Eurokinissi

Κι επειδή αυτό που ήδη τότε ήταν ο εφιάλτης των αστών έχει αντικειμενική βάση να επαναληφθεί, μαζί με τα αδιέξοδά της η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να καταφεύγει, για μία ακόμα φορά, στη συμμαχία των προθύμων, προκειμένου να αποφύγει αυτό που για 70 ολόκληρα χρόνια σήμαινε την κυριαρχία του νεκροθάφτη της.

Απόδειξη; Η διαδήλωση του ΠΑΜΕ εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ, μαζί και από την «Καθημερινή». Χτες ο Α. Καρκαγιάννης, από την «Καθημερινή», βγήκε να διαμαρτυρηθεί γιατί δεν αναγγέλθηκε από τα ΜΜΕ η πορεία που τον ταλαιπώρησε. Ξέρει πού να διαμαρτυρηθεί. Είναι ο ίδιος που την απέκρυψε. Κρατάμε τις άλλες διαπιστώσεις του, αυτές που διατυπώνει με πίκρα. Οτι η διαδήλωση δε συναντά διαμαρτυρίες. Η διαδήλωση ήταν μαζική. Η διαδήλωση περιείχε τα εργατικά αιτήματα. Η διαδήλωση καλλιεργούσε αυτό που ο ίδιος ονομάζει «κρατισμό» και σαν τέτοια προοπτική τον τρομάζει. Σε λίγες λέξεις, ο Καρκαγιάννης μαρτυρά το φόβο της αστικής τάξης: Ξέρουν ποιος είναι ο αντίπαλος, καταγράφουν τη δυναμική του, αναγνωρίζουν την απήχησή του και βαράνε καμπανάκι, γιατί αυτή η προοπτική έχει «ισχυρά λαϊκά ερείσματα».

Το χρονογράφημα του Καρκαγιάννη, ενώ γράφτηκε ως διαμαρτυρία για την ταλαιπωρία ενός πολίτη από μια διαδήλωση, διαβάζεται και αντίστροφα. Και αυτή η αντίστροφη ανάγνωση δίνει απάντηση και σε όσους ακόμα ρωτάνε γιατί η αστική τάξη με νύχια και με δόντια επιδιώκει να ξεπεράσει το πολιτικό πρόβλημά της, σηκώνοντας ψηλά τα προβαλλόμενα «άφθαρτα πρόσωπα».

Τι είναι αυτό στο οποίο δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο τα «άφθαρτα πρόσωπα»; Η πραγματικότητα του εργάτη. Που για να αλλάξει δεν έχει ανάγκη από τις εξυπναδούλες του κειμενογράφου μιας διαφημιστικής εταιρείας, αλλά από πλήρη ανατροπή.

Η πραγματικότητα του εργάτη λέει: Με 50 ευρώ σήμερα στο σούπερ μάρκετ δεν ψωνίζεις τίποτα περισσότερο από ένα «μεταλλαγμένο» κοτόπουλο, φακές, μακαρόνια, ψωμί, χαρτί για την τουαλέτα και μερικά ακόμα ψιλολόγια.

Η πραγματικότητα του εργάτη λέει πως για να πάρει τα φάρμακα του παιδιού του για τη γρίπη που σέρνεται αυτές τις μέρες πρέπει να πληρώσει 50 ευρώ πρόσθετη δική του συμμετοχή, πάνω από τα κοντά 500 ευρώ που πληρώνει κάθε μήνα ως κρατήσεις στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, σ' ένα κατά τ' άλλα δημόσιο σύστημα Υγείας.

Η πραγματικότητα του εργάτη λέει πως για να παίξει το παιδί του μπάλα πρέπει να πληρώνει 300 ευρώ στην κατά τ' άλλα ερασιτεχνική δημοτική ομάδα. Για να αντιμετωπίσει την απειλή σκολίωσης που παράγει ο σύγχρονος τρόπος ζωής των μαθητών, πρέπει να πληρώσει άλλα 600 ευρώ στο επίσης δημοτικό - αν υπάρχει - κολυμβητήριο.

