Στο χτεσινό φύλλο, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε ολόκληρη την εισηγητική ομιλία της συνέντευξης Τύπου που έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, λίγες ώρες μετά την επιστροφή της αντιπροσωπείας του Κόμματος από την επίσκεψή της σε Κούβα και Βενεζουέλα. Την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με τους δημοσιογράφους, που ακολούθησε, παρουσιάζουμε στο σημερινό μας φύλλο.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, κατά πόσο μπορεί η συζήτηση να επεκταθεί και σε άλλα θέματα επικαιρότητας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Τι επικαιρότητα; Με συγχωρείς από τη μέρα που έφυγα - λείπω δέκα μέρες και έλειπα κι άλλες τρεις μέρες πριν γιατί ήμουν στο Λίβανο - 15 μέρες που έλειψα, συζητιούνται τα ίδια πράγματα. Κάθε μέρα έπαιρνα τηλέφωνο και ρώταγα "ποια είναι τα κύρια θέματα;" και μου έλεγαν "τα ίδια".

Κοιτάξτε να δείτε, μέσα στο λαό δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αμα θα πάω τώρα σε κάποια γειτονιά, δε θα μου πουν αυτά που συζητιούνται στα κανάλια. Πάντως, απ' όσο ξέρω, για την επικαιρότητα το Κόμμα είχε παρέμβαση με ανακοινώσεις. Και για τις τιμές των καυσίμων και για το αεροπλάνο το Κυπριακό και για χίλια δυο άλλα πράγματα.

Αλλά μια που είπα για το αεροπλάνο, να πω κάτι. Εκεί στη Βενεζουέλα ήταν ιδιωτικά τα πάντα, ιδιωτικά αεροδρόμια κλπ. Και μάλιστα τα αεροδρόμια τα είχαν και στο κέντρο της πόλης. Αλλο ρόλο έπαιζαν. Τώρα έφυγαν από το κέντρο της πόλης. Βεβαίως παραμένουν ακόμα ορισμένα ιδιωτικά και τώρα προσπαθεί η Προεδρία να φτιάξει μια κρατική αεροπορική εταιρία και επειδή δεν μπορεί ακόμα να την κάνει, έχει διαθέσει τα αεροπλάνα του στρατού, τα οποία μεταφέρουν τα τρόφιμα, ακόμα και τις μετακινήσεις του κόσμου. Εμείς, παραδείγματος χάρη, εκεί στο Τροχίγιο, στις Ανδεις, πήγαμε με ένα εξαθέσιο στρατιωτικό αεροπλάνο. Είναι μεγάλη απόσταση.

Κοιτάξτε να δείτε. Σιγά μην είναι ο ιδιώτης που θα μεταφέρει φάρμακα για την ελονοσία... Κι αν το κάνει, πόσα λεφτά θα θέλει; Αλλά το κράτος εκεί, μεταφέρει τους ανθρώπους. Βάζει και τα αεροπλάνα, μικρά αεροπλάνα και να σας πω την αλήθεια εγώ τα είδα και πολύ σύγχρονα, εντελώς σύγχρονα. Δεν ήταν κανένα πεπαλαιωμένο. Δηλαδή τα αγοράζουν τώρα αυτά τα αεροπλάνα, και οι αξιωματικοί του στρατού - πιλότοι, τα οδηγούν και πάνε στον κόσμο φάρμακα και τρόφιμα, διότι εκεί πέρα ούτε το δίκτυο είναι καλό - όπως καταλαβαίνετε - όπως πρέπει, οι αποστάσεις είναι μεγάλες, η φύση είναι τέτοια. Να λοιπόν.

Ας πάρουμε την επικαιρότητα. Ο νόμος για τις εκλογές. Καλά εμείς έχουμε πάρει θέση. Απλή αναλογική και έμμεση εκλογή Δημάρχου. Αλλά να σας πω, ποιο είναι το κυρίως πρόβλημα των εκλογών; Και θα μιλήσω πάλι για τη Βενεζουέλα.

Αυτό που λένε τοπική εξουσία και αυτοδιοίκηση εδώ, είναι τοπική εξουσία και αυτοδιοίκηση; Μηχανισμός του κράτους είναι. Εμείς είδαμε όργανα λαϊκής εξουσίας, που σχηματίζονται και αποκρυσταλλώνονται εν δράσει εκεί στη Βενεζουέλα.

