Επικράτησαν, λένε σαν κλαίουσες Μαγδαληνές τα αστικά μέσα ενημέρωσης, οι πιο σκληρές απόψεις στην ΕΕ. Για τι πράγμα; Για όλα αυτά που χρόνια τώρα συμφωνούν και ξανασυμφωνούν όλοι μαζί, «σκληροί» και «μαλακοί»;

Παρουσιάζουν σα νέα - έκτακτα - μέτρα αυτά που χρόνια τώρα συναποφασίζουν.

Ο πληθυντικός που χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές είναι αυτός που τους προδίδει. Την κρίση του δικού τους συστήματος θέλουν να ξεπεράσουν στις πλάτες των εργατών. Τις πλάτες που πληρώνουν κι όταν δεν υπάρχει κρίση.

Τα μέτρα δεν είναι έκτακτα. Είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πορείας όπου οι εργάτες καλούνται να πληρώσουν ακόμα πιο σκληρά τον ανταγωνισμό μεταξύ καπιταλιστών για περισσότερα κέρδη, κέρδη που δεν μπορούν να υπάρχουν αν δε γονατίσουν τους εργάτες.

Το νέο στοιχείο είναι πως τώρα βρήκανε παπά να θάψουνε όλες τις «εκκρεμότητες», ό,τι κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες, από τη σταθερή εργασία ως την Κοινωνική Ασφάλιση, από τους μισθούς ως την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα κάθε κωλοτούμπα είναι επικίνδυνη. Τι πάει να πει να πληρώσουν δίκαια όλοι; Μαζί δημιούργησαν χρέος οι εργάτες και τα αφεντικά; Είναι των εργατών η καπιταλιστική κρίση; Οι εργάτες πληρώνουν και ξαναπληρώνουν, ενώ το κράτος των καπιταλιστών μοιράζει τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο σ' αυτούς που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη.

Οι εργάτες δεν έχουν να πληρώσουν για τίποτα. Ισχύει απόλυτα αυτό που φωνάζουν οι διαδηλωτές στο δρόμο: «Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Οι εργαζόμενοι μπορούν χωρίς τους κεφαλαιοκράτες, το κεφάλαιο δεν μπορεί χωρίς τους εργάτες. Εδώ που φτάσανε τα πράγματα όσο πιο γρήγορα γίνεται όλο αυτό κοινωνική συνείδηση τόσο λιγότερα θα είναι τα θύματα ανάμεσα στους εργάτες. Η μία μετά την άλλη οι διάφορες διαχειριστικές προτάσεις συντείνουν μόνο στο βάθεμα της εκμετάλλευσης.

Οτι οι ασφαλιστικές εισφορές και στο σύστημα τριμερούς χρηματοδότησης είναι μόνο χρήμα εργατών είναι εύκολο να αποδειχτεί. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία όταν η φωνή των εργατών δεν υπάρχει πουθενά - πλην «Ριζοσπάστη» - ενώ οι αυθαιρεσίες τύπου Ανδριανόπουλου επιλέγονται ως άρθρα προβολής στις έντυπες ναυαρχίδες της αστικής τάξης, που όμως αγοράζονται και από εργάτες. Ενας ακόμα σοβαρός λόγος να μη χρηματοδοτούν οι εργάτες το δήμιό τους, ένας ακόμα λόγος να φτάσει ο «Ριζοσπάστης» σε κάθε εργατικό σπίτι.

Η καταστολή μπορεί να έχει πολλές μορφές. Συνήθως καταλήγει σ' αυτό που ήταν πάντα: Σκέτη καταστολή. Αλλά είναι τέτοια κι όταν παρουσιάζεται σαν αθώος βομβαρδισμός αυθαιρεσιών που σπέρνουν τρόμο.

