Θέματα που συνδέονται με τις ιδιωτικοποιήσεις, τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και την έρευνα και την τεχνολογία αποτελούν το αντικείμενο των παρεμβάσεων που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ», στο πλαίσιο της δημοσίευσης των υλικών από την ημερίδα της ΚΕ του ΚΚΕ, για τις εξελίξεις, τις τάσεις και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, που έγινε τη Δευτέρα της προηγούμενης βδομάδας.

Σήμερα παρουσιάζονται οι παρεμβάσεις του καθηγητή Γ.Μισιρλή, του Β.Ξυδιά συνδικαλιστή από συνεταιριστική οργάνωση και του Σ.Μαζαράκη συνδικαλιστή στην ΕΑΒ, ενώ η δημοσίευση των υλικών θα συνεχιστεί και αύριο.

«Φίλοι και σύντροφοι

Θα ήθελα να αναφέρω λίγες σκέψεις στο θέμα που κάπως αναφέρθηκαν ορισμένοι ομιλητές. Δηλαδή, της έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης, σε σχέση με την οικονομία. Είναι παραδεκτό σχεδόν απ' όλους, ότι αυτό που λέγεται έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, μπορεί να υποβοηθήσει σημαντικά την οικονομική ανάπτυξη. Ειδικά στην εποχή μας, η έρευνα και η τεχνολογική ανάπτυξη αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για μια σειρά λόγους, που, όμως, δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε και ελπίζω το Κόμμα να κάνει μια αντίστοιχη ημερίδα γι' αυτά τα θέματα.

Γι' αυτό το λόγο έχει δοθεί, τουλάχιστον από τους 3 ανταγωνιζόμενους διεθνείς οργανισμούς, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, ιδιαίτερη έμφαση στα προγράμματα έρευνας και τεχνολογίας που διαχειρίζονται.

Διαμορφώνουν στρατηγική, κάνουν θεματολογικές επιλογές και ρυθμίζουν νομοθετικά και κανονιστικά τις διαδικασίες προκήρυξης, ή πολλές φορές και ανάθεσης, κατευθείαν δηλαδή, επιλογής και διεξαγωγής έρευνας και τεχνολογικής ανάπτυξης, έτσι ώστε να ευνοείται ένας και μοναδικός στόχος: η ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρήσεων και η αύξηση των κερδών τους.

Σπανίως, παρ' όλα τα καλολογικά στοιχεία, θα δούμε τον παράγοντα άνθρωπο, στην ολόπλευρή διάστασή του, να παίζει ρόλο στη θεματολογική αυτή επιλογή που κάνει π.χ. η Ευρωπαϊκή Ενωση. Για παράδειγμα, στο άρθρο 130 της Συνθήκης του Μάαστριχτ, όπως και στη μοναδική μέχρι τώρα έκθεση αποτίμησης των ερευνητικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την επιτροπή που ηγήθηκε ο κόμης Νταβινιόν, το 1997 και στην οποία την Ελλάδα εκπροσωπούσε ο υφυπουργός κ. Χριστοδουλάκης, που ήταν εδώ το πρωί, αποφάσισαν, ανάμεσα στα άλλα, ότι για τη θεματολογία χρειάζεται πλέον ειδική πλειοψηφία και όχι ομοφωνία, όπως στο παρελθόν. Ετσι, μικρές χώρες θα μπορούσαν για παράδειγμα να ασκήσουν το «βέτο» τους για μια σειρά από ερευνητικά και τεχνολογικά θέματα που θα ήταν ειδικά ενδιαφέροντα για παράδειγμα στη χώρα μας. Επιπλέον, αποφάσισαν και κάτι άλλο. Τη δυνατότητα, προσέξτε το αυτό, η Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν θεσμός και οργανισμός, να συμπράττει με συγκεκριμένα κράτη - μέλη, για να προωθήσουν συγκεκριμένες πλευρές της έρευνας και της τεχνολογικής ανάπτυξης.

Χειραγωγημένη έρευνα

Κάτι άλλο. Αρχικά τα Πανεπιστήμια, που έχουν τον κύριο όγκο των ερευνητών, μπορούσαν και από μόνα τους σχεδόν να διεξάγουν έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη. Με εταιρίες και παραγωγικές μονάδες, καμιά φορά και σαν συμβούλους μόνο. Σήμερα, ο κύριος παράγοντας, για να προχωρήσει ένα πρόγραμμα έρευνας και τεχνολογίας, είναι η επιχείρηση και το Πανεπιστήμιο να παίζει ένα συμβουλευτικό ρόλο.