Η πραγματικότητα του εργάτη, που ζει από τον ένα και μοναδικό μισθό του, λέει πως για να τροφοδοτήσει την ελπίδα - μόνο για να τροφοδοτήσει την ελπίδα, όχι και για το αποτέλεσμα - ότι το παιδί του θα σπουδάσει πρέπει να πληρώσει κατ' ελάχιστο 600 ευρώ το μήνα στο φροντιστήριο.

Απέναντι σ' αυτόν τον εφιάλτη, αυτός που με πράξεις θα συμφωνήσει και αύριο, όπως το έκανε και χτες, με την αντίληψη ότι με μεροκάματο 29 ευρώ ο εργάτης δεν πρέπει να ζητά αυξήσεις πάνω από 3%, είναι ο αντίπαλος. Κι ας ντύνεται εργατικός εκπρόσωπος. Ενας εργατοπατέρας είναι, που παίρνει μίζα ακόμα κι από μια καθαρίστρια. Αυτός ο εργατοπατέρας δεν έχει δικαίωμα να παριστάνει ούτε τον εναλλακτικό, ούτε το κίνημα... Σωσίβιο για τους αστούς μπορεί να ξαναγίνει. Εκπρόσωπος εργατών ποτέ!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τις συνέπειες από πλημμύρες, σεισμούς, πυρκαγιές

ΤΑ ΝΕΑ: Τρεις βόμβες στην αυλή του Μαξίμου

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Ο χορός του Ζαλόγγου

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΜΠΟΧΑ ΠΝΙΓΕΙ εκδότες, δημοσιογράφους, κανάλια και πολιτικούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «ΟΜΗΡΟΣ» ΤΟΥ ΜΑΚΗ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΔ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Βαρύτατο το κατηγορητήριο

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΑΝΩΝΥΜΕΣ» οι πρώτες διώξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΚΟΥΒΑΡΙ με DVD και βουλευτή

ΕΘΝΟΣ: ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ με Κλαδά και Κουκοδήμο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ Καραμανλή στην Αγκυρα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Γυρίζουν σελίδα Καραμανλής - Ερντογάν

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εγραψαν ιστορία, αλλά έμειναν στις θέσεις τους

Η ΧΩΡΑ: Ερντογάν: Ευχαριστώ την Ελλάδα για την υποστήριξή της

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΠΕΡΕΤΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Γιαβάς - Yavas

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανάσα από τη Wall Street

Η ΑΥΓΗ: «Νέα πλειοψηφία, εναλλακτική λύση σε ριζοσπαστική βάση»