Ο ένας εκλιπαρεί για διάλογο (για να μη δικαιωθεί, λέει, το ΚΚΕ!), ο άλλος διακηρύσσει διαφάνεια. Ολοι μαζί προσπαθούν να στρέψουν αλλού τη λαϊκή οργή που αφορά άμεσα στο σήμερα της ζωής των εργατών. Τη ζωή που χτυπιέται και από το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ είναι εργοδοτικός - κυβερνητικός μηχανισμός, και από το γεγονός ότι τη χώρα κυβερνούν εναλλάξ τα κόμματα της αστικής τάξης. Η πρόσκληση του ΚΚΕ προς τα λαϊκά στρώματα να διορθώσουν την ψήφο τους με τη συμμετοχή τους στους ταξικούς αγώνες ισχύει στο ακέραιο. Απλά τώρα γίνεται δραματικά επίκαιρη.

Οπως κι αν την περιγράψεις την πραγματικότητα, ή για τους μισθούς μιλάς ή για τις τιμές στα προϊόντα, ένας κερδίζει, ο καπιταλιστής. Κι αυτό είναι που δε λένε όσοι κάνουν απλά διαπιστώσεις. Ισχύει και σήμερα: Το κρίσιμο είναι να αλλάξεις τον κόσμο. Το «πώς» θέλει να μάθει ο κόσμος. Σ' αυτό στοχεύει η προσπάθεια του ΚΚΕ να φτάσει παντού η πρότασή του. Δε θα γίνει μέσα από τον αστικό Τύπο. Είμαστε ήδη ξανά στον καιρό που η εργατική συνείδηση θα οικοδομείται μέσα στο καμίνι των ταξικών αγώνων. Εκεί μπολιάζεται και η πρόταση του ΚΚΕ. Για να βρίσκουμε ξανά τα ίσα μας.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ και την αντιμετώπιση της αντιλαϊκής θύελλας

ΤΑ ΝΕΑ: Μάχη τριάντα ημερών για 14ο μισθό και ΦΠΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πυρ ομαδόν για νέα μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελεσίγραφο για νέα μέτρα

ΕΘΝΟΣ: ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ με φιρμάνι των Βρυξελλών

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η ώρα του λογαριασμού

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ δώρο του ΠΑΣΧΑ και επίδομα αδείας

Η ΑΥΓΗ: Φάρμακο χειρότερο από την αρρώστια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Στη Μόσχα τώρα οι ελπίδες για την ελληνική Οικονομία

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΥΜΙΑ στην οικονομία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΦΕΣΙ» 3 δισ. από «ΤΟΞΙΚΟ» ομόλογο του Σημίτη

Η ΧΩΡΑ: Πώς έκρυβαν τα χρέη Σημίτης και Καραμανλής

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Νιώθω ανεπιθύμητη

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Αυτά είναι τα νέα τεκμήρια

«Τα περί τριμερούς ασφαλιστικού συστήματος είναι εξωπραγματικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εισφορές των ασφαλισμένων είναι εικονικές. Τα πάντα τα καταβάλλει ο εργοδότης (...) η επιχείρηση φέρει πολύ μεγαλύτερα βάρη από αυτά που επίσημα της αναλογούν. Και εν τούτοις, συνεχώς καθυβρίζεται και η προσφορά της υποβαθμίζεται» (ο Α. Ανδριανόπουλος στο ΒΗΜΑ).

«Οι κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι ίσως να χρειαστεί να καταφύγουν ακόμη και σε μέτρα καταστολής προκειμένου να αναγκαστούν οι λαοί να αποδεχτούν την υφαρπαγή ενός μεγάλου μέρους του εισοδήματός τους που θα θυσιαστεί στο βωμό των αγορών. Και ορισμένα διεθνή μέσα ενημέρωσης ετοιμάζουν το κατάλληλο κλίμα. Γιατί να πρέπει οι Γερμανοί φορολογούμενοι να σώσουν τον λαό μιας χώρας που το βρίσκει εξωφρενικό να βγαίνει στη σύνταξη όχι στα 61 αλλά στα 63 χρόνια; "Γιατί οι Γερμανοί να πρέπει να εργάζονται μέχρι τα 67 χρόνια, για να βγαίνουν οι Ελληνες νωρίτερα στη σύνταξη;" απορούσε προχθές η γερμανική εφημερίδα "Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε". "Γιατί να πρέπει οι Ισπανοί εργαζόμενοι να πάρουν αύξηση 1%, ενώ το γερμανικό συνδικάτο ΙG Μetall αποδέχεται μηδενικές αυξήσεις για τους Γερμανούς εργαζομένους;" αναρωτιόταν η βρετανική "Ντέιλι Τέλεγκραφ". Παρόμοια ερωτήματα θέτουν και πολλές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, από αυτές που εκλέχτηκαν υποσχόμενες μονάχα τα καλύτερα στους λαούς τους και που σήμερα δε βρίσκουν άλλη λύση γι' αυτούς παρά μονάχα την ισοπέδωσή τους προς το χειρότερο. Η εφημερίδα "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς", όμως, εκφράζει τις ανησυχίες της για τη "λαϊκή αναταραχή" που μπορεί να προκαλέσουν τα αυστηρά μέτρα λιτότητας: "Πόση δυστυχία μπορεί να αντέξει ένας λαός;". Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να τη δώσει παρά μόνο ο ίδιος» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ)