Κάτι άλλο, επειδή πολλές φορές ακούγεται, περί ανταγωνισμών των 3 κέντρων και το είπα κι εγώ προηγουμένως. Ας μην ξεχνάμε ότι σε κάθετι υπάρχουν οι σχετικές αντιφάσεις. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχουν συγκεκριμένα και με μεγάλα ποσά, ερευνητικά προγράμματα των χωρών που λέγονται «G7». Δηλαδή οι 7 μεγαλύτερες οικονομικά χώρες, που είναι και ανταγωνιστικές κατά τα άλλα, Ευρωπαϊκή Ενωση 3-4 χώρες, ΗΠΑ, Καναδάς και Ιαπωνία έχουν κοινά ερευνητικά προγράμματα. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει λίγο.

Εναν άλλο μύθο, που πρέπει να απομυθοποιήσουμε και από τη δική μας ορολογία καμιά φορά, γιατί πολλές φορές λέμε ότι υπάρχει ραγδαία επιστημονική πρόοδος, ταχύτατες εξελίξεις στις νέες τεχνολογίες, πληροφορική, βιοτεχνολογία κλπ. Και αφήνουμε να εννοείται ότι αυτό γίνεται σχεδόν από μόνο του. Δηλαδή, κάποια επιστήμη έχει την τάση κάποια στιγμή να εξελίσσεται ταχύτατα. Ομως, πολύ καλά καταλαβαίνουμε ότι για να προχωρήσει η έρευνα και η τεχνολογική ανάπτυξη, όπως όλες οι κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες, χρειάζεται κατά κύριο λόγο χρήμα, με το οποίο θα πληρωθεί ο εργαζόμενος. Χρειάζονται τα μέσα υποδομής, ειδικευμένο προσωπικό και αυτός που διαθέτει το χρήμα, αποφασίζει ποια έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη θα προωθηθεί, εις βάρος της άλλης. Και όπως καλά ξέρουν, όσοι ξέρουν το τελευταίο 5ο πρόγραμμα - πλαίσιο έρευνας και τεχνολογίας της ΕΟΚ δεν υπάρχει δραχμή για κοινωνικές και άλλων ειδών έρευνες.

Αν δούμε, για παράδειγμα, μια κατανομή σε αυτό το τρέχον 1999-2002, πλαίσιο ερευνών και τεχνολογίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα δούμε ότι για τη λεγόμενη κοινωνία των πληροφοριών, δίνουν το 35% των συνολικών χρημάτων, περίπου 4 δις ECU. Στη δε βιομηχανία δίνουν το 26% εκ των οποίων το 1/3 πηγαίνει κατευθείαν στην αεροναυπηγική. Και όταν λέμε αεροναυπηγική συγκεκριμένα σημαίνει ότι η DAZ, η AEROSPECIAL και 2-3 άλλες εταιρείες της Αγγλίας και της Ιταλίας, θα καρπωθούν αυτά τα χρήματα και κάποιοι εταίροι, όπως λέγονται τα Παν/μια, θα δουλέψουν φασόν.

Τι γίνεται στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα έχουμε μια κακέκτυπη αντιγραφή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς τα κράτη-μέλη της. Ενώ τα περισσότερα άλλα κράτη έχουν και στρατηγική και πολιτικές στον τομέα αυτό, στην Ελλάδα λείπει παντελώς. Παρ' όλο που έχει θεσμοθετηθεί ένα λεγόμενο Εθνικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο κλπ. Εδώ τι έχουμε; Ψίχουλα δίνονται στα ελάχιστα ερευνητικά κέντρα, όπως ο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ π.χ. ή το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και δεν ξέρουμε ακόμα πότε κι αυτά θα ιδιωτικοποιηθούν. Γιατί, σκέψεις υπάρχουν και γι' αυτό. Τα προγράμματα που η Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας, όπως τα ΕΠΕΠ, ΠΕΝΕΔ, ΠΑΒΕ κλπ. που οι στόχοι τους δείχνουν ότι είναι αντιγραφή των ευρωπαϊκών τέτοιων, οι διαδικασίες είναι παρόμοιες και η χρηματοδότηση κοινοτική. Δηλαδή ακόμα και τα προγράμματα που διαχειρίζεται ένα ελληνικό Υπουργείο, τα χρήματα τα παίρνει με τελικό αποτιμητή την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και να αναφέρω κάτι που είπε ο κ.Γιαννόπουλος.

