναι η δημιουργία ενός «Εθνικού Δίκτυου Διά Βίου Μάθησης». Τι σημαίνει Διά Βίου Μάθηση; Ο,τι αναφέραμε παραπάνω: «Η Διά Βίου Μάθηση δε λαμβάνει χώρα μόνο στα πλαίσια του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος (τυπική εκπαίδευση) αλλά και σε μια ποικιλία εξωσχολικών μη τυπικών και άτυπων μορφών μαθησιακών δραστηριοτήτων (οικογενειακή και επαγγελματική ζωή, ελεύθερο χρόνο, κοινωνικές και αθλητικές δραστηριότητες), οι οποίες θα μπορούν να πιστοποιηθούν».

Αυτά είναι τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Το άμεσο σχέδιο είναι η νομιμοποίηση κάθε είδους μαγαζιού εκπαίδευσης στα χαρτιά, αλλά και στη συνείδηση των εργαζομένων και των σπουδαστών. Τα εκπαιδευτικά προϊόντα και οι διάφορες πιστωτικές μονάδες που θα προκύπτουν απ' την παρακολούθησή τους θα είναι τα «εφόδια» του «ευέλικτου» σπουδαστή και εργαζόμενου. Μια ζωή θα κυνηγάμε πιστωτικές μονάδες! Αυτές θα καταγράφονται σε μια ειδική «κάρτα», το λεγόμενο «Ατομικό Μητρώο Διά Βίου Μάθησης για κάθε πολίτη, προκειμένου η συμμετοχή του στη Διά Βίου Μάθηση να αναγνωρίζεται και να προσμετράται».

Ο κεντρικός φορέας πιστοποίησης θα είναι το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Δομών Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΕΚΕΠΙΣ), που πρακτικά θα νομιμοποιήσει και θα δώσει υπόσταση σε όσες ιδιωτικές «εκπαιδευτικές» δομές ήδη υπάρχουν αλλά είναι απαξιωμένες. Τα σεμινάρια που οργανώνει ο κάθε ιδιώτης, τα μαθήματα μαγειρικής, τα φροντιστήρια λογιστικής, τα πάντα! Αυτά θα καταγράφονται στο «Ατομικό Μητρώο Διά Βίου Μάθησης». Το κυνήγι θα συνεχίζεται με την συνεχή αναζήτηση κατάρτισης των εργαζομένων, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης και να μην απολυθούν ή αν είναι άνεργοι να ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να βρουν δουλειά.