«Την περίοδο 2002-2007 από την πρωτοβάθμια διέκοψαν τη φοίτησή τους 24.588 μαθητές, από τα Γυμνάσια 82.719 ενώ από τη βαθμίδα της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης ο αριθμός - ρεκόρ των 101.744 μαθητών (...) στοιχεία όπως η φτώχεια, η ανέχεια, ο οικονομικός καταναγκασμός, η έλλειψη στοιχειωδών μέσων για αξιοπρεπή διαβίωση δημιουργούν ένα αρνητικό υπόβαθρο για την παρακολούθηση του σχολείου» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ: «Μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές και φορολογούνται κανονικά, καθώς το κράτος τούς θεωρεί σίγουρη πηγή εσόδων, αφού δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα (...) ασφαλώς οι μισθοσυντήρητοι, όπως και οι υπόλοιποι Ελληνες, πρέπει να συνεισφέρουν για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η κυβέρνηση όμως οφείλει να υλοποιήσει την υπόσχεσή της ότι δεν θα πληρώσουν μόνο αυτοί. Και, τουλάχιστον, ότι δεν θα πληρώσουν περισσότερο από όσο αντέχουν» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ: «Η κυβέρνηση οφείλει να μιλήσει ξεκάθαρα στους πολίτες, στις επιχειρήσεις ότι επίκειται η λήψη πρόσθετων, επώδυνων μέτρων. Καθώς είναι αναπόφευκτες οι κοινωνικές αντιδράσεις, η κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει ότι όλες οι κοινωνικές ομάδες θα κληθούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης. Πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να περιορισθούν οι εκρήξεις απεργιακών κινητοποιήσεων, που σε τελική ανάλυση θα δυσχεράνουν την εθνική προσπάθεια» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ: «Τρόπος αποφυγής της δέσμευσης που έχουμε αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν υπάρχει. Αρα το γενικό, αλλά και το ατομικό, συμφέρον μας επιβάλλει να φτάσουμε το ταχύτερο και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες στο τέρμα του τούνελ στο οποίο έχουμε εισέλθει (...) όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες και απεργίες αποτελούν αυτή την ώρα δράσεις που προκαλούν το αντίθετο αποτέλεσμα απ' αυτό που επιδιώκουν. Οσο η εξυγίανση θα καθυστερεί τόσο τα μέτρα θα σκληραίνουν» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ)

Η ΣΥΝΤΑΓΗ: «Ολα αυτά τα μέτρα αν εφαρμοστούν θα είναι ολέθρια για την ελληνική οικονομία όπως ήταν και για τις ογδόντα περίπου χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν με συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (...) αυτή είναι η στήριξη που υπόσχονται (...) που μπορεί να οδηγήσει στο ιατρικό ανέκδοτο: "η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε"» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΕΣΤΕΡΟΥ: «Με ενοχλεί ο διάλογος να γίνεται με διαρροές (...) το credit του Παπανδρέου ήταν ότι συνομιλούσε. Αν τώρα το σταματήσει αυτό, θα είναι σα να ρίχνουμε νερό στο μύλο του ΚΚΕ (...) εγώ ποτέ δεν έχω κρύψει την πολιτική μου ταυτότητα, να στηρίξω θέλω» (η αγωνία του προέδρου της ΓΣΕΕ στο ΒΗΜΑ).