Ηταν άνθρωποι του λαού. Συγκροτούν επιτροπές, καταγράφουν, μοιράζουν τρόφιμα. Κάνουν καταγραφή».

Στο επίκεντρο ερωτήσεων βρέθηκαν τα όργανα λαϊκής εξουσίας στη Βενεζουέλα. Πώς διαμορφώθηκαν; Τι εξουσία έχουν; Τι ζητήματα λύνουν; Η Αλέκα Παπαρήγα είπε στην απάντησή της:

«Στην ουσία ο Τσάβες μετά το πραξικόπημα, μπόρεσε να ασκήσει κάποιον έλεγχο, γιατί έγινε πραξικόπημα. Θυμάστε, τον φυλάκισαν και τον απελευθέρωσαν οι "τρωγλοδύτες", με συγχωρείτε. Τα εκατομμύρια της φτωχολογιάς που ζουν στις τρώγλες. Αυτοί κατέβηκαν κάτω.

Λοιπόν, πάνω από ένα εκατομμύριο έπαψε να είναι αναλφάβητοι. Δεν είναι εύκολο πράγμα και σε μεγάλη ηλικία. Εχουν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης. Και να σας πω και κάτι άλλο; Αυτή είναι η λαϊκή εξουσία.

Τα ιατρεία της λαϊκής εξουσίας: Οι άνθρωποι δεν είχαν καμία περίθαλψη εκεί. Εκεί δεν υπάρχουν Ασφαλιστικοί Οργανισμοί. Δεν υπάρχει ασφάλιση, τίποτα. Λοιπόν, δουλεύουν μέχρι τις 13:00 η ώρα. Εμείς πήγαμε μετά τις 13:00 σε ορισμένα και ήταν κλειστά. Υπήρχαν αυτοί που μας υποδέχτηκαν. Πού ήταν οι γιατροί; Στα σπίτια. Και όταν λέμε "πάνε στα σπίτια", μιλάμε ότι ανεβαίνουν στους λόφους των "τρωγλοδυτών", όπου τα σπίτια μαζί με τους λόφους διαβρώνονται από το νερό και καταρρέουν και δουλεύουν 24 ώρες την ημέρα. Γι' αυτό δεν πήγαν κάποιοι ντόπιοι εκεί. Εκεί πήγαν οι Κουβανοί, 20.000 Κουβανοί γιατροί. Αλλά πρέπει να εκπαιδευτούν και οι ντόπιοι γιατροί ώστε να πάνε σ' αυτούς τους λόφους.

Οταν πήγα σε φαρμακείο - τα λεφτά που πληρώνουν οι κάτοικοι είναι συμβολικά για τα φάρμακα - ξέρετε τι φάρμακα είχε μέσα; Για την ελονοσία τα περισσότερα. Για την ελονοσία, για μολυσματικές τέτοιες ασθένειες, δερματικές. Αυτές αναπτύσσονται σε τέτοιες συνθήκες.

Αυτό θα πει όργανα λαϊκής εξουσίας. Κινητοποιούν τον κόσμο, λύνουν προβλήματα του κόσμου, ενταγμένα βέβαια μέσα σε μία γενικότερη πολιτική, γιατί δεν μπορούν να τα λύσουν τοπικά. Τι να λύσουν; Μπορεί να λύσεις τον αναλφαβητισμό τοπικά; Μπορεί να λύσεις την κίνηση της παραγωγικής διαδικασίας τοπικά; Να πώς μειώθηκε η ανεργία.

Μιλάμε για όργανα λαϊκής εξουσίας. Αυτά πρέπει να συζητήσουμε στις εκλογές. Το γενικό πολιτικό ζήτημα των εκλογών και για ποια Τοπική Αυτοδιοίκηση μιλάμε».

Τι άφησε η πραγματοποίηση του 16^ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στο Λαϊκό Κίνημα της Βενεζουέλας; Τι μπορεί να αποκομίσει το Λαϊκό Κίνημα της δικής μας χώρας από την ανάπτυξη του Κινήματος στη Βενεζουέλα; Εύλογα τα ερωτήματα. Παραθέτουμε την απάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Πρώτον απ' ό,τι είδαμε, η οργάνωση αυτού του Φεστιβάλ έδωσε τη δυνατότητα σε ένα μέρος της νεολαίας της Βενεζουέλας, που στηρίζει γενικά το επαναστατικό ρεύμα, να επικοινωνήσει με τις νεολαίες όλου του κόσμου, να μεταδώσει αυτό που γίνεται στη Βενεζουέλα και να πάρει και να δώσει, κατά τη γνώμη μου. Ηταν μια πολύ σημαντική εμπειρία γιατί αυτή έγινε με όρους - ας πούμε - λαϊκής συμμετοχής.

