Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία»

Πάντα έτσι ήτανε, μόνο που γινόταν κατορθωτή σε διάφορες φάσεις η εκτόνωσή του, έτσι που η έκρηξη να μη συμπαρασύρει τα πάντα, να έχει το λιγότερο κόστος για τον ίδιο τον καπιταλισμό. Θύματα, όμως, πάντα υπήρχαν. Η καπιταλιστική κρίση δε χτυπάει μόνο τα σεντούκια των «ασθενέστερων» καπιταλιστών, πριν απ' όλα χτυπάει την εργατική τάξη.

Αυτό που ομολογείται ξανά σήμερα, από έναν σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, δεν είναι τόσο η γλαφυρή περιγραφή της σημερινής κρίσης, αλλά ο ειδικός ρόλος που έπαιξε ξανά και ξανά η σοσιαλδημοκρατία για τη σωτηρία του καπιταλισμού. Για τον Ροκάρ, το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, αλλά, όπως σημειώνει σε ένα σημείο του άρθρου του, οι νομισματικές πολιτικές τύπου Φρίντμαν, απέναντι στις οποίες προτείνει ένα νέο Μπρέντον Γουντς! Δεν ανήκει στη στήλη για τον Τύπο η τιμή απάντησης στη λαθροχειρία που επιχειρεί ο Ροκάρ. Κρατάμε από το άρθρο του τα στοιχεία για την περίφημη αμερικάνικη οικονομία. Από το 1964 ο Κάστρο την περιγράφει ακριβώς έτσι: Σαν ένα βρικόλακα, που υπάρχει μόνο σαν αποτέλεσμα υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων και εργατικής δύναμης όπου Γης.

Το νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα, που βρίσκεται σε εξέλιξη με όρους αναθεώρησης της Ιστορίας, δεν είναι άσχετο με τη γνώση από τους ίδιους τους καπιταλιστές, για το ποιος μπορεί να είναι πράγματι ο νεκροθάφτης.

ΥΓ: Για τις βάσεις κι όλο αυτό το κάλπικο κλάμα περί του χαμηλού επιπέδου της μόρφωσης των παιδιών που μπήκαν στα πανεπιστήμια, θα διαβάσετε σε άλλη στήλη.

Να κρατήσουμε εδώ μόνο ένα σχόλιο: Οχι πολύ πίσω από σήμερα, μια από τις μεγαλύτερες ξεφτίλες στη γειτονιά ήταν να γίνει κάποιος συμμαθητής μας μπάτσος. Το εισπράτταμε περίπου ως ντροπή για όλους. Σήμερα, το πλασάρουν πρωτοσέλιδα και ως έπαινο. Δεν είναι καλό σημάδι. Το αυτό ισχύει και για τις στρατιωτικές σχολές.

Οσο για το 1,53 της βαθμολογίας, με την οποία μπήκε κάποιος ή κάποια στη γερμανική φιλολογία, η στήλη το εισπράττει ως ένδειξη υψηλού επιπέδου χιούμορ από τον ίδιο τον μαθητή. Ενα ξεφτιλισμένο σύστημα αξίζει να το τραβάς στα όριά του, να το ξεβρακώνεις...