Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία»

Πάντα έτσι ήτανε, μόνο που γινόταν κατορθωτή σε διάφορες φάσεις η εκτόνωσή του, έτσι που η έκρηξη να μη συμπαρασύρει τα πάντα, να έχει το λιγότερο κόστος για τον ίδιο τον καπιταλισμό. Θύματα, όμως, πάντα υπήρχαν. Η καπιταλιστική κρίση δε χτυπάει μόνο τα σεντούκια των «ασθενέστερων» καπιταλιστών, πριν απ' όλα χτυπάει την εργατική τάξη.

Αυτό που ομολογείται ξανά σήμερα, από έναν σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, δεν είναι τόσο η γλαφυρή περιγραφή της σημερινής κρίσης, αλλά ο ειδικός ρόλος που έπαιξε ξανά και ξανά η σοσιαλδημοκρατία για τη σωτηρία του καπιταλισμού. Για τον Ροκάρ, το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, αλλά, όπως σημειώνει σε ένα σημείο του άρθρου του, οι νομισματικές πολιτικές τύπου Φρίντμαν, απέναντι στις οποίες προτείνει ένα νέο Μπρέντον Γουντς! Δεν ανήκει στη στήλη για τον Τύπο η τιμή απάντησης στη λαθροχειρία που επιχειρεί ο Ροκάρ. Κρατάμε από το άρθρο του τα στοιχεία για την περίφημη αμερικάνικη οικονομία. Από το 1964 ο Κάστρο την περιγράφει ακριβώς έτσι: Σαν ένα βρικόλακα, που υπάρχει μόνο σαν αποτέλεσμα υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων και εργατικής δύναμης όπου Γης.

Το νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα, που βρίσκεται σε εξέλιξη με όρους αναθεώρησης της Ιστορίας, δεν είναι άσχετο με τη γνώση από τους ίδιους τους καπιταλιστές, για το ποιος μπορεί να είναι πράγματι ο νεκροθάφτης.

ΥΓ: Για τις βάσεις κι όλο αυτό το κάλπικο κλάμα περί του χαμηλού επιπέδου της μόρφωσης των παιδιών που μπήκαν στα πανεπιστήμια, θα διαβάσετε σε άλλη στήλη.

Να κρατήσουμε εδώ μόνο ένα σχόλιο: Οχι πολύ πίσω από σήμερα, μια από τις μεγαλύτερες ξεφτίλες στη γειτονιά ήταν να γίνει κάποιος συμμαθητής μας μπάτσος. Το εισπράτταμε περίπου ως ντροπή για όλους. Σήμερα, το πλασάρουν πρωτοσέλιδα και ως έπαινο. Δεν είναι καλό σημάδι. Το αυτό ισχύει και για τις στρατιωτικές σχολές.

Οσο για το 1,53 της βαθμολογίας, με την οποία μπήκε κάποιος ή κάποια στη γερμανική φιλολογία, η στήλη το εισπράττει ως ένδειξη υψηλού επιπέδου χιούμορ από τον ίδιο τον μαθητή. Ενα ξεφτιλισμένο σύστημα αξίζει να το τραβάς στα όριά του, να το ξεβρακώνεις...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΚΑΛΥΤΕΡΑ αστυνόμος παρά ...δικηγόρος!

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ που δίνουν εργασία

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΣ που «δίνουν δουλειά»

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ άμεση αποκατάσταση

ΤΑ ΝΕΑ: Βάσεις ...καριέρας για 81.021 νέους φοιτητές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΠΙΝΑΚΕΣ βάσεων για δουλειά

Η ΑΥΓΗ: Διαλέγουν τις σχολές με το φόβο της ανεργίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ κατά κατηγορία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το σκάνδαλο των βάσεων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τελευταία πράξη μιας αποτυχίας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΦΟΙΤΗΤΕΣ με ...λευκή κόλλα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Στα ΑΕΙ με ...1,53!

Η ΧΩΡΑ: Κέρδισαν βαρέα και ανθυγιεινά

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ «ΓΟΥΚΟ»

Η ΝΙΚΗ: Η ΝΔ θυμίζει ΕΡΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: 10.000 ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πέντε μεγάλοι όμιλοι ξεκινούν το νέο ωράριο