Δεύτερον, θα εξαρτηθεί από την αξιοποίηση αυτών των πολιτικών αποφάσεων που πάρθηκαν. Αναμφισβήτητα δηλαδή θα έλεγα, έδωσε εμπειρία και τα συνθήματα αυτού του Φεστιβάλ ήταν παντού, τα βρήκαμε παντού. Νομίζω, ότι οπωσδήποτε θα είναι μια σημαντική εμπειρία. Η εμπειρία όμως πρέπει να δουλεύεται, πρέπει να συνεχίζεται. Δεν μπορώ να πω τώρα, ούτε κι έχω εγώ την ευθύνη να πω τι δυναμική θα δώσουν σ' αυτή τη διαδικασία, εκεί στη Βενεζουέλα. Είμαι βέβαιη όμως ότι ήταν μια πάρα πολύ σημαντική εμπειρία για τους νέους αυτό το φεστιβάλ.

Τώρα τι αφήνει για το Λαϊκό Κίνημα. Τα γνωρίζετε νομίζω. Εμείς τουλάχιστον όταν πραγματοποιούμε ταξίδια στο εξωτερικό προσπαθούμε να μαθαίνουμε, να ακούμε, αν θέλετε, να βλέπουμε πράγματα που ενδεχομένως όχι μόνο δεν τα ξέρουμε, αλλά ίσως εμείς δεν τα έχουμε εντοπίσει. Δηλαδή θέλω να πω κατ' αρχήν, ότι για το Κομμουνιστικό Κόμμα, κατ' αρχήν για την αντιπροσωπεία εκεί και γενικότερα για το Κομμουνιστικό Κόμμα, ήταν μια πολύ σημαντική εμπειρία γιατί μας δίνει τη δυνατότητα κι εμείς να σκεφθούμε αρκετά πράγματα στην Ελλάδα.

Δεν ταυτίζω τη Βενεζουέλα με την Ελλάδα σε όλα τα ζητήματα, αλλά υπάρχουν και πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Παραδείγματος χάρη το θέμα "λαϊκή συμμαχία, λαϊκό μέτωπο, λαϊκή εξουσία". Η διαδικασία διεκδίκησης της λαϊκής εξουσίας και εμβάθυνσής της.

Είναι μια σειρά πράγματα δηλαδή, που νομίζω προσφέρουν πολύτιμες εμπειρίες όχι μόνο στο ελληνικό Κίνημα, σε όλο το Κίνημα στην Ευρώπη. Δε μιλάμε για αντιγραφές, αλλά τα προβλήματα που συναντάει κανείς στην πορεία για βαθιές αλλαγές και για ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας, δε διαφοροποιούνται. Νομίζω ότι προσφέρει πάρα πολύ σημαντικές εμπειρίες.

Η πολιτική του καρότου και του μαστίγιου που ακολουθείται. Η πολιτική ας πούμε της άμεσης επέμβασης, αλλά και η πολιτική της διάβρωσης του Κινήματος. Η πολιτική συμμαχιών, η κατάσταση του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, το Αγροτικό Κίνημα, τι εννοούμε όταν λέμε "Λαϊκός Συνεταιρισμός", τι εννοούμε όταν λέμε "ο λαός στην εξουσία" σε τελευταία ανάλυση. Τι εννοούμε;

Αυτό που σήμερα έχει σημασία για τους λαούς είναι η εναλλακτική λύση, όχι ότι δεν έχει σημασία δηλαδή να διεκδικήσει την αύξηση του μεροκάματου και του μισθού, να διεκδικήσει δουλιά, επιδόματα ανεργίας. Αλλά κακά τα ψέματα. Αυτά δεν μπορούν να δώσουν δυναμική και λύσεις αν τα λαϊκά κινήματα δε διαμορφώσουν συνολικά εναλλακτική πρόταση. Εμείς την έχουμε ονοματίσει εδώ στην Ελλάδα, και αν θέλετε πρέπει να γίνει τρόμος πραγματικά των ιμπεριαλιστών, το ανερχόμενο κίνημα για το σοσιαλισμό».