«Η πορεία του ΠΑΜΕ (...) μέχρι τώρα πίστευα ότι η αναστάτωση στη ζωή της πόλης και η ταλαιπωρία των πολιτών που προκαλούν αυτές οι συγκεντρώσεις (...) θα επέφεραν σύγκρουση, ή τουλάχιστον αντίθεση με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον (...) τώρα δεν το πιστεύω (...) παρά την αναστάτωση που προκαλούν οι συγκεντρώσεις και οι πορείες γίνονται και πιο συχνές, πιο μαζικές και δεν προκαλούν τις αντιστάσεις που λογικά θα περίμενε κανείς (...) κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στο βάθος της κοινωνίας για να υπάρχει τόση συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση και να ξεσπάει με αυξανόμενο ρυθμό χωρίς να συναντάει κοινωνική αντίσταση, όπως λογικά θα περίμενε κανείς (...) κάθισα και παρακολούθησα την πορεία (...) εντυπωσιακή σε συμμετοχή και άριστα οργανωμένη (...) δεν έλειπε καμιά από τις διεκδικήσεις που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια (...) σε όλα τα αιτήματα κυριαρχούσε ο κρατισμός (...) επειδή υπάρχουν ήδη οδυνηρές εμπειρίες τρομάζει κανείς στη σκέψη, πού μπορεί να καταλήξει αυτός ο αχαλίνωτος κρατισμός, με ισχυρά λαϊκά ερείσματα» (ο Α. Καρκαγιάννης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Είναι σε κρίση το κομματικό σύστημα; Ετσι φαίνεται. Κατά τους πολίτες δεν είναι ορατές οι διαφορές των δύο προτάσεων διακυβέρνησης. Ισως γιατί τους φαίνονται ταυτόσημες οι πρακτικές διακυβέρνησης (...) ποια είναι η λύση εξόδου; Η μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος. Η ουσιαστική αποκέντρωση, η μεταφορά της αντιπροσώπευσης από το "κόμμα" στο "πρόσωπο", η λειτουργική επανίδρυση του κράτους με νέους θεσμούς, νέους κανόνες και διακριτά επίπεδα αρμοδιοτήτων, ελέγχων και αποφάσεων. Τελικά και με νέους ανθρώπους. Βαριά φιλοσοφία; Αν η κρίση του κομματικού συστήματος που βιώνουμε μετατραπεί σε κρίση του πολιτικού συστήματος, δε μας σώζει τίποτα» (ο Θ. Χατζηπαντελής, καθηγητής ΑΠΘ / ΕΘΝΟΣ).

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ Η ΦΟΥΝΤΑ ΤΟΥ: «Η ολλανδική πόλη του Μάαστριχτ, που δε θέλει πλέον να διαχειρίζεται τόσο μεγάλο όγκο "τουριστών της φούντας", μεταφέρει τους ...χώρους υποδοχής τέτοιων πολύτιμων πελατών στο Αϊσντεν (...) στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά στην προσβασιμότητα (...) το όλο σχέδιο προβλέπει την κάλυψη χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων με μεγάλα έργα όπου θα περιλαμβάνονται 2 διάσημα ολλανδικά coffee shops, πάρκινγκ 700 θέσεων και εγκαταστάσεις που γενικώς θα διευκολύνουν τη φιλοξενία "χασισοτουριστών"» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΣΥΝΟΡΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ: «Από την πρώτη ημέρα του καινούριου χρόνου η Ευρώπη έχει μπει σε μια καινούρια εποχή. Τα σύνορα έπεσαν οριστικά από την Ανατολή μέχρι τη Δύση. Με την είσοδο στη συνθήκη Σέγκεν και των νέων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτών που παλιά συνηθίζαμε να λέμε Ανατολική Ευρώπη (...) τα παλιά σύνορα που όριζε ο ποταμός Οντερ ανάμεσε σε Πολωνία και Γερμανία (...) τώρα δεν παίζουν κανένα ρόλο (...) στους λόφους λίγο έξω από την πόλη (τη Φρανκφούρτη του Οντερ) τον Μάρτη του 1945 δόθηκε μια από τις πιο άγριες μάχες του Β' παγκοσμίου πολέμου (...) εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι νεκροί. Στους λόφους αυτούς ακόμη δε φυτρώνουν δέντρα» (οι πανηγυρισμοί στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ: «Οι λέξεις "καθήκον", "χρέος" ή "αντίσταση" μόνον γραφικές ακούγονται σήμερα (...) ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ασφαλώς όχι τυχαία αυτή τη στιγμή, μίλησε για συγκυβέρνηση (...) τα αδιέξοδα είναι τέτοια που δεν μπορεί να τα ξεπεράσει κανείς μόνος του και η μόνη ελπίδα είναι να το επιχειρήσουν όλοι μαζί - κι αυτό χωρίς φυσικά εγγυήσεις για το αποτέλεσμα» (ο Γ. Μαλούχος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΘΥΜΟΙ: «Πρέπει να περάσουμε σε μια νέα πλειοψηφία, σε μια εναλλακτική λύση, ριζοσπαστική, κινηματική» (ο Α. Αλαβάνος / ΑΥΓΗ).