Οι νόμοι για την Ανώτατη Παιδεία

Οι τελευταίοι νόμοι για την αναδιάρθρωση στην Ανώτατη Παιδεία, όπου κατοικοεδρεύει ο κύριος όγκος των ερευνητών, εκτός των άλλων αρνητικών συνεπειών που είναι γνωστές, έχουν να κάνουν με το κυνήγι των προγραμμάτων. Για να επιβιώσει ένας καθηγητής σε ένα Παν/μιο σήμερα, πρέπει να κυνηγάει τα προγράμματα. Δεύτερον και το ανέφερα, η έρευνα που γίνεται πια είναι φασόν 100%. Τρίτον, ο χαρακτήρας των διδακτορικών διατριβών αλλοιώνεται, αν δεν έχει αλλοιωθεί, κατά 90% και θα αλλοιωθεί τελείως. Σε λίγα χρόνια βλέπω ότι με την έξοδο και φυγή των επιστημόνων στο εξωτερικό, κάτι που ίσχυε παλιά για άλλους λόγους, σήμερα εντείνεται. Με την πτώση έως εξαφάνιση της βασικής έρευνας που είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε άλλη τεχνολογική ανανέωση.

Και, με την επιχειρηματικοποίηση ακόμα και των ακαδημαϊκών μονάδων μέσα στα λεγόμενα δημόσια Παν/μια, φαίνεται ότι σε λίγα χρόνια θα έχουμε ερευνητικό δυναμικό δεύτερης ποιότητας, που θα φυτοζωεί και άρα η οποιαδήποτε αναγκαία προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη της χώρας, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Τελειώνοντας ήθελα να κάνω μια αναφορά, γιατί ακούστηκαν εδώ, για το ηλεκτρονικό εμπόριο. Ολοι θα έχετε ακούσει τη λέξη Internet, το λεγόμενο διαδίκτυο. Και υπάρχει μια φοβερή αγωνία και έκσταση περί του Internet. Το προσομοιάζω με ναρκωτικό. Το Internet προήλθε, ας μη μιλήσουμε για την ιστορία τώρα, είναι πολλά που μπορεί να πει κανείς για το πώς προήλθε το Internet και σήμερα δίνεται σχεδόν δωρεάν στους μεγάλους ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς φορείς και με πολύ λίγα χρήματα μπορεί να το πάρει ο καθένας στο σπίτι του. Προσέξτε, ο καθένας απ' αυτούς που έχει τη δυνατότητα. Γιατί να κάνουμε μια παρένθεση εδώ. Μιλάμε για παγκοσμιοποίηση και όταν πέρυσι έγινε στη Ζάμπια νομίζω ένα σχετικό συνέδριο, ειπώθηκε ότι το μισό της ανθρωπότητας, δηλαδή 3 δισ. άνθρωποι, ποτέ στη ζωή τους δεν έκαναν ούτε θα κάνουν ένα τηλεφώνημα. Φανταστείτε λοιπόν όταν λέμε παγκοσμιοποίηση, αυτή πού επικεντρώνεται. Μιλάνε βεβαίως για τους κινδύνους του Internet, αλλά λίγο αναφέρονται και ελάχιστη έρευνα γίνεται. Π.χ. η μη εξέλιξη της γλώσσας, του λόγου, γιατί όταν είσαι με τις ώρες εκεί δε μιλάς και πολύ, τι επιπτώσεις έχει στη νοητική μας εξέλιξη; Θα δούμε σε Χ χρόνια. Η υπερβολική δόση πληροφοριών, και αυτή φαίνεται ότι κάθε 5 χρόνια θα πολλαπλασιάζεται, έχει επιπτώσεις όπως ξέρουμε ήδη, στην ψυχική υγεία.

Νευρικότητα, μοναξιά, χίλιες δυο επιπτώσεις στον οργανισμό μας, για τα οποία κανείς δε μιλάει. Και επιπλέον τώρα που συζητιέται κατά πόσο το Internet θα πάει σε ιδιώτες και εκεί γίνεται μεγάλη μάχη μεταξύ Γιαπωνέζων και Αμερικάνων, οπότε το γρήγορο Internet, γιατί θα υπάρχει το παλιό και θα έρθει και το πολύ γρήγορο, με ποιο τρόπο θα έχει επιπτώσεις στη ζωή μας;

Δηλαδή ηλεκτρονικό εμπόριο. Θα ψάχνεις να βρεις κάτι. Σημαίνει όμως ότι ο χρόνος που θα σπαταλήσεις εκεί, θα έχεις το «μεγάλο αδελφό», όπως λέγεται ή κάποιον να σε παρατηρεί, να ξέρει ανά πάσα στιγμή τι θέλεις, τι ψάχνεις, πού είσαι, πού βρίσκεσαι, ποια είναι η κατάστασή σου κ.λ.π.