Στο επίκεντρο της συζήτησης και η Επιτροπή των Εθελοντών που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα. Από ποιον δημιουργήθηκε, ποιοι πήγαν, αν έχουν υποστήριξη από το κράτος το ελληνικό και ποιος είναι ο στόχος τους, θα μείνουν εκεί ή θα φτιάξουν το σχολείο κλπ. Απαντώντας η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Η ομάδα αυτή είναι η πρώτη ομάδα που πάει στη Βενεζουέλα όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά από παντού, πέρα από τους Κουβανούς που είναι η κρατική πολιτική της Κούβας, μιλάμε τώρα για εθελοντές από τα κάτω. Είναι η πρώτη. Η ομάδα αυτή συγκροτήθηκε από την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Αλληλεγγύης που υπάρχει στην Ελλάδα και η οποία έχει συγκροτήσει και άλλες φορές αποστολές, σε διάφορες χώρες, εθελοντών.

Αυτή η αποστολή πήγε κατ' αρχήν για να χτίσει ένα σχολείο. Ομως σ' εκείνη την περιοχή δεν κατάφεραν να φτάσουν τα υλικά για το χτίσιμο του καινούριου σχολείου και έτσι η αποστολή της ήταν να επιδιορθώσει ένα σχολείο που υπήρχε.

Εκεί φτιάχνονται τα λεγόμενα μπολιβαριανά σχολεία. Υπάρχουν τα παραδοσιακά κρατικά με το παραδοσιακό σύστημα, υπάρχουν μπόλικα ιδιωτικά βεβαίως, αυτά τα κάνει ο καπιταλισμός, και υπάρχουν και τα μπολιβαριανά σχολεία, τα οποία είναι τα σχολεία - έτσι τα λένε αυτοί - της μπολιβαριανής επανάστασης με ανάλογα εκπαιδευτικά προγράμματα κλπ. Ενα τέτοιο σχολείο πήγαν να επιδιορθώσουν. Εχουν ανάγκη από μια τέτοια βοήθεια. Δηλαδή να χτιστούν σχολεία, σπίτια κλπ.

Κοιτάξτε, τη βοήθεια αυτή δεν τη βλέπουν μόνο σε εργατικά χέρια, είναι και μια στήριξη της προσπάθειας που κάνει η φτωχολογιά εκεί στη Βενεζουέλα. Δεν τους λείπουν τα εργατικά χέρια, υπάρχει και η ανεργία, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι μια έμπρακτη αλληλεγγύη. Και δίνεται η ευκαιρία στις ομάδες εθελοντών να γνωρίσουν ανθρώπους από κοντά, γιατί εκεί μιλάς με όποιον θες. Να σας πω, εμάς ας πούμε μας πήγαν σε αυτά τα όργανα της λαϊκής εξουσίας, στα συσσίτια κλπ. και μας λένε: Πηγαίνετε και ρωτάτε όποιον θέλετε, δηλαδή τον απλό κόσμο.

Φτιάξανε μέχρι όργανα για τις ταυτότητες. Δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα διαδικασίας να πάρεις ταυτότητα ή ένα χαρτί. Φτιάξανε και τέτοια όργανα της λαϊκής εξουσίας. Βεβαίως στην πορεία θα γίνεται όλο και πιο σύνθετος και πιο επιτελικός ο ρόλος τους.

Εχουν κάνει Επιτροπές για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με τη Δημοτική Αστυνομία. Αυτές είναι λαϊκές Επιτροπές που εκφράζουν ακριβώς αυτό που συμφέρει το λαό και όχι τα όργανα, ας πούμε, ενός κράτους που στρέφεται κατά του λαού.

Και είναι μια ευκαιρία σε αυτούς τους εθελοντές να δουν και εκεί τα πράγματα, πώς είναι. Δεν είναι μόνο τι λέμε από τα πάνω, είναι και να τα δεις και μόνος σου. Είναι και μια προσέγγιση των λαών. Και ξέρετε, δεν είναι μόνο να γίνεται μια διεθνής πορεία και να παίρνουμε τα λάβαρα και να κάνουμε μια διεθνή πορεία ή να κάνουμε μόνο πάνελ συζητήσεων. Η αλληλεγγύη πρέπει να πηγαίνει και κάτω, όλο και προς τα κάτω».