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε Κούβα και Βενεζουέλα

«Η γενικότερη αστάθεια των κοινωνικών σχέσεων - κυρίως, αλλά όχι μόνο, της απασχόλησης - γίνεται σιγά σιγά αφόρητη για όλο και μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, όχι μόνο στην Ευρώπη (...) ο καπιταλισμός μπόρεσε να αναδομηθεί μετά τον Β` παγκόσμιο πόλεμο γιατί είχε ως αντερείσματα τρία αναγκαία είδη ρύθμισης: την κοινωνική ασφάλεια, η οποία λειτουργούσε ως το κύριο εξισορροπιστικό μέσο τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες, τα κεϋνσιανά εργαλεία, για να καταπολεμάται η εγχώρια κυκλική ύφεση, και μια καθολική πολιτική υψηλών μισθών, με στόχο την τόνωση της κατανάλωσης, χωρίς την οποία δε λειτουργεί η μαζική παραγωγή του καπιταλισμού (...) έκτοτε (...) οι κρίσεις πολλαπλασιάστηκαν και καθεμιά μοιάζει χειρότερη από την προηγούμενη (...) η φτώχεια επέστρεψε δυναμικά στον πλούσιο κόσμο (...) σκεφτείτε απλώς ότι η αμερικανική οικονομία είναι χρεωμένη κατά περισσότερα από 600 δισ. δολάρια. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δε δανείζονται 1,9 δισ. δολάρια κάθε ημέρα του χρόνου, κυρίως από τις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας και κυρίως από την Κίνα (...) ο βιομηχανικός τομέας της αποτελεί μόλις το 11% του αμερικανικου ΑΕΠ (...) ένα κραχ ή τουλάχιστον ένας δριμύς σπασμός είναι πολύ πιθανά στο άμεσο μέλλον και οι επιπτώσεις μπορεί να είναι καταστροφικές για την Αμερική και τον κόσμο (...) με τις πλούσιες χώρες να απειλούνται από την αστάθεια και τις φτωχές αφημένες εν πολλοίς στα δικά τους μέσα, η αναδόμηση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, θα έπρεπε να βρισκόταν στην κορυφή της διεθνούς ατζέντας. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο Μπρέτον Γουντς!»(ο σοσιαλδημοκράτης, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ στο «ΒΗΜΑ»).

ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ: «Ζωηρά σχόλια προκάλεσε η ομολογία που από πολλούς χαρακτηρίστηκε κυνική όταν ο κ. Βουλγαράκης με την αναφορά ότι "τα θέματα ασφαλείας βρίσκονται πλέον πολύ ψηλά στη διεθνή ατζέντα" πρόσθεσε αφοπλιστικά: "βέβαια, αντιστοίχως, οι εταιρείες που εκπροσωπούν τεράστια τραστ προσαρμόζουν την πολιτική τους στην παραγωγή τέτοιου είδους συστημάτων, πιέζοντας κατ' ακολουθία κυβερνήσεις, οι οποίες στη συνέχεια υιοθετούν μέτρα και παράγονται νόμοι και κάπως έτσι η ζωή προχωρά εδώ και πάρα πολλά χρόνια". Στο ίδιο ύφος ο υπουργός συνέχισε λέγοντας ότι η σχετική συζήτηση λόγω του εξειδικευμένου χαρακτήρα της "είναι λίγο δύσκολο να γίνει πια στη Βουλή" και πρόσθεσε με έμφαση ότι το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα θα προμηθευτεί τέτοια μηχανήματα αλλά αν υπάρχουν δικονομικές δικλίδες ασφαλείας για την προστασία του πολίτη» (το ρεπορτάζ στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

«ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΤΟΞΙΚΗ ΜΟΤΣΑΡΕΛΑ»: «Εχει ετήσιο τζίρο 100 δισ. ευρώ και "μέτοχοι" είναι 169 φαμίλιες. Η "επιχείρηση" είχε τον θεαματικότερο μακράν ισολογισμό και από εκείνον της αυτοκινητοβιομηχανίας Fiat και των 10 μεγαλύτερων εταιρειών της χώρας. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ της Ιταλίας όπως υπολογίζει το ανεξάρτητο ινστιτούτο ερευνών Eurispes. "Ecomafia" είναι ο όρος κλειδί (...) οι "βαρόνοι" στη Σικελία και την Καμπανία αναλαμβάνουν την απόρριψη τοξικών αποβλήτων (13 εκατομμύρια τόνοι πέρσι) και βιομηχανικών λυμάτων εν μια νυκτί σε χωματερές που δημιουργούν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις (...) έδρα είναι η εύφορη κοιλάδα στους πρόποδες του Βεζουβίου. Δίπλα σε χωράφια με εσπεριδοειδή και γαλακτοκομικές μονάδες (...) στατιστικές δείχνουν πως στην Καμπανία τα κρούσματα διαβήτη είναι 600% πάνω από το μέσο όρο στην Ιταλία και οι θάνατοι από μορφές καρκίνου που σχετίζονται με τις διοξίνες έχουν πάρει την ανιούσα» (το ρεπορτάζ στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

...ΜΕ ΥΨΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ: «Γιγαντιαίες διαστάσεις λαμβάνει το πρόβλημα της παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με νέα μελέτη, οι Αμερικανοί γίνονται όλο και πιο παχύσαρκοι και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς (...) Ο Μισισιπής, η Αλαμπάμα και η Δυτική Βιρτζίνια βρίσκονται στην κορυφή της λίστας (...) υπολογίζεται ότι περί τα 119 εκατομμύρια Αμερικανοί ή το 64,5% των ενηλίκων είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 73% των ενηλίκων θα είναι παχύσαρκο ή υπέρβαρο έως το 2008 (...) αυτό σημαίνει ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων με ασθένειες που σχετίζονται με το πάχος, όπως ο διαβήτης και οι καρδιακές παθήσεις που επιπλέον θα κοστίσουν δισεκατομμύρια δολάρια στη χώρα» (το ρεπορτάζ στη «ΒΡΑΔΥΝΗ»).