Είπε και ένας σύντροφος προηγουμένως. Οι εξελίξεις και οι επιπτώσεις που φαίνεται να έρχονται είναι τόσο καταστροφικές, αν κάτι δραστικό δε γίνει, που θα πρέπει το Κόμμα μας, συν τοις άλλοις, να κοιτάξει και αυτά τα προβλήματα με την αρμόζουσα σοβαρότητα. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο».

Η σημερινή ημερίδα, που διοργανώνει το ΚΚΕ με θέμα την ελληνική οικονομία, γίνεται σε μια περίοδο που οι λέξεις «ιδιωτικοποίηση», «παγκοσμιοποίηση», «εξυγίανση», «εκσυγχρονισμός» κλπ. έχουν αποκτήσει διάφορες ερμηνείες. Εμείς οι εργαζόμενοι στην ΕΑΒ βρισκόμαστε σε κατάσταση που δεν είναι άσχετη με τις παραπάνω λέξεις.

Με τη σημερινή παρουσία μας εδώ, μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε την άποψή μας, σαν εργαζόμενοι και να θέσουμε ερωτήματα που πιστεύουμε ότι όλοι έχουν υποχρέωση να απαντήσουν και να πάρουν θέση. Θέση έπρεπε να πάρουν ιδιαίτερα οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ήταν νωρίτερα εδώ.

Για όσους δεν ξέρουν, η ΕΑΒ είναι ένα εργοστάσιο που εξυπηρετεί κυρίως και σε ποσοστό 80% την εθνική άμυνα. Θα περίμενε κανείς ένα εργοστάσιο αμυντικής βιομηχανίας ότι θα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά και όχι με λογιστικούς καθαρά όρους. Ομως, δυστυχώς, με τη λογική που διέπει τη σημερινή κυβέρνηση - και όχι μόνο αυτή - αλλά και όσους υποστηρίζουν αυτή την πολιτική, παρά τις προεκλογικού χαρακτήρα φραστικές διαφοροποιήσεις τους, έχουν κάνει τις επιλογές τους.

Στα πλαίσια του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και κάτω από τις ιαχές του ΣΕΒ και τις ζητωκραυγές του κεφαλαίου, εντάσσονται η υποβάθμιση, η «σαλαμοποίηση» και η αναζήτηση αγοραστών ή στρατηγικών επενδυτών για τμήματα της ΕΑΒ, που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους επίδοξους μεσσίες.

Υπονομεύουν την άμυνα

Η λογική αυτή, στις σημερινές συνθήκες, που είναι ρευστές και επικίνδυνες, που διαμορφώνονται και στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια και τη ΝΑΤΟική στρατιωτική επικυριαρχία, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα και υπονομεύει την αμυντική και ανεξαρτησιακή προσπάθεια της χώρας. Εύλογο και αναπάντητο παραμένει το ερώτημα γιατί τώρα. Γιατί τώρα, που ο φόρτος και το αναμενόμενο οικονομικό όφελος από αυτόν αποκτά πραγματικές και χειροπιαστές διαστάσεις; Γιατί τώρα, που η ΕΑΒ με δικές της πρωτοβουλίες, έστω δειλά, προσπαθεί να μπει σε προγράμματα και συμπαραγωγές, σε τομείς δραστηριότητας, που προοπτικά παρουσιάζουν οικονομικό ενδιαφέρον; Για εμάς, η απάντηση είναι μία. Η απάντηση για εμάς είναι ΟΝΕ και Ευρωπαϊκή Ενωση.