Ο τρόπος που εκφράζεται το οργανωμένο λαϊκό κίνημα στη Βενεζουέλα απασχόλησε τους δημοσιογράφους. Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε ως εξής:

«Εκεί πέρα υπήρχε μια ακραία αντιδραστική, συνδικαλιστική οργάνωση - να την πω έτσι - δεν τη λέω κίνημα, η οποία μέσα στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας πετάχτηκε, δεν παίζει πια κανένα ρόλο. Δημιουργήθηκε μια νέα οργάνωση, η οποία όμως είναι πολύ μακριά, όχι από πλευράς μαζικότητας ή ποσότητας δουλιάς αλλά και από πλευράς προσανατολισμού. Ναι μεν δεν είναι ακραία αντιδραστική αλλά παρ' όλα αυτά δεν πρωτοστατεί στο προχώρημα των επιλογών της Προεδρίας και γενικότερα της διαδικασίας της επαναστατικής που απαιτείται για τη Βενεζουέλα.

Γιατί ακριβώς μέσα σε αυτές τις δυνάμεις τις συνδικαλιστικές ξαναμπαίνουν και κάποιες από τις πρώην. Είναι αυτό που λέμε από τα μέσα διάβρωση. Γιατί υπάρχουν και πολιτικές διαφωνίες, υπάρχει και απειρία. Ταυτόχρονα γίνονται προσπάθειες και για τη δημιουργία αυτό που λέμε από τα κάτω οργάνωσης των εργατών.

Τι γίνεται τώρα; Τα εργοστάσια έχουν σταματήσει να δουλεύουν, αφού τα εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το επίσημο, το ανεπίσημο, το έτσι ή αλλιώς δομημένο, δεν προχώρησε στην ανακατάληψη των εργοστασίων, που σηματοδοτεί αυτό που λέμε μια κοινωνικοποίηση του τομέα αυτών των μέσων παραγωγής ούτως ώστε να δημιουργηθεί αυτό που λέμε η διαδικασία του εργατικού ελέγχου, που οπωσδήποτε έχει και στοιχεία συνδικαλιστικού κινήματος.

Επομένως, είναι υπό διαμόρφωση η κατάσταση και μπορούμε να πούμε ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τους όρους που συνήθως μιλάμε στην Ευρώπη, αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ αδύνατο και όπως σας είπα, είναι και η επίσημη εκτίμηση, είναι ο παράγοντας εκείνος που δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της εμβάθυνσης σε αυτή τη διαδικασία.

Η αγροτιά στη Βενεζουέλα είναι 11%. Εμφανίζεται ότι είναι πλειοψηφία ο αγροτικός πληθυσμός. Δεν είναι έτσι. Η αγροτιά είναι το πιο συγκροτημένο σχετικά κομμάτι, μέσα στα πλαίσια όμως, μιας συνεταιριστικοποίησης που σε άλλες περιπτώσεις είναι πραγματικός συνεταιρισμός και σε άλλες είναι μασκαρεμένος συνεταιρισμός για να ξαναγυρίσει στους παλιούς ιδιοκτήτες. Επομένως, αυτό που λέμε, είναι πως βρίσκεται σε μια φάση ανασυγκρότησης το επαναστατικό λαϊκό ρεύμα αλλά και ανασυγκρότησης το αντιδραστικό.

Επομένως, αυτή η διαδικασία δεν έχει κριθεί. Είναι θετική η κατεύθυνση της προσπάθειας αντιμετώπισης των βασικών λαϊκών προβλημάτων. Θετικό είναι η εκκαθάριση που έγινε στο στρατό, χωρίς να σημαίνει ότι είναι ριζική και οριστική.

Είναι η αποκατάσταση σχέσεων στρατού - λαού. Είναι η πολιτική απέναντι στην αγροτιά, στα λαϊκά και στα εργατικά στρώματα, η κοινωνική πολιτική αλλά ακόμη αυτό που λέμε η δημιουργία μιας σταθερής βάσης, γιατί το προχώρημα αυτής της διαδικασίας δεν έχει επιτευχθεί. Εξ ου και η αντίδραση καραδοκεί να την ανατρέψει. Διότι εδώ κρίνονται μεγάλα συμφέροντα όπως είδατε. Είναι η πέμπτη χώρα σε πετρέλαιο η Βενεζουέλα.