Επειδή σαν Σωματείο έχουμε συναντηθεί με όλα τα κόμματα της Βουλής, κυρίως από την πλευρά της κυβέρνησης και από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαλούνται ότι βρισκόμαστε στην Ευρώπη και όταν εμείς σαν εργαζόμενοι μιλάμε για εθνική άμυνα, αυτοί μιλάνε για ευρωπαϊκή άμυνα. Καταλαβαίνετε όλοι ότι αυτά όλα είναι σχεδιασμένα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Εμείς οι εργαζόμενοι απορρίπτουμε αυτά τα σχέδια, και του μετόχου και της κυβέρνησης. Και αυτό το κάνουμε, για τους παρακάτω λόγους:

• Γιατί καταργείται ο ενιαίος και δημόσιος χαρακτήρας της ΕΑΒ.
• Γιατί κανένα απολύτως τμήμα της, ούτε ακόμα και αυτό που εξυπηρετεί τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν παραμένει υπό απόλυτο δημόσιο έλεγχο, γεγονός που μπορεί να έχει απρόβλεπτες και δυσμενείς συνέπειες στην ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Και κατ' επέκταση, στην αμυντική θωράκιση της χώρας, που, παρά την πρόσφατη και πρόσκαιρη ύφεση με τους εξ Ανατολών γείτονες, πρέπει να βρίσκεται σε υψηλά και αδιαμφισβήτητα επίπεδα.
• Γιατί οι Ενοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζονται σαν πελάτες και σίγουρα οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα είναι ή περιορισμένες ή πανάκριβες.

Εμείς οι εργαζόμενοι της ΕΑΒ, έχουμε πικρή εμπειρία από στρατηγικούς επενδυτές και υπερατλαντικούς ή διασυνοριακούς μάνατζερ. Η ΕΑΒ πρέπει να παραμείνει ενιαία και αδιαίρετη, να αξιοποιήσει το εξοπλιστικό πρόγραμμα και τα οφέλη που μπορεί να προκύψουν από αυτό. Να δρομολογήσει, με συμφέροντες γι' αυτήν και το δημόσιο, όρους, συμπαραγωγές, που και οικονομικό όφελος και τεχνογνωσία θα της αποφέρουν. Πάντοτε όμως η ΕΑΒ πρέπει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι ρόλο περιθωριακού αξιολύπητου κομπάρσου, που η κυβέρνηση και οι οικονομοτεχνικοί της σύμβουλοι της επιφυλάσσουν.

Τελειώνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε για την πρόσκληση που μας κάνατε, σας λέμε ότι για εμάς τους εργαζόμενους είναι, όπως και η εθνική άμυνα της χώρας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί.

Ευχαριστώ.

«Αγαπητοί καλεσμένοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δε θα ήθελα να κουράσω. Ηδη προηγούμενοι ομιλητές αναφέρθηκαν στα βασικά προβλήματα του αγροτικού τομέα της οικονομίας. Θα ήθελα να επικεντρώσω σε κάποια σημεία που συνδέονται με την πολιτική γενικότερα που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια στους συνεταιρισμούς και που ουσιαστικά οδήγησε τις περισσότερες και μεγαλύτερες συνεταιριστικές οργανώσεις στη σημερινή κατάσταση, πέρα βέβαια από την ευθύνη των διοικήσεων που χρησιμοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να συγκαλύψουν την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης όλα αυτά τα χρόνια.

Οδήγησαν τις μεγάλες συνεταιριστικές οργανώσεις, όπως η ΚΥΔΕΠ, η ΣΠΕ, οι βιομηχανικές επιχειρήσεις Θεσσαλίας, μια που προέρχομαι από το χώρο της Θεσσαλίας, και μια σειρά άλλες συνεταιριστικές οργανώσεις στη χρεοκοπία, μέχρι και το κλείσιμό τους. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Και το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να δίνουν οι αγρότες τα προϊόντα τους σε εξευτελιστικές τιμές, ενώ από την άλλη να αγοράζουν σε όλο και πιο υψηλές τιμές τα γεωργικά εφόδια. Αρα με την έννοια αυτή, ο μόνος που βοηθήθηκε μέσα απ' όλη αυτή τη διαδικασία ήταν οι μεγαλέμποροι, οι μεσίτες.

Αυτή τη στιγμή και για δυο χρόνια συνεχόμενα, δηλαδή και πέρσι και φέτος, δε λειτούργησαν τα εκκοκκιστήρια της Ενωσης. Που σημαίνει ταυτόχρονα και μείωση στο προσωπικό με τις απολύσεις κλπ. που επακολούθησαν, αλλά γενικότερα και στην οικονομική δυνατότητα που θα μπορούσε να έχει η Ενωση για να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες. Βέβαια, θα μου πείτε, έχουμε αυταπάτες ότι αυτές οι Ενώσεις, όπως ήταν και όπως λειτουργούσαν, θα μπορούσαν να επιβιώσουν μέσα σε αυτά τα πλαίσια; Σίγουρα όχι. Από τη στιγμή που δεν εφαρμόζεται μια συγκεκριμένη πολιτική σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση - που βέβαια κάτω από αυτές τις συνθήκες, με τις πολιτικές αυτές που ασκούσαν μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις δεν μπορεί και δε θα μπορούσε να ασκηθεί - ούτε οι συνεταιρισμοί που δημιουργούνται μπορούν να έχουν καλύτερες προοπτικές. Για να γίνει βέβαια αυτό, να προχωρήσουμε στη δημιουργία διαφορετικών συνεταιρισμών στη βάση μιας εντελώς διαφορετικής αγροτικής πολιτικής, δεν έχουμε αυταπάτες, πρέπει να γίνουν πολλοί αγώνες, πρέπει να γίνει συνείδηση κατ' αρχήν των παραγωγών αγροτών αυτή η διαδικασία και ότι ουσιαστικά δεν έχουν μέλλον.

Ο μικρός κλήρος ειδικά στη Θεσσαλία, και στην Καρδίτσα ειδικότερα, όπου υπάρχει ο πολυτεμαχισμός αυτός του κλήρου, συν τοις άλλοις το ότι ουσιαστικά γύρω στο 68% με 70% του πληθυσμού όχι μόνο μένει σε αγροτικές περιοχές, αλλά απασχολείται και σε αγροτικές εργασίες, δίνοντας μονάχα όμως το 47% με 48% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος του Νομού. Αρα με την έννοια αυτή, μόνο εάν οργανωθούν σωστά οι συνεταιρισμοί σε παραγωγική βάση και όχι μόνο στον τομέα της διάθεσης ή της εμπορίας ή της συγκέντρωσης των αγροτικών προϊόντων, αλλά ξεκινώντας και από την κοινή χρήση των μηχανημάτων, των γεωργικών μηχανημάτων πρώτα και κύρια, αλλά και - βασικό στοιχείο - εάν δε συνεταιριστούν σε βάση παραγωγική, δηλαδή στη συλλογική, από άποψη και συγκέντρωσης της γης, από κοινού καλλιέργεια της γης.

Και βέβαια από όλη αυτή τη διαδικασία και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο αγροτικός πληθυσμός - όχι μόνο στη Θεσσαλία αλλά και όπου αλλού υπάρχουν τέτοια λαϊκά στρώματα - βλέπουμε ότι όλο και περισσότερο συνειδητοποιεί ότι η πολιτική αυτή που ακολουθείται από την κυβέρνηση, και ουσιαστικά υποτάσσεται στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν έχει να δώσει τίποτα παραπέρα και γι' αυτό ακριβώς έχουμε τα τελευταία χρόνια, ειδικά από το 1996 και μετά, τις κινητοποιήσεις αυτές των αγροτών, που πραγματικά έχουν δώσει μια πνοή θα λέγαμε στην επαρχία.

Με την έννοια ότι από τη μια μεριά δεν υπάρχουν οι δυνατότητες λόγω και της μικρής δύναμης όσον αφορά την απασχόληση που έχουμε στον τομέα των εργαζόμενων γενικότερα, είναι μικρά τα ποσοστά δηλαδή της απασχόλησης στους τομείς βιομηχανίας, που ουσιαστικά τις περισσότερες φορές ψάχνουμε να βρούμε βιομηχανίες, από την άλλη μεριά βλέπουμε ότι συνέχεια ανεβαίνει η απασχόληση στους τομείς παροχής υπηρεσιών και εμπορίου.

Αρα με αυτή την έννοια, το ότι ξεσηκώνονται έστω οι μικροϊδιοκτήτες - έτσι όπως στην πραγματικότητα είναι - γης, θα πρέπει να δούμε και τις δυνατότητες που μπορεί να έχουμε στην πορεία για το χτίσιμο αυτού του μετώπου που βάζουμε σαν στόχο μας. Το λαϊκό μέτωπο δηλαδή, ναι μεν βασικό και κύριο άξονά του θα έχει το εργατικό μαζικό κίνημα, από την άλλη μεριά όμως θα πρέπει να βρει και τους κατάλληλους συμμάχους.

Και αυτή τη στιγμή η αγροτιά είναι ένας δυναμικός θα έλεγα σύμμαχος, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ουσιαστικά να ανεβάσει την ενότητα γενικότερα του λαϊκού κινήματος, να προωθήσει αυτή την ενότητα του λαϊκού κινήματος.

Ευχαριστώ».