Οι εξελίξεις στη Βενεζουέλα θα σηματοδοτήσουν πολλά πράγματα, γενικότερα στη Λατινική Αμερική. Είναι η συμμαχία που κάνει ο Πρόεδρος Τσάβες με άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες, εναντίον των συμμαχιών που επιδιώκουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσω της Βενεζουέλας οπωσδήποτε θέλουν να χτυπήσουν και την Κούβα.

Ολα αυτά τα πράγματα είναι μια διαδικασία, η οποία απαιτεί γνώση, αλληλεγγύη και υποστήριξη. Μας αφορά. Και να το πω και αλλιώς. Κάθε ρήγμα που γίνεται στο ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι θετικό».

Εύλογα τα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα που επικρατεί στη Βενεζουέλα. Σχετικά με αυτό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Κατ' αρχήν εκεί υπάρχει εθνοσυνέλευση. Καταργήθηκε το κλασικό Κοινοβούλιο. Υπάρχει ο Πρόεδρος, ο οποίος βεβαίως έχει τις εξουσίες του, υπάρχει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση που υπάρχει, δεν είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τον Πρόεδρο. Υπάρχει η εθνοσυνέλευση, στην οποία γίνεται μια πιο θετική διαδικασία. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ενιαίο κέντρο εξουσίας. Ενιαίο κέντρο είναι ο Τσάβες οπωσδήποτε, αλλά μην το βλέπουμε με τα δικά μας μέτρα και μέσα.

Υπάρχουν νέα κόμματα που εμφανίστηκαν. Και ξέρετε σε αυτές τις συνθήκες, στις απότομες αλλαγές και τα κόμματα που εμφανίζονται δεν είναι ενιαία. Ανεξάρτητα τι πολιτικό πρόγραμμα έχει το καθένα. Μέσα σε κάθε κόμμα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και διαφορετικές μερίδες. Αλλες διαφορές είναι γνήσιες, αντικειμενικές, υπαρκτές. Σε άλλες περιπτώσεις επιχειρείται η διάβρωση κομμάτων, για να γυρίσουμε στην παλιά κατάσταση.

Πάντως μην το κρίνουμε τώρα με το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Υπάρχει δηλαδή ο Πρόεδρος, υπάρχει η εθνοσυνέλευση, υπάρχει η κυβέρνηση. Και υπάρχουν κρατικές δομές, υπάρχει το παλιό κράτος, δεν έγιναν νέες κρατικές δομές και οι κρατικές δομές δεν υλοποιούν τις αποφάσεις του Τσάβες.

Γι' αυτό σας λέω είναι πολλές οι εμπειρίες και δε θέλω τώρα να καταχραστώ την ώρα αυτή για να ανοίξουμε όλα τα ζητήματα. Ομως όταν μια αλλαγή δεν οδηγεί στην αλλαγή και του κράτους, τότε δε φτάνουν οι καλές, οι αγνές και οι έντιμες προθέσεις. Οι κρατικές δομές είναι οι παλιές.

Πάντως οι κρατικές δομές δεν υλοποιούν την κοινωνική πολιτική του Τσάβες. Γι' αυτό χρειάζονται τα όργανα της λαϊκής εξουσίας από τα κάτω, τα οποία στηρίζονται στα λαϊκά κινήματα και είναι κοντά στον Τσάβες. Οι άλλες δομές κινούνται είτε σε αντίθεση είτε δεν υλοποιούν το πρόγραμμα.

Γι' αυτό λέμε το θέμα του κράτους δεν είναι ένα απλό θέμα. Δεν αρκεί να λες αλλαγές στο πολιτικό προσωπικό του κράτους, στην κυβέρνηση. Οι αλλαγές πρέπει να είναι πολύ βαθύτερες, διότι δεν μπορείς να προχωρήσεις αν οι δομές οι κρατικές παραμένουν ίδιες. Ξαναλέω, αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες που εξελίχθηκε αυτή η διαδικασία αλλά αυτά είναι τα προβλήματα.

Γι' αυτό μιλούν για σύνθετη διαδικασία και δεν τη λέει μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα, τη λένε και οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να προχωρήσουν οι επιλογές και οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να ανοίξει η συζήτηση για το σοσιαλισμό. Οι κρατικές δομές όμως δεν έχουν αλλάξει».

Σε ερώτηση για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Βενεζουέλα απάντησε ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Εχουν κάνει τώρα, με συνεργασία άλλων λατινοαμερικάνικων χωρών, ένα κανάλι δορυφορικό που θα εκπέμπει, θα το βλέπουμε και εδώ. Το 51% το έχει η Βενεζουέλα. Αλλά θα έλεγα το εξής, εκτός από όλα αυτά που είπε η συντρόφισσα η Αλέκα, όλα τα μέσα ενημέρωσης, η συντριπτική πλειοψηφία, βρίσκονται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων που ελέγχουν όλη την ενημέρωση στη Βενεζουέλα και βέβαια δε στηρίζουν ούτε στο ελάχιστο τις επιλογές της κυβέρνησης του Τσάβες, των κοινωνικών πολιτικών και όλα αυτά που ειπώθηκαν.

Προσπαθούν να κάνουν τώρα κάποιες εναλλακτικές μορφές, κυρίως οι Επιτροπές Λαϊκής Εξουσίας σε κάποιους χώρους. Για παράδειγμα επισκεφθήκαμε ένα ραδιόφωνο σε μια Επιτροπή μιας μεγάλης συνοικίας του Καράκας, όπου έχουν φτιάξει ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Ετοιμάζουν τηλεόραση. Εκπέμπει στην περιοχή του Καράκας, τοπικά μόνο. Βγάζουν εφημερίδα και το όργανο που έχει την ευθύνη είναι αυτή η Επιτροπή Λαϊκής Εξουσίας του συγκεκριμένου χώρου και η Δημοτική Αρχή, η Τοπική που εκλέχθηκε στις πρόσφατες εκλογές, όπου έχει δύναμη και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας. Εχει βγάλει Δημοτικούς Συμβούλους, Διαμερισματικούς Συμβούλους εκεί.

Προσπαθούν δηλαδή να κάνουν κάποια πράγματα από τα κάτω, αλλά είναι πάρα πολύ πίσω. Ο Τύπος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο σε επίπεδο εθνικό, είναι στα χέρια μονοπωλιακών ομίλων.

Η εθνοσυνέλευση πέρασε πρόσφατα ένα νέο νόμο. Αυτός ο νόμος έχει περάσει μετά από συζήτηση με τον κόσμο περί κοινωνικής ευθύνης των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων κλπ., ο οποίος, απ' ό,τι μας είπαν, βρίσκεται σε κάποιο προοδευτικό σωστό προσανατολισμό, να μπει ένα φρένο σ' αυτή την ασυδοσία της παραπληροφόρησης που υπάρχει. Δεν τον έχουμε δει όμως εμείς. Ζητήσαμε να μας τον στείλουν γιατί θέλει μετάφραση. Αμα τον πάρουμε θα ενημερώσουμε».

Απαντώντας, τέλος, σε ερώτηση για τους νόμους και πώς αυτοί ψηφίζονται, ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε:

«Για την εθνοσυνέλευση και πώς λειτουργεί: Δεν περνάει κανένας νόμος στην εθνοσυνέλευση, με βάση και το νέο Σύνταγμα, χωρίς να γίνει συζήτηση παλλαϊκή, όπως τη λένε. Δηλαδή πάει το σχέδιο στην εθνοσυνέλευση, γίνεται μια πρώτη συζήτηση εκεί.

Μετά, για ένα διάστημα τριών έως τεσσάρων μηνών γίνεται συζήτηση όπου συμμετέχουν τα Συνδικάτα που υπάρχουν, οι Επιτροπές Λαϊκής Εξουσίας, άλλες κοινωνικές Οργανώσεις που δρουν στη χώρα και στη συνέχεια πάει στην εθνοσυνέλευση για τελική έγκριση, παίρνοντας υπόψη όλες αυτές τις παρατηρήσεις.

Για τις συνθήκες βέβαια εκεί, αλλά και γενικότερα νομίζω, είναι μια καινούρια μορφή τέτοια που προχωράει κάπως την αστικοδημοκρατική κατεύθυνση, λύνοντας με κάποια περισσότερη συμμετοχή του λαού αυτό το πρόβλημα των νόμων, της νομοθεσίας, των μέτρων που παίρνονται.

Είναι ένα ζήτημα που κατά τη γνώμη μας θα πρέπει βέβαια να βαθύνει, να αποκτήσει άλλες μορφές, αλλά έχει σχέση με όλη αυτή τη διαδικασία - όπως είπε και η συντρόφισσα η Αλέκα πριν - που πρέπει να βαθύνει και να την παρακολουθήσουμε στην όλη της εξέλιξη και στην